.gif?rand=266)
Βασικοί στόχοι του Συνεδρίου ήταν τρεις: Η επισήµανση των αναγκών και επιθυµιών συµπληρωµατικής ασφάλισης από τις επιχειρήσεις-µέλη του Ελληνο-Αµερικανικού Επιµελητηρίου, η επαλήθευση της υπόθεσης ότι ιδιωτική και επαγγελµατική ασφάλιση δεν πρέπει να είναι ανταγωνιστικοί θεσµοί και η διαπίστωση των σηµείων ανεπάρκειας του ιδρυτικού νόµου της επαγγελµατικής ασφάλισης (Ν. 3029/02) κάτω από συνθήκες αυξηµένης ανεργίας και ελαστικών εργασιακών σχέσεων.
Οι στόχοι αυτοί επιτεύχθηκαν στο ακέραιο µε τη διαφωτιστική ανταπόκριση των επιχειρήσεων στο σχετικό ερωτηµατολόγιο, µε την αντιπροσωπευτικότητα και τη διεπιστηµονικότητα των εισηγητών που ανέλυσαν τη θεµατολογία από θεωρητική και πρακτική άποψη και µε τις συγκεκριµένες διαπιστώσεις ελλείψεων του ισχύοντος θεσµικού πλαισίου.
Από τις εισαγωγικές τοποθετήσεις, τις εµπεριστατωµένες οµιλίες και τις πλούσιες συζητήσεις προέκυψαν οι ακόλουθες ενδεικτικές διαπιστώσεις:
1.- Οι επιχειρήσεις, για διαφορετικούς λόγους, δεν αισθάνονται ασφαλείς από τα ισχύοντα συστήµατα κοινωνικής, επαγγελµατικής και ιδιωτικής ασφάλισης. Η κοινωνική ασφάλιση έπαψε να είναι στοιχειωδώς ανταποδοτική και σε ορισµένες περιπτώσεις δεν είναι καν αναλογική κάτω από τη διαρκή συµπίεση των δηµόσιων δαπανών. Η επαγγελµατική ασφάλιση δεν αναπτύχθηκε στη χώρα µας, γιατί η ίδρυση των Ταµείων Επαγγελµατικής Ασφάλισης (ΤΕΑ) συνδέθηκε µε αυστηρές αριθµητικές προϋποθέσεις και γιατί η πολιτεία δεν ρύθµισε από την αρχή µε σαφήνεια τα σχετικά φορολογικά κίνητρα. Η ιδιωτική ασφάλιση περνάει κρίση αντοχής και αξιοπιστίας, ιδίως στις περιπτώσεις πληµµελούς εποπτείας και ανεπίκαιρων επενδύσεων. Οι αρνητικές δηµογραφικές εξελίξεις, ο διογκωµένος δηµόσιος τοµέας και το ασταθές εργασιακό περιβάλλον ενοχοποιούνται, σε µεγάλο βαθµό, για τις παραπάνω αρνητικές συνέπειες.2.- Στις ενδιαφέρουσες διαπιστώσεις από τις απαντήσεις στο σχετικό ερωτηµατολόγιο ανήκουν: η πρόταση (σε ποσοστό 78%) να αντικατασταθεί η υποχρεωτική επικουρική ασφάλιση µε ένα άλλο φερέγγυο ασφαλιστικό σχήµα, χωρίς να έχει σηµασία ποιο θα είναι αυτό. Αντίθετα, ένα αρκετά µεγάλο ποσοστό (63%) επιθυµεί να διατηρηθούν οι παροχές εφάπαξ στη σηµερινή τους κατάσταση. Σε κάθε περίπτωση, το πλαίσιο εποπτείας των ταµείων κοινωνικής ασφάλισης κρίνεται, σχεδόν από όλους, ανεπαρκές και αδιαφανές. Οι επιχειρήσεις εξακολουθούν να προτιµούν το θεσµικό ρόλο της ιδιωτικής ασφάλισης στο σύστηµα κοινωνικής ασφάλισης, αλλά σε ποσοστό 31% δηλώνουν ότι την εµπιστεύονται “λίγο”. Μάλιστα, ένα µικρό ποσοστό επιχειρήσεων (11%) συνιστά να χρηµατοδοτείται η ιδιωτική ασφάλιση από ένα τµήµα υποχρεωτικών και από ένα τµήµα προαιρετικών εισφορών, χωρίς το σύνολο να υπερβαίνει το σηµερινό ύψος.
