.gif?rand=8961)
Όλοι γνωρίζουμε ότι εντός του 2014 άλαξε ριζικά ο τρόπος είσπραξης και απόδοσης των ασφαλίστρων στις ασφαλιστικές εταιρείες. Επειδή όμως αυτό είναι μια γενικότητα, ας αποσαφηνίσουμε ορισμένα πράγματα και κυρίως για τους Μεγάλους Πελάτες:
1. Στην Πράξη 30/30-9-2013 της Τράπεζας της Ελλάδος, στο άθρο 4 “Γενικές Αρχές” προβλέπεται ότι κάθε ασφαλιστική εταιρεία, με απόφαση του Διοικητικού της Συμβουλίου, διαθέτει Εσωτερικό Κανονισμό Λειτουργίας, τμήμα του οποίου υποχρεωτικά πρέπει να είναι η “Πολιτική Διαχείρισης Παραγωγής και Είσπραξης Ασφαλίστρων” (ΠΟΔΙΠΕΑ), η οποία εξειδικεύεται στο άρθρο 8 της ίδιας Πράξης.
Στην 2η παράγραφο του άθρου 8 αναφέρεται επί λέξει ότι:
“Η ΠΟΔΙΠΕΑ” περιγράφει τις διαδικασίες και τις πρακτικές που υιοθετεί και εφαρμόζει η Εταιρεία προκειμένου να διασφαλίζεται ότι το Ασφάλιστρο καταβάλλεται από τον λήπτη της ασφάλισης πριν την έναρξη της ασφαλιστικής κάλυψης. Αναφέρει δε και αιτιολογεί ξεχωριστά τις περιπτώσεις όπου, από τη σύμβαση της ασφάλισης ή τις περιστάσεις, προκύπτει διαφορετικά για την καταβολή του Ασφαλίστρου”.
Σε ερώτημα που τέθηκε από την ΕΑΕΕ, αν η κάθε εταιρεία μπορεί ελεύθερα να ορίζει τις εξαιρέσεις του κανόνα, η ΔΕΙΑ απάντησε ότι:“Συνιστάται η αιτιολογημένη και εξαιρετικά περιορισμένη, ποσοστικά και ποιοτικά, εφαρμογή του 2ου εδαφίου, ως προκύπτει από το ίδιο το κείμενο της διατάξεως.”
Συνεπώς, από όλα τα ανωτέρω, προκύπτει ότι ναι μεν το ασφάλιστρο πρέπει να προεισπράττεται, αλλά σε συγκεκριμένες περιπτώσεις και με σαφή αιτιολογία, η κάθε εταιρεία μπορεί να δημιουργεί ή να αντιμετωπίζει εξαιρέσεις του κανόνα της προείσπραξης. Η αγορά μάλιστα, στις περιπτώσεις αυτές “είδε” τους Μεγάλους Πελάτες, για όλους τους κλάδους ασφάλισης.
2. Αυτά ίσχυσαν μέχρι την ψήφιση του νόμου 4261/5-5-2014, όπου με το άρθρο 169 τροποποιείται το άρθρο 5 παρ. 2 του π.δ. 237/1986 και αντικαθίσταται ως ακολούθως:
“2. Η κατά το άρθρο 2 ασφαλιστική κάλυψη:
Α. Αρχίζει μόνον με την καταβολή ολόκληρου του οφειλομένου ασφαλίστρου στον ασφαλιστή, πριν από την οποία απαγορεύεται η παράδοση του ασφαλιστηρίου στον ασφαλισμένο ή τον λήπτη της ασφάλισης”.
Στο νόμο, ο οποίος βέβαια είναι μεταγενέστερος της Πράξης 30 της ΤτΕ και αναφέρεται συγκεκριμένα στην υποχρεωτική ασφάλιση των οχημάτων, δεν προβλέπεται οποιαδήποτε παρέκλιση, εξαίρεση ή δυνατότητα διαφορετικής αντιμετώπισης οποιουδήποτε πελάτη, μικρού ή μεγάλου, απευθείας ή όχι.
Συνεπώς, η προβλεπόμενη (έστω και με φειδώ) χρήση της δυνατότητας που έδινε στις εταιρείες η ΠΟΔΙΠΕΑ για τους Μεγάλους Πελάτες, φαίνεται (καταρχήν) ότι δεν μπορεί να εφαρμοσθεί.
θα πρέπει να σημειώσουμε ότι στους Μεγάλους Πελάτες δεν περιλαμβάνονται μόνο Ιδιώτες και Επιχειρηματίες, αλλά και Δήμοι, Περιφέρειες και άλλοι Οργανισμοί που αδυνατούν (λόγω διαδικασιών πολλές φορές) να προπληρώσουν τα ασφάλιστρα.
