.gif?rand=5699)
Πριν από λίγα χρόνια ο επισκέπτης-καθηγητής, μόνιμος τουρίστας και για κάποιο διάστημα πρωθυπουργός μας (!) είχε πει σε έναν του λόγο: “ούτε ένα σπίτι χωρίς έναν εργαζόμενο”. Τότε, δεν το καταλάβαμε ή μάλλον οι περισσότεροι το θεωρήσαμε ως μία ακόμα λεκτική αστοχία του, θέλαμε να πιστεύουμε ότι εννοούσε “ούτε ένα σπίτι με άνεργο μέλος”. Αυτός όμως ήξερε τι έλεγε και σήμερα ψάχνει η ελληνική κοινωνία να βρει ένα σπίτι με περισσότερους από έναν εργαζόμενο.
Πέρασαν δυο-τρία χρόνια και εδώ και πολλούς μήνες, οι πολιτικοί μας έχουν κυριολεκτικά καταργήσει την έννοια της ακίνητης ιδιοκτησίας και μας έχουν υποβάλει σε καθεστώς αφενός τιμωρίας γιατί τολμήσαμε να αποκτήσουμε ένα σπίτι και αφετέρου απόλυτης δήμευσης συνολικά της ακίνητης περιουσίας μας, αφού φορολογούν και ξαναφορολογούν συνεχώς όλα τα ακίνητα, είτε ιδιοκατοικούμε, είτε είναι κλειστά, είτε τα νοικιάζουμε, είτε είναι ερείπια, είτε αποφέρουν εισόδημα είτε όχι, είτε η εμπορική τους αξία είναι υποπολλαπλάσιο της αντικειμενικής τους. Αρκεί που τα έχουμε. Έτσι λοιπόν, φθάσαμε στο σημείο να λέμε ανέκδοτα μεταξύ μας, για τον κακό πατέρα, που για να διώξει τον υποψήφιο γαμπρό της κόρης του που δεν συμπαθεί, τον απειλεί ότι αν παντρευτούνε θα τους γράψει όλα τα ακίνητα που έχει!
Το βιντεάκι που ακολουθεί φαίνεται απλοϊκό, αλλά μήπως είμαστε λίγο πριν από το να ντρεπόμαστε αν έχουμε δουλειά; Μήπως, μας καταντήσανε έτσι, που το δικαίωμα στην εργασία που όλοι έχουν, κοντεύει να μετατραπεί σε προνόμιο που προκαλεί φθόνο, αλλά και ντροπή, ίσως; “Σκέψου τι μέσα χρησιμοποίησε για να βρει αυτή την καλή δουλειά…”. Μην μου πείτε ότι δεν το έχετε ακούσει! Ανατριχιάζω γιατί έχω και δυο παιδιά. Ας χαλαρώσουμε λίγο με το βιντεάκι, ας γελάσουμε και ας προβληματιστούμε, ανεξάρτητα από το είδος της δουλειάς που βρήκε ο νεαρός.
 (300 x 250 px).gif?rand=4545)
