Το θέμα που έχει δημιουργηθεί με το Ταμείο Επαγγελματικής Ασφάλισης-Επικούρησης Ασφαλιστών και Προσωπικού Ασφαλιστικών Επιχειρήσεων (ΤΕΑ-ΕΑΠΑΕ) δεν έπρεπε να υπάρχει, είναι ακατανόητο. Εκτός αν έχει εφαρμογή η περίφημη ρήση «δεῖ δὲ χρημάτων, καὶ ἄνευ τούτων οὐδὲν ἔστι γενέσθαι τῶν δεόντων»! (Δημοσθένης Ολυνθιακός/Α)
Αλλά και στην περίπτωση αυτή, τα ερωτήματα γίνονται ακόμη πιο έντονα, ακόμα πιο σοβαρά. Ανεξάρτητα από την ύπαρξη ή μη χρημάτων, ποια είναι αυτά που δεν γίνονται ή αυτά που πρέπει να γίνονται και δεν γίνονται; Ποιο είναι το διακύβευμα; Πόσο ορατό είναι; Το πρόβλημα δημιουργήθηκε με την ψήφιση του ν. 4254/2014 «Μέτρα στήριξης και ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας στο πλαίσιο εφαρμογής του ν. 4046/2012 και άλλες διατάξεις.» (ΦΕΚ Α΄85/ 7- 4-2014) και την κατάργηση των λεγόμενων «εισφορών υπέρ τρίτων» ουσιαστικά από 1-1-2015. Με την αφορμή αυτή όμως ήρθαν στην επιφάνεια πολύ περισσότερα θέματα που επί δεκαετίες ουδείς συζητούσε. Σωστά, λάθος; Σημασία έχει ότι η αγορά, δηλαδή εταιρείες-ενώσεις-φορείς-εργαζόμενοι-συνταξιούχοι, ήξερε τι έκανε, ήξερε τι διαχειριζόταν και ήξερε καλά τη σημασία αυτού του Ταμείου. Ενός Ταμείου που μετά από δεκάδες έτη ζωής, με χρηστή διαχείριση και σωστές προβλέψεις, απέδειξε το 2012 ότι και βιώσιμο ήταν και οργανωμένο ήταν και ικανό να προστατεύσει την περιουσία του και να εγγυηθεί τις παροχές του αυτόνομα. Ενός Ταμείου που με πρωτοφανή και αγαστή συμπόρευση εργοδοτών, εργαζομένων και συνταξιούχων συνέταξε αναλογιστική μελέτη και το υπ’ αριθμ. 2071/13-2-2013 συμβόλαιο-καταστατικό της Συμβ/φου Αθηνών Κλεοπάτρας-Μαρίας Παπαρρηγοπούλου, το οποίο υπογράφεται από την Ομοσπονδία Ασφαλιστικών Συλλόγων Ελλάδος, την Ένωση Συνταξιούχων Ασφαλιστών και την Ένωση Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος, τα οποία (μελέτη και καταστατικό) εγκρίθηκαν με την απόφαση 51020/4883/105/21-2-2013 του Υπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας (ΦΕΚ 411 Β/22-2-2013) και έτσι, το Επικουρικό Ταμείο μετατράπηκε σε Επαγγελματικό Ταμείο που άρχισε να λειτουργεί από 1. 3. 2013.
Πώς είναι δυνατόν να υπάρχει σήμερα αυτή η ρήξη; Πώς είναι δυνατόν το ΤΕΑ-ΕΑΠΑΕ που είναι Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου (ΝΠΙΔ), ταμείο υποχρεωτικής επικουρικής-επαγγελματικής ασφάλισης, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα και αποτελεί Υπόδειγμα Επαγγελματικού Ταμείου να κινδυνεύει από υποχρηματοδότηση; Κινδυνεύει όμως; Σύμφωνα με ανακοίνωση της Ο.Α.Σ.Ε. και μετά από λειτουργία του ως ΤΕΑΕΑΠΑΕ ΝΠΙΔ για διάστημα λιγότερο από 2 χρόνια, εκτιμάται ότι η περιουσία του ξεπερνάει τα 530 εκατ. ευρώ, όταν στις 31/12/2012 ήταν 370 εκατ. ευρώ και στις 31/12/2013 455 εκατ. ευρώ. Εντυπωσιακή απόδοση επενδύσεων, αλλά αρκούν τα ποσά αυτά για το μέλλον; Παράλληλα, σύμφωνα με την ίδια ανακοίνωση μειώθηκε κατά 60% ο μέσος χρόνος αναμονής συνταξιοδοτικής απόφασης, βελτιώθηκε το επίπεδο εξυπηρέτησης των ασφαλισμένων, ανακαινίστηκαν οι εγκαταστάσεις του και ο εξοπλισμός του, οργανώθηκαν τα μητρώα ασφαλισμένων και συνταξιούχων, συνεχίζεται η προσπάθεια ψηφιοποίησής τους και συνεχίζεται με γοργούς ρυθμούς η γενικότερη αναδιοργάνωση των συστημάτων και των διαδικασιών. Ένα Ταμείο δηλαδή που απέδειξε ότι παράγει Έργο και Χρήμα.
Στον αθλητισμό λέμε ότι όταν μια ομάδα κερδίζει δεν την αλλάζεις. Στην οικονομία και στις επιχειρήσεις αυτό δεν τηρείται πάντα. Είναι αλήθεια ότι με αφορμή το νόμο προέκυψαν και άλλα ζητήματα, σε σχέση όχι μόνο με το μέλλον αλλά και με το παρελθόν και το παρόν και αναδείχθησαν οι πιο εσωτερικές σχέσεις μεταξύ των ασφαλιστικών εταιρειών, αλλά και μεταξύ εργαζομένων και συνταξιούχων. Η προ διετίας κοινή οπτική δεν υπάρχει σήμερα. Παράλληλα, έχει αλλάξει και το ιδιοκτησιακό καθεστώς της αγοράς, όχι ειδικά μεταξύ 2012 και 2014, αλλά την τελευταία δεκαετία. Έχουν αλλάξει και τα μερίδια αγοράς, έχει αλλάξει η σχέση μεταξύ εταιρειών ζωής και γενικών ασφαλίσεων, η παραγωγική προοπτική. Έχουν αλλάξει πολλά και πολλά ακόμα θα αλλάξουν.
Και η πολιτική; Παίζει ρόλο η πολιτική και μάλιστα εν όψει βουλευτικών εκλογών στο φλέγον για την αγορά μας αυτό ζήτημα; Ναι, από τη στιγμή που βουλευτές του Σύριζα προέβησαν στις 19/12/2014 σε δήλωση η οποία, μεταξύ άλλων αναφέρει ότι: «Στα πλαίσια της πολιτικής του για στήριξη των κοινωνικών παροχών και εξασφάλισης της βιωσιμότητας των Ταμείων Κοινωνικής Ασφάλισης, δεσμεύεται ότι θα πρωτοστατήσει στην κατάργηση του άρθρου 1 παρ. Ι Α3 εδαφ. Β2 παρ. κε του μνημονιακού πολυνομοσχεδίου. Με τον τρόπο αυτό θα αποκατασταθούν πλήρως οι μέχρι την ψήφιση του νόμου συμφωνημένες από τους κοινωνικούς εταίρους εισφορές του Ταμείου.» Συνεπώς, αναμένονται και άλλες δηλώσεις και από άλλους πολιτικούς φορείς. Η άποψή μας είναι ότι υπάρχουν ακόμα τα περιθώρια συναινετικής επίλυσης του θέματος εντός της ασφαλιστικής αγοράς. Δυστυχώς όμως, η προσεκτική ανάγνωση των δύο τελευταίων τουλάχιστον ανακοινώσεων της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιριών (ΕΑΕΕ) και της Διοίκησης του Ταμείου αναδεικνύουν σοβαρότερα και ουσιαστικότερα θέματα από το θέμα των εισφορών. Και τα ερωτήματα πληθαίνουν, προς κάθε κατεύθυνση. Είναι μόνο οικονομικό το θέμα; Είναι θέμα Διοίκησης και Management; Είναι θέμα διαχειριστικό; Είναι θέμα αλλαγής φυσιογνωμίας του νεοσύστατου Ταμείου; Είναι θέμα αναδιατύπωσης άρθρων του Καταστατικού; Είναι θέμα αναδιανομής του κόστους μεταξύ των συμβαλλομένων ή και μεταξύ των εταιρειών; Είναι θέμα προσώπων; Είναι θέμα περιουσίας; Η αγορά μας θα κριθεί και από την εξέλιξη στο θέμα αυτό. Μπορεί να μην αποτελεί μείζον θέμα για την υπόλοιπη κοινωνία ή οικονομία, αλλά η ηρεμία στο εσωτερικό της ασφαλιστικής αγοράς θεωρείται απαραίτητη όταν αυτό που προωθεί προς την υπόλοιπη κοινωνία είναι πίστη, φερεγγυότητα, εμπιστοσύνη, ασφάλεια.
Για να διαβάσετε τις ανακοινώσεις της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιριών στις 19/12/2014 και του Ταμείου στις 2/1/2015 πατήστε ΕΔΩ.