3. Για την πληρέστερη εικόνα, θα πρέπει να διευκρινίσουμε επίσης τα εξής:
α) για τους υπόλοιπους κλάδους ασφάλισης (πυρός, αστικών ευθυνών, ομαδικών κ.λπ.) εξακολουθεί να ισχύει η δυνατότητα της ειδικής μεταχείρισης της παρ. 2, του άρθρου 8 της πράξης 30 της ΤτΕ,
β) ουδεμία σημασία έχει αν ο Πελάτης αυτός είναι απευθείας (direct) στην εταιρεία ή μέσω ασφαλιστικού διαμεσολαβητή.
4. Κατόπιν όλων αυτών, οι εταιρείες πρόκριναν την έκδοση ασφαλιστηρίων συμβολαίων στον κλάδο οχημάτων μικρότερης διάρκειας, ώστε να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα. Έτσι είναι σύνηθες πλέον το τριμηνιαίο συμβόλαιο, ενώ αρκετές εταιρείες έχουν προχωρήσει σε έκδοση μηνιαίων συμβολαίων ή οποιασδήποτε άλλης διάρκειας επιθυμεί ο Πελάτης, μεγαλύτερης του μηνός.
Επίσης, ένας άλλος πιο δύσχρηστος βέβαια τρόπος είναι η έκδοση της υποχρεωτικής αστικής ευθύνης σε ένα συμβόλαιο και η κάλυψη όλων των άλλων καλύψεων που δεν αφορούν στην υποχρεωτική αστική ευθύνη σε διαφορετικό συμβόλαιο, το οποίο μπορεί να ενταχθεί στην παρ. 2 του άρθρου 8 της Πράξης 30 ΤτΕ.
5. Τι συμβαίνει όμως με τις Μεταχρονολογημένες Επιταγές;
Τέλος, ένα θέμα που ξεκίνησε ως πρόβλημα, έχει δώσει τη λύση. Συγκεκριμένα, σε όλη την πράξη 30 της ΤτΕ (και αργότερα στο νόμο 4261) αναφέρονται η “είσπραξη” ή η “απόδοση” ή η “καταβολή” των ασφαλίστρων, αλλά πουθενά ο τρόπος (μετρητά, επιταγή, έμβασμα, κ.λπ).
Σε ερώτημα της ΕΑΕΕ προς την ΔΕΙΑ και συγκεκριμένα:
“Σε ποιά ημερομηνία θα εγγραφεί λογιστικά το ασφάλιστρο, όταν υπάρχει χρονική απόσταση από την καταβολή του πελάτη ως την πραγματική είσπραξη από την εταιρεία;”
η ΔΕΙΑ απάντησε τα εξής:
“Με βάση τους λογιστικούς κανόνες και τις οικείες διατάξεις για τους λογαριασμούς. Τονίζεται ότι δεν θεωρείται είσπραξη ασφαλίστρου από την Εταιρεία η παραλαβή μεταχρονολογημένης επιταγής, εκδόσεως ή μεταβιβαζομένη δι’ οπισθογραφήσεως από τον ασφαλιστικό διαμεσολαβητή.”
Από την απάντηση αυτή, εξ αντιδιαστολής προκύπτει ότι η παραλαβή μεταχρονολογημένης επιταγής, εκδόσεως ή μεταβιβαζομένη δι’ οπισθογραφήσεως, απευθείας από τον Πελάτη προς την Ασφαλιστική Εταιρεία, θεωρείται είσπραξη ασφαλίστρου!
Συνεπώς, με τον τρόπο αυτόν λύνεται και το πρόβλημα στον κλάδο οχημάτων. Ήδη σε ΠΟΔΙΠΕΑ εταιρειών περιλαμβάνεται η δυνατότητα αυτή, να μπορεί δηλαδή ένας Μεγάλος Πελάτης του κλάδου οχημάτων (που στην ίδια την ΠΟΔΙΠΕΑ ορίζεται για ποιο ύψος ετήσιων ασφαλίστρων και άνω) να εξοφλεί με μεταχρονολογημένες επιταγές τα ασφάλιστρά του.
6. Για το θέμα αυτό και ειδικά για τον κλάδο οχημάτων, η Εθνική Ασφαλιστική απέστειλε με ημερομηνία 11/9/2014 προς όλο το παραγωγικό της δίκτυο εγκύκλιο με θέμα: “Καταβολή ασφαλίστρων αυτοκινήτων – Προσαρμογή στο νέο νομοθετικό πλαίσιο”, η οποία επισυνάπτεται.
Στην εγκύκλιο αυτή δεν γίνεται σαφές αν υπάρχει πρόβλεψη στην ΠΟΔΙΠΕΑ της εταιρείας για την εξόφληση ασφαλίστρων (πριν την έναρξη ισχύος των συμβολαίων βέβαια) με μεταχρονολογημένες επιταγές απευθείας από τους Μεγάλους Πελάτες, ούτε και ποιοί θεωρούνται Μεγάλοι Πελάτες.
Διαβάστε την Εγκύκλιο εδώ.
