Ο Αλέξανδρος Μόρντο ανήκει στη γενιά των Ασφαλιστών που έμαθαν στον Έλληνα την έννοια του «Ζωικού Ασφαλιστή».
(Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “am”, Τεύχος Μαΐου 2022)
Ένας καλά διαβασμένος επαγγελματίας που έκανε «κτήμα του» την Ιδιωτική Ασφάλιση και που επί της ουσίας στα 35 χρόνια της καριέρας του «εκπαίδευσε» τους Έλληνες στην αξία των Ασφαλειών Ζωής & Υγείας, αναβάθμισε με τη συνεισφορά του τον θεσμό της διαμεσολάβησης και με τη στάση του έμαθε τους Έλληνες να εμπιστεύονται τις υπηρεσίες της. Ένας Ασφαλιστής και& manager που δεν είχε σε τίποτα να ζηλέψει από τους… «hot shot» Ασφαλιστές της Αμερικής και των λοιπών Ευρωπαϊκών χωρών αποδεικνύοντας της δυναμική του μέσα από τις Ευρωπαϊκές και& Παγκόσμιες διακρίσεις που είχε πετύχει στον όμιλος της ALICO – MetLife.
Με σκοπό να τιμήσουμε τον ίδιο και το έργο του, ζητήσαμε από την οικογένειά του και από στενούς φίλους & συνεργάτες του να μας μιλήσουν για τον ίδιο, σε προσωπικό και& επαγγελματικό επίπεδο φτιάχνοντας ένα αφιέρωμα στη μνήμη του.
Ορόσημα Καριέρας
- 1975: Αποφοιτά από το College of Business του Πανεπιστημίου της Γεωργίας (ΗΠΑ)
- 1976: Ξεκινά, να εργάζεται στην κατασκευαστική εταιρεία ΕΔΟΚ-ΕΤΕΡ στη Νιγηρία (Δυτική Αφρική)
- 1982: Μπαίνει στην οικογένεια της MetLife ως ασφαλιστικός σύμβουλος
- 1988: Γίνεται Διευθυντής Γραφείου Πωλήσεων, ξεκινώντας από τη Λεωφόρο Μεσογείων
- 1997: Το γραφείο και η ομάδα μεταφέρονται σε νέα τοποθεσία στη Γλυφάδα, επί της Λεωφόρου Βουλιαγμένης
- 2006: Μπαίνει στο Gallery of Stars (η σπουδαιότερη διάκριση ενός συνεργάτη της MetLife) και το πορτραίτο του αναρτάται στα κεντρικά γραφεία της εταιρείας ως επιβράβευση, έπειτα από σωρεία διεθνών και εγχώριων επιμέρους διακρίσεων
- 2017: Βραβεύεται για τα 35 χρόνια επιτυχημένης πορείας με την εταιρεία
Σύντομο Βιογραφικό
Ο Αλέξανδρος Μόρντο γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στη Νέα Σμύρνη και στο Παλαιό Φάληρο. Σπούδασε διοίκηση επιχειρήσεων και μάρκετινγκ στο Πανεπιστήμιο της Γεωργίας στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Υπηρέτησε στο Πολεμικό Ναυτικό και ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα ως επιθεωρητής πωλήσεων σε πολυεθνική εταιρεία, συνέχισε στο οικονομικό επιτελείο ελληνικής τεχνικής εταιρείας στo Μαιντούγκουρι της Νιγηρίας για 6 χρόνια και εν τέλει εργάστηκε ως Ασφαλιστής και Διευθυντής Γραφείου στην αμερικάνικη ασφαλιστική εταιρεία Alico (μετέπειτα MetLife) για 39 χρόνια. Μια καριέρα που ξεκίνησε το 1982 ως Ασφαλιστής στο γραφείο του Αθανάσιου Σκουτέλη καταφέρνοντας μόλις δύο χρόνια μετά να διακριθεί ως πρώτος ασφαλιστής σε Ευρωπαϊκό επίπεδο. Το 1988 ο Αλέξανδρος αποφάσισε να αναλάβει χρέη Διευθυντή Υποκαταστήματος για την Alico. Ένα υποκατάστημα εκκολαπτήριο επιτυχημένων Ασφαλιστών που για σειρά ετών διακρίθηκε με σπουδαίες πρωτιές σε ελληνικό, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο στους κόλπους του Ομίλου. Το 2006, η μακροχρόνια συμβολή του στην εταιρεία αναγνωρίστηκε με ανάρτηση πορτραίτου του στα κεντρικά γραφεία της εταιρείας ως μέλος πλέον του Gallery of Stars. Ήταν παντρεμένος με τη Χριστίνα, είχε ένα γιο, τον Βασίλη (ή «Billy» όπως χαρακτηριστικά αποκαλούσε). Αγαπούσε πολύ το ψάρεμα, τη μουσική (jazz, blues, rock), τα αυτοκίνητα, τη φωτογραφία και τα ταξίδια.
Ο γιός του, Bill, έγραψε για εκείνον:
Νιώθω ευγνώμων, περήφανος και τυχερός που είχα αυτόν τον πατέρα. Ο πατέρας μου, που δυστυχώς τελευταία βασανίστηκε αρκετά από την επάρατη νόσο, ήταν ένας ιδιαίτερα ξεχωριστός άνθρωπος.
Σε επαγγελματικό επίπεδο, ήταν ένας άνθρωπος που εισέπραττε άπλετη ικανοποίηση από το να πετυχαίνει να βοηθήσει άλλους ανθρώπους να γίνονται καλύτεροι και να πετυχαίνουν με τη σειρά τους τους στόχους τους. Έβαζε τους πελάτες και τους συνεργάτες του πάνω από όλα, πιστεύοντας ακράδαντα στην αξία της δημιουργίας μακροχρόνιων σχέσεων, βασισμένων στην ειλικρίνεια και στην ανιδιοτέλεια. “It is a marathon, not a spring” μου έλεγε συχνά πυκνά. Του άρεσε να προσφέρει αθόρυβα, όπως για παράδειγμα όταν μέσω της MetLife συμμετείχε σε πρόγραμμα συμβουλευτικής και καθοδήγησης μαθητικών ομάδων που συμμετείχαν στο Σωματείο Επιχειρηματικότητας Νέων/Junior Achievement Greece. Ήταν ένας ακούραστος άνθρωπος που είχε πάθος για τη δουλειά του, για τον θεσμό της ιδιωτικής ασφάλισης, για την εταιρεία στην οποία και έμεινε για σχεδόν 40 χρόνια και φυσικά για τους συνεργάτες του, τους οποίους μετά από τόσα χρόνια τους θεωρούσε πραγματική οικογένεια.
Σε προσωπικό επίπεδο, ήταν ένας άνθρωπος με πολύ έντονη προσωπικότητα και μαχητικό χαρακτήρα. Ένας άνθρωπος χαρούμενος, πληθωρικός και με ανεξάντλητη διάθεση για χιούμορ. Ένας άνθρωπος που αγαπούσε πολύ τη μητέρα μου και εμένα, τους γονείς του, τον αδερφό του τον Χάρη και τους φίλους του. Πάνω από όλα για μένα ήταν ο πατέρας μου, ένας πολύ καλός και υποστηρικτός πατέρας που παρά τις διαφωνίες μας πάντα έβρισκε τον τρόπο να με κάνει καλύτερο άνθρωπο. Δε θα ξεχάσω τις καθιερωμένες συζητήσεις μας κάθε Σάββατο απόγευμα που ενθουσιαζόταν με τα νέα μου της προηγούμενης εβδομάδας, μου αφηγούταν ιστορίες του παρελθόντος (συνήθως από την Αφρική ή την Αμερική), μίλαγε για ψάρεμα, για τη Formula 1, για ποδόσφαιρο, για αυτοκίνητα (ειδικά για Alfa Romeo) και μου έδινε συμβουλές για το μέλλον.
Αυτός ήταν ο πατέρας μου. Ήδη μου λείπει πολύ. Θα κάνω τα πάντα για να του μοιάσω και για να είναι περήφανος για εμένα όπου και αν βρίσκεται.
Είπαν για εκείνον
Ανδρέας Βασιλείου
Γνώρισα τον Αλέξη Μόρντο λίγους μήνες μετά την ένταξη του στο δυναμικό της Alico, στο Υποκατάστημα του Πύργου Αθηνών.
Στην διάρκεια της πρώτης επικοινωνίας μας, αφού με ενημέρωσε σχετικά με τις προηγούμενες επαγγελματικές δραστηριότητες του , δήλωσε εμφατικά ότι είχε αντιληφθεί τα βασικά στοιχεία της εργασίας του Ασφαλιστικού Συμβούλου, την λειτουργία του Υποκαταστήματος και ότι είχε θέσει στόχο την δυναμική ανάπτυξή του και καριέρα στην Εταιρεία.
Η Alico, τότε, είχε ήδη ολοκληρωμένη εκπαιδευτική δομή, σεμινάρια όλων των βαθμίδων και επιμόρφωση για όλες τις απαιτούμενες δεξιότητες των Ασφαλιστών, Συντονιστών Ομάδας,. Συντονιστών Υποκαταστήματος, καθώς και συγκεκριμένο προγραμματισμό εξέλιξης με πολύ απαιτητικούς στόχους.
Παρακολουθούσα την συνεχή πρόοδο και τις επιτυχίες του Αλέξη σε όλα αυτά τα στάδια.
Η ποιότητα ήταν πάντα η κύρια παράμετρος της εργασίας του σε κάθε φάση της διαδρομής του. Δεν θυσίαζε την ποιότητα χάριν της ποσότητας.
Η εμπειρία και οι διακρίσεις του Αλέξη σε Τοπικό, Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο επίπεδο αναγνωρίστηκαν από την Εταιρεία και με την ένταξήη του στην ομάδα επίλεκτων εισηγητών για τα επιμορφωτικά σεμινάρια με σκοπό την ανάπτυξη νεότερων συναδέλφων.
Τις τέσσερεις δεκαετίες που υπηρέτησε την Ασφαλιστική Αγορά ο Αλέξης Μόρντο, βιώσαμε όλοι διάφορες φάσεις της Αγοράς, πολλές από τις οποίες απαιτούσαν δύναμη , επαγγελματισμό και αποφασιστικότητα. Ο μαχητικός Αλέξης προσάρμοζε ανάλογα τον τρόπο της εργασίας του και καθοδηγούσε σωστά τους συνεργάτες του.
Σωστά καθοδήγησε και τον γιό του.
Στα πλαίσια του ιδιαίτερου ενδιαφέροντος που έδειχνε η Εταιρεία για τα παιδιά των συνεργατών, συχνά συζητούσαμε για την πρόοδο του και τις αντίστοιχες εύλογες ανησυχίες του γονέα. Και σ’ αυτόν τον τομέα της ζωής του όμως ο Αλέξης επέτυχε τους στόχους του.
Για ένα τέτοιο στέλεχος, πού γνώριζε σε βάθος τα ασφαλιστικά προϊόντα και την κάλυψη των αναγκών των ασφαλισμένων , με την αφοσίωση στην ποιότητα και τις αρχές – που τόσο έχει ανάγκη ο Κλάδος μας – με την εμμονή για συνεχή βελτίωση και επαγγελματισμό , δεν αποτελεί υπερβολή, ούτε κοινοτυπία, ότι η Ασφαλιστική Αγορά είναι φτωχότερη χωρίς τον Αλέξη Μόρντο.
Άρης Ζάνης
Με τον Αλέξη συνταθήκαμε πριν 41 χρόνια. Από τις πρώτες συζητήσεις μας κατάλαβα ότι εκείνος ο νέος συνεργάτης θα είχε μια εξαιρετικά λαμπρή καριέρα στον χώρο μας.
Άκουγε πολύ και προσεκτικά, μιλούσε λίγο και συνδύαζε την σοβαρότητα με το χιούμορ.
Μετά 2-3 χρόνια είχε αποδείξει την αποτελεσματικότητα και τον επαγγελματισμό του.
Ο Αλέξης απαιτούσε, με τον τρόπο του, από όσους συνεργαζόταν μαζί του να είναι εξίσου αποτελεσματικοί. Μαχητικός, δοκίμαζε την ορθότητα των απόψεων του συνομιλητή του και αποδεχόταν το σωστό , έστω κι’ αν κάποιες φορές δεν του ήταν ευχάριστο. Θεωρούσε ότι η σωστή ενημέρωση και η ποιοτική εξυπηρέτηση του ασφαλισμένου αποτελεί μια από τις πιο σημαντικές υποχρεώσεις του επαγγελματία ασφαλιστή. Δεν είναι καθόλου τυχαίες οι Παγκόσμιες βραβεύσεις του – από 52 χώρες στον Κόσμο -, για δεκαετίες, στην Διατηρησιμότητα των συμβολαίων. Η γνώμη και η κρίση του Αλέξη και στην διαδικασία σχεδιασμού και ανάπτυξης νέων ασφαλιστικών προϊόντων ήταν σημαντική βοήθεια για εμάς.
Με την πάροδο του χρόνου, η πολύ καλή επαγγελματική μας σχέση επεκτάθηκε και σε μια πολύ καλή και μακροχρόνια κοινωνική σχέση. Σε πολλές περιπτώσεις και γεγονότα της ζωής μας είχαμε αμοιβαία και τον ρόλο του “συμβούλου”. Πολλές και σημαντικές συζητήσεις στην διάρκεια καφέ ή γευμάτων.
Μια γόνιμη φιλία που δεν ξεχνιέται.
Δασκαλάκης Νικόλας
Μετά από 37 χρόνια επαγγελματικής συνύπαρξης , είναι τιμή και χαρά μου να μιλήσω για τον Φίλο και αγαπημένο συνάδελφο Αλέξη Μόρντο. Από τα πρώτα χρόνια της ασφαλιστικής του καριέρας, υπήρξε πάντα επιτυχημένος σε όλα τα στάδια της επαγγελματικής του ανέλιξης – από Ασφαλιστής , Unit Manager και Agency Manager καταφέρνοντας επί σειρά ετών να πρωταγωνιστεί, τόσο σε τοπικό όσο και σε Παγκόσμιο επίπεδο. Δεν ήταν όμως μόνο συνάδελφος , ήταν και πολύ καλός Φίλος και εκνευριστικός ΣΥΝ-Ψαράς. Ήταν και εκεί πρώτος και καλύτερος από όλη την παρέα. Έπιανε πάντα τα περισσότερα, τα μεγαλύτερα και τα καλύτερα ψάρια, όπως άλλωστε έκανε και με τους Ασφαλιστές. Είχε πάντα τους καλύτερους. Ήταν όμως και ένας εξαίρετος πατέρας και σύζυγος. Πάντα υπερήφανος για τον Billy του και δεν σταμάταγε ποτέ να μου μιλάει για τα επιτεύγματα του μικρού. Καλές Ψαριές καλέ μου φίλε, όπου και αν είσαι.
Σωτήρης Ταγκόπουλος
Τον Αλέξη Μόρντο τον πρωτοείδα ψηλό, αδύνατο, μαυρισμένο στο υποκατάστημα (έτσι λέγανε τότε τα γραφεία πωλήσεων του Agency ) της American Life Ins Co στον Πύργο Αθηνών. Εγώ νέο στέλεχος και αυτός, αν θυμάμαι καλά, μόλις είχε έρθει από την Νιγηρία που είχε δουλέψει σαν στέλεχος επιχειρήσεων για χρονιά. Από την σύντομη κουβέντα που είχα τότε με τον Αλέξη, αυτό που μου έμεινε ήταν ότι είχε σχέδιο «να κάνει μεγάλα πράγματα».
Τα έκανε και σύντομα είχε το δικό του γραφείο πωλήσεων με μεγάλες παράγωγες από σημαντικούς και άξιους συνεργάτες. Να μην ξεχνάμε ότι από το γραφείο του αναδυθεί ο παραγωγικότερος ασφαλιστικός σύμβουλος (Ζ. Σούσης) στην εταιρεία και νομίζω στην Ελλάδα.
Άνθρωπος με άποψη, γνώσεις και θέληση να επιβάλει αυτό που νόμιζε σωστό.
Ανάμεσα στις υποχρεώσεις του για την δουλειά, η ανάπτυξη και η υποστήριξη των συνεργατών του είχαν πάντα προτεραιότητα. Αλλά αυτό που τον συνέπαιρνε ήταν ο Billy ο γιος του και βέβαια η Χριστίνα η σύζυγος του που τον υποστήριζε όλα αυτά τα χρονιά. Για τις επιδόσεις στο αγαπημένο του ψάρεμα ας μιλήσει κάποιος άλλος.
Οι πολλαπλές διακρίσεις χρονιά με χρονιά τον είχαν καθιερώσει ανάμεσα στους συνάδελφούς του. Κορυφαία στιγμή η ανάρτηση στις ειδικές αίθουσες, τόσο στην έδρα της εταιρείας όσο και στα κεντρικά των Αθηνών της προσωπογραφίας του στις λεγόμενες Gallery of Stars που αντάμειβε την συνεχή διακεκριμένη παραγωγικότητα και την εν γένει υψηλή απόδοση. Είχα την τιμή μετά από πολλά χρόνια εργασίας στην ίδια εταιρεία να είμαι αυτός που έκανε αυτή την ανάρτηση.
Ζακ Ζούσης
Εγώ με τον Αλέξη είχαμε συγγενική σχέση από την πλευρά της μητέρας μου. Όταν γύρισα από τις σπουδές μου στο Λονδίνο και& αφού έκανα και το στρατιωτικό μου – το 1985 – άρχισα να ψάχνομαι για επαγγελματική αποκατάσταση ξεκινώντας με μια θέση marketing στην τότε «Μεσόγειος Ασφαλιστική». Αυτή ήταν και η αφορμή να ασχοληθώ με τον Ασφαλιστικό κλάδο. Εκείνη την περίοδο μου εμφανίστηκε και το δίλημμά επιλογής Ασφαλιστικής εταιρείας που θα συνεργαζόμουν καθώς ήμουν μεταξύ των εταιρειών NN & Alico. Δεδομένης της σχέσης αλλά και του πειστικού λόγου του Αλέξη ο οποίος ήταν και ξάδερφος της μητέρας μου – αποφάσισα να ξεκινήσω συνεργασία με την Alico. Στα πρώτα βήματα ο Αλέξης ήταν πραγματικός δάσκαλος. Ποτέ δεν είχε τη στάση Διευθυντή. Υπήρχε η σχέση ότι όλοι είμαστε ελεύθεροι επαγγελματίες και ότι η δουλειά του ήταν να μας βοηθήσει να γίνουμε καλύτεροι έτσι ώστε όλοι να επωφεληθούμε από την συνεργασία μας. Το περιβάλλον στο γραφείο ήταν χαλαρό. Δεν είχαμε το αυστηρό στυλ γραφείου που επικρατούσε σε άλλες εταιρείες με τον Αλέξη πάντα να προσπαθεί να βρει τα κουμπιά των ανθρώπων του.
Εν πολύς είχε βρει και τα δικά μου κουμπιά. Θυμάμαι όταν οι επιδόσεις μου είχαν ξεκινήσει να αυξάνονται κατακόρυφα, ο Αλέξης ήταν αρκετά διακριτικός υποστηρίζοντας με ψυχολογικά, αναγνωρίζοντας την εξέλιξή μου και λειτουργώντας περισσότερο σαν φίλος. Ο Αλέξης σε βοηθούσε να βγάλεις τον καλύτερο σου χαρακτήρα και μετά σε άφηνε να πετάς. Λάμβανε υπόψιν του το χαρακτήρα του κάθε ένα προσαρμόζοντας τη συμπεριφορά του. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ήταν ατσίδας, ότι είχε πολύ δυνατή προσωπικότητα. Ότι μερικές φορές θα τσακωνόταν. Ειδικά αν ήξερε ότι είχε δίκιο δεν τον σταματούσες με τίποτα. Τα πρώτα χρόνια ήταν πολύ σημαντική η καθοδήγηση που μου έδωσε καθώς επέμενε συνεχώς για τη δημιουργία ειδικών αγορών που ουσιαστικά μου έδωσαν την δυνατότητα να εντρυφήσω και να δημιουργήσω ένα πλέγμα πελατολογίου το οποίο με αναγνωρίζει και με εμπιστεύεται ακόμα μετά από τόσα χρόνια.
Σε επίπεδο χρονιάς μπορεί να μην βγαίναμε πάντα πρώτοι, συνολικά όμως είχαμε το μεγαλύτερο χαρτοφυλάκιο στην εταιρεία όχι μόνο σε ελληνικό επίπεδο αλλά σε παγκόσμιο! Πιστεύαμε πάρα πολύ στις παροχές υγείας και ατυχημάτων με αποτέλεσμα τα πρώτα τρία μεγαλύτερα χαρτοφυλάκια στην εταιρεία παγκοσμίως να ήταν του Χάρη Μόρντο (τρίτο), του Στέφανου Φυρογέννη (δεύτερο) και το δικό μου (πρώτο). Είχαμε φτάσει μια χρονιά όχι μόνο να έχουμε τα μεγαλύτερα χαρτοφυλάκια παγκοσμίως αλλά να μονοπωλούμε τη βασική τριάδα.
Από τις πιο δυνατές αναμνήσεις μαζί του ήταν το πρώτο μας ταξίδι με το Stella Solaris το 1988. Το πρώτο ταξίδι μας σε Αίγυπτο και Ισραήλ όπου γνώρισα και την υπόλοιπη ομάδα.
Κάτι λιγότερο από 35 χρόνια επαγγελματικής σχέσης και πορείας.
Στέφανος Φυρογέννης
Ήταν ένα βροχερό απόγευμα, αρχές Οκτώβρη του 1987, όταν πρωτογνώρισα τον Αλέξη σε ένα γραφείο του δευτέρου ορόφου στο Πύργο των Αθηνών. Είχα διαβάσει αγγελία του που ζητούσε πτυχιούχους ανώτατων σχολών για … επάνδρωση διευθυντικών θέσεων!!! Με την άφιξη του ασανσέρ διαπίστωσα απογοητευμένος πως επρόκειτο πάλι, ήδη είχα συνεντευξιαστεί με τρεις στρατολόγους ασφαλιστικών εταιρειών που απέρριψα, για την καριέρα του ασφαλιστή. Την άμεση αποχώρηση μου έσωσε το προπληρωμένο τίμημα του parking του Πύργου και η περιέργεια μου για το τι νέο θα μου προσέφερε ο υποψήφιος εργοδότης μου. Από τη πρώτη στιγμή με τον Αλέξη είχαμε τόσα κοινά που δεν κατάλαβα πως πέρασαν τρεις ώρες χωρίς να μιλήσουμε καθόλου για ασφαλιστικά. Πρόχειρα αναφέρω την αγαπημένη μας Νέα Σμύρνη, τον Πανιώνιο, το μαγαζί του πατέρα μου, τον Άδωνι και βέβαια τους δεκάδες κοινούς φίλους και γνωστούς.
Αυτό ήταν!!! Στις 20 Οκτώβρη του 1987 υπογράφω σύμβαση με την ομάδα του Αλέξη Μόρντο στο υποκατάστημα του πανέξυπνου Θανάση Σκουτέλη (RIP) στην εταιρεία Alico του ηγέτη Ανδρέα Βασιλείου. Με τη βοήθεια του Αλέξη η ζωή μου κυριολεκτικά “απογειώνεται” με ταξίδια ανά τον κόσμο, με λαμπερές εκδηλώσεις και βραβεύσεις, με πλούσιες οικονομικές και ηθικές απολαβές και γενικά με την εκπλήρωση όλων αυτών που στα τρελά μου όνειρα ευχόμουν να συμβούν. Πάντα τον θυμάμαι να λέει πως «The sky is the limit”».
Έτσι πέρασαν 35 ολόκληρα χρόνια πάντα δίπλα στον Αλέξη, περισσότερα από όσα πέρασα με τον πατέρα μου και τη μητέρα μου, αληθινός αδελφός, φίλος, συνεργάτης. Ο Αλέξης ήταν πάντα εκεί όταν είχα οποιοδήποτε πρόβλημα είτε προσωπικό, είτε οικονομικό, είτε επαγγελματικό, ακόμα και στις μηχανογραφικές ελλείψεις μου. Με διάβαζε με μια ματιά. «Κάτι έχεις» μου έλεγε. «Μην ανησυχείς, όλα θα τα λύσουμε!».
Ο Αλέξης είχε τόσα πολλά καλά που εύκολα ξεχνούσες τις όποιες δύσκολες στιγμές μαζί του. Ήταν ένας δίκαιος άνθρωπος, ένας εμπνευσμένος καθοδηγητής, ένας στιβαρός και κυριαρχικός μάνατζερ, μία επιβλητική προσωπικότητα και σίγουρα γαλαντόμος και αξιαγάπητος. Δεν ξεχνώ τα δεκάδες ανέκδοτα στις εκδρομές μας, δεν ξεχνώ την καθημερινή του άφιξη στο γραφείο με το σακουλάκι για δεκατιανό από τον φούρνο για τις αγαπημένες του Πόπη και Δήμητρα, δεν ξεχνώ την επιμονή του για κάλαντα από τις κόρες μου για να τις χαρτζιλικώνει, δεν ξεχνώ την χαρά του στις καλές ψαριές με τον υπέροχο αδελφό του Χάρη, δεν ξεχνώ τις συζητήσεις μας στο τέλος όταν γινόταν ο… απολογισμός.
Κλείνοντας θα κάνω μνεία για τον οικογενειάρχη-πατέρα Αλέξη. Κατάφερε να δημιουργήσει, με την πάντα παρούσα Χριστίνα του, μία οικογένεια υπόδειγμα και προσέφερε στην κοινωνία έναν αξιολάτρευτο άνθρωπο, φίλο, επιστήμονα τον Billy του, όπως αποκαλούσε τον γιό του, που όπως μου έλεγε κάθε μέρα τον έκανε μόνο περήφανο. Ο Αλέξης “έφυγε” γνωρίζοντας πως έχει προσφέρει στα αγαπημένα του πρόσωπα όλα όσα τον καθιστούν πλέον αξεπέραστη απώλεια. Αλέξη λυπάμαι πολύ που δεν μου δόθηκε η δυνατότητα να σε αποχαιρετήσω δια ζώσης. Αλέξη (boss) ζεις στις καρδιές μας και σε ευχαριστώ για όσα απλόχερα μου πρόσφερες.
Κώστας Δερβεντζής
Γυρίζοντας το χρόνο λίγο πίσω και πηγαίνοντας στον Ιούλιο του 1993….
Είχε περάσει λίγος καιρός που είχα ενταχθεί κι εγώ στην τότε επαγγελματική οικογένεια την Alico. Όντας αισθανόμενος περήφανος γι’ αυτό, επιδίωκα καθημερινά να αποδεικνύω την δική μου αξία, ως μέλος αυτής της ομάδας. Ένα μέρος της εκπαίδευσής μου ήταν να έχω επαφές και συναντήσεις με διάφορα πρόσωπα τα οποία αποδεδειγμένα με τα αποτελέσματα του έργου τους είχαν αποδείξει ότι αξίζει να ακούσει κάποιος ”νέος” την δική τους ιστορία αλλά και να επιδιώξει να πάρει από αυτά, τόσο την γνώση τους όσο και την μεθοδολογία εφαρμογής της. Στην πορεία μου αυτή, κάποια στιγμή συναντήθηκα τυχαία και για κάποια δευτερόλεπτα στο μακρύ διάδρομο των γραφείων της εταιρείας στην Λ. Μεσογείων, με κάποιον, που πρώτη φορά έβλεπα και ανταλλάξαμε απλά μια καλημέρα. Με την πρώτη εντύπωση και μόνο με τη παρουσία του, ήταν ένα άτομο που σου ενέπνεε σεβασμό αλλά και εξέπεμπε ένα αέρα σιγουριάς και επιτυχίας. Σοβαρό και αγέρωχο ύφος αλλά κι ένα οικείο χαμογελαστό πρόσωπο όταν ανταλλάξαμε την καλημέρα των 3 δευτερολέπτων.
Έτσι πρωτογνωρίστηκα με τον Αλέξη Μόρντο. Τον πετυχημένο Agency Manager, που συντόνιζε μια ζηλευτή και πετυχημένη ομάδα ασφαλιστών, επιτυγχάνοντας τις υψηλότερες παραγωγές τόσο στην Ελλάδα όσο και στην ευρύτερη περιφέρεια της Alico τότε. Το ευθύ βλέμμα του, οι εύστοχες διερευνητικού τύπου ερωτήσεις του, ο ακέραιος τρόπος που είχε στις τοποθετήσεις του όπως επίσης και η ευστροφία του μυαλού του ήταν εκείνα τα στοιχεία που σε κέρδιζαν αλλά και συγχρόνως σε μαγνήτιζαν. Πάντα παρουσίαζανε ιδιαίτερο ενδιαφέρον οι απόψεις του και ο τρόπος προσέγγισης των διάφορων θεμάτων. Εξέπεμπε τον αέρα της σιγουριάς, της επιχειρηματικότητας αλλά και της επιτυχίας!
Στην πορεία συνεργαστήκαμε για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Θα αναφερθώ στην συνεργασία που είχα στον τομέα της εκπαίδευσης. Έδειχνε πάντα ενδιαφέρον για τα δρώμενα στην αγορά αλλά και συγχρόνως είχε την έντονη επιθυμία να μαθαίνει νέα πράγματα και να είναι δημιουργός των εξελίξεων και όχι απλά να τις ακολουθεί. Πέραν των πολλών επιτυχιών που είχε ως Agency Manager, θα ήθελα να αναφερθώ στο σημαντικό έργο που έκανε ως μέλος της Ακαδημίας Εκπαίδευσης της εταιρείας. Δίδασκε διάφορα θέματα τόσο στους νέους όσο και στους παλαιότερους συνεργάτες, είτε στον τομέα των πωλήσεων είτε στο management. Η εξειδίκευσή του όμως θα έλεγα ήταν αυτή πάνω στην Γλώσσα του Σώματος. Επένδυσε αρκετό χρόνο και θεωρούσε ότι ήταν ένα σημαντικό κομμάτι που θα πρέπει να δίνει ιδιαίτερη προσοχή κάποιος για να επιτυγχάνει μέγιστα αποτελέσματα μέσου μιας αποτελεσματικής επικοινωνίας.
Υιοθετούσε μετά από μελέτη, διάφορες τεχνικές διάγνωσης του χαρακτήρα του καθενός και τις εφάρμοζε παράλληλα με την πολύπλευρη εμπειρία του έτσι ώστε πάντα να μπορεί να παρακινήσει κάποιον αποτελεσματικά. Ιδιαίτερος ο ίδιος ως χαρακτήρας, όπως εξάλλου ο κάθε πετυχημένος άνθρωπος αλλά πάντα όμως έχοντας την σοφία της δεύτερης σκέψης. Είχε την τέχνη να αναλύει διεξοδικά το κάθε τι καθετί αλλά και την σοφία με δύο κουβέντες να δίνει όλο το μήνυμα. Θυμάμαι τον χρόνο που έδινε στην προετοιμασία του κάθε θέματος εκπαίδευσης που είχε. Θεωρούσε πολύ σημαντικό να καταβάλλει την ανάλογη προσπάθεια για να φτάσει η γνώση στον κάθε συμμετέχοντα. Αίσθημα του καθήκοντος. Άπειρες ώρες συνεργασίας μας, για την ανάλυση του κάθε τι καθετί… με απώτερο στόχο την αποτελεσματική μεταφορά γνώσης ή δεξιότητας στον κάθε ενδιαφερόμενο. Τέλος, αυτό που μου έκανε εντύπωση πέραν των άλλων, είναι η προσήλωση στην επίτευξη των υψηλότερων στόχων αλλά και η ψυχολογία που είχε όταν έφτανε η στιγμή της επιβράβευσης. Η χαρά του ήταν έκδηλη αλλά και ο τρόπος που κάθε φορά παραλάμβανε το βραβείο ήταν απερίγραπτος. Από την μια πλευρά θύμιζε ένα μικρό παιδί, που πέταγε από την χαρά του και από την άλλη έναν αγέρωχο μεγάλο νικητή που πανηγύριζε την νίκη του, εκφράζοντας συγχρόνως την δήλωση… ότι και του χρόνου θα είναι εκεί με την επόμενη μεγαλύτερη!
Ο Αλέξης ήταν ένα άνθρωπος, που με την όλη στάