Έχω Καταθέσει Πινακίδες, αλλά θέλω να Aσφαλιστώ!

Από τον Αριστείδη Παπανικόλα. Τα μάτια μας έχουν δει πολλά. Αυτό είναι αλήθεια και από κάποιο σημείο και ύστερα δεν παραξενεύεσαι πια. Βέβαια, η πραγματικότητα είναι ο καλύτερος σεναριογράφος, δεν μπορείς ούτε να την προβλέψεις, ούτε να την αντιγράψεις. Τις τελευταίες μέρες λοιπόν… πλήθη ανασφάλιστων προσπαθούν να βρουν μια δικαιολογία, να εκφράσουν τις ενστάσεις τους, να καταγγείλουν το σύστημα που βρήκε έναν ακόμα τρόπο να τους κλέψει, να τους προσθέσει ένα χαράτσι στα τόσα άλλα. Δυστυχώς έχουν βρει και συμπαραστάτες κάποιες καταναλωτικές οργανώσεις που με απύθμενη ελαφρότητα θεωρούν ότι «… αν κάποιος δεν κινεί το Όχημα, αν το έχει παρκαρισμένο στο γκαράζ του ή στο χωριό, γιατί να το Ασφαλίζει, γιατί να πληρώνει»;

Οι περισσότεροι βέβαια, αφού φωνάξουν, καταγγείλουν και εκτονωθούν, στην συνέχεια ζητάν την φθηνότερη ασφάλιση που μπορεί να γίνει, μόνο τα υποχρεωτικά, γιατί όπως λένε «δεν πληρώνουν τους απατεώνες και το κράτος που υποστηρίζει τις Ασφαλιστικές Εταιρείες». Είναι οι ίδιοι που, αν τους συμβεί κάποιο ατύχημα, που δεν καλύπτεται βέβαια από την «φθηνότερη ασφάλιση», τότε αρχίζουν νέο γύρο καταγγελιών για τις Ασφαλιστικές Εταιρείες και τους Ασφαλιστές γενικώς, που τους παίρνουν τα χρήματα, αλλά όταν συμβεί μια ζημιά, όλα τα εξαιρούν και δεν τους αποζημιώνουν!

Διαβάστε Επίσης

Σώστε την ουσία της Επανεκπαίδευσης …και τα προσχήματα

Feb 23, 2015 - Updated on Mar 14, 2017

Η Απόφαση της ΤτΕ περί Εξέτασης Αιτιάσεων από Διαμεσολαβητές

Feb 2, 2015 - Updated on Feb 4, 2015

Ναι, είμαι κακός σήμερα, γιατί δυστυχώς η ανευθυνότητα και η επιπολαιότητα αναπαράγεται συνεχώς και δεν φαίνονται και σημάδια προόδου. Πάντα μας φταίνε οι άλλοι, πάντα μας κλέβουν, πάντα έχουμε δίκιο, πάντα εμείς είμαστε οι Πελάτες και όλοι οι άλλοι πρέπει να συμφωνούν για το δίκιο μας και την απαίτησή μας. Τα διαμεσολαβούντα πρόσωπα (τα… ζωντανά, όχι τα άλλα, τα απρόσωπα call center και τα ιντερνετικά χαμόγελα) οι ασφαλιστικοί σύμβουλοι δηλαδή, οι Πράκτορες και οι Μεσίτες, καταλαβαίνουν πολύ καλά τι εννοώ. Άλλωστε, τυχαία υπάρχει και η παροιμία ότι «ο Πελάτης έχει πάντα δίκιο»; Όχι βέβαια, είναι το καταστάλαγμα μιας κοινωνίας, μιας κουλτούρας, μιας στάσης ζωής. Όχι μόνο στην πραγματική αγορά, αλλά και στις εργασιακές σχέσεις και στην πολιτική. Οι περίφημες πελατειακές σχέσεις.

Για μένα υπάρχει ένας και μόνο κανόνας: «ο Πελάτης έχει δίκιο, όταν… έχει δίκιο»! Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις πρέπει να καταλαβαίνει ότι δεν έχει δίκιο και να πάψουμε να τον νταντεύουμε. Για να γίνει αυτό όμως χρειάζονται τρία πράγματα: α) ξεκάθαρη ενημέρωση για υποχρεώσεις και δικαιώματα, πριν την πώληση οποιουδήποτε προϊόντος, άρα και των Ασφαλιστικών Προγραμμάτων, β) σταθερή και σωστή εφαρμογή των κανόνων αποζημίωσης από τους υπόχρεους αποζημίωσης, άρα και από τις ασφαλιστικές εταιρείες και γ) ατομική ευθύνη και κουλτούρα καθενός, που δεν θα αλλάζει ανάλογα, από το αν είμαστε πωλητές ενός προϊόντος ή αγοραστές ενός άλλου. Ενιαία συμπεριφορά δηλαδή ως ατόμων, περί υποχρεώσεων και δικαιωμάτων.

