.gif?rand=6539)
Οι απόψεις του Μακεδόνα Μελά Γιαννιώτη για τη νέα Εποπτική Αρχή:
Τούτες τις ημέρες, μεσούντος και τελευτούντος του Ιανουαρίου 2011, οι ηγεσίες των ασφαλιστικών εταιρειών Ελλάδος συνεχίζουν να γράφουν, όσα δεν έγραψαν ποτέ. Τους έβαλε χέρια και πόδια σε μισό χρονικό παπούτσι η νέα Εποπτεύουσα Αρχή. Τρέχουν και δεν φτάνουν. Κοντεύουν να γίνουν… «γραφικοί», ειδικά εκείνοι που έχουν πάνω από μία εταιρεία στην ευθύνη τους.
Στις 31 Ιανουαρίου 2011 κλήθηκαν στην Τράπεζα Ελλάδος να «πουν το ποίημά τους» όχι «εξ αμάξης», αλλά από ακροατηρίου και να ακούσουν τα «εξ έδρας». «Γραφικώς και ποιητικώς», πάει το 1/12, οπότε και κατά μία άποψη «τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε»; Όμως εκείνη η διαχρονικής αξίας σοφία, «ουδέν κακόν αμιγές καλού», ισχύει πάντοτε και παντού.
Την επιβεβαίωσε η καταργηθείσα προηγούμενη Αρχή ΕΠΕΙΑ, με όλα τα σοβαρά της λάθη και τις τραγικές συνέπειες της τακτικής της, που ίσως αποτελέσουν δεδομένη εμπειρία για τη νέα Αρχή ΔΕΙΑ και η οποία δείχνει, από την πρώτη της «γραφή», έστω και δια της άρον-άρον αναγκαστικής «ποιητικής γραφής» των Υπευθύνων κατά εταιρεία Ασφαλιστών, ότι πρώτα θέλει να ακούσει -και να διαβάσει- την ελεγχόμενη πλευρά, που η προηγούμενη δεν ήθελε, ως επί θρόνου αμάξης εξαρχής καθήμενη.
Έτσι και το «αμιγές καλού», δια του πιεστικού «κακού», είναι το βέβαιο όφελος ότι οι Ελληνικές Ασφαλιστικές Εταιρείες θα έχουν, από 25 Ιανουαρίου 2011, τριετή τουλάχιστον Επιχειρησιακά Σχέδια με Εσωτερική Οργάνωση!
Αυτό είναι το πρώτο από τα θετικά κέρδη. Τα αποθετικά είναι πολύ περισσότερα, με πρώτιστο το πρωτοφανές στα όλα ασφαλιστικά χρονικά να μην έχουν χρόνο -και διάθεση- έστω και για λίγες μέρες, να «σέρνουν τα εξ αμάξης», κατά παντός άλλου και αντ΄ αυτών να ασχοληθούν γραφικώς και περιγραφικώς με τα του οίκου τους.
Και αν στις 31 Ιανουαρίου 2011 η πρώτη συγκέντρωση εποπτευομένων Ασφαλιστών και εποπτών εξελιχθεί στην Αθήνα σε Ασφαλιστική Πνευματική Γιορτή «Ποιητών και Κριτών», τότε σίγουρα αναβιώνονται τα Λήναια, που ήταν και η μεγαλύτερη Πνευματική και Διονυσιακή Γιορτή της αρχαίας Αθήνας, από την οποία αναδείχθηκαν και βραβεύθηκαν τα πνευματικότερα παγκόσμια Έργα των μεγαλύτερων Ελλήνων Φιλοσόφων και Ποιητών! Εδώ και τα καλοθαμμένα απόκρυφα, εδώ και η αλλαγή του τάφου του ελληνισμού κατά Κοραή.
Τα μεγάλα και σοβαρά έργα των μεγάλων μας Τραγωδών, Λυρικών, Επικών και Κωμικών, διδάσκονταν από θεάτρου των Ληναίων, παρουσία ακροατηρίου, που τα έκρινε, τα διέκρινε και τα βράβευε, ενώ τα έργα των Ποιητών και Ρητόρων απαγγέλλονταν στα Λήναια από αμάξης (αυτό ήταν και το τότε «βήμα») του «γελασθήναι χάριν», όπως είπε ο κακότυχος ρήτορας Δημοσθένης.
Έτσι και εξ αυτών, οι λέξεις «εξ αμάξης» εννοούσαν και προσδιόριζαν τη Γιορτή των Ληναίων και τους τότε «παρλαπίπες» επί αμάξης καθήμενους ρήτορες, που όσα έγραφαν και απήγγειλαν από αμάξης ήταν «του γελασθήναι χάριν», δηλαδή και με τα σημερινά δεδομένα από «καζούρας» και «πλάκας», κατά των τότε αρχόντων και τότε κομπιναδόρων, μέχρι με τα επίσης σημερινά δεδομένα των λόγων, έργων και πράξεων των διαχρονικών δημοκόπων και λαοπλάνων.