3.- Στις ενδιαφέρουσες εισηγήσεις και τοποθετήσεις από τις εργασίες του Συνεδρίου ανήκουν ενδεικτικά και τυχαία:
• Η ασφαλιστική και εργασιακή µεταρρύθµιση είναι αναγκαίες για την εµπέδωση ασφάλειας στους εργαζόµενους, για την βιωσιµότητα του ασφαλιστικού µας συστήµατος σε ορίζοντα τουλάχιστον 20ετίας, για την εξασφάλιση της αναγκαίας
ανταποδοτικότητας, αλλά και για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της
Ελληνικής οικονοµίας.
(Γ. Γραµµατίδης, Πρόεδρος Ελληνο-Αµερικανικού Εµπορικού Επιµελητηρίου)
• η δυσκαµψία του νόµου για την επαγγελµατική ασφάλιση και η έκπτωση των σχετικών δαπανών κατά 20%, ενώ πριν από το µεσοπρόθεσµο εξέπιπτε το 100%
(Γ. Κώτσαλος, Πρόεδρος, Ένωση Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος & ∆ιευθύνων Σύµβουλος
Interamerican Group)
• η µη προβλέψιµη κρίση στις ασφαλιστικές εταιρείες που έχουν κρατικά οµόλογα, σε αντίθεση µε την επαγγελµατική κινητικότητα που ευνοεί την επαγγελµατική ασφάλιση
(Χ. Μέγας, ∆ηµοσιογράφος, Ελευθεροτυπία)
• η ανάγκη κρατικών κινήτρων για την επαγγελµατική ασφάλιση, καθώς και η διασπορά των κινδύνων και
η ενίσχυση της διαφάνειας
(Ι. Σαριβουγιούκας, Υποδιοικητής, Ίδρυµα Κοινωνικών Ασφαλίσεων – ΙΚΑ)
• ο συσχετισµός των ΤΕΑ µε την οικονοµική κρίση και η επανεκκίνηση της οικονοµίας
µε επενδύσεις και βελτίωση της παραγωγικότητας ως µόνη ελπίδα
(Ν. Νικολόπουλος, Βουλευτής, Τοµεάρχης Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, Νέα ∆ηµοκρατία)
• η ανάγκη να εξετάζονται τα προβλήµατα µέσα στο περιβάλλον τους και όχι µε διάθεση ψυχανάλυσης
(Χρ. Κοψίνη, ∆ηµοσιογράφος, Καθηµερινή)
• η µεταµόρφωση των εργασιακών σχέσεων από τη ρύθµισή τους µε το τυπικό Εργατικό ∆ίκαιο στο ευέλικτο ∆ίκαιο της Απασχόλησης, καθώς και η τάση εξοµοίωσης των εργασιακών ρυθµίσεων στις ∆ΕΚΟ µε τα ισχύοντα στον ιδιωτικό
τοµέα που διαψεύδει το επιχείρηµα ότι στην Ελλάδα επικρατούν ακόµα ανελαστικές εργασιακές σχέσεις
(Ι. Κουκιάδης, Πρόεδρoς, Ταµείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας ∆ηµοσίου)
• η ανησυχητική δηµογραφική εξέλιξη, που ανατρέπει τη σχέση εισφερόντων και δικαιούχων παροχών, αφού το προσδόκιµο ζωής αυξάνεται συνεχώς και η µετανάστευση των εξειδικευµένων εργαζοµένων συµβάλλει στην κάλυψη θέσεων από αλλοδαπούς εργαζοµένους
(Β. Κουσία, Πρόεδρος & ∆ιευθύνουσα Σύµβουλος, ManpowerGroup)
• η δηµιουργία συνεργασιών µεταξύ ιδιωτικής και επαγγελµατικής ασφάλισης µε πιο ενεργό ρόλο των πιστωτικών ιδρυµάτων, µε προσεκτικό outsourcing σε επιχειρήσεις διαχείρισης κεφαλαίων, συµβούλων επενδύσεων κ.λ.π. και µε σαφή νοµοθετική
ρύθµιση των συναφών θεσµών
(Κ. Κρεµαλής, Πρόεδρος, Επιτροπή Ασφαλιστικών & Εργασιακών Θεµάτων, Ελληνο- Αµερικανικό
Εµπορικό Επιµελητήριο, ∆ιαχειριστής Εταίρος, Κρεµαλής ∆ικηγορική Εταιρία)
• η ανάγκη αντιµετώπισης της επαγγελµατικής ασφάλισης ως µακροχρόνιου διακριτού ασφαλιστικού πυλώνα και όχι ως απλού συνταξιοδοτικού προϊόντος, καθώς στην επαγγελµατική ασφάλιση οι κίνδυνοι είναι λιγότεροι, π.χ. δεν
υπάρχουν κίνδυνοι πιστωτικοί, ούτε και κίνδυνοι πτώχευσης του εργοδότη ή της ασφαλιστικής εταιρείας
(Χ. Φύτρος, Αναλογιστής & Χρηµατοοικονοµικός Αναλυτής, Prudential ΕΠΕ)
• η επαγγελµατική ασφάλιση δίνει περισσότερες επιλογές και ευελιξίες στους ενδιαφεροµένους, αποδεσµεύοντας κρατικές δαπάνες και αξιοποιώντας το κεφαλαιοποιητικό σύστηµα µε φορολογικά κίνητρα
(Π. Παπαρρηγοπούλου, Επίκουρη Καθηγήτρια Νοµικής, Πανεπιστήµιο Αθηνών)
• ο βαθµός ικανοποίησης των εργαζοµένων για το κοινωνικοασφαλιστικό σύστηµα είναι χαµηλός, µε ανεπαρκή εποπτεία και µε προοπτική µείωσης των παροχών
(Μ. Πηλείδης, Senior Partner, Deloitte – Hadjipavlou, Sofianos & Cambanis S.A.)
