.gif?rand=8274)
Δεν ανακαλύπτουμε την Αμερική αναφέροντας ότι τα στατιστικά δεδομένα των ζημιών των προηγούμενων περιόδων διαμορφώνουν εν πολλοίς και τα ασφάλιστρα της επομένης περιόδου. Άλλωστε, επίσημη δικαιολογία της συνεχούς μείωσης των τιμολογίων στον κλάδο αυτοκινήτων αποτελεί το γεγονός της μειωμένης χρήσης των αυτοκινήτων τα 2-3 τελευταία χρόνια και της ανάπτυξης μικρότερων ταχυτήτων, που οδήγησαν σε μείωση του πλήθους αλλά και της σφοδρότητας των τροχαίων ατυχημάτων και κατ’ επέκταση σε μείωση των αποζημιώσεων.
Με αφορμή όμως τα δύο τροχαία ατυχήματα με τις νταλίκες, το ένα στην Εγνατία και το άλλο στον Κηφισό και το απίστευτο δυστύχημα στην Πέτρου Ράλλη με τους τρεις νεκρούς, κάποιες σκέψεις πρέπει να διατυπωθούν. Βέβαια, είναι γνωστό ότι η νταλίκα στην Εγνατία είχε ρουμάνικες πινακίδες και οι αποζημιώσεις θα δρομολογηθούν μέσω του Γραφείου Διεθνούς Ασφάλισης, αλλά το θέμα δεν είναι το ποιος πληρώνει, αλλά τα ατυχήματα, αυτά καθ΄αυτά και οι αιτίες που προξενούνται.
Είναι γεγονός ότι έχουν μειωθεί τα μεγάλα και θανατηφόρα ατυχήματα, αλλά όπως όλα δείχνουν έχουν αυξηθεί τα πολλά και μικρά ατυχήματα. Αιτία; Η κακή κατάσταση των δρόμων, ο ανεπαρκής φωτισμός, η ελλειπής σήμανση, η απουσία αστυνόμευσης, η κακή συντήρηση. Αποτυπώνονται όλα αυτά σε στατιστικά δεδομένα; Δεν χρειάζεται, για τον απλούστατο λόγο ότι όλοι τα βλέπουμε καθημερινά. Στη γειτονιά μας, στο δρόμο για το γραφείο, στο κέντρο της πόλης. Η δικαιολογία όλων είναι πλέον κοινή και αναμενόμενη: Δεν υπάρχουν κονδύλια, δεν έχουμε χρήματα. Η ίδια απάντηση από τους δήμους, από τα αρμόδια υπουργεία, από την τροχαία, από τους ιδιοκτήτες.
Πάλι καλά που, λόγω των αυτοδιοικητικών εκλογών την άνοιξη, ασφαλτοστρώθηκαν και πάλι κάποιοι δρόμοι, κεντρικές αρτηρίες συνήθως με καθημερινή μεγάλη κίνηση, προς άγρα ψήφων. Κατά τα άλλα, στον αστερισμό της λακούβας, στην κυριαρχία του σκότους και στην κατεστραμμένη σήμανση. Όχι μόνο στην Αθήνα, παντού ανά την επικράτεια. Λίγες εξαιρέσεις, από αυτοδιοικητικούς που πραγματικά ενδιαφέρονται για την ποιότητα της ζωής των δημοτών τους, δεν αλλάζουν το τοπίο.
Σήμερα, όπως δείχνουν και τα στοιχεία από τις πωλήσεις των αυτοκινήτων, ο έλληνας της κρίσης, αναθάρρυσε και κάνει τις επιλογές του. Μία από αυτές, η αγορά νέου αυτοκινήτου. Έγινε πλούσιος ξαφνικά; Ζει το success story; Όχι βέβαια. Απλά, ξεφορτώνεται το παλιό του αυτοκίνητο όσο-όσο και στρέφεται σε νέας τεχνολογίας, μικρού ή μεσαίου κυβισμού, πετρελαιοκίνητo, με μηδενικά τέλη κυκλοφορίας και πολυετείς εγγυήσεις για service και ανταλλακτικά. Ουσιαστικά, μειώνει το κόστος του σε σχέση με το αυτοκίνητο που είχε. Και άρχισε να κινείται και πάλι… εποχούμενος.