Συνεπώς, η έννοια των λέξεων, που και σήμερα χρησιμοποιούμε χωρίς να αντιλαμβανόμαστε τι ακριβώς λέγουμε, κυριολεκτούσε τότε και εννοούσε όχι μόνον τη Γιορτή των Ληναίων, αλλά και όσα ρητορικά λέγονται από άμαξα, που έσερναν δούλοι, «του γελασθήναι χάριν»!
Όποιος φιλομαθής επιθυμεί περισσότερα στοιχεία επί της επακριβούς έννοιας των λέξεων «εξ αμάξης» και για να μην παίζει το στημένο παιχνίδι του παπαγαλισμού και αυτοεξευτελισμού, μπορεί να τα βρει στη σελίδα 413 του λεξικού Σουΐδα, με πρόσθετες πληροφορίες για τα Λήναια στην σελ. 709, όπου θα βρει και το ανατρεπτικό της σημερινής πονηρής και απόκρυφης κοινωνικής δομής και τότε αληθινής και πραγματικής, δια του «Ληξιαρχικού γραμματείου Αθηναίων», δηλαδή σημερινού «Ληξιαρχείου» και κατά λεκτική έννοια Αρχείου και αν όχι Αρχής, κάποιας χρονικής λήξεως των σταδίων της ζωής κάθε πολίτη, εντελώς ξένα και άσχετα με τα σημερινά εμπορικά ληξιαρχικά της γεννήσεως και θανάτου, βαπτίσεως ή γάμου, μυστηριακά της ροής του δανεικού πλέον Παρά και φανερά προφητιακά, δι΄ ενταφιασμού του πνεύματος των «εξ αμάξης» Ληναίων των κάποτε Ελλήνων.
Τα Ληξιαρχικά απόκρυφα και ο απόκρυφος «Θεσμός της Εγγύης», πρόγονος των Ιδιωτικών Ασφαλίσεων
Στα τότε «Ληξιαρχεία» δεν ανέγραφαν τα νεογέννητα, όπως σήμερα, διότι μπορούσαν να κατανοήσουν, δια ελληνικής Σκέψης και Λόγου, ότι με τη γέννηση παιδιού δεν υπάρχει καμία χρονική λήξη, αλλά αντίθετα χρονική αρχή ζωής. Η τότε «καταγραφή» των νεογέννητων γινόταν με ανάρτηση στην εξωτερική άνω θύρα της οικίας στεφάνου από δάφνη, που συμβόλιζε τη γέννηση αγοριού και μελλοντικού ανδρείου ανδρός και για τις κόρες τούφας μαλλιού, που συμβόλιζε τη μελλοντική Οικοδέσποινα και Νοικοκυρά, ήδη και εκ των προτέρων «ασφαλισμένα», όπως και η Μητέρα, δια του ακατάλυτου και ανά πόλη-κράτος «Θεσμού της Εγγύης». (Ίδε στο διαδίκτυο δημοσιευμένο σχετικό άρθρο μου).
Ο καλώς αποκρυβόμενος Θεσμός αυτός, δια της εποπτείας μόνον -όχι αναμείξεως στη διαχείριση- των τοπικών Αρχών, λειτουργούσε υπό του ανδρείου ανδρός και συζύγου, που είχε διαθέσει από την προσωπική του περιουσία, εγγυημένα και ανέγγιχτα υπ΄ αυτού, χρηματικά και υλικά υπέρτερα της νυφικής συνεισφοράς υπέρ της συζύγου και των παιδιών, πριν νυμφευθεί και πριν δημιουργήσει νέα οικογένεια.
Αυτή ήταν η Κοινωνική-Οικογενειακή δομή και η Εγγύηση-«Ασφαλιστήριο», που έδιδε ο ήδη ικανός και ανδρείος άνδρας και αντίστοιχα λάβαινε έντιμη και υπεύθυνη προφορική και ενώπιον μαρτύρων δήλωση του πατέρα της υποψήφιας νύφης ότι εγγυάται την ικανότητα, τιμιότητα και νοικοκυροσύνη της κόρης του, μαζί με την όποια συνεισφορά από την ήδη εργασία της και πατρώα περιουσία, πάντα όμως μικρότερη του ανδρός της, προς αποφυγή προικοθηρίας ή γαμβροθηρίας.
Τυχαία δεν ήταν η τότε Ελλάδα ένδοξη, μεγάλη και ισχυρή.