• Η πλειοψηφία των εργοδοτών, πιστεύει ότι η Ιδιωτική Ασφάλιση πρέπει να έχει θεσµικό ρόλο στο Σύστηµα Κοινωνικής Ασφάλισης ο οποίος να συνδυάζεται µε ένα σύστηµα φορολογικών ελαφρύνσεων.
(Γ. Βλασσόπουλος, ∆ιευθυντής Οµαδικών Ασφαλίσεων Ζωής, Υγείας & Συντάξεων, Metlife Alico
Ελλάδος)
• η σύγχρονη απαίτηση για αλλαγή νοοτροπίας σύµφωνα µε τις αρχές της κοινωνικής οικονοµίας, ώστε να αυξηθεί ο αριθµός των καλυπτόµενων από την επαγγελµατική ασφάλιση που είναι 45.000,00 περίπου στην Ελλάδα, αντί των 85 εκατ. περίπου
στην ΕΕ
(Σ. Φρεµεντίτης, ∆ηµοσιογράφος, EΡΤ)
• η αυξηµένη εποπτεία των ΤΕΑ ως προς την ίδρυση και λειτουργία µε έµφαση στη βιωσιµότητα και η απαγόρευση διευκολύνσεων που την κλονίζουν, π.χ. δάνεια, πρόωρες εξαγορές κλπ
(Ε. Κουσκουνά, Πρόεδρος, Εθνική Αναλογιστική Αρχή)
• η προτίµηση της Ελληνικής νοµοθεσίας να δώσει χαρακτηριστικά συνεταιριστικής οργάνωσης στην επαγγελµατική ασφάλιση, ενώ στην Ευρώπη τα ΤΕΑ αποτελούν συνήθως εργοδοτική πρωτοβουλία µε κάλυψη φερεγγυότητας σε πραγµατικό χρόνο
και µε διάκριση σε διάφορες κατηγορίες, π.χ. κλάδους, επαγγέλµατα
(Π. Ζαµπέλης, Πρόεδρος, ΤΕΑ ΕΛΤΑ, Πρόεδρος & ∆ιευθύνων Σύµβουλος, AON Hewitt)
• η θετική εµπειρία του ΤΕΑ υπαλλήλων του Υπουργείου Οικονοµικών, το οποίο διαδέχθηκε οµαδικό ασφαλιστήριο µε κόστος λειτουργίας 40% των εσόδων του και η απροθυµία ασφαλιστικών εταιρειών -µολονότι έγινε έρευνα αγοράς- που να
προσφέρουν αντίστοιχα ασφαλιστικά προϊόντα µε χαµηλότερες δαπάνες ή υψηλότερες παροχές
(Τ. Αλεξιάδης, Αντιπρόεδρος, ΤΕΑ Υπουργείου Οικονοµικών)
• η εµπειρία του ΤΕΑ προσωπικού της Ιnteramerican, το οποίο βελτίωσε την εργασιακή ειρήνη και κατέστησε την εργοδοτική επιχορήγηση πράξη εταιρικής κοινωνικής ευθύνης
(Α. Παναγιώτου, ∆ιευθυντής, ΤΕΑ Ιnteramerican)
• η εµπειρία του ΤΕΑ των οικονοµολόγων, το οποίο ιδρύθηκε µε πρωτοβουλία του Οικονοµικού Επιµελητηρίου Ελλάδος και προσφέρει, πέραν της εφάπαξ παροχής, αλληλοβοήθεια µεταξύ των µελών του (µε αποζηµίωση κοινωνικού χαρακτήρα µέχρι
20.000,00 ευρώ), υποκείµενο σε πολλαπλούς ελέγχους του σχετικού αµοιβαίου κεφαλαίου από ορκωτούς λογιστές, την Εθνική Αναλογιστική Αρχή κλπ.
