Φερετζές; μπούργκα; ή φούρκα;

Προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσει κανείς τις τρεις τελευταίες αποφάσεις της Εποπτικής Αρχής, την προσπάθεια δηλαδή να επιβάλει για λογαριασμό των Εταιρειών εκείνο το εργαλείο management, με την επωνυμία «Τειρεσίας» και τις δύο πρόσφατες Πράξεις «Δεοντολογίας» 30 & 31, δεν μπορεί παρά να συμπεράνει ότι η Εποπτική Αρχή δεν έχει σαφή εικόνα του Χώρου και παρασυρμένη, επιχειρεί «ανορθόδοξη εξυγίανση» της Ασφαλιστικής Αγοράς, ξεκινώντας ανάποδα, από τους Ασφαλισμένους και τους Διαμεσολαβούντες.

Ευτυχώς ο «Τειρεσίας» απεσύρθη, οι δύο όμως νέες «Πράξεις», που κινούνται και αυτές στο πνεύμα του αποσυρθέντος «Μάντη», αν εφαρμοστούν ως έχουν, θα προσθέσουν καινούργια βάρη στην Ασφαλιστική Διαμεσολάβηση, αφού ορισμένα από αυτά που προβλέπονται, θα την γονατίσουν δημιουργώντας της επαγγελματική ασφυξία.

Διαβάστε Επίσης

Επίτιμος Διδάκτορας στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών ο Ι. Χατζηθεοδοσίου

Nov 14, 2024

Γ. Χατζηθεοδοσίου: Άμεσα μέτρα για τον περιορισμό της ενεργειακής ακρίβειας»

Nov 12, 2024

Με τις αποφάσεις του Επόπτη, οι ασφαλισμένοι καλούνται να πληρώνουν πριν ασφαλιστούν!! οι Διαμεσολαβούντες να αποδίδουν πριν εισπράξουν!! πληρώνεις τυπώνω!! πληρώνεις ανανεώνω!!! και τα προβλεπόμενα από τον Εμπορικό Νόμο – Ασφαλιστική Σύμβαση, την Ε. Ο 2002/92 Ε. Κ, το Π. Δ 190 και ένα κάρο άλλους νόμους, για το χρονικό περιθώριο καταβολής των ασφαλίστρων των 30 ημερών, γνωστό στην Ασφαλιστική Αγορά και εμπεδωμένο για δεκαετίες στη συνείδηση των ασφαλισμένων, ως Μήνας Χάριτος, πάει «περίπατο».

Τον ίδιο «περίπατο» ακολουθούν και οι αυστηρές δικλείδες – ρήτρες, που ο Νομοθέτης θέσπισε για την προστασία των καταναλωτών – ασφαλισμένων, για ακύρωση δηλαδή των συμβολαίων, από την πλευρά των ασφαλιστικών Εταιρειών, ιδίως των μακροπρόθεσμων συμβάσεων – δεσμεύσεων, όπως είναι τα συμβόλαια Ζωής και Υγείας καθώς και το δικαίωμα εναντίωσης και υπαναχώρησης.

Πέραν αυτών η Ασφαλιστική Διαμεσολάβηση φορτώνεται με άσκοπη γραφειοκρατία, έντυπο αναγκών και γραπτή εντολή για αλλαγή Ασφαλιστικής Εταιρείας στην ασφάλιση αυτοκινήτου!!!, τήρηση αρχείων με διάφορα δεδομένα, έκδοση πληροφοριακών εντύπων για ενημέρωση των ασφαλισμένων, διαφορετικού χρώματος, από αυτά των Εταιρειών.

Ακόμη «…ρητή… εφαρμογή… της Πολιτικής Πωλήσεων…» της κάθε Εταιρείας, που προβλεπότανε και στον αποσυρθέντα «Τειρεσία», εκτός της Εμπορικής Πολιτικής.

Από την Πράξη του Διοικητή έμειναν έξω οι συνεργασιακές σχέσεις των Διαμεσολαβούντων με τις Εταιρείες ΕΠΥ, αφού αυτές εποπτεύονται από την Χώρα καταγωγής των και δεν μπορούν οι δικοί μας Επόπτες να τους επιβάλουν τους νέους κανόνες συνεργασίας, παρά ταύτα και μπρος στον κίνδυνο να μεταφερθεί η παραγωγή σε αυτές, στο παρασκήνιο η Ελληνική ευρεσιτεχνία, σχεδιάζει και ετοιμάζει ειδική «νομοθετική πατέντα». Να τιμωρούνται δηλαδή οι Διαμεσολαβούντες, αν δεν εφαρμόσουν εκείνοι, τους νέους κανόνες και προς αυτές!!

Είναι φανερό πως τα τραπεζικά στελέχη που αποτελούν την σημερινή Εποπτεία δεν φαίνεται να γνωρίζουν τον κλάδο της Ιδιωτικής Ασφάλισης, μπερδεύουν τις Τραπεζικές εργασίες με τις Ασφαλιστικές, ταυτίζουν τα Υποκαταστήματα των Τραπεζών με αυτά των Ασφαλιστικών Εταιρειών, δεν αντιλαμβάνονται ότι ο «Υποκαταστηματάρχης» της Ασφαλιστικής λέγεται Συντονιστής και είναι Στρατολόγος και οι συνεργάτες του Ασφαλιστικοί Σύμβουλοι και αυτοί στρατολογημένοι, δεν είναι διορισμένοι και οι πελάτες και αυτοί τρόπον τινά, στρατολογημένοι είναι.

Δεν αντιλαμβάνονται οι Επόπτες, ότι οι ασφάλειες διεθνώς πωλούνται και δεν αγοράζονται, εννοώ τις προαιρετικές, αλλά στη Χώρα μας, ακόμη και οι υποχρεωτικές, για αυτοκίνητα και σκάφη, με το ζόρι αγοράζονται, αφού αντιμετωπίζονται ως χαράτσι.

Δεν φαίνεται να γνωρίζουν τον τρόπο ανάπτυξης της Ελληνικής Ασφαλιστικής Αγοράς, τι είναι AGENCY και τι Πρακτορειακό Σύστημα, δεν γνωρίζουν πως αντίθετα με τις ουρές των πελατών στα τραπεζικά Υποκαταστήματα στα αντίστοιχα των Ασφαλιστικών, δεν πατάει πελάτης, αλλά ούτε και Συνεργάτης, δεν γνωρίζουν οι Επόπτες, ότι το «νέο αίμα» σε αυτό τον Κλάδο μπαίνει με το «ζόρι», για να «δοκιμάσει», από τους εκατό που θα δώσουν εξετάσεις, είναι ζήτημα αν μετά από ένα χρόνο θα παραμείνουν οι δέκα.

Δεν γνωρίζουν ότι κανείς γονιός δεν ονειρεύεται για τα παιδιά του την «τσάντα» του «πλασέ», αλλά ούτε τα ίδια δείχνουν κανένα ιδιαίτερο ζήλο, για αυτήν την ιδιόμορφη και μοναδική δουλειά, ακόμη και αν είναι άνεργα, ακόμη και τώρα, με το ποσοστό ενεργείας στο 30% και χωρίς ελπίδα να μπουν στο Δημόσιο ή να βρουν μια άλλη δουλειά, δεν την πλησιάζουν.

Δεν γνωρίζουν ότι οι Ασφαλιστικοί Σύμβουλοι, που στεγάζονται στα Γραφεία Πωλήσεων των Ασφαλιστικών Εταιρειών, δεν διαθέτουν χώρο για αρχεία και δεν έχουν οικονομική δυνατότητα για έκδοση έγχρωμων δικών τους, πληροφοριακών εντύπων, δεν ξέρουν ότι οι περισσότεροι, διαθέτουν μια καρέκλα πίσω από ένα «θρανίο» και αυτή με «καρφιά», ένα σταθερό τηλέφωνο από το οποίο μπορεί να εξυπηρετούνται δύο τρείς ή και παραπάνω συνεργάτες, ότι άλλοι διαθέτουν ένα συρτάρι στηριγμένο στον τοίχο και μόνο ένα μικρό ποσοστό διαθέτει ανεκτό χώρο και αν υποθέσουμε ότι αυτό λύνεται με τη δημιουργία ηλεκτρονικού αρχείου, που μπορεί να το κουβαλάει κανείς στον ώμο με το laptop, το tablet ή και στην τσέπη με τα νέα I-phone, παραμένει το μεγάλο πρόβλημα της γραφειοκρατίας και δεν πρόκειται βέβαια μόνο για τη βάσανο των χαρτιών, αλλά για τις ευθύνες που τους φορτώνουν και τα υπέρογκα πρόστιμα που τους απειλούν, από την έλλειψη αυτών.

Σε συνδυασμό μάλιστα και με τα άλλα χαρτιά που απαιτεί η άλλη Αρχή, για την κυκλοφορία του «βρόμικου χρήματος», όπως ταυτότητα, εκκαθαριστικό εφορίας, λογαριασμό κοινής ωφελείας, βεβαίωση εργασίας, «στεφανοχάρτι», κ.λ.π, φθάνουμε στην υπερβολή, για να πουλήσεις πλέον ασφάλεια, και ειδικά στον κλάδο Ζωής & Α.Κ, θα χρειάζεσαι μια σακούλα χαρτιά και συνοδεία δικηγόρου.

Πέραν από τις «στάσεις», τις υποχρεώσεις, οικονομικές και μη, που απαιτούνται για να γίνεις Ασφαλιστικός Διαμεσολαβητής, θα χρειάζονται άλλες τόσες για να πουλήσεις μια ασφάλεια και ενώ η Κυβέρνηση εξαγγέλλει κατάργηση και πάταξη της γραφειοκρατίας και ίδρυση Εταιρειών με ένα ευρώ και μια «στάση», από την άλλη οι διάφορες Αρχές Ανεξάρτητες και μη δημιουργούν γραφειοκρατική ασφυξία. Θα πείθεις το «Χριστιανό» να ασφαλιστεί και μέχρι να συγκεντρώσει το χαρτομάνι θα το έχει μετανιώσει.

Ποιος θα σου δώσει γραπτή εντολή για να ακυρώσεις την ασφάλεια του αυτοκινήτου, του σπιτιού, της υγείας, κ.λ.π; όπως απαιτεί ο Επόπτης;… σου λέει τηλεφωνικά «… ακύρωσέ το… δεν έχω… δεν μπορώ …δεν θέλω να πληρώσω…» ή δεν εμφανίζετε καν στο τηλέφωνο!! κάτι τέτοιο μπορεί να έχει εφαρμογή σε περιπτώσεις μεγάλων πελατών, σε Ομαδικά συμβόλαια που περιλαμβάνουν ειδικούς όρους με εκατέρωθεν δεσμεύσεις και βέβαια μόνο σε επίπεδο νομικού προσώπου.

Σαράντα τρία χρόνια η Ασφαλιστική Αγορά δεν μπόρεσε να εφαρμόσει το άρθρο 33 του νόμου 400 του 1970, για είσπραξη και απόδοση ασφαλίστρων, σε μια εβδομάδα, ούτε στο διάστημα από το 1970 έως το 1974 μπόρεσε να εφαρμοστεί κάτι τέτοιο, παρ’ ότι ο νόμος και το συγκεκριμένο άρθρο, έφερνε τις υπογραφές των Ζωϊτάκη, Παπαδόπουλου, Παττακού, Πατίλη και Μακαρέζου και παρ’ ότι εκείνη την εποχή, τα άρθρα των νόμων ηχούσαν ως στρατιωτικές διαταγές.

Από πού πηγάζει λοιπόν η πεποίθηση των Εποπτών, ότι θα λειτουργήσει τώρα και εν μέσω αυτής της πρωτοφανούς οικονομικής κατάστασης; μπορούμε να φανταστούμε απόδοση προμηθειών στον ίδιο χρόνο που ζητείται η είσπραξη των ασφαλίστρων; και μάλιστα με τον ίδιο τρόπο, ξεχωριστά για κάθε συμβόλαιο;

Αναφέρεται κάπου, ότι οι προμήθειες, όπως και τα ασφάλιστρα είναι το ίδιο «ιερές» και ανήκουν σ’ εκείνον που πήγε τον πελάτη στην Εταιρεία και τις δικαιούται ακόμη και αν αποχωρήσει;

Αντί για κάτι τέτοιο, η Πράξη 31 περιλαμβάνει εδάφιο για «…ρητή… εφαρμογή… της Πολιτικής Πωλήσεων…» της κάθε Εταιρείας, που θα ανατρέψει το άρθρο 4 παρ. 4 του 1569, αφού υπεισέρχεται στις συνεργασιακές σχέσεις, υπέρ του ισχυρού.

Δεν γνωρίζουν ότι όλες οι συμβάσεις συνεργασίας των Ασφαλιστικών Συμβούλων που είναι συμβάσεις προσχώρησης, προβλέπουν καταγγελία – λύση και μάλιστα με επίκληση «…σπουδαίου λόγου…», αν δεν επιτευχθεί το ύψος της νέας παραγωγής που προβλέπει η εκάστοτε Πολιτική Πωλήσεων;

Οι περισσότερες συμβάσεις λύνονται με αυτή την αιτία και βέβαια με παρακράτηση προμηθειών και τα οριζόμενα στο παραπάνω άρθρο, του 1569 «…για πράξεις που ενέχουν αστικές και ποινικές ευθύνες…» είναι γραμμένα στον πάτο των υποδημάτων τους, τώρα αυτό θα νομιμοποίητε από την «…ρητή εφαρμογή..» της Πράξης 31, του Επόπτη και ούτε δικαστικώς δεν θα μπορεί να διεκδικηθούν οι προμήθειες.

Όσον αφορά τα ασφάλιστρα, το ζητούμενο δεν είναι η απόδοση τους, από τη Διαμεσολάβηση σε επτά ημέρες, διότι σε επτά ημέρες, ούτε με διαταγές, ούτε με εισπράκτορες, αλλά ούτε και με «μπόγιες» δεν πρόκειται να τα εισπράξουν και οι ίδιες οι Εταιρείες και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά, όπως το ίδιο καλά γνωρίζουν ότι τα περισσότερα από τα ασφάλιστρα που είναι σε διακανονισμό, είναι εκκρεμείς οφειλές των ασφαλισμένων προς τους Διαμεσολαβούντες.

Το ζητούμενο είναι κρυμμένο πίσω από αυτό, είναι η παράδοση των πελατολογίων, η απ’ ευθείας επικοινωνία με τους πελάτες, το ξεζούμισμα από τα διάφορα κέντρα επικοινωνίας που στήνονται, χωρίς τις ανεπιθύμητους συμβουλάτορες της Διαμεσολάβησης.

Στόχος λοιπόν είναι ο ολοκληρωτικός έλεγχος της Διαμεσολάβησης, και ειδικά το κομμάτι του Ελεύθερου Δικτύου, που εξακολουθεί να αντιστέκεται, γιατί το άλλο, το Συνδεδεμένο, είναι «μαντρωμένο» και υποχρεωτικά «πειθαρχημένο».

Δεν αντέχουν άλλο οι Εταιρείες να ακούν από τους ασφαλισμένους «…εγώ δεν ξέρω Εταιρεία, εγώ εμπιστεύομαι τον ασφαλιστή μου…» πρέπει να βρουν τρόπο παράκαμψης της Διαμεσολάβησης.

Επικαιροποίησε λοιπόν η Εποπτική Αρχή, παλαιούς ανενεργούς νόμους, που συμπτωματικά αφορούν τις υποχρεώσεις Διαμεσολαβούντων – Ασφαλισμένων και Διαμεσολαβούντων Εταιρειών και ξέχασε τις υποχρεώσεις Εταιρειών – Ασφαλισμένων και Εταιρειών-Διαμεσολαβούντων.

Στις Πράξεις 30 & 31 δεν αναφέρετε πουθενά έστω και ως υπενθύμιση, ότι οι αποζημιώσεις θα καταβάλλονται σε τριάντα ημέρες, παρ΄ ότι για λόγους δικαιοσύνης και ισορροπίας θα έπρεπε να ορίζονται πλέον, οι επτά ημέρες.

Δεν μπήκε στον κόπο να ασχοληθεί η Εποπτική Αρχή, ούτε με τους απίθανους όρους των συμβολαίων, ας ρίξει μια ματιά στον ορισμό που περιέχουν τα συμβόλαια του ποιο απλού κινδύνου, τη Φωτιά και θα καταλάβει τι «σερβίρετε» στην αγορά δεν χρειάζεται να μελετήσει ποιο πολύπλοκους κινδύνους.

Δεν ασχολήθηκε ακόμη με τις απαράδεκτες συμβάσεις συνεργασίας, ιδίως των Ασφαλιστικών Συμβούλων, δεν «έστησε αυτί» να ακούσει τις καταγγελίες για πρακτικές και «άγραφους όρους» που βασιλεύουν στις συνεργασιακές σχέσεις και τις πωλησιακές απαιτήσεις, αν είχε μπει σε αυτό τον κόπο, θα καταλάβαινε που εδράζεται και που σκοντάφτει η αν…αξιοπιστία.

Πλήρης έλεγχος λοιπόν, απαρχαιωμένες συμβάσεις, απαράδεκτες πρακτικές, απίθανοι όροι συμβολαίων, πωλήσεις και ενημέρωση από άτομα και συστήματα χωρίς πιστοποιήσεις, προμήθειες και αποζημιώσεις, κατά βούληση, όλα και όλοι, στην καλή διάθεση του ισχυρού.

Αυτονόητα γενάτε το ερώτημα, για ποιό λόγο η Εποπτική Αρχή, ξέχασε τα θεμελιώδη και έπεσε με τέτοιο πάθος πάνω στους ασφαλισμένους και την Παραδοσιακή Διαμεσολάβηση; και πολλαπλασιάζονται τα ερωτηματικά για ποιο λόγο οι Ασφαλιστικές Εταιρείες εξωθούν την Εποπτεία στο να παίρνει τέτοια πρωτοφανή μέτρα; δεν αντιλαμβάνονται ότι όλα αυτά θα εξοντώσουν την Ασφαλιστική Διαμεσολάβηση, θα συρρικνώσουν επικίνδυνα την Αγορά και θα πριονίσουν το κλωνάρι στο οποίο και οι ίδιες στηρίζονται;

Τους περισσεύουν πελάτες και συνεργάτες; ποιος θα μπει και ποιος θα αντέξει να κάνει αυτή τη δουλειά πλέον. Και καλά όσες προσανατολίζονται στα διαδίκτυα, τους «ηλεκτρονικούς συνεργάτες» και τις direct πωλήσεις, εκείνες που διαθέτουν δίκτυα και που ισχυρίζονται ότι με αυτά θα πορευθούν τι κάνουν;

Μέσα σε τρία χρόνια από 5,5 δισ., ο τζίρος θα κλείσει φέτος κάτω από τα 4 δισ., με ποιους «…νέους συμμάχους…» θα αναστρέψουν την κατιούσα, μόνο το αυτοκίνητο έχουν στο μυαλό τους;

Συνηθισμένες οι περισσότερες να επιβιώνουν με το «καρβέλι» του αυτοκινήτου και μη βλέποντας πέρα από αυτό, παρασέρνουν τις υπόλοιπες, αλλά και την Εποπτεία, παίρνοντας στο λαιμό τους, ολόκληρο το Θεσμό, που στηρίζετε στη Διαμεσολάβηση, οι προαιρετικοί κλάδοι «κοτσάρονται» για μια ακόμη φορά στη μπαγκαζιέρα του αυτοκινήτου, χαρακτηριστικό αυτής της νοοτροπίας είναι και το γνωστό «…δωρεάν ασφάλιση σπιτιού και υγείας με την ασφάλιση αυτοκινήτου…», αντί να προτάσσετε το αντίθετο.

Δύο ερμηνείες μπορούν να δοθούν για την στάση Εταιρειών και Εποπτείας:

Στην αγωνία τους οι Εταιρείες, να αντιμετωπίσουν τις υποχρεώσεις από το SOLVESY II και στην προσπάθεια τους να πείσουν την Νέα Εποπτική Αρχή, ότι για τις δικές τους ανεπάρκειες, κεφαλαιακές και μη, την χαμηλή αξιοπιστία, τις 45 κλεισμένες, της «Μαϊμούδες», τα βάσανα του Επικουρικού, το άγος της Ασπίδας και την έλλειψη ασφαλιστικής συνείδησης των συμπατριωτών μας και μη θέλοντας να αναλάβουν τις δικές τους ευθύνες, έδειξαν ως υπαίτιους τους «…α…συνείδητους» ασφαλισμένους και την «…ανεπαρκή…» Παραδοσιακή Διαμεσολάβηση, ζητώντας ταυτόχρονα από την Εποπτεία να βάλει ένα κάποιο «φερετζέ» στις δύο αυτές «ξετσίπωτες» κατηγορίες, που ευθύνονται για τα δεινά του Θεσμού.

Οι Τραπεζίτες – Επόπτες, που δεν είχαν, ούτε έχουν καθαρή εικόνα, για το τι είναι Ιδιωτική Ασφάλιση και πως αναπτύσσετε, και πολύ περισσότερο, τι ρόλο παίζουν οι Διαμεσολαβούντες σε αυτό, αφού για δεκαετίες η Πολιτεία τους θεωρούσε μεσάζοντες και μη γνωρίζοντας την εντελώς διαφορετική συμπεριφορά των πελατών της Προαιρετικής, Ιδιωτικής Ασφάλισης, από αυτή των πελατών των τραπεζών, έπεσαν πάνω τους, με πάθος και «εργαλεία τριπλής ενέργειας», για να σώσουν τον «…Αδελφό…Θεσμό…» και αντί για το «φερετζέ» που τους παράγγελλαν, περνάνε σε ασφαλισμένους και Διαμεσολαβούντες, ολόσωμη και βαριά «Μπούργκα».

Η δεύτερη ερμηνεία που μπορεί να δοθεί, είναι να υπάρχει σε εφαρμογή σχέδιο, για παράκαμψη της «ανεπαρκούς» και «πολυδάπανης» Παραδοσιακής Διαμεσολάβησης και αντικατάστασή της, με τους «…νέους συμμάχους…», τους «…ανέξοδους…» διαφημιστές, τους τραπεζο-ασφαλιστές, τους ηλεκτρονικούς διαμεσολαβητές ή ακόμη και με ένα είδος υπαλληλίας με direct πωλήσεις, με Συντονιστές Υποκαταστημάτων, Διοικητικούς Υπαλλήλους .

Αν τώρα όλοι αυτοί δεν διαθέτουν τις απαραίτητες και υποχρεωτικές προϋποθέσεις, που προβλέπει ο νόμος, για όσους εμπλέκονται σε άμεση πώληση, αυτό είναι δευτερεύον.

Μπορεί ακόμη να «φαντασιώνονται» ότι ένα μεγάλο κομμάτι της ασφαλιστικής πίτας θα το πάρουν δια νόμου, όπως διαχείριση εισφορών και αποθεματικών διαφόρων Ταμείων, Δεύτερος Πυλώνας για συντάξεις, σύμπραξη με κρατικά συστήματα στον κλάδο υγείας, μεγάλα Ομαδικά Συνταξιοδοτικά με απ’ ευθείας αναθέσεις, υποχρεωτική ασφάλιση κτιρίων για φυσικές καταστροφές, υποχρεωτική επαγγελματική Αστική Ευθύνη για διάφορες κατηγορίες επαγγελματιών και σε συνδυασμό με την υποχρεωτικότητα αυτοκινήτων και σκαφών, να υπολογίζουν ότι η ασφαλιστική ύλη που θα παραμείνει, να θεωρείτε πλέον αμελητέα και έτσι με αυτό τον τρόπο με ένα σπάρο χτυπούν δύο τρυγόνια, αφ΄ ενός απαλλάσσονται από την «ενοχλητική» και «δαπανηρή» Διαμεσολάβηση, «συμμαζεύοντας» ασφάλιστρα και προμήθειες και αφ’ εταίρου υποχρεώνουν τους «…ασυνείδητους…» ασφαλισμένους, να αποκτήσουν με το ζόρι ασφαλιστική συνείδηση, «πληρώνοντας» μάλιστα πριν ασφαλιστούν !!

Αφού έως τώρα απέτυχε ο Θεσμός να τους πείσει, για την αναγκαιότητα και την αξιοπιστία του, δεν υπάρχει άλλος δρόμος, από να τους εξαναγκάσει.

Εξώθησαν λοιπόν τα πράγματα στο να ραφτεί ένα «βαρύ χιτώνιο», χωρίς «οπτικό πεδίο», μια «νομοθετική Μπούρκα», που θα γονατίσει και θα εξαφανίσει την Παραδοσιακή Ασφαλιστική Διαμεσολάβηση και έτσι να καθαρίσει ο χώρος, για να «χτίσουν» με την ησυχία τους «..κάτι άλλο ποιο μεγάλο…».

Αν τώρα για όλες τις αναπτυγμένες ασφαλιστικές αγορές, οι Διαμεσολαβούντες αποτελούν το βασικό μοχλό ανάπτυξης της Ιδιωτικής Ασφάλισης και είναι η εμπροσθοφυλακή της, αυτό για μας δεν ισχύει, θα ανακαλυφθούν νέοι «μοχλοί», νέοι «Σύμμαχοι», αυτοί θα μεταφέρουν ηλεκτρονικά, συναίσθημα και γέλιο, αυτοί θα πείσουν τους «α…συνείδητους…» και θα διευρύνουν την Αγορά.

Εδώ είναι η Χώρα της ευρεσιτεχνίας και της πατέντας, θυμηθείτε τη όριζε η Ε. Ο 2002/92 Ε. Κ, για τη διασφάλιση των συμφερόντων των ασφαλισμένων,«…ο Ασφαλιστικός Διαμεσολαβητής σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι υπάλληλος Ασφαλιστικής Εταιρείας…» έ… και …!! εδώ είναι Γιουνανιστάν !! κατοικούν οι ξύπνιοι!! το αναστρέψανε !! «…μπορεί ο Υπάλληλος της Εταιρείας να είναι Διαμεσολαβητής…» Π.Δ 190!!!.

Από τις μέχρι σήμερα πρακτικές και συμπεριφορές, των Εταιρειών και από τις τρεις τελευταίες Πράξεις των Εποπτών, σίγουρα στο δεύτερο σενάριο οδηγούμεθα.

Είτε αυτά που προτάθηκαν προέκυψαν από λάθος εκτιμήσεις, από επείγουσα ανάγκη ή πανικό, και «φαντασιώσεις» για εκπλήρωση επιθυμιών, είτε αυτά που προέκυψαν είναι απόρροια άγνοιας, υπερβάλλοντος ζήλου και προσπάθεια επίδειξης στιβαρής Εποπτείας, όποιες όμως και αν είναι οι αιτίες, το αποτέλεσμα θα είναι σίγουρα καταστροφικό.

Αν οι Ηγεσίες του Χώρου, αντιλαμβάνονται και συνειδητοποιούν, το αδιέξοδο που δημιουργείται και αν πιστεύουν ότι Ιδιωτική Ασφάλιση, πρέπει να πείσει για την αναγκαιότητά της, την καχύποπτη Ελληνική Κοινωνία και όχι να την εξαναγκάσει με νόμους, να την επιλέξει, (η αξιοπιστία, όπως και ο σεβασμός, κερδίζονται και δεν επιβάλλονται), θα πρέπει να κινηθούν άμεσα και να απαιτήσουν αναβολή τις εφαρμογής και επανεξέταση των όρων, αυτής της νομοθετικής «μπούρκας», η οποία αν εφαρμοστεί ως έχει, θα οδηγήσει μια ώρα αρχύτερα στη «φούρκα», όχι μόνο τη Διαμεσολάβηση, αλλά ολόκληρο το Θεσμό της Ιδιωτικής Ασφάλισης.

Κώστας Λάμπρου

Ασφαλιστικός Διαμεσολαβητής

Μέλος του Δ/Σ του ΕΕΑ και πρόεδρος του Τμήματος Υπηρεσιών

Επικεφαλής Επιμελητηριακού Συνδυασμού “ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ”

Πρώην πρόεδρος ΠΣΑΣ