Είχε ως «Ασφαλιστικό Θεσμό» την Εγγύη(ση) του ιερού και απαραβίαστου κυττάρου της κοινωνίας, που ήταν η οικονομικώς και αυτοδιαχειριστικώς προστατευμένη οικογένεια, με τετιμημένο μόριο και θεμέλιο τη σεβαστή Σύζυγο-Μητέρα, έννοιες και αντιλήψεις άγνωστες στους τότε βάρβαρους Ανατολής και Δύσης λαούς, όπου η Μητέρα και τα Παιδιά ήταν δούλοι και ανδράποδα εμπορίου του αφέντη τους.
«Ληξιαρχικόν Γραμματείον», λοιπόν, υπό δύο μάλιστα έννοιες, ήταν για τους παίδες η «ηλικία του άρχειν». Δηλαδή των ικανών να κρατούν όπλα και ανδρείων, υπό την έννοια των άφοβων μαχητών, οπότε τότε αναγράφονταν ως Πολίτες στον Δήμο δια λήξεως της μέχρι τότε οικογενειακής εποπτείας και χρόνου παιδείας, με αλλαγή σταδίων ζωής τους, δια συμμετοχής τους πλέον στα κοινά και δημόσια. Δεν διαφθείρονταν οι νέοι και δεν τους άγγιζε «διαφωτιστικώς» κανείς πριν παιδευθούν και ενηλικιωθούν οικογενειακώς και ελληνοπρεπώς.
Οι μετέπειτα εφευρέσεις «απογραφής», τύπου βιβλικού Ηρώδη, είναι δισχιλιετής τουλάχιστον επιχείρηση επιβολής υπό των κάποτε τρωγλοδυτών και ερημιτών ανθρωποειδών και παραδόπιστων, της λεγόμενης δολιότατα «Νέας Τάξεως Πραγμάτων» και αποκρύψεως ότι δι΄ αυτής κατασυντρίβεται και καταλεηλατείται η προηγούμενη πνευματική και στον τότε γνωστό κόσμο πολιτιστική ελληνική τάξη πραγμάτων! «Εξ αμάξης» και αυτά, με όσα και ό,τι ελληνοπνευματικώς σημαίνουν.
Η δεύτερη έννοια, προηγούμενη μάλιστα και συμπληρωματική της πρώτης, ήταν «οι τελειωθέντες των παίδων», δηλαδή όσα ηλικιακώς έπαυαν πλέον να είναι παιδιά -και προσέξτε εδώ την κοινωνική δομή: «οις εξήν τα πατρώα οικονομείν»!
Τα «πατρώα οικονομείν» δίδασκε και εφάρμοζε η προηγούμενη «τάξη πραγμάτων» και όχι τα «πατρώα καταστρέφειν», που επέβαλε και εφαρμόζει η «Νέα Τάξη Πραγμάτων» απάτριδων και γυρολόγων, γνωστών ως δήθεν «Διεθνιστών» και «Πολυεθνικών», προς υποκατάσταση των τότε «εθνικών», που, δια των «Γραφών» και «Γραφέων» τους, ομολογούν ότι ήταν Έλληνες και ελληνικής παιδείας άλλοι λαοί.
Περί ποιας «πατρώας οικονομίας» ομιλούν και του «γελασθήναι χάριν» (από το γελώ παράγεται το γέλιο, ή κοροϊδία, ή λάθος ή απάτη, αρχαιόθεν και τώρα) οι σύγχρονοι «ρήτορες» οικονομολόγοι και Νεοταξικοί;
Αν επιχειρήσετε να δείτε την «οικονομία» των τότε τρωγλοδυτών και ερημιτών και την συγκρίνετε με την εποχή που Έλληνες έκτιζαν Παρθενώνες και ανά τον κόσμο Ναούς και Πόλεις-αποικίες τους, με τους μυθικούς θησαυρούς της Ανατολής στα χέρια των Μακεδόνων, που κατέληξαν στην Αθήνα και Σπάρτη, θα κατανοήσετε αμέσως πως και με ποιο τρόπο αυτοί δεν μας άφησαν σε χλωρό κλαρί και έγιναν από μας πάμπλουτοι και εμείς δι΄ αυτών πάμφτωχοι και με «τρόϊκές» τους στον παπαγαλίζοντα σβέρκο και εγκέφαλό μας.
Και αν ξεκλειδώσουμε, το αριστοτεχνικώς απατηλά, κλειδωμένο όποιο νου διαθέτουμε και κλειδώσουμε την μη επικοινωνούσα με το νου μας παπαγαλίζουσα γλώσσα και χείλη μας, θα αντιληφθούμε αμέσως ότι Οικονομία σημαίνει νόμος του οίκου μας, του πατρώου Οίκου μας και της Πατρίδας μας και όχι του οίκου των γυρολόγων, διεθνιστών, πολυεθνικών και Νεοταξικών μακρυχέρηδων και τοκογλύφων.
