Το σημαντικότερο ίσως ζήτημα που συζητιέται φέτος το καλοκαίρι στην ασφαλιστική αγορά είναι η αναμενόμενη πώληση της Αγροτικής Ασφαλιστικής, αλλά και η προοπτική (πώληση;) και των υπόλοιπων εταιρειών στο κεφάλαιο των οποίων μετέχει με σημαντικά, πλειοψηφικά ή όχι, ποσοστά το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) μετά την ανακεφαλαιοποίηση των εταιρειών. Οι συνεχείς αναφορές και τα επαναλαμβανόμενα δημοσιεύματα περί ενδιαφερομένων και περί του τιμήματος της πώλησης, μου επανέφεραν στην μνήμη το εξής περιστατικό:
Ήταν τέλος της δεκαετίας του 1990 ή αρχές της δεκαετίας του 2000 όταν διάφορες εταιρείες ήταν προς πώληση, με μεγαλύτερη κάποια στην Λεωφόρο Συγγρού. Η εν λόγω Εταιρεία είχε ένα καλό ιστορικό και μια καλή παραγωγή ασφαλίστρων. Τότε εργαζόμουν ως Στέλεχος σε μεγάλη ασφαλιστική εταιρεία και απευθύνθηκα στον Διευθύνοντα Σύμβουλο της εταιρείας μου και τον ρώτησα: «Μεγάλη εταιρεία είμαστε, ρευστότητα έχουμε, υποδομές και διαδικασίες έχουμε, στελεχιακό δυναμικό έχουμε, εκτεταμένο πανελλαδικό δίκτυο έχουμε, ανάπτυξη θέλουμε. Γιατί δεν αγοράζουμε την εταιρεία αυτή; Με μια κίνηση θα κάνουμε την διαφορά!»
Με κοίταξε, χαμογέλασε και με την πιο ήρεμη και ταυτόχρονα αποφασιστική φωνή μου είπε: «Γιατί να αγοράσω την εταιρεία, με οποιοδήποτε τίμημα, όταν μπορώ με την κατάλληλη προϊοντική, προμηθειακή και αναπτυξιακή πολιτική να προσεγγίσω άμεσα το δίκτυό της και να απορροφήσω σημαντικότατο μέρος της παραγωγής της; Αφού έχουμε όλες τις δυνατότητες και τις υποδομές που ανέφερες, ξεκινάμε σήμερα προσέλκυση δικτύων και παραγωγών. Δεν θα δώσω ούτε μια δραχμή, δεν θα αναλάβω υποχρεώσεις και δεν θα μπλέξω με διαδικασίες εξαγορών, προσωπικού κ.λπ. Η περιουσία της κάθε ασφαλιστικής εταιρείας είναι η παραγωγή της, τα δίκτυά της και οι άνθρωποί της, όχι τα κτίρια και οι υποχρεώσεις της!».
Για την ιστορία, όλα όσα είπε τα κάναμε άμεσα και μέσα σε λίγους μήνες κερδίσαμε σημαντικά οφέλη, χωρίς να ξοδέψουμε δεκάρα. Αν θυμάμαι καλά, η προς πώληση εταιρεία απορροφήθηκε τελικά από την Εθνική Ασφαλιστική. Πόσο πολύ μοιάζει η ιστορία αυτή με την σημερινή περίπτωση της Αγροτικής Ασφαλιστικής; Ειλικρινά δεν ξέρω την στρατηγική που έχουν επιλέξει η Τράπεζα Πειραιώς (που αδιαμφισβήτητα θέλει να απαλλαγεί από την εταιρεία), το ΤΧΣ που υλοποίησε ουσιαστικά την ανακεφαλαιοποίηση και η Διοίκηση της Αγροτικής Ασφαλιστικής, αλλά θεωρώ αδύνατο να βρεθεί χρηματοοικονομικός όμιλος, ελληνικός ή ξένος, που να καταβάλει τίμημα κοντά στο ποσό της τελευταίας αύξησης κεφαλαίου, πάνω από 150 εκατ. ευρώ, ώστε να επιστραφεί το ποσό αυτό στο ΤΧΣ.
Είναι παράλογο, έξω από κάθε ορθολογική επιχειρηματική προσέγγιση. Ας μην ξεχνάμε επίσης, ότι στο δεύτερο εξάμηνο του 2008, όταν η τότε διοίκηση της Αγροτικής Τράπεζας προσπάθησε να πουλήσει την Αγροτική Ασφαλιστική, η τελική προσφορά της Groupama (σύμφωνα με τις πληροφορίες που διέρρευσαν) ήταν κοντά στα 100 εκατ. ευρώ, ποσό που θεωρήθηκε σκανδαλωδώς μικρό και την παραμονή των Χριστουγέννων του 2008, με μια λιτή ανακοίνωση, η Διοίκηση της Τράπεζας διέκοψε κάθε διαδικασία. Είχε ειπωθεί μάλιστα τότε, ότι 100 εκατ. άξιζαν μόνο τα κτίρια της εταιρείας ανά την Ελλάδα!