(Κ. Τζινιέρης, Πρόεδρος, ΕΤΑ Οικονοµολόγων-ΕΤΑΟ)
• Το νέο θεσµικό πλαισίου για την επαγγελµατική ασφάλιση θα πρέπει να περιλαµβάνει:
⋅ Τον σαφή προσδιορισµό, το ρόλο της επαγγελµατικής ασφάλισης και των καλύψεων που µπορεί να προσφέρει, χωρίς να υποκαθιστά τη δηµόσια ασφάλιση και το χαρακτήρα τους.
⋅ Τη διαµόρφωση κανόνων για τη λειτουργία της ιδιωτικής ασφάλισης, µε αποτελεσµατική εποπτεία και ενίσχυση της φερεγγυότητας τους.
⋅ Την ενίσχυση των συλλογικών διαπραγµατεύσεων στο συγκεκριµένο επίπεδο, έτσι ώστε να δηµιουργούνται συµφωνίες µεταξύ φορέων εργαζοµένων και εργοδοτών για συµµετοχή στην χρηµατοδότηση των επαγγελµατικών ταµείων.
⋅ Τη θεσµοθέτηση κανόνων που δεν εµποδίζουν την κινητικότητα στην αγορά εργασίας, µε την µεταφορά δικαιωµάτων µε την µορφή διαδοχικής ασφάλισης.
⋅ Την παροχή κινήτρων κυρίως φορολογικών αλλά και άλλων όπως είναι η δηµιουργία ελκυστικών προγραµµάτων για περιόδους ανεργίας και βελτίωσης των καλύψεων.
(Γ. Κουτρουµάνης, Υπουργός, Υπουργείο Εργασίας & Κοινωνικής Ασφάλισης)
Επιπλέον, ξένοι οµιλητές παρουσίασαν την εξέλιξη του εργατικού δυναµικού στην Ευρωπαϊκή Ένωση και όχι µόνο (Hultin), καθώς και τη δυνατότητα συνύπαρξης της κύριας και της συµπληρωµατικής ασφάλισης µε συµµετοχικούς θεσµούς και ατοµικά αποταµιευτικά προγράµµατα (Hügelschäffer). Ίσως έλλειψε ο γαλλικής πρακτικής θεσµός της οργανωµένης αλληλοβοήθειας, όπως και η αλλοδαπή εµπειρία συνεργασίας δηµόσιου και ιδιωτικού τοµέα, π.χ. στην Κίνα, αλλά µια διεύρυνση σε τέτοια έκταση θα ξεπερνούσε τις προδιαγραφές της συνεδριακής εκδήλωσης.
Σε κάθε περίπτωση κοινή διαπίστωση των συµµετεχόντων ήταν ότι ανοίγει ο δρόµος για εγχώριες και ξένες επενδύσεις, ύστερα µάλιστα και από τη θετική διαβεβαίωση του Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων Γ. Κουτρουµάνη ότι σύντοµα θα υπάρξει ένα νέο θεσµικό πλαίσιο στο χώρο της συµπληρωµατικής ασφάλισης και ενίσχυση των συλλογικών διαπραγµατεύσεων, έτσι ώστε να δηµιουργούνται συµφωνίες µεταξύ φορέων εργαζοµένων και εργοδοτών για συµµετοχή στη χρηµατοδότηση των επαγγελµατικών ταµείων.
4.- Τέλος, εξαγγέλθηκε η επεξεργασία των διαπιστώσεων του Συνεδρίου από την Επιτροπή Ασφαλιστικών και Εργασιακών Θεµάτων του Ελληνο-Αµερικανικού Επιµελητηρίου µε την οργάνωση workshops / forum διαλόγου µέσω site, webinars κ.λ.π., προκειµένου να ακολουθήσει το 2012 ένα νέο διευρυµένο Συνέδριο µε στόχο συγκεκριµένες προτάσεις και όχι απλές διαπιστώσεις. Τότε, θα µπορεί να γίνει λόγος και για ένα συγκροτηµένο µοντέλο συµπληρωµατικής ασφάλισης µε αξιοποίηση όλων των συναφών θεσµών.