Τα παραπάνω θα κατανοηθούν καλύτερα από την αποκάλυψη της αποδόμησης της αρχαιοελληνικής κοινωνικής δομής, που υπήρχε δια του «Ληξιαρχικού Γραμματείου» και το οποίο υποκαταστάθηκε από το Ληξιαρχείο.
Όταν λοιπόν έληγε το παιδικό στάδιο ζωής του Έλληνα νέου, τότε και το πρώτον αυτός εγγράφονταν στο Αρχείο του Δήμου με το πατρώο όνομα και την αντίληψη της πρώτης ευθύνης νομοταγής του στα του Οίκου και Πατρώα του, προς ανάδειξή του δι΄ αυτών ως ανδρείου ανδρός του νέου και παιδευμένης δημιουργού της νέας, δια του πατρώου οίκου της, μέχρι και «δια το των λήξεων άρχειν», δηλαδή της ενηλικιώσεώς τους για την εγγραφή στα Αρχεία του άρχειν πλέον, αλλά και των «λήξεων».
Δείτε τι ήταν οι «λήξεις»: «Λήξεις δε εισίν οι τε κλήροι και αι ουσίαι», δηλαδή απόκτηση ακινήτων και περιουσίας για τον νέο οίκο και την λειτουργία του Θεσμού της Εγγύης. Αυτή ήταν η πανίσχυρη ταξική Ελλάδα!!
Δια της αιωνίως όμως «Νέας Τάξης Πραγμάτων», μας πήραν τον κλήρο και την ουσία και μας άφησαν τις εν ζωή… λήξεις μας!
Και καλό μας… Παράδεισο! Δια Νεοταξικής ευχής αυτά και όχι «εξ αμάξης»!
artze mpourtze kai loylas
αποτην πόλη ερχομαι κα στην κορφή κανέλλα
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟς ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΘΕΝΤΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ
Προς “aspis”.
Με την παραπάνω δήλωσή σας (σχόλιο1), επιβεβαιώσατε οτι …διαβάσατε όλο το κείμενο και πολύ περισσότερο ότι …το καταλάβατε. Συνιστώ μετ’επιτάσεως να ξεκινήσετε διαβάζοντας απλά κείμενα (π.χ. το ονοματεπώνυμό σας) και αν κατορθώσετε να το κατανοήσετε, μετά μπορείτε να προχωρήσετε σε πιό σύνθετα, όπως τα ποιηματάκια που έχουν πίσω από κάθε σελίδα τα ημερολόγια τοίχου. Αν κατορθώστε και αυτό το επίτευγμα, μπορείτε να κάνετε την υπέρβαση και να περάσετε στο αναγνωστικό της Α΄δημοτικού. Μέχρι εκεί όμως!! Λυπάμαι που σας το λέω, αλλά δεν διαθέτετε περαιτέρω δυνατότητες!
Λουλό-μπουρτζε,
Χοιροβοσκοί στα Πνευματικά Λήναια δεν πήγαιναν. Εσύ πώς βρέθηκες εκεί, αλλά και εδώ; Πονάς πολύ;
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΕΡΧΟΜΑΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΚΑΝΕΛΑ
ΤΡΙΑ ΠΟΥΛΑΚΙΑ ΚΑΘΟΝΤΑΝ ΨΗΛΑ ΣΤΗΝ ΧΑΛΚΟΜΑΤΑ
ΝΤΙΡΙΝΤΑΧΤΑ , ΝΤΙΡΙ ΝΤΙΡΙ ΝΤΑΧΤΑ
ΓΙΑ ΔΕΣ ΚΑΙΡΟ ΠΟΥ ΔΙΑΛΕΞΕ Ο ΧΑΡΟΣ ΝΑ ΣΕ ΠΑΡΕΙ
ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΡΗΤΟ : ΦΙΛΟΣΟΦΟΥΜΕΝ ΑΝΕΥ Μ…….
προς fv
Γιατι φιλε μου εσυ καταλαβες τιποτα απο αυτα που δαβασες παραπανω?
Και την ειρωνια οχι εδω , δεν παει να πει επειδη καποιος που διαφωνει με ενα κειμενο οτι ειναι αμορφωτος και μειωμενης αντιληψης. Οσο για το παραπανω πονημα δεν αξιζει καν να ασχοληθει κανεις
Προς Geoste 76. Θα σου απαντήσω προς βοήθειά σου, επειδή δείχνεις κάποια σημάδια πνευματικής συγκρότησης.
