Η επίλυση του συνταξιοδοτικού προβλήματος στην Ελλάδα υποκρύπτει πάλη γενεών που απαιτεί πολιτικής φύσης επιλογές, καθότι στο τραπέζι της όποιας διαπραγμάτευσης τίθενται ζητήματα όπως το ύψος των ασφαλιστικών εισφορών, η διάρκεια του εργάσιμου βίου, το ύψος των συνταξιοδοτικών αποδοχών κι ο καθορισμός της συνταξιοδοτικής αποταμίευσης.
Τα ανωτέρω αναφέρει σε συνέντευξή της στο «ΑΜ» η Μαργαρίτα Αντωνάκη, Γενική Διευθύντρια της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος, διευκρινίζοντας ότι η λύση περνά μέσα από ένα μείγμα κεφαλαιοποιητικού και διανεμητικού μοντέλου στη βάση του συστήματος των τριών πυλώνων.
Σε άλλο σημείο της συνέντευξης η κ. Αντωνάκη αναφερόμενη στις προκλήσεις της ευρωπαϊκής ασφαλιστικής αγοράς ξεχώρισε την υπασφάλιση σε τομείς –όπως οι συντάξεις, η υγεία, οι φυσικές καταστροφές, οι κίνδυνοι του κυβερνοχώρου, η υπερπαραγωγή σε ευρωπαϊκό επίπεδο κανόνων και ο ψηφιακός μετασχηματισμός– ενώ στάθηκε ιδιαίτερα στον κίνδυνο που υπάρχει να αμφισβητηθεί το παραδοσιακό επιχειρηματικό μοντέλο της ασφάλισης από τη δυνατότητα δημιουργίας robo-advice solutions από εταιρείες που ειδικεύονται στο Artificial Intelligence.
συνέντευξη της Μαργαρίτας Αντωνάκη, Γενικής Διευθύντριας της ΕΑΕΕ, στον Πλάτωνα Τσούλο
Πώς αξιολογείτε το πρόβλημα της γήρανσης του πληθυσμού, πώς αυτό επιδρά στο «ασφαλιστικό» και τι θεωρείτε ότι πρέπει να πράξουν οι κυβερνώντες ώστε να προλάβουν τα χειρότερα;
Η αύξηση του προσδόκιμου ζωής είναι ευτύχημα για την ανθρωπότητα, ωστόσο έχει ευθέως αρνητικό αντίκτυπο, σε συνδυασμό με την υπογεννητικότητα, στο ασφαλιστικό. Σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά στοιχεία, στην Ε.Ε. το 2013 αναλογούσαν 4 εργαζόμενοι ανά συνταξιούχο. Η αναλογία αυτή για το 2060 προβλέπεται να μειωθεί στους 2 εργαζόμενους ανά συνταξιούχο. Στην Ελλάδα τα στοιχεία είναι ακόμη πιο δυσοίωνα καθώς ήδη η αναλογία εργαζομένων – συνταξιούχων διαμορφώνεται 1,3 προς 1. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να δοθούν κίνητρα για την αύξηση των γεννήσεων καθώς οι προβλέψεις δείχνουν μείωση του πληθυσμού της χώρας τα επόμενα χρόνια.
Τα παραπάνω δεδομένα υποδεικνύουν την ανάγκη για αύξηση της συνταξιοδοτικής αποταμίευσης (εκτός αν παραταθεί σημαντικά ο εργασιακός βίος), εφόσον θα λαμβάνουμε σύνταξη για πολύ περισσότερα χρόνια. Από την άλλη θα έπρεπε να μειωθούν οι ασφαλιστικές εισφορές εάν προτάξουμε το μέλλον των παιδιών μας στο πλαίσιο της μείωσης του κόστους εργασίας και αύξησης της απασχόλησης. Πρόκειται επί της ουσίας για πάλη γενεών που απαιτεί πολιτικής φύσης επιλογές.
Πέραν του ύψους των εισφορών, ως προς το χρησιμοποιούμενο σύστημα χρηματοδότησης, διερευνώντας τις λύσεις που απορρέουν από τη διεθνή εμπειρία, διαπιστώνουμε ότι όλες σχεδόν οι χώρες έχουν εφαρμόσει κάποιο μείγμα κεφαλαιοποιητικού και διανεμητικού μοντέλου στη βάση του συστήματος των τριών πυλώνων. Το διεθνώς αυτό αναγνωρισμένο μοντέλο συνίσταται στη συμμετοχή στο ασφαλιστικό τόσο κοινωνικών όσο και ιδιωτικών φορέων, συνδυάζοντας, όπως προανέφερα, στοιχεία διανεμητικού και κεφαλαιοποιητικού συστήματος και μέσω της μίξης αυτής επιτυγχάνει μια πιο αποτελεσματική διασπορά των δημογραφικών, οικονομικών και επενδυτικών κινδύνων ανάμεσα στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Ο δεύτερος (επαγγελματική ασφάλιση) και ο τρίτος (ιδιωτική ασφάλιση) πυλώνας ασφάλισης λειτουργούν με το κεφαλαιοποιητικό σύστημα που αυξάνει τη διαφάνεια, την ανταποδοτικότητα αλλά κυρίως τις επενδύσεις που έχει ανάγκη η χώρα.
Επομένως η ελληνική Πολιτεία διαθέτει μια πλούσια εργαλειοθήκη, της οποίας μπορεί να κάνει χρήση λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαίτερες συνθήκες της χώρας. Παράλληλα, η ελληνική ασφαλιστική αγορά έχει την τεχνογνωσία και την αξιοπιστία να συμβάλει στο πλαίσιο του δεύτερουκαι του τρίτου πυλώνα.
Θα πρέπει, εξάλλου να σημειωθεί ότι η θέσπιση του κανονισμού για τη διαμόρφωση Πανευρωπαϊκού Ατομικού Συνταξιοδοτικού Προϊόντος (ΠΕΣΠ) γνωστού με την αγγλική επωνυμία Pan-European Personal Pension Product (PEPP) σηματοδοτεί ακριβώς σε επίπεδο Ε.Ε. την ανάγκη αύξησης των πηγών συνταξιοδοτικής αποταμίευσης μέσω μιας νέας, προαιρετικής πηγής αποταμίευσης του τρίτου πυλώνα που θα έχει σαν στόχο τη συμπλήρωση της ολοένα μειούμενης σύνταξης του Ευρωπαίου πολίτη και τη διασφάλιση αξιοπρεπούς διαβίωσης μετά τη συνταξιοδότησή του.
Ενώπιον ποιων προκλήσεων βρίσκεται η ευρωπαϊκή ασφαλιστική αγορά;
Οι προκλήσεις τις οποίες καλείται να αντιμετωπίσει η ευρωπαϊκή ασφαλιστική αγορά είναι πολλαπλές και μεγάλες.
Καταρχάς είναι γεγονός ότι η ευρωπαϊκή ασφαλιστική αγορά έχει χάσει τα τελευταία χρόνια μερίδιο της οικονομικής της ισχύος. Από πρώτη δύναμη στον κόσμο πλέον κατατάσσεται στην τρίτη θέση με μερίδιο 30%, καθώς προηγούνται, λόγω ρυθμών ανάπτυξης των οικονομιών τους, η Ασία και η Β. Αμερική.
Σε διεθνή κλίμακα διαπιστώνεται έντονα η ανάγκη αντιμετώπισης της υπασφάλισης, με άλλα λόγια του κενού που υφίσταται μεταξύ του επιπέδου προστασίας που χρειάζονται πράγματι οι πολίτες και της προστασίας που απολαμβάνουν από τις δημόσιες παροχές, σε τομείς όπως οι συντάξεις, η υγεία, οι φυσικές καταστροφές λόγω της ραγδαίας κλιματικής αλλαγής κ.ά. Εάν άνθρωποι και επιχειρήσεις δεν είναι επαρκώς προστατευμένοι, τότε θα ανατραπεί όλη η πρόοδος που έχει επιτευχθεί τα τελευταία χρόνια. Και εδώ αναδεικνύεται ο φυσικός ρόλος της ιδιωτικής ασφάλισης να καλύψει το κενό που αφήνει το κράτος. Αυτό όμως προϋποθέτει δύο συνθήκες, πρώτον συνέργειες με τον κρατικό μηχανισμό, κάτι που δεν είναι ευχερές αρκετές φορές και δεύτερον την εμπιστοσύνη της κοινωνίας απέναντι στο θεσμό (ιδιαίτερα όταν οι οικονομικές δυνατότητες είναι περιορισμένες).
Ιδιαίτερη περιοχή κινδύνου συνιστούν οι κίνδυνοι του κυβερνοχώρου (cyber risk). Μια πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι μια μεγάλης εμβέλειας κυβερνοεπίθεση θα μπορούσε να προκαλέσει ζημιά άνω των 50 δισ. δολαρίων. Οι ασφαλιστές ήδη ανταποκρίνονται προσφέροντας εξειδικευμένα προϊόντα στους πελάτες τους. Ωστόσο, ανασταλτικός παράγοντας για την περαιτέρω ανάπτυξη της συγκεκριμένης ασφάλισης παραμένει η έλλειψη στοιχείων που θα επιτρέψει στον ασφαλιστικό κλάδο την ενδελεχή ανάλυση του cyber κινδύνου και άρα καλύτερη ασφαλιστική του κάλυψη.
Μια πρόσθετη πρόκληση αποτελεί η υπερπαραγωγή σε ευρωπαϊκό επίπεδο κανόνων που επηρεάζουν την καθημερινή λειτουργία των ασφαλιστικών επιχειρήσεων. Το Solvency II υπήρξε μια νομοθετική πράξη με θετικό πρόσημο για τη φερέγγυα λειτουργία της δραστηριοποιούμενης στην Ε.Ε. επιχείρησης, παρ’ όλα αυτά δεν παύει να εμπεριέχει σε σημαντικό βαθμό πολυπλοκότητα, γραφειοκρατικά στοιχεία και υψηλό κόστος. Το ίδιο ισχύει και για άλλες ενωσιακές νομοθεσίες, όπως PRIIPs, IDD, GDPR κ.ά. Θα πρέπει να γίνει κατανοητή από τα ευρωπαϊκά όργανα η ανάγκη για αλλαγή πλεύσης στον τρόπο νομοθέτησης σε επίπεδο Ε.Ε. Ζητούμενο δεν πρέπει είναι η αέναη παραγωγή ρυθμιστικών κανόνων αλλά η παραγωγή κατάλληλων κανόνων που πράγματι έχουν προστιθέμενο όφελος για τον καταναλωτή. Περισσότερη ενημέρωση δεν σημαίνει απαραίτητα περισσότερη διαφάνεια, αντιθέτως δε, μπορεί να φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα.
Τέλος, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι οι ασφαλιστικές επιχειρήσεις προχωρούν τον ψηφιακό μετασχηματισμό τους ενσωματώνοντας στο επιχειρηματικό τους μοντέλο τις νέες τεχνολογίες (algorithms, AI, blockchain technology) για τη λήψη αποφάσεων, την αύξηση της παραγωγικότητας, τη μείωση του κόστους αλλά και τη βελτιστοποίηση της εμπειρίας των πελατών (π.χ. χρήση από ασφαλισμένο μιας συσκευής wearable που να υπολογίζει τις καθημερινές του δραστηριότητες με στόχο την εξατομικευμένη τιμολόγησή του). Πρόκειται για εξέλιξη κλειδί που θα σηματοδοτήσει στο άμεσο μέλλον την ανταγωνιστικότητα του τομέα της ασφάλισης.
Με αφορμή το τελευταίο σχόλιό σας, πώς βλέπετε στο μέλλον τον ανταγωνισμό με τους μεγάλους παίκτες του χώρου της τεχνολογίας; Πώς αντιδρά ο εποπτικός κόσμος;
Η είσοδος των μεγάλων παικτών του χώρου της τεχνολογίας στην ιδιωτική ασφάλιση υποκρύπτει, για τους Ευρωπαίους ασφαλιστές, μια εξαιρετικά κρίσιμη πρόκληση η οποία απορρέει από το πλεονέκτημα αυτών των tech γιγάντων να επωφελούνται από το τεράστιο πελατολόγιό τους όχι μόνο προσφέροντας tailored προϊόντα αλλά και κάνοντας cherry-pick πελατών χαμηλού ρίσκου. Ας μην ξεχνάμε, εξάλλου, ότι οι εταιρείες αυτές έχουν αφθονία ελεύθερων κεφαλαίων για επενδύσεις αλλά και ένα ισχυρό brand name σε αντίθεση με τις εταιρείες του χρηματοπιστωτικού κλάδου οι οποίες από την παγκόσμια κρίση του 2008 και μετά έχασαν σε σημαντικό βαθμό την εμπιστοσύνη της κοινωνίας. Ως μια πιθανή απειλή καταγράφεται επίσης η δυνατότητα δημιουργίας robo-advice solutions από τις εταιρείες αυτές χάρη στην εμπειρία τους στον τομέα του Artificial Intelligence (π.χ. ανάπτυξη αλγορίθμων ικανών να προβλέπουν πιθανές ασθένειες ενός ατόμου ή ακόμη το προσδόκιμο ζωής του). Έτσι, σε μια μεγάλη κλίμακα, τέτοιες πρακτικές θα έθεταν εν αμφιβόλω το παραδοσιακό επιχειρηματικό μοντέλο της ασφάλισης.
Η διεθνής εποπτική κοινότητα παρακολουθεί τις εξελίξεις αυτές και θα κληθεί, θεωρώ, σε πολύ άμεσο χρόνο, λαμβάνοντας υπόψη τις τρέχουσες συζητήσεις και διεργασίες (π.χ. διοργάνωση μέχρι σήμερα από την ΕΙΟΡΑ τεσσάρων Insurtech roundtables), να παρέμβει ρυθμιστικά, καλούμενη να ισορροπήσει μεταξύ αφενός της καινοτομίας και αφετέρου της προστασίας των καταναλωτών αλλά και διασφάλισης ίσων όρων ανταγωνισμού για τον τομέα της ιδιωτικής ασφάλισης. Η θέση της ευρωπαϊκής ασφαλιστικής αγοράς εστιάζει στις κεφαλαιακές απαιτήσεις ως στοιχείο-κλειδί, με την έννοια ότι ο καταναλωτής πρέπει να απολαμβάνει ίδιου επιπέδου προστασίας (Solvency II, IDD) ανεξαρτήτως εάν αγοράζει το ασφαλιστικό προϊόν από έναν παραδοσιακό ασφαλιστή ή από μια startup εταιρεία.
Το βέβαιον είναι ότι η ασφαλιστική αγορά θα πρέπει και η ίδια να επενδύσει σε «περισσότερη καινοτομία» προς όφελος των πελατών της αλλά και για να αντεπεξέλθει, όπως προανέφερα, στον επικείμενο ανταγωνισμό.
Ποιες προτεραιότητες θέτει η Ένωση για την επόμενη διετία;
Οι στρατηγικοί στόχοι της Ένωσης αναπτύσσονται σε τρία βασικά πεδία: Για το χώρο των συντάξεων έχω ήδη αναφερθεί. Δεδομένου ότι με τις υπάρχουσες συνθήκες, δημογραφικές κ.ά., διακυβεύεται συνεχώς η βιωσιμότητα και η επάρκεια του συστήματος, απαιτείται μεταρρύθμιση με αυτονόητη τη διαφύλαξη της κοινωνικής ασφάλισης, δηλαδή 1ου πυλώνα, καθώς είναι το δίχτυ ασφαλείας για κάθε πολίτη. Η μετάβαση σε μια λύση βασιζόμενη στο μοντέλο των τριών πυλώνων αποτελεί μια συνταγή, επιτυχώς δοκιμασμένη σε άλλες χώρες εδώ και πολλές δεκαετίες. Εννοείται ότι η Ένωση επιδιώκει την επαναφορά φορολογικών κινήτρων για τις ασφαλίσεις ζωής και υγείας. Όσον αφορά τον τομέα της υγείας, παρατηρείται ότι στην Ελλάδα παραδοσιακά το μεγαλύτερο μέρος της χρηματοδότησης των δαπανών υγείας αναλάμβανε το δημόσιο σύστημα. Η εικόνα αυτή όμως σύμφωνα με τα δημοσιευμένα από την ΕΛΣΤΑΤ για την περίοδο 2011-2017 στοιχεία στο Σύστημα Λογαριασμών Υγείας δείχνει να αλλάζει. Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ δείχνουν για την ως άνω περίοδο υποχώρηση της χρηματοδότησης από πλευράς του δημοσίου και παράλληλα αύξηση της ιδιωτικής χρηματοδότησης των δαπανών υγείας, ειδικά από το 2012 και εξής. Κατά τα ίδια στοιχεία, μόνο το 10% της συνολικής ιδιωτικής δαπάνης, όσο περίπου και το ποσοστό των πολιτών που διαθέτουν ιδιωτικά ασφαλιστήρια υγείας, χρηματοδοτείται μέσω της ιδιωτικής ασφάλισης. Το υπόλοιπο 90% της ιδιωτικής χρηματοδότησης αποτελεί πληρωμές που οι ίδιοι οι πολίτες πληρώνουν εντελώς μόνοι τους. Πολλά από τα ποσά αυτά δίνονται χωρίς τα απαιτούμενα παραστατικά και με απώλεια σημαντικών εσόδων για το κράτος.
Τα παραπάνω καθιστούν σαφές ότι υπάρχουν ακάλυπτες ανάγκες των Ελλήνων πολιτών τις οποίες θα μπορούσε συμπληρωματικά να καλύψει η ιδιωτική ασφάλιση υγείας. Η υγεία είναι ένας ευαίσθητος τομέας όπου μέσω της συνεργασίας δημοσίου και ιδιωτικού τομέα οι πολίτες θα μπορούν να λαμβάνουν καλύτερες παροχές σε σχέση με τα χρήματα που πληρώνουν.
Περαιτέρω, η αντιμετώπιση των οικονομικών επιπτώσεων των φυσικών καταστροφών ενέχει πάντα τον κίνδυνο ανατροπής του κρατικού προϋπολογισμού. Για το λόγο αυτόν στα περισσότερα κράτη έχει αποτελέσει αντικείμενο συντεταγμένης παρέμβασης, η οποία κατά κανόνα υλοποιείται μέσω της συνεργασίας δημοσίου και ιδιωτικού τομέα. Σύμφωνα με τα διεθνώς κυρίαρχα σχήματα προβλέπεται πλαίσιο καθολικής κάλυψης έναντι των φυσικών καταστροφών με την εμπλοκή ασφαλιστών. Η καθολική συμμετοχή των ιδιοκτητών ακινήτων σε αυτά τα σχήματα έχει το πλεονέκτημα ότι το ασφάλιστρο είναι πολύ προσιτό. Η ΕΑΕΕ, στην παρούσα φάση και επειδή η Ελλάδα είναι μια κατ’ εξοχήν σεισμογενής χώρα, έχει προχωρήσει στη διαμόρφωση πρότασης για χρηματοδότηση ζημιών από σεισμό, η οποία μπορεί να αποτελέσει τη βάση συζητήσεων με τους φορείς της Πολιτείας με τελικό σκοπό την καθιέρωση ενός υποχρεωτικού συστήματος ασφάλισης του σεισμού.
Σε ποια φάση εφαρμογής της IDD βρίσκονται σήμερα οι ασφαλιστικές εταιρείες;
Οι ασφαλιστικές επιχειρήσεις έχουν, εξ όσων γνωρίζουμε, σχεδόν ολοκληρώσει την προσαρμογή τους στις απαιτήσεις της ΙDD, διαδικασία την οποία είχαν ξεκινήσει αρκετό καιρό πριν την ψήφιση του ν. 4583/2018. Σκοπός της οδηγίας IDD είναι η περαιτέρω προστασία του καταναλωτή μέσω της θέσπισης ενιαίων όρων και προϋποθέσεων για τη διανομή των ασφαλιστικών προϊόντων ανεξάρτητα από το κανάλι προώθησής τους. Άρα, πρόκειται για ένα νομοθέτημα που αυξάνει την προστασία των ασφαλισμένων και από την οπτική αυτή έχει θετικό πρόσημο για την ασφαλιστική αγορά.
Η Αθήνα φιλοξενεί το 2021 τη Γενική Συνέλευση και το Διεθνές Συνέδριο της Insurance Europe. Πείτε μας λίγα λόγια για το μεγάλο αυτό ασφαλιστικό γεγονός;
Το 2021, η Ένωση Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος θα έχει την τιμή και τη χαρά να φιλοξενήσει στην Αθήνα τη Γενική Συνέλευση και το Διεθνές Συνέδριο της Insurance Europe. H Insurance Europe αποτελεί την ομοσπονδία των ευρωπαϊκών (αντ) ασφαλιστικών επιχειρήσεων με μέλη της 35 εθνικές ασφαλιστικές ενώσεις. Πρόκειται για το μεγαλύτερο γεγονός της ευρωπαϊκής ασφαλιστικής αγοράς διεθνούς εμβέλειας που συγκεντρώνει 400 περίπου υψηλόβαθμους ασφαλιστές, διαμορφωτές κοινής γνώμης, επόπτες και άλλους από όλο τον κόσμο. Η μεγάλη αυτή διοργάνωση κάθε χρόνο πραγματοποιείται σε διαφορετική χώρα της Ευρώπης, με τη φροντίδα της αντίστοιχης ασφαλιστικής ένωσης και δίνει την ευκαιρία να έρχεται στο προσκήνιο ο θεσμός της ιδιωτικής ασφάλισης.
Μέσα από ποιες πρωτοβουλίες θεωρείτε ότι ο κλάδος θα καταφέρει να τονώσει την ασφαλιστική συνείδηση του Έλληνα πολίτη;
Η ΕΑΕΕ τα τελευταία χρόνια έχει δώσει ιδιαίτερη έμφαση στην επικοινωνιακή της στρατηγική με στόχο την τόνωση της ασφαλιστικής συνείδησης. Στο πλαίσιο αυτό έχει θεσμοθετήσει την Ημέρα Ασφάλισης προκειμένου να προσεγγίσει τον καταναλωτή με γλώσσα απλή, σύγχρονη και κατανοητή και με δράσεις που καθιστούν το θεσμό της ασφάλισης πιο οικείο και φιλικό. Κάθε χρόνο η πρωτοβουλία αυτή ενισχύεται ούτως ώστε τα κεντρικά μηνύματα της ΕΑΕΕ να αγγίζουν ολοένα και περισσότερους πολίτες αξιοποιώντας σύγχρονα εργαλεία επικοινωνίας και επεκτείνοντας με ψηφιακή καμπάνια τη διάρκειά της πέραν από την Ημέρα Ασφάλισης. Έτσι, οι προωθούμενες δράσεις περιλαμβάνουν μέχρι σήμερα
- Ενεργοποίηση των social media που διαθέτει η ΕΑΕΕ μέσω Facebook, LinkedIn, και You Tube Channel.
- Ψηφιακή καμπάνια μέσω προβολής videos μικρής διάρκειας που αφορούν διάφορους κλάδους. Υπογραφή και κεντρικό μήνυμα κάθε καμπάνιας είναι το μήνυμα (slogan) της ΕΑΕΕ, «Ασφαλίζω σημαίνει φροντίζω».
- Εκπαιδευτικό πρόγραμμα με τίτλο «ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ ΣΟΦΑ» σε συνεργασία με το ΣΕΝ (Σωματείο Επιχειρηματικότητας Νέων/Junior Achievement Greece). Αφορά ένα καινοτόμο πρόγραμμα, με σκοπό την εξοικείωση των μαθητών με τους όρους της επιχειρηματικότητας, των κινδύνων, της πρόληψης και γενικότερα με το θεσμό της ιδιωτικής ασφάλισης. Η εκπαίδευση γίνεται με απλουστευμένο τρόπο μέσα από μια βιωματική μαθησιακή διαδικασία, που βασίζεται σε μία ηλεκτρονική πλατφόρμα. Το εκπαιδευτικό υλικό εκπονήθηκε από το ΕΙΑΣ και την ΕΑΕΕ ενώ στο πιλοτικό πρόγραμμα συμμετείχαν εθελοντές στελέχη της ασφαλιστικής αγοράς που συντόνισε ο ΣΕΣΑΕ. Κατά τη διάρκεια του 2018 το πρόγραμμα υλοποιήθηκε σε 20 σχολεία με συνολικούς αποδέκτες 370 μαθητές και θα επεκταθεί σε πολλαπλάσιους αποδέκτες την περίοδο 2019-2020.
Πέραν όμως των επικοινωνιακών ενεργειών, θεωρώ ότι η ίδια η εκπλήρωση της αποστολής της ασφάλισης είναι η καλύτερη διαφήμιση για το θεσμό.
Η χορήγηση φορολογικών κινήτρων, η ουσιαστικότερη συμμετοχή των ασφαλιστικών εταιρειών στη διασφάλιση των μελλοντικών συντάξεων, η ανάπτυξη ΣΔΙΤ στην Υγεία και η υποχρεωτική ασφάλιση των κατοικιών έναντι φυσικών καταστροφών αποτελούν στρατηγικές επιδιώξεις του κλάδου. Για ποια ή ποιες εξ αυτών αισιοδοξείτε ότι μπορεί να δοθεί λύση;
Όλα τα παραπάνω που αναφέρετε είναι επιδιώξεις που έχει εντάξει στη στρατηγική της, όπως προανέφερα, η ΕΑΕΕ, και τα οποία κατά την άποψή μου θα έπρεπε να έχουν τύχει θετικής ανταπόκρισης από την Πολιτεία και τούτο ανεξαρτήτως πολιτικού προσανατολισμού. Ο λόγος είναι προφανής. Πρόκειται για αιτήματα που έχουν ως θεσμικό στόχο το αυτονόητο για ένα σύγχρονο προοδευτικό κράτος: τη διασφάλιση υπέρ των πολιτών του ενός βελτιωμένου και συνεπούς με τα ευρωπαϊκά πρότυπα, πλαισίου προστασίας. Οι πολίτες ιδίως μετά τη δημοσιονομική κρίση στην οποία περιήλθε η χώρα, ήρθαν αντιμέτωποι με τις επιπτώσεις της συνεχούς υποχώρησης της κρατικής παροχής σε όλα τα πεδία. Αισιοδοξούμε για όλες αυτές τις επιδιώξεις και κυρίως για το θέμα των φορολογικών κινήτρων και των συντάξεων.
Πολλά έχουν λεχθεί για τις ΕΠΥ και τον τρόπο δράσης τους στην εγχώρια ασφαλιστική αγορά. Εκτιμάτε ότι απαιτείται θεσμική παρέμβαση ώστε το θέμα να αντιμετωπιστεί στη βάση του;
Καταρχάς θα πρέπει να ξεκινήσω με μια βασική διευκρίνιση. Η δραστηριοποίηση με ελεύθερη παροχή υπηρεσιών (ΕΠΥ) εντός της Ε.Ε. είναι ένα απολύτως κατοχυρωμένο δικαίωμα των ευρωπαϊκών ασφαλιστικών επιχειρήσεων. Το ζήτημα που τίθεται επί τάπητος επικεντρώνεται στον τρόπο με τον οποίο μια επιχείρηση επιλέγει να λειτουργήσει στην πράξη με το καθεστώς αυτό σε ένα άλλο κράτος μέλος από αυτό της έδρας της.
Ειδικά στην περίπτωση της Ελλάδας, η συνεχώς αυξανόμενη παρουσία στον κλάδο αυτοκινήτων, ασφαλιστικών επιχειρήσεων με το καθεστώς της ΕΠΥ γεννά εύλογα προβληματισμό στο βαθμό που η δραστηριοποίηση αυτή φέρει τα χαρακτηριστικά σταθερής λειτουργίας, παρεμφερούς με αυτή των εγκατεστημένων ασφαλιστικών επιχειρήσεων. Με τον τρόπο αυτό θεωρούμε ότι ο προσωρινός και περιστασιακός χαρακτήρας της λειτουργίας των ΕΠΥ που πρέπει, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία, να την διακρίνει, στην πράξη καταστρατηγείται.
Επιπλέον, στην περίπτωση εταιρειών που δραστηριοποιούνται με ΕΠΥ χωρίς να έχουν παραγωγή στη χώρα της έδρας τους, διαπιστώνεται εποπτικό έλλειμμα και τούτο διότι ο επόπτης της έδρας τους ως υπεύθυνος για τη χρηματοοικονομική τους λειτουργία δεν μπορεί να έχει εκ των πραγμάτων πλήρη αντίληψη για τον τρόπο λειτουργίας τους. Συγχρόνως ο επόπτης της χώρας υποδοχής δεν έχει οποιαδήποτε εξουσία άσκησης χρηματοοικονομικού ελέγχου. Εγείρονται με άλλα λόγια διάφορα ζητήματα τόσο από την άποψη του ανταγωνισμού με τις εγκατεστημένες ασφαλιστικές επιχειρήσεις όσο και από την άποψη της άσκησης επαρκούς εποπτείας.
Ενόψει της αναθεώρησης της Φερεγγυότητας ΙΙ για το 2020 το θέμα αυτό έχει τεθεί ως αντικείμενο επανελέγχου σύμφωνα με τη σχετική εντολή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την παροχή τεχνικής συμβουλής από την ΕΙΟΡΑ. Η ΕΑΕΕ μέσω του ευρωπαϊκού της οργάνου, της Insurance Europe, έχει καταβάλει συστηματικές προσπάθειες προκειμένου να αναδείξει την ευρωπαϊκή διάσταση του προβλήματος που είχε σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία πλατφόρμας συνεργασίας μεταξύ των εθνικών εποπτών. Αναμένουμε να δούμε ποιες θα είναι οι τεχνικές προτάσεις που θα προκρίνει η ΕΙΟΡΑ για το θέμα και ανάλογα να παρέμβουμε, εφόσον χρειαστεί.
Μπορεί ο κλάδος να ζητεί την ενεργή συμμετοχή του σε ένα σύστημα τριών πυλώνων ασφάλισης, έχοντας ανοικτό εδώ και μια δεκαετία το ζήτημα της Ασπίς;
Ο κλάδος αντιλαμβάνεται ότι το ζήτημα της εταιρείας ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ έχει επηρεάσει αρνητικά την εικόνα της ασφαλιστικής αγοράς στην ελληνική κοινωνία. Ωστόσο να μην ξεχνάμε ότι στην αγορά μας δραστηριοποιούνται πάνω από 50 εταιρείες οι οποίες λειτουργούν σύννομα συμβάλλοντας πολλαπλά στην ελληνική οικονομία. Μετά, εξάλλου, τη θέση σε ισχύ από το 2016 του νέου πλαισίου χρηματοοικονομικής λειτουργίας (Φερεγγυότητα ΙΙ/Solvency II) ο κλάδος της ιδιωτικής ασφάλισης συνιστά έναν από τους πλέον αξιόπιστους και κεφαλαιακά θωρακισμένους τομείς της οικονομίας, ο οποίος τελεί υπό την αυστηρή επιτήρηση της Τράπεζας της Ελλάδος. Αξίζει να αναφέρω ότι οι ασφαλιστικές επιχειρήσεις στην Ελλάδα προσφέρουν πάνω από 25.000 θέσεις εργασίας, καταβάλλουν αποζημιώσεις που υπερβαίνουν τα 2 δισ. ευρώ, επενδύουν τα αποθέματά τους σε παραγωγικές επενδύσεις που ξεπερνούν τα 14 δισ. ευρώ και εισφέρουν πάνω από 500 εκατ. ευρώ φόρους. Όσον αφορά στη διευθέτηση του ζητήματος για το οποίο ευθύνεται η Πολιτεία (εποπτικό έλλειμμα), η ΕΑΕΕ είναι σε κάθε περίπτωση θετική στο να συμβάλλει στην εξεύρεση λύσης υπέρ των ασφαλισμένων της Εταιρείας στο πλαίσιο των πραγματικών δυνατοτήτων των εταιρειών μελών της.
Πηγή: Ασφαλιστικό Marketing Ιουλίου-Αυγούστου 2019