Αν προσέξει κάποιος, έχει αρχίσει πάλι η κίνηση στους δρόμους, στο κέντρο της Αθήνας τουλάχιστον και στους κεντρικούς άξονες της πόλης, το μποτιλιάρισμα επανέρχεται. Μήνυμα για αναστροφή της καμπύλης και αύξηση και πάλι των τροχαίων ατυχημάτων, άρα και των ζημιών; Είναι πολύ νωρίς για τέτοια συμπεράσματα. Όμως, η πτώση των τιμολογίων του κλάδου αυτοκινήτων συνεχίζεται και αυτό, μπορεί να βοηθά τον καταναλωτή, αλλά οδηγεί την αγορά στη σωστή κατεύθυνση; Πολλοί ισχυρίζονται ότι οι εταιρείες “τρώνε τις σάρκες τους” εν όψει SolvencyII. Απάντηση σε αυτό, η σταθερή θετική εξέλιξη του τεχνικού αποτελέσματος του κλάδου οχημάτων καθ’ όλη τη διάρκεια της κρίσης και η υψηλή κερδοφορία που κατέγραψαν οι εταιρείες για το 2013. Παράλληλα, η εξάλειψη της δυνατότητας δημιουργίας νέων ανεισπράκτων ασφαλίστρων, η σταδιακή είσπραξη των παλαιών υπολοίπων, ο νόμος για τα ανασφάλιστα και η μείωση του κόστους λειτουργίας των εταιρειών, εξισορροπεί τις απώλειες και δημιουργεί πιο υγιείς καταστάσεις.
Το θέμα όμως είναι ότι ο εξορθολογισμός αυτός, που σήμερα βρίσκεται σε εξέλιξη, έχει ημερομηνία λήξης. Μετά, οι εταιρείες θα βρεθούν και πάλι στο ασφαλίζω-εισπράττω-αποζημιώνω, με αντίστοιχες υποχρεώσεις αποθεματοποίησης και κεφαλαιακής επάρκειας. Και τα ερωτήματα είναι δύο: 1) θα έχουν αντέξει ως τότε όλες οι εταιρείες με τα χαμηλά αυτά τιμολόγια και 2) θα αντέχει η ελληνική κοινωνία απότομες αυξήσεις ασφαλίστρων;
Επειδή και στα δύο ερωτήματα οι απαντήσεις μπορεί να είναι αρνητικές, ένας νέος κύκλος προβλημάτων θα αρχίσει για την ελληνική ασφαλιστική αγορά. Ας πάψει λοιπόν αυτός ο ανταγωνισμός προς τα κάτω γιατί έχει γίνει σαφές πλέον ότι μοναδική λογική που κυριαρχεί είναι αυτή της κατάκτησης μεριδίου αγοράς (χρήσιμου για πολλούς λόγους, ανάλογα με το μέγεθος, τη στρατηγική και τις προοπτικές της κάθε εταιρείας) και της δημιουργίας πελατολογίων προς μελλοντική αξιοποίηση. Εκτός, αν οι ασφαλιστικές εταιρείες, μετά την περίοδο αυτή, σε δεύτερη φάση, έχουν σκοπό να μειώσουν από αλλού τα έξοδά τους, όπως για παράδειγμα μειώνοντας το κόστος πρόσκτησης εργασιών.
Σημασία έχει ότι εντός του 2015 θα ζήσουμε και άλλες σημαντικές αλλαγές στην αγορά μας. Και όπως πάντα, σε κάθε αλλαγή, ακόμα και στις θετικότερες αλλαγές, πάντα κάποιοι χάνουν.