Βέβαια ο καθένας δικαιούται να διαφωνεί όταν έχει και μπορεί να παραθέσει στοιχεία και αποδείξεις των διαφωνιών του. Διαφορετικά, σιωπά και προσπαθεί να μάθει, όσα δεν γνωρίζει, ώστε να καταλαβαίνει.
Εδώ λοιπόν φαίνεται ότι είσαι θύμα παραπλάνησης από κακή εμφάνιση του άρθρου «Τα εξ αμάξης απόκρυφα», που είναι κείμενο δημοσιευμένο στην ηλεκτρονική εφημερίδα της Μακεδονικής Ασφαλιστικής έκδοσης INTERFAX, αρ. φύλλου 261/21-1-11. Το ίδιο άρθρο ανατυπώθηκε και κυκλοφόρησε ευρύτερα από εφημερίδες και άλλες ηλεκτρονικές εκδόσεις, λόγω του εξαιρετικού και γενικότερου ενδιαφέροντός του για το ευρύ αναγνωστικό κοινό.
Αφού δείχνεις να γνωρίζεις χειρισμό INTERNET, μπορείς να μπεις στην ιστοσελίδα της ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ, όπου θα βρεις δημοσιευμένο το πλήρες άρθρο του INTERFAX, με καταχωρημένο πάνω δεξιά ένα τετράστιχο που λέει: «Αναστήσου πάλι Ελλάς, τον εχθρό σου κάνε πέρα, φέρε κείνην την ημέρα της χαράς και λευτεριάς». Ελπίζω να καταλάβεις το νόημά του, έστω και με προσπάθεια.
Αμέσως μετά θα δεις το κείμενο του άρθρου, που χωρίζεται με δύο διακριτά μεταξύ τους πλαίσια, διαφορετικούς τίτλους στο καθένα και μάλιστα με αρχικούς δείκτες στο καθένα για αποφυγή συγχύσεως από μη ειδικούς αναγνώστες, όπως εσύ.
Ο χειριστής της ηλεκτρονικής έκδοσης «I.D.» και για τους δικούς του λόγους, όχι μόνον δεν ανέφερε την πηγή αναδημοσίευσης, όπως υποχρεούται, αλλά ανεπίτρεπτα πρόσθεσε το λογότυπο της ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ που δεν υπάρχει πουθενά στο άρθρο και στην έκδοση INTERFAX και επιπλέον σε παρέσυρε με άλλο ανεπίτρεπτο σχόλιό του «οι απόψεις του Μακεδόνα Μελά Γιαννιώτη για την νέα εποπτική Αρχή», στοιχεία που δεν προκύπτουν από πουθενά και είναι αυθαίρετα.
Θα διαπιστώσεις επίσης ότι στο πρώτο μέρος του άρθρου και πριν από το τέλος του, ακριβώς επειδή είναι εξειδικευμένο και περιέχει εκείνη την αρχαία ελληνοπνευματική σοφία, που ανέδειξε από τα Λήναια της αρχαίας Αθήνας τους παγκόσμιους και διαχρονικούς γίγαντες Τραγωδούς, Λυρικούς, Επικούς και Κωμικούς μας, αν βέβαια κάτι έχεις ακούσει περί αυτών, παραπέμπει «κάθε φιλομαθή», όπως τονίζει και δεν φαίνεσαι να είσαι, στις σελίδες 413 και 709 του εγκυρότερου Λεξικού-Εγκυκλοπαίδειας «Σουΐδα», για την επιβεβαίωση και κατανόηση του άρθρου από γνωρίζοντες κοινή ανάγνωση και έχοντες κοινό νου.
Εμένα με βοήθησε και ομολογώ ότι έμεινα κατάπληκτος από τις γνώσεις του συντάκτη του άρθρου. Δεν έχω το Λεξικό-Εγκυκλοπαίδεια που αναφέρει, αλλά το βρήκα στο διαδίκτυο. Βρήκα τις λέξεις «εξ αμάξης», που σημαίνουν κατά το Λεξικό αυτό (συντάχτηκε περί το 900 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη) τα εξής: «η εορτή παρ΄ Αθηναίους Λήναια».
