Οι δύο μόνες Ασφαλιστικές Εταιρείες Ζωής που υπήρχαν στον Κλάδο στην Ελλάδα προς το τέλος της δεκαετίας του 1960, ήταν η American Life και η Interamerican. Η ιστορία των πρώτων 35 χρόνων της Interamerican, από το 1968 μέχρι το 2003, τη χρονιά που πουλήθηκε στο Ολλανδικό Όμιλο Eureko, πρωτοστατούσε και είναι μοναδική στην Ιστορία του Κλάδου για πολλούς λόγους. Οι σημαντικότεροι είναι οι εξής: Καμία άλλη επιχείρηση στην Ελλάδα δεν κατόρθωσε να απασχολήσει και να εμπλέξει στις δραστηριότητές της τόσο πολλούς Έλληνες Πολίτες! Όχι μόνο εντός της Ελλάδας, αλλά και εκτός, σε παγκόσμιο επίπεδο όπου υπάρχουν Έλληνες ομογενείς! Στην Ελλάδα και τα πρώτα 35 χρόνια της διαδρομής της, η Interamerican θα πρέπει να ενέπλεξε ολόκληρο σχεδόν τον ενήλικο πληθυσμό της χώρας. Είτε ως Ασφαλιστές, είτε ως Ασφαλισμένους!
Καμία άλλη Ασφαλιστική Εταιρεία Ζωής ή Γενικών δεν ξόδευε τον πακτωλό των χρημάτων που ξόδευε η Interamerican για διαφημίσεις σε όλα σχεδόν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στην Ελλάδα με κυρίαρχη την τηλεόραση!
Ο δαιμόνιος επιχειρηματίας κατάφερε να ενεργοποιήσει και να χειριστεί μια ολόκληρη χώρα, να διαπραγματευτεί με 10 διαφορετικές κυβερνήσεις, να καταφέρνει να ξεγλιστράει με εξαιρετική μαεστρία κάθε φορά που η Πολιτεία τον στρίμωχνε, να κερδίζει δισεκατομμύρια παρά τις ατυχίες του και να καταλήξει να πουλάει και στους Έλληνες της διασποράς Ασφάλειες Ζωής της Εταιρείας που ίδρυσε στις… Βερμούδες, με την ονομασία «Interamerican International»!
Οι Έλληνες της διασποράς, όπως π.χ. οι Ομογενείς της Ν. Αφρικής ταξίδευαν συχνά στην Ελλάδα. Το όνομα της Interamerican το έβλεπαν όπου και να έπεφτε το μάτι τους.
Επομένως εύκολα εμπιστεύονταν τους 2-3 εντυπωσιακούς Ασφαλιστές της Interamerican, οι οποίοι ταξίδευαν 5-6 φορές το χρόνο για να τους πουλήσουν τα «Επενδυτικά Συμβόλαια» της Interamerican International! Η ΒΚ ήταν η πρωταγωνίστρια αυτών των πωλήσεων που μετρούσαν σε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ ως Αμοιβαία Κεφάλαια, ενώ επί της ουσίας πουλούσαν Συμβόλαια Ασφάλειας Ζωής τύπου Unit Linked ή Μικτής της Interamerican International, που είχε έδρα της Βερμούδες. Φυσικά τα συμβόλαια αυτά δεν είχαν καμία σχέση με Αμοιβαία Κεφάλαια ούτε με την Interamerican Ελλάδος!
Μερικά χρόνια αργότερα, πολλοί από αυτούς τους πελάτης της Νοτίου Αφρικής, οργανώθηκαν και κατόρθωσαν και πήραν πίσω μέρος των χρημάτων τους μετά από ατελείωτες και σκληρές διαπραγματεύσεις. Το καλοκαίρι του 2005, η καθημερινή εφημερίδα «Αυριανή» και για δύο συνεχόμενους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο, δημοσίευε πρωτοσέλιδα με τα ονόματα των Ελλήνων της Νοτίου Αφρικής που είχαν καταθέσει Μηνύσεις αναζητώντας να χρήματά τους, στολίζοντας παράλληλα τον Δ. Κοντομηνά με όχι και τόσο κολακευτικά επίθετα. Οι Μηνύσεις που έκανε τότε ο Δ. Κοντομηνάς κατά του Γ. Κουρή για συκοφαντική δυσφήμιση και για εκβιασμό δεν καταδίκασαν τον Γ. Κουρή.
Στη διάρκεια της 35ης πορείας της Interamerican, 1968-2003, δύσκολα θα βρείτε Έλληνες που σε κάποια περίοδο της ζωής τους δεν υπήρξαν Ασφαλισμένοι στην Interamerican ή δεν εργάστηκαν, για λίγο έστω, ως Ασφαλιστές! Να σκεφτείτε ότι όλοι οι άνεργοι αυτής της εποχής απάντησαν τουλάχιστον μια φορά στις χιλιάδες των αγγελιών που ζητούσαν φιλόδοξους και εργατικούς συνεργάτες.
Κυκλοφόρησαν και οι πρώτοι πετυχημένοι Ασφαλιστές τότε πριν από σχεδόν 50 χρόνια, λίγοι βέβαια, αρκετοί ωστόσο για να σπείρουν ζιζάνια για το «πόσα κερδίζει ο Αντώνης που έγινε Ασφαλιστής»!
«Δέκα χιλιάδες το μήνα! Ακούς εκεί! Δέκα χιλιάδες το μήνα… να κερδίζει ο Αντωνάκης που περπατούσε με τρύπια παπούτσια και τώρα μου κυκλοφορεί με… Volkswagen και με τσάντα, ως μεγαλοδικηγόρος!»
Αυτά μουρμούραγε, ο γείτονας του Αντώνη, τη δεκαετία του ’60 και του ’70 ο οποίος δαγκωνόταν να τα βγάλει πέρα με χίλιες δρχ. το μήνα μισθό, συν τις 700 δρχ. που κέρδιζε η γυναίκα του από το μισθό της!
Τότε τη δεκαετία του ’60 μπορούσες με 20.000 δρχ. (€50) να αγοράσεις μεταχειρισμένο αυτοκίνητο!
Υπήρξαν εποχές που, τόσο ο μπακάλης, ο βουλκανιζατέρ, και ο δάσκαλος του χωριού να ήταν Ασφαλιστές της Interamerican και είχαν ασφαλίσει το μισό πληθυσμό του χωριού! Το μήνυμα ήταν απλό!
Όλοι μα όλοι, μπορούσαν να γίνουν Ασφαλιστές Ζωής, και όλοι μπορούσαν να ασφαλιστούν με διάφορα μικροποσά! Πουλούσαν οι Ασφαλιστές τότε προγράμματα αποταμίευσης για Σπουδές ή για Σύνταξη με Ασφάλισμα 100.000 δρχ (€300) με ετήσιο ασφάλιστρο 5.000 δρχ. (€14)! Αργότερα τη δεκαετία του 1980, το Ασφάλισμα έφτασε να είναι 25.000 δρχ. το χρόνο και το Ασφάλισμα 500.000 δρχ. Αυτό που πουλούσαν όλοι ήταν Μεικτή (Επιβίωση) διάρκειας 20 ετών και υπόσχονταν ότι οι Ασφαλισμένοι θα εισπράξουν εκατομμύρια στη λήξη του συμβολαίου! Βέβαια οι 100.000 δρχ. ή τα (€300) δεν έφταναν ούτε για ένα μήνα εξόδων για σπουδές και ας μη σχολιάσουμε τι είδους σύνταξη θα πρόσφεραν. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν υπάρχουν ακόμα και σήμερα Έλληνες Συνταξιούχοι που να εισπράττουν κάποιου είδους Σύνταξη από την Ιδιωτική Ασφάλιση. Όσοι καταφέρνουν και διατηρούν τα συμβόλαιά τους μέχρι τη λήξη τους εισπράττουν διάφορα μικροποσά εφάπαξ. Δεν νοείται να εισπράττεις σύνταξη των €5-10 και €20 το μήνα!
Τα ασφάλιστρα ήταν πολύ μικρά, ακριβώς για αυτόν το λόγο για να μπορούν να τα πληρώσουν όλοι σχεδόν οι Έλληνες τις δεκαετίες του 1970 και του 1980!
Οι Εταιρείες έπρεπε να δημιουργήσουν αντικίνητρα πώλησης μικροποσών ή να μην προσφέρουν καθόλου μικρά συμβόλαια των ποσών που αναφέραμε πιο πάνω! Tο χαμηλότερο αποδεκτό ασφάλιστρο για Σπουδές ή για Σύνταξη θα έπρεπε να είναι δέκα φορές μεγαλύτερο για να ισχυριστούμε ότι θα άξιζε τον κόπο να ξεκινήσει κάποιος ένα παρόμοιο Πρόγραμμα Συνταξιοδότησης. Εννοείται ότι και οι Προμήθειες θα έπρεπε να είναι προσαρμοσμένες αντίστοιχα χαμηλά! Οι Ασφαλιστές θα έπρεπε να απευθύνονται στους Έλληνες που θα μπορούσαν να πληρώσουν αυτά τα Ασφάλιστρα! Οι μικροεπιχειρηματίες και οι Ελεύθεροι Επαγγελματίες των τελευταίων 50 χρόνων που κέρδιζαν τεράστια εισοδήματα, ουδέποτε έλειψαν από τη χώρα μας! Απλά, ο αριθμός τους αυξήθηκε ραγδαία λόγω της παραοικονομίας!
Ιστορικά Στρατηγικά λάθη του κλάδου που συνεχίζουν να μας καταδυναστεύουν!
Εξαίρεση αποτελούν τα Ομαδικά Συμβόλαια Ασφάλισης που φρόντιζαν οι μεγάλες Εταιρείες να προσφέρουν στους εργαζόμενους, παρόλο που και σε αυτό τον τομέα ο κλάδος έχει μείνει πολύ πίσω. Το σύνολο των Εταιρειών που προσφέρει Ομαδικά Συμβόλαια Ασφάλισης στην Ελλάδα δεν θα πρέπει να είναι περισσότερα από 4.000 όταν οι ΑΕ, ΕΠΕ. Και οι μεγάλες ΟΕ και ΕΕ μετράνε σε εκατοντάδες χιλιάδες σύμφωνα με τα στοιχεία της ICAP.
Μια ασφάλεια να πουλούσες το μήνα το 1968 κέρδιζες περισσότερα από το μηναίο βασικό μισθό της χώρας!
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι οι Ασφάλειες Ζωής τα πρώτα 25 χρόνια της ιστορίας τους λειτουργούσαν για να διατηρούν το Agency System και να ζουν από αυτό μερικές χιλιάδες Ασφαλιστές, φυσικά και να θησαυρίζουν ορισμένοι Επιχειρηματίες.
Οι Ασφάλειες Νοσοκομειακής Περίθαλψης που ξεκίνησαν νωρίς τη δεκαετία του 1990, είναι αυτές που έδωσαν άλλη ορμή στον Κλάδο και Παροχές που αναβάθμισαν την εικόνα του σε πολύ μεγάλο βαθμό! Τα Αποταμιευτικά και τα Συνταξιοδοτικά, δυστυχώς όπως συνεχίζουν να πωλούνται ως «όχημα» πώλησης και άλλων Παροχών (riders) δεν προσφέρουν πρόσθετη αξία λόγω του πολύ χαμηλού Ασφαλίστρου που αφιερώνεται στην Σύνταξη.
Ένα πρόγραμμα συνταξιοδότησης για να θεωρηθεί ως έγκυρο πρέπει το ασφάλιστρο του να είναι ίσο με το ποσό της Σύνταξης που επιδιώκει ο Ασφαλισμένος. Θέλει €500 το μήνα πρόσθετη Σύνταξη, θα πρέπει να πληρώνει €500 μηνιαίο ασφάλιστρο! Το ύψος της σύνταξης σίγουρα θα είναι ένα πολύ μεγαλύτερο ποσό, όμως η «Αγοραστική του Αξία» θα είναι ίση με την Αγοραστική του Ασφαλίστρου που πλήρωνε στη διάρκεια του συμβολαίου. Αυτά κατά προσέγγιση με μικρές αποκλίσεις! Η συνέχεια την επόμενη Δευτέρα.