Σήμερα οι συνθήκες και το περιβάλλον είναι πολύ χειρότερο και κατά την άποψή μου οι επιλογές είναι δύο: ή πωλείται άμεσα η εταιρεία με το μεγαλύτερο δυνατό τίμημα που θα είναι βέβαια πολύ μικρότερο των 100 εκατ. ευρώ και το ΤΧΣ εισπράττει μέρος των χρημάτων που έδωσε ή, όσο είναι καιρός ακόμα, πωλείται τμηματικά η περιουσία της (οι γενικές στην α’ εταιρεία, η ζωή στην β’ εταιρία, ελεύθερα περιουσιακά στοιχεία όπως κτίρια) εισπράττεται το μεγαλύτερο δυνατόν ποσό και η εταιρεία σταδιακά παύει να δημιουργεί νέα παραγωγή, ξεκαθαρίζει το μεγαλύτερο ποσοστό των εκκρεμών ζημιών και μεταβιβάζει το υπόλοιπο των ζημιών σε εξειδικευμένο γραφείο εκκαθάρισης ζημιών. Όταν δεν έχει παραγωγή ή εκκρεμείς ζημιές δεν υπάρχουν και υποχρεώσεις της μητρικής εταιρείας, άρα εξομαλύνονται οι αρνητικές επιπτώσεις στον όμιλο. Τέλος, κάποια στιγμή στο μέλλον, ίσως να πωληθεί και το όνομα της εταιρείας. Όσο για τους εργαζόμενους, ήδη έχει εξαγγελθεί εθελουσία που θα ενδιαφέρει όλους τους παλιούς, ενώ οι νέοι θα βρουν τη τύχη τους στον μεγάλο πλέον όμιλο της Πειραιώς.
Ειλικρινά θέλω να βρεθεί άμεσα αγοραστής και να μεταβιβαστεί το σύνολο της εταιρείας ώστε να συνεχίσει να υφίσταται και να λειτουργεί. Δυσκολεύομαι όμως να το πιστέψω και πολύ περισσότερο όταν δεν είχαμε οποιαδήποτε διάψευση ή αναφορά στα όσα αναφέραμε στις 25-7-2013 στο άρθρο μας «Μεταφορές και… Μεταφορές». Όσο για το αν προβλέπονται όλα αυτά στην υπάρχουσα νομοθεσία, αν θα εγκρίνει η Τράπεζα της Ελλάδος κ.λπ., έχω μία και μόνη απάντηση. Τα τελευταία δύο τουλάχιστον χρόνια, έχει αποδειχθεί στην ελληνική πραγματικότητα ότι πρώτα αποφασίζουμε τι θέλουμε να κάνουμε και στην συνέχεια ψηφίζουμε τον σχετικό νόμο ή την σχετική τροπολογία ή ερμηνεύουμε τον νόμο κατά το δοκούν! Οι νόμοι και οι διαδικασίες είναι για να αλλάζουνε…
Η εταιρία είναι οι άνθρωποι της ,όταν οι διοικούντες το αντιληφθούν αυτό και σταματήσουν να φέρονται ως άρπαγες των ίδιων τους των εταιριών τότε μόνον θα υπάρξει επόμενη ημέρα και ηρεμία στον κλάδο ,που τελικά καταπονείται απο όλα αυτά τα σκαμπανευάσματα, και καλούμαστε όλοι εμείς εκει έξω να χαλαρώσουμε και να βάλουμε στήθος για λάθη που δεν κάναμε εμείς . Εμείς στην πλειοψηφία μας στρατιώτες σε αυτον τον πόλεμο ,μόνο λαβώμενοι βγαίνουμε απο όλες τις περιπέτειες και τις μάχες και πάλι εμείς εξισσοροπούμε τα πράγματα ,εμείς οι ασφαλιστές όλων των βαθμίδων που επιλέξαμε μια ασφαλιστική εταιρία για να συνδέσουμε τα ονειρα μας και τα όνειρα των οικογενειών μας και των συνεργατών μας ,που μας εμπιστεύτηκαν .
Εκει έξω μόνον υπέροχοι άνθρωποι βρίσκονται που πληγώνονται καθημερινά απο τις λάθος κινήσεις των ηγετών που επέλεξαν.