Βρήκα και την λέξη «Λήναια», όπως και το αμέσως μετά «Ληξιαρχικό γραμματείο» της τότε Αθήνας και σημερινό μας, εντελώς άσχετο και «αγράμματο» Ληξιαρχείο μας και από το άρθρο αυτό έμαθα τώρα και στα 40 χρόνια μου ποια ήταν η κοινωνική δομή τότε στην μεγάλη και ισχυρή Ελλάδα και ποια είναι τώρα στην Ελλάδα που ζούμε και βιώνουμε σήμερα. Σε συμβουλεύω να τα ψάξεις και αν είσαι κοινού μυαλού και τίμιος άνθρωπος να ξαναβγεις και να πεις πόσο έχουμε εξαπατηθεί και γίναμε άμυαλα παπαγαλάκια, μη διδαχθέντες δόλια και μη γνωρίζοντες ότι οι λέξεις «εξ αμάξης» σημαίνουν και εννοούν την αρχαία Πνευματική και Διονυσιακή Γιορτή Λήναια και όχι υβρεολόγιο. Έτσι μπόρεσαν οι διεθνείς αλήτες να μας βάλουν τρόϊκες στο κούφιο κεφάλι μας και στην άδεια τσέπη μας εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια με την αιωνίως «Νέα Τάξη» Πραγμάτων και Χρημάτων τους.
Το δεύτερο μέρος του άρθρου, σε χωριστό πλαίσιο και με χωριστό δικό του δείκτη αρχής νέου κειμένου και υπεράνω του χωριστό τίτλο για τα «Ληξιαρχικά απόκρυφα και τον πρόδρομο των σημερινών Ασφαλίσεων “Θεσμού της Εγγύης”» των Ελλήνων, αναδημοσιευθέντων όμως ως «κέραμοι και λίθοι ατάκτως ερριμένοι» και άγρια κακοποιημένοι, έχει ιδιαίτερο ενημερωτικό και εκπαιδευτικό ενδιαφέρον για την δουλειά σου και το σπίτι σου, την «ουσία» σου (περιουσία) και «κλήρο» σου (κτήματα-σπίτια-ακίνητα), όχι μόνον για το πώς αποκτώνται, αλλά και πως διατηρούνται δια του «Ληξιαρχικού Γραμματείου» και όχι σημερινού Ληξιαρχείου, αν εννοήσεις τι ακριβώς σημαίνει «τα πατρώα οικονομείν» και πως εφαρμόζεται.
Ξαναδιάβασε το άρθρο από άλλη σωστή πηγή και, αν δεν το εννοήσεις, τότε οφείλω να σου ευχηθώ και εγώ καλό… παράδεισο. Όχι «εξ αμάξης» όμως, δηλαδή προηγούμενης ελληνοπνευματικής Τάξης, αλλά από «Νέας».
Προς ΑσπιδόΣιουρδο
Δυστυχώς αυτοαποκαλύφθηκες ως ουσία «σιούρδος», που πονάς και υποφέρεις! Επομένως «έφαγες» και αστικό και ποινικό ως μακρυχέρης. Τι τα ήθελες τα «ασφαληστρικά» σου και δεν έμενες χοιροβοσκός ή επακριβέστερα μπουρτζο-γιδοβοσκός;
Οσμείς και όζεις ακόμη αΛήναιε φεσοποιέ!
Προς fv,
Ο γραπτός σας λόγος δείχνει άνθρωπο πνευματικά καλλιεργημένο. Ανήκετε σε μία μικρή και ιδιαίτερη κατηγορία ανθρώπων που προφανώς έχουν μελετήσει εις βάθος αρχαία ελληνικά κείμενα και χειρίζονται με άνεση λέξεις και φράσεις, δυστυχώς άγνωστες σε εμένα και την συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων αυτής της χώρας.
Μοναδική μου ένσταση είναι ότι πολλοί άνθρωποι της δικής σας κατηγορίας, αντί να επικοινωνούν με τους δέκτες τους, επιδίδονται σε μία στείρα επίδειξη γνώσεων. Όταν διαβάζω τα παραπάνω κείμενα, φαντάζομαι τον Ζουράρη…
«Η κοινωνική δομή τότε στην μεγάλη και ισχυρή Ελλάδα» ήταν ένα σύνολο ταξικών κοινωνιών, των πιο ταξικών ίσως στην ανθρώπινη ιστορία, οι οποίες καθοδηγούμενες από πραγματικά μεγάλους ηγέτες, δημιούργησαν τον πολιτισμό που όλοι θαυμάζουμε σήμερα.
Σήμερα καταντήσαμε ένα αταξικό συνονθύλευμα μικροαστών, μεσοαστών και νεόπλουτων, χωρίς ηγέτες. Η έλλειψη ηγεσίας προκύπτει από την έλλειψη επικοινωνίας. Ηγέτης είναι αυτός που μπορεί να επικοινωνήσει ακόμη και με τον ποιο χαζό! Που μπορεί να τον βοηθήσει να μάθει να σκέπτεται! Που μπορεί να τον βοηθήσει να αναπτύξει εσωτερικά κίνητρα! Που μπορεί να τον βοηθήσει να γίνει δημιουργικός και παραγωγικός!
Θεωρώ ότι κάθε πνευματικά καλλιεργημένος άνθρωπος είναι υποχρεωμένος να ηγείται των αδυνάτων του. Διαφορετικά η κοινωνία μέσα στην οποία ζει δεν μπορεί να προοδεύσει. Εσείς μπορείτε να ηγηθείτε? Μπορείτε έστω να μας πείτε τι αποκομίσαμε όσοι διαβάσαμε το παραπάνω άρθρο?
Σήμερα είχα μία μακρά συνάντηση με το γενικό διευθυντή μία ασφαλιστικής εταιρείας. Συμφωνήσαμε ότι οι συνθήκες έχουν αλλάξει και προσπάθησα να τον πείσω ότι πρέπει να αλλάξει και αυτός πολιτική. Προσπάθησα να τον πείσω να ΗΓΗΘΕΙ! Δεν τα κατάφερα γιατί «οι αλλαγές έχουν ρίσκο». Επί 3 ώρες κάναμε αμφότεροι επίδειξη γνώσεων… Πρέπει να μου είπε ίσα με 3 φορές ότι μου κάνει σεμινάριο!
Εκεί που θέλω να καταλήξω fv, είναι ότι αυτοί στους οποίους απαντάς, εγώ και πολλοί άλλοι από τον ασφαλιστικό ειδικά χώρο, ψάχνουμε για ανθρώπους ηγέτες που μπορούν να αλλάξουν αυτή την αγορά. Δυστυχώς έχουμε αγανακτήσει να διαβάζουμε και να ακούμε ανθρώπους που δεν «λένε» τίποτα!
Με όλο τον σεβασμό, μου επιτρέπετε να δηλώσω ότι εγώ προτιμώ τον Λιακόπουλο; Δεν νομίζω να υπάρχει πρόβλημα, Θεσσαλονικιός ο ένας Θεσσαλονικιός κι ο άλλος, ε;
Κύριε Σεραφειμίδη,
Διάβασα γραπτά σας, άκουσα καλά λόγια για το άτομό σας και μέσα μου σχημάτισα εικόνα σοβαρού και συγκροτημένου προσώπου, τιμή του χώρου μας.
Κατά συνέπεια και εφόσον δεν έχετε άλλους λόγους, θα έπρεπε να συμφωνήσετε στο γεγονός, που απέδειξα με τον εαυτό μου ότι το άρθρο διδάσκει και καθοδηγεί εκεί όπου οι «ειδικοί» σιωπούν.
Εσείς γνωρίζατε ότι οι φράσεις «εξ αμάξης», που πολλές φορές θα χρησιμοποιήσατε, ελληνοπρεπώς, σημαίνουν τις Γιορτές των Λήναιων και όχι το επιτιμητικό που εννοούμε; Και δεν εξεγείρεσθε ως πνευματικός άνθρωπος και Έλληνας όταν κάποιοι και για κάποιους δικούς τους λόγους μας εξαπάτησαν και αλλοίωσαν το πανάρχαιο ελληνικό Πνεύμα των προγόνων μας; Πού η «επίδειξη πνεύματος» λοιπόν και ο… Ζουράρης; Έχετε κάτι μαζί του ή απλώς σας ενοχλεί ως Θεσσαλονικιός;
Αναφέρεστε σε Ηγέτες και Ηγεσίες, εννοώντας προφανώς του χώρου μας, όπως και το παράδειγμά σας που αναφέρετε.
Πού «κολλάει» αυτό, σχετικά με το άρθρο και τις αρχαιοελληνικές δομές που αποκαλύπτει;
Και γιατί διαμαρτύρεστε ότι «έχετε αγανακτήσει να διαβάζετε και να ακούτε ανθρώπους που δεν “λένε” τίποτα»; Την «αλλαγή της αγοράς» όλοι την θέλουμε. Πώς και με ποιο όμως μαγικό ραβδί θα αλλάξει, αν δεν αλλάξουν οι δομές, γνώσεις και αντιλήψεις; Συγχωρέστε με αν κάνω λάθος, αλλά επί συγκεκριμένου άρθρου αναφέρθηκα. Μήπως τελικά δεν απευθύνεσθε σε μένα;
Προς «sic transit gloria mundi»:
Η διαφορά μας είναι τα λατινικά… γράμματα! Εσείς 21, εγώ 2! Συμφωνώ πάντως με την προτίμησή σας στον Λιακόπουλο. Βαρβάτος Θεσσαλονικιός και «ντόμπρος»! Τώρα προωθεί βιβλία για τον Μ. Αλέξανδρο!