Πόσο μακριά βρισκόμαστε από όλα αυτά, που δεν αφορούν βέβαια, μόνο στην Ασφαλιστική Αγορά; Δυστυχώς, πολύ μακριά. Ως άτομα, ως κοινωνία, ως πολιτεία. Όλοι κατά καιρούς και από διάφορες θέσεις έχουμε συμβάλει σε αυτό και δυστυχώς, αρκετοί συνεχίζουν να τροφοδοτούν με πράξεις και συμπεριφορές την διαιώνιση της κατάστασης αυτής.

Γνωρίζω έναν εξηντάχρονο πράκτορα, που πριν από λίγους μήνες εντάχθηκε σε ένα μεγαλύτερο πρακτορειακό σχήμα που συνεργάζεται με πολλές εταιρείες, ο οποίος πριν την ασφάλιση κάθε πελάτη του, ρωτάει πάντα τους υπεύθυνους του πρακτορείου που του έχουν συντάξει μια προσφορά: «αν συμβεί ζημιά, έχουμε πρόσβαση στην εταιρεία αυτή, έχουμε λόγο; Θα μπορέσουμε να πάρουμε κάτι παραπάνω;». Την ίδια ερώτηση την κάνει σταθερά, κάθε φορά που ασφαλίζει ένα σπίτι ή ένα αυτοκίνητο με συμπληρωματικούς κινδύνους, λες και είναι μαγνητοφωνημένη. Όσες φορές και να του έχουν απαντήσει ότι το πρακτορείο φροντίζει για την «σωστή» αποζημίωση και ότι δεν υπάρχει «παραπάνω ή παρακάτω», την επόμενη φορά ξανακάνει την ίδια ερώτηση! Μήπως τελικά έχει δίκιο αυτός ή είναι η γενιά που φεύγει και οι νεώτεροι σκέφτονται διαφορετικά, πιο ορθολογικά;

Επειδή όμως, πρέπει να κλείσουμε πιο χαλαρά, με κάτι ευτράπελο, σας μεταφέρω χθεσινή πραγματική σκηνή. Τηλεφωνεί ο Συνεργάτης (πιστοποιημένος παρακαλώ) ενός πρακτορείου και κάνει την εξής ερώτηση: «Μπορούμε να ασφαλίσουμε ένα αυτοκίνητο που έχει καταθέσεις τις πινακίδες»; Η υπάλληλος του πρακτορείου νομίζει ότι μπερδεύτηκε ο Συνεργάτης και έκανε λάθος ερώτηση και του απαντά: «Δεν είναι υποχρεωμένος να το ασφαλίσει. Αν έχει καταθέσει πινακίδες, απαλλάσσεται της Ασφάλισης, δεν θα του έρθει πρόστιμο». Επιμένει ο Συνεργάτης: «Δεν σε ρώτησα αυτό. Σε ρώτησα ακριβώς το αντίθετο, αν μπορούμε να ασφαλίσουμε ένα αυτοκίνητο που έχει καταθέσεις τις πινακίδες. Μπορούμε;». Έκπληκτη η υπάλληλος του απαντά: «Καλά, όλοι φωνάζουν πως κακώς υποχρεούνται να ασφαλίσουν ένα αυτοκίνητο που δεν κινούν, ένα μόνιμα παρκαρισμένο και εσύ θέλεις να ασφαλίσεις αυτοκίνητο που έχει καταθέσει τις πινακίδες;».

Και η απάντηση ήταν αφοπλιστική: «Ναι, είναι ένας γείτονας που έχει καταθέσει πινακίδες δυο χρόνια τώρα, αλλά έχει βάλει ψεύτικες πινακίδες με το ίδιο νούμερο, το κυκλοφορεί εδώ κοντά, μέχρι το μαγαζί του μόνο και τώρα που το βάρος των ελέγχων θα είναι στα Ασφαλιστήρια, θέλει να έχει ασφαλιστήριο. Αν τον σταματήσουν, πινακίδες θα έχει, φωτοτυπία της άδειας κυκλοφορίας έχει στο αυτοκίνητο, δίπλωμα οδήγησης έχει, αν έχει και ασφαλιστήριο όλα καλά! Ποιος θα σκεφθεί ότι έχει καταθέσει πινακίδες; Αν όμως δεν έχει ασφαλιστήριο, τότε θα τον ψάξουν παραπάνω και θα μπλέξει!».

Ελλάς, το μεγαλείο σου.