.gif?rand=4045)
Με αφορμή ένα άρθρο που γράφτηκε πρόσφατα στον κλαδικό τύπο που αφορούσε την “καθυστέρηση” απόδοσης των εισπραττόμενων Ασφαλίστρων στις Εταιρείες τους, από τους Ασφαλιστές που τα εισπράττουν, με αποτέλεσμα οι Εταιρείες να διακόπτουν τη συνεργασία μαζί τους, θυμήθηκα τα πρώτα μου βήματα και τις πρώτες εμπειρίες μου καθώς και τους κανονισμούς της Εταιρείας με την οποία συνεργάστηκα, τη Provident Mutual, και θέλησα να μοιραστώ μαζί σας τις πρώτες εντυπώσεις μου και τη σοβαρότητα που έδιναν και δίνουν οι Εταιρείες στην περιγραφή της θέσης και των καθηκόντων των νέων Ασφαλιστών.
1.-Το πρώτο πράγμα που διδάχθηκα στην εκπαίδευση, προκειμένου να λάβω άδεια ασφαλιστού ζωής, από την πολιτεία, ύστερα από αυστηρές εξετάσεις, ήταν ότι τα ασφάλιστρα του πελάτη δεν πρέπει να «κοιμούνται» στην τσέπη του ασφαλιστή περισσότερο από μια βραδιά. Αν, κάποιος, τα κρατούσε παραπάνω (ας πούμε ένα μήνα), ήταν ποινικό αδίκημα.
2.-Οι ασφαλιστές δεν είχαν δικαίωμα να εισπράξουν άλλα ασφάλιστρα μετά το πρώτο. Οι πελάτες είχαν εκπαιδευτεί να γνωρίζουν ότι είχαν την υποχρέωση να πληρώνουν όπως πληρώνουν τις αντίστοιχες Δ.Ε.Η. ή Ο.Τ.Ε.
3.-Σε καμία περίπτωση ο ασφαλιστής δεν επέστρεφε στον πελάτη μέρος της προμήθειάς του (ή περίφημη έκπτωση). Αυτό είναι ποινικό αδίκημα, λέγεται REBATE και συνεπιφέρει φυλάκιση πέντε ετών.
4.-Ποτέ μα ποτέ δεν είδα στα οκτώ χρόνια που υπήρξα ασφαλιστής ή στα δεκαέξι που έζησα, συνολικά, στις Ηνωμένες Πολιτείες αυτό που, στην Ελλάδα, λέγεται μεταχρονολογημένη επιταγή και έχει εξελιχθεί σε τεράστια απάτη. Απ’ ό,τι διαβάζω, οι μεταχρονολογημένες επιταγές, όχι βέβαια, μόνο στις ασφαλιστικές εταιρίες, ανέρχονται στην πατρίδα μας (ελληνική ευρεσιτεχνία) σε δισεκατομμύρια ευρώ που, ουσιαστικά, θα αποδειχθούν επιταγές άνευ αντικρύσματος, λόγω της επικείμενης κρίσης που αναμένεται να ξεσπάσει από μέρα σε μέρα. Δεν θέλω να «παινέψω το σπίτι μου για να μην πέσει να με πλακώσει», αλλά στα σαράντα πέντε χρόνια (1965-2010) που διευθύνω το υποκατάστημά μου της Alico δεν είδα ποτέ την εταιρεία μου να δέχεται μεταχρονολογημένες επιταγές.
5.-Στην Ελλάδα συμβαίνει και αυτό το περίεργο. Ενώ κάθε χρόνο χιλιάδες νέοι πελάτες κάνουν καινούργια συμβόλαια, το ποσοστό των ασφαλισμένων παραμένει στάσιμο. Αυτό γιατί, όπως όλοι καλώς γνωρίζουμε, διάφοροι περιστασιακοί και τυχάρπαστοι Ασφαλιστές και Μάνατζερ, πηγαίνουν από τη μία εταιρεία στην άλλη, μεταφέροντας την… προίκα τους, δηλαδή τα συμβόλαιά τους, για να ξαναπάρουν από την αρχή την παχυλή προμήθεια. Αυτό, στις ΗΠΑ, λέγεται TWISTING, είναι και αυτό ποινικό αδίκημα και τιμωρείται με πέντε χρόνια φυλακή. Στην Ελλάδα, πολλές εταιρείες (όχι, ευτυχώς, όλες) το επιτρέπουν και το ενθαρρύνουν. Πολλές, μάλιστα, προσφέρουν και BONUS για το μαζικό σπάσιμο συμβολαίων. Θα πει κάποιος, «καλά, στην Αμερική όλοι πάνε με το Ευαγγέλιο; Δεν γίνονται και εκεί τα ίδια;» Γίνονται και εκεί, πολλά απ’ αυτά, αλλά εκεί, αντίθετα από την Ελλάδα, ένα μεγάλο ποσοστό αυτών που συλλαμβάνονται πάνε φυλακή! Επισκεφτείτε την ιστοσελίδα του New York State Insurance Department δείτε τα ονόματα των Ασφαλιστών και Εταιρειών που καταδικάζονται για παράνομες Ενέργειες. www.nysid.com
Για την ιστορία, επιτρέψτε μου να πώ ότι χαίρομαι ιδιαίτερα που ορισμένοι συνάδελφοι έφεραν το MDRT στην Ελλάδα. Ήταν το 1956, όταν ήμουν 29 χρόνων, όταν πρωτοέγινα Ασφαλιστής και τον επόμενο χρόνο, κέρδισα τη συμμετοχή μου στον εξαίρετο και μοναδικό αυτό οργανισμό. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα Μηνύματα που εισέπραξα από το MDRT, και προτρέπω όλους τους συνάδελφους να γίνουν μέλη. Συμπληρωματικά να σας αναφέρω ότι ενώ ήμουν Ασφαλιστής, σπούδαζα παράλληα και για το διδακτορικό μου στο New York University, το οποίο ήταν αρκετά δύσκολο και χρονοβόρο.
Πιστεύω ότι βρισκόμαστε σε μία κρίσιμη καμπή γενικότερα. Ελπίζω και πιστεύω ότι από αυτήν τη μεγάλη ηθική κρίση (όχι παρακμή) της πατρίδας μας, θα βγούμε πιο δυνατοί.
Πριν κάνουμε, σήμερα, το νέο μεγάλο άλμα προς τα εμπρός, θα πρέπει να εξετάσουμε, να δούμε που ακριβώς βρισκόμαστε, μακριά πάντα από τα πολιτικά κόμματα. Η κάθαρση είναι απαραίτητη. Κάποιος θα πρέπει να φωνάξει επιτέλους «Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΥΜΝΟΣ». Με εκτίμηση, Πάνος Μάρκογλου, PhD