Και ο άλλος Θεσσαλονικιός, ο Βελλόπουλος, είναι πολύ καλός. Πάρτε την «Μαύρη Βίβλο των Πολυεθνικών» και θα εννοήσετε τα «εξ αμάξης απόκρυφα», αν αυτά προσπαθείτε να σχολιάσετε.
Γενικά, όλοι οι διανοούμενοι Θεσσαλονικείς είναι προτιμητέοι και «για την Ελλάδα ρε γ……», όπως είπε η επίσης Θεσσαλονικιά κα. Πατουλίδου. Συμφωνείτε;
>Γενικά, όλοι οι διανοούμενοι Θεσσαλονικείς είναι προτιμητέοι και «για την Ελλάδα…<
…και ο Ψωμιάδης;
…και ο Άνθιμος;
…και ο Χριστιανόπουλος; …ή όχι;
Προς fv Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Το blog αυτό είναι ασφαλιστικό, ο φερόμενος συντάκτης ξεκινάει να γράφει για συγκεκριμένο ασφαλιστικό θέμα και καταλήγει να συγκρίνει την Αρχαία Ελλάδα με το σήμερα. Η αντίδραση όλων μας είναι δικαιολογημένη. Σε blog φιλοσοφικού περιεχομένου θα ήταν καθ΄ όλα αξιόλογο.
Κατά τη γνώμη μου το άρθρο ούτε διδάσκει, ούτε καθοδηγεί. Μας προσφέρει την αφορμή να θαυμάσουμε έναν πολιτισμό. Οι συνθήκες σήμερα είναι εντελώς διαφορετικές. Όλοι όσοι χρησιμοποιούμε την αρχαία Ελλάδα ως μέτρο σύγκρισης για το σημερινό μπάχαλο συγκρίνουν ανόμοια «πράγματα»! Διδασκόμαστε από τα ιστορικά μας λάθη, αλλά δεν χρειάζεται να πάμε 2000 χρόνια πίσω, για παράδειγμα μπορούμε να ξεκινήσουμε και από τότε που έδωσαν άδεια λειτουργίας σε περισσότερες από 100 ασφαλιστικές εταιρίες, όταν η αγορά μας χωράει μόνον 10!
Πέραν του άρθρου, η δική σας τοποθέτηση αφορά τη φιλομάθειά μας και είναι εύστοχη. Οι υπόλοιποι όμως στοχεύουμε στις προθέσεις του συντάκτη. Αναμφίβολα είναι σκεπτόμενος άνθρωπος, εμάς όμως μας ενδιαφέρει πως σκέπτεται ως Ασφαλιστής!
Στη Θεσσαλονίκη έχω ζήσει 3 αξέχαστα χρόνια και συμφωνώ με όσους τη θεωρούν ως την κορυφαία πόλη της χώρας! Για τις απόψεις του Ζουράρη … Μου αρέσουν οι άνθρωποι με «καθαρό μυαλό»!
Για τα περί ηγεσίας… Οι ιδιοκτήτες και οι διευθύνοντες των εν Ελλάδι ασφαλιστικών εταιριών είναι παραδοσιακά η άρχουσα τάξη αυτής της Ασφαλιστικής αγοράς. Αυτοί είναι οι «ηγέτες» της! Αυτοί την οδήγησαν στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα… Περιμένετε να κριθούν θετικά σε ασφαλιστικό blog οι φιλοσοφικές ανησυχίες ενός ιδιοκτήτη ασφαλιστικής εταιρείας? Ειδικά υπό τις σημερινές συνθήκες?
Τις δομές, τις γνώσεις και τις αντιλήψεις, τις αλλάζουν οι άνθρωποι, με τα έργα τους και το παράδειγμά τους. Δεν γίνεται να αλλάξουν από μόνα τους. Μόνος του δεν μπορεί να αλλάξει κανένας τίποτα, εδώ που έχουμε φτάσει. Η ηγετική ικανότητα της σημερινής «άρχουσας τάξης» (ΕΑΕΕ) κρίνεται από το πόσο καλά επικοινωνούν τα μέλη της μεταξύ τους. Θα τους παραδεχόμουν, αν ήταν σε θέση να παρουσιάσουν ένα κοινό, ρεαλιστικό, ολοκληρωμένο σχέδιο ανάπτυξης της Ελληνικής ασφαλιστικής αγοράς.
Παίρνω αφορμή από τα σχόλια σας, επικοινωνώ μαζί σας, απευθύνομαι σε όποιον ενδιαφέρεται. Συμμετέχω στη λειτουργία ενός blog που προσφέρει στην αγορά μία μοναδική υπηρεσία παροχής πληροφόρησης και συνεισφέρει σημαντικά στις αλλαγές που συμβαίνουν γύρω μας!