.gif?rand=9052)
Συνεχίζοντας το ασφαλιστικό μας οδοιπορικό στο νομό Ρεθύμνου, στο πλαίσιο του ρεπορτάζ “Επαρχία Αγάπη μου” μιλήσαμε με τον Κώστα Σαριδάκη, διαμεσολαβητή που μετρά τρεις δεκαετίες στο χώρο των ασφαλειών και του ζητήσαμε να μας παρουσιάσει την εικόνα που έχει σχηματίσει στην πόλη του. Όπως μας αναφέρει το πραγματικό πρόβλημα της αγοράς δεν είναι οι μαύροι κωδικοί αλλά το κατά πόσο οι λευκοί λειτουργούν έντιμα και ηθικά απέναντι στον πελάτη και τους συναδέλφους τους. Στόχος του ίδιου είναι να ισορροπήσει το χαρτοφυλάκιό του ανάμεσα σε γενικές και ασφαλίσεις ζωής, θεωρώντας ότι αυτό επιτάσσει ο καιρός, ενώ επισημαίνει ότι όσοι ασχολούνται αποκλειστικά με το αυτοκίνητο έχουν πεθάνει και δεν το ξέρουν.
στον Νίκο Μωράκη
Πότε ξεκινήσατε την πορεία σας στην ασφαλιστική αγορά;
Ξεκίνησα την πορεία μου το 1988 και μέχρι σήμερα η δουλειά μου, μου έδωσε τη δυνατότητα να κάνω ένα μοναδικό “ταξίδι”. Ωστόσο μέσα από την εμπειρία μου όλα αυτά τα χρόνια αυτό που βλέπω είναι ότι η τοπική αγορά έμεινε στάσιμη. Νομίζω ότι δεν προοδεύουμε και δεν προχωρούμε… είναι σαν να κυνηγάμε την ουρά μας.
Η ενασχόληση με θεσμικούς φορείς βοήθησε στη δουλειά σας;
Η συμμετοχή σε θεσμικούς φορείς με βοήθησε πολύ. Καταρχήν μετέδωσα την εικόνα του ασφαλιστή, δεδομένου ότι υπάρχει και μία αρνητική εικόνα στην αγορά.
Εσείς θεωρείτε ότι μπορέσατε μέσα από τις δράσεις σας αυτές να προάγετε το θεσμό του διαμεσολαβητή;
Ναι, και για αυτόν το λόγο πήρα την απόφαση να ασχοληθώ με το συγκεκριμένο χώρο, καθώς και για να ανοίξω δρόμο για τους συνεργάτες μου. Μέσα από την κίνηση αυτή συνδέθηκε το όνομά μου με το το όνομα της εταιρείας που αντιπροσώπευα. Επίσης μετέφερα γνώση και πληροφόρηση για το θεσμό της ιδιωτικής ασφάλισης καθώς όλοι αυτοί οι θεσμικοί φορείς δεν είχαν ολοκληρωμένη εικόνα και ζητούσαν να ενημερωθούν σχετικά με τον κλάδο.
Έχουμε την ατυχία να έχουμε υπουργό υγείας Ρεθυμνιώτη
Ασφαλίζονταν όμως;
Όχι γιατί το σημαντικότερο πρόβλημα είναι η δυσπιστία. Δυστυχώς μπήκαν πολλοί στο χώρο μας που δεν είχαν γνώσεις και “καίγανε” τα πάντα.
Αυτή τη στιγμή πώς δουλεύετε, πόσα υποκαταστήματα έχετε;
Διατηρώ τρία πρακτορεία με το κεντρικό να βρίσκεται στο Ρέθυμνο και δύο υποκαταστήματα σε Ηράκλειο και Χανιά. Συνολικά στις ασφάλειες είμαι τρεις δεκαετίες. Πιστεύω ότι η Κρήτη πρέπει να λειτουργεί σαν μία ενιαία αγορά. Έχει μοναδικές δυνατότητες να πάει μπροστά. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια είμαι πολύ ευχαριστημένος. Γιατί βλέπω ότι μπορώ να δουλέψω με καλές και φερέγγυες εταιρείες και να έχω προϊόντα εξειδικευμένα και καινοτόμα που δεν τα είχα πριν. Επομένως όταν είσαι με μία εταιρεία είσαι υποχρεωμένος να δώσεις μία τιμή ενώ όταν έχεις την επιλογή, διαλέγεις ποια είναι η συμφέρουσα για τον πελάτη. Και αυτή είναι η αποστολή του πράκτορα.
Η εποχή αυτή δίνει ευκαιρίες ανάπτυξης;
Για εμένα είναι μεγάλη ευκαιρία για να διευρύνουμε δραστηριότητες. Έχω την τύχη να είμαι από το 1992 ιδρυτικό μέλος του συλλόγου Ρεθυμνιωτών, που επανιδρύθηκε. Τι ίδιο έγινε και στο Ηράκλειο. Μόνο το Λασίθι έμεινε χωρίς σύλλογο αλλά θεωρώ ότι και εκεί είναι θέμα χρόνου μέχρι να γίνει κάποια συνομοσπονδία.
ΕVIMA, Ασπίς και Διεθνής Ένωση “έκαψαν¨τους ασφαλιστές του Ρεθύμνου
Θα γίνει κάποιος Παγκρήτιος Σύλλογος;
Αυτό θέλουμε. Να είναι όλοι κάτω από την ίδια ομπρέλα και να μην υπάρχει άλλος σύλλογος για του πράκτορες άλλος για τους μεσίτες κ.λπ.
Να μιλήσουμε για τον κλάδο αυτοκινήτων; Πιστεύετε ότι αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος των δραστηριοτήτων στο Ρέθυμνο;
Θέλω να σας πως ότι η ασφάλιση αυτοκινήτου αποτελεί βραχυπρόθεσμη ανάσα για τον κλάδο. Είναι σαν να είναι κάποιος στην εντατική και όταν τελειώσει το οξυγόνο να πεθάνει. Όσοι ασχολούνται αποκλειστικά με αυτό έχουν πεθάνει και δεν το ξέρουν. Το αυτοκίνητο είναι ζημιογόνο για τις εταιρείες, τους διαμεσολαβητές και τα πρακτορεία. Δυστυχώς επειδή ο πελάτης αγοράζει και δεν πουλάει, ο ασφαλιστής δεν χρειάζεται να κουραστεί με αποτέλεσμα να καθησυχάζονται και να δραστηριοποιούνται μόνο σε αυτό τον κλάδο. Εάν ο βαθμός δυσκολίας ήταν μεγαλύτερος θα είχαν τους μισούς επαγγελματίες και η δουλειά θα ήταν πιο ποιοτική.
Ποια είναι η άποψή σας για τους μαύρους κωδικούς;
Για εμένα οι μαύροι κωδικοί είναι μεγάλη κουβέντα. Το μεγαλύτερο ζήτημα είναι να μην είναι κανείς κλέφτης ή ψεύτης. Καλό είναι να μην υπάρχουν μαύροι κωδικοί, ωστόσο υπάρχουν και “λευκοί” που λειτουργούν επικριτικά αλλά και “μαύροι” που έχουν ένα ηθικό ανάστημα και αξίζουν να είναι στην αγορά. Εάν εμείς είχαμε μεγαλύτερη γνώση, μεγαλύτερα χαρτοφυλάκια και το ηθικό ανάστημα δεν θα είχαν χώρο για να παρεισφρήσουν.
Το ζήτημα δεν είναι οι μαύροι κωδικοί αλλά να υπάρχουν λευκοί με ηθικό ανάστημα
ΕΠΥ υπάρχουν στην αγορά του Ρεθύμνου και αν ναι πώς έχουν διεισδύσει;
Εγώ είμαι υπέρ της αγοράς των ΕΠΥ εφόσον δουλεύουν σωστά με καλά συμβόλαια, σωστές προμήθειες και δεν έχουν πολλές εξαιρέσεις. Βοήθησαν στο να υπάρχει διαπραγματευτικό περιθώριο στον πράκτορα και τον ασφαλιστή για να μην υπάρχει μονοπώλιο. Βλέπω πως στο Ρέθυμνο δεν είναι μεγάλο το πρόβλημα με τις ΕΠΥ αλλά στα Χανιά και στο Ηράκλειο δουλεύουν πολύ περισσότερο. Εμείς το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίσαμε ήταν με τρεις μεγάλες εταιρείες που έκλεισαν με την EVIMA, την Ασπίς και τη Διεθνή Ένωση. Εκεί υπήρχαν στελέχη και μέτοχοι από την Κρήτη και είχαν πολλούς συνεργάτες και κατέστρεψαν πολλούς πελάτες.
Για ποιους λόγους δεν έχει ασφαλιστική συνείδηση ο Κρητικός;
Είναι γενικότερο το ζήτημα αυτό και θεωρώ ότι θα έπρεπε η ασφαλιστική συνείδηση να καλλιεργείται από το σχολείο και ο διαμεσολαβητής να γνωρίζει πολύ καλά το θεσμό και μετά να ασκεί το επάγγελμα. Ο πελάτης δεν φταίει. Ο επαγγελματίας πρέπει να κάνει τη διαφορά. Αυτό που εγώ πιστεύω για τον εαυτό μου σαν επαγγελματία είναι ότι πρώτα εγώ πρέπει να λειτουργώ σωστά και συμβουλευτικά για αυτόν και όχι προϊοντικά. Έτσι θα κάνω τη διαφορά.
Αυτά χρειάζονται. Πρέπει να πληρώνει ο ελεύθερος επαγγελματίας και ο επιχειρηματίας για να μαθαίνει. Δεν μπορείς να προχωράς χωρίς να επενδύεις.
Πρέπει να πληρώνει ο ελεύθερος επαγγελματίας και ο επιχειρηματίας για να μαθαίνει. Δεν μπορείς να προχωράς χωρίς να επενδύεις
Έχει δημιουργηθεί χώρος για να λειτουργήσει συμπληρωματικά η ιδιωτική πρωτοβουλία στην υγεία;
Εμείς έχουμε την ατυχία να έχουμε και υπουργό υγείας Ρεθυμνιώτη, τον Ανδρέα Ξανθό. Έκανε απεργίες και διαδηλώσεις στο νοσοκομείο ότι δεν παρείχαν οι κυβερνήσεις τα σωστά μέσα για να λειτουργήσει. Αλλά τελικά τώρα το νοσοκομείο δεν λειτουργεί. Οι εργαζόμενοι κάνουν ηρωικό αγώνα, αλλά δεν φτάνει γιατί το κράτος πτώχευσε. Δεν μπορεί πλέον να προσφέρει ούτε υγεία ούτε σύνταξη.
Το καταλαβαίνει ο κόσμος πιστεύετε;
Αυτό πρέπει πρώτα εμείς να το καταλάβουμε. Εάν ο ασφαλιστής δεν δουλεύει με ερωτηματολόγιο, με διερεύνηση αναγκών, με σχέση τιμής και παροχών, ο κόσμος μένει στο περιθώριο. Ο ενημερωμένος καταναλωτής μπορεί να αγοράσει ο μη ενημερωμένος δεν αγοράζει.
Πώς κατανέμονται οι ασφαλίσεις στο χαρτοφυλάκιό σας;
Το 70% είναι στους γενικούς κλάδους και το 30% στους κλάδους υγείας και ζωής. Θέλω να το φτάσω στο 50-50 θεωρώντας ότι αυτό είναι το μέλλον. Έχω δημιουργήσει μία αίθουσα και κάνω εκπαίδευση στους συνεργάτες μου κάθε εβδομάδα. Πιστεύω ότι χωρίς εκπαίδευση δεν πάμε πουθενά.
Υπάρχουν διαγνωστικά κέντρα και νοσοκομεία;
Διαγνωστικά Κέντρα υπάρχουν αλλά δεν υπάρχουν κλινικές και εξυπηρετούμαστε από το Ηράκλειο και τα Χανιά, αλλά και την Αθήνα σε δεύτερο χρόνο. Είναι δύσκολο να αντέξει επιχειρηματικά μία κλινική.
Υπερκοστολογούνται τα ασφάλιστρα υγείας ή οι νοσηλείες σε νοσοκομείο;
Υπερκοστολόγηση είτε στα ασφάλιστρα είτε από τις κλινικές είναι σίγουρα μία αρνητική τροπή. Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι είμαστε κρίκοι στο επιχειρείν και πρέπει να συνεργαζόμαστε. Πρέπει να είναι λογικές οι τιμές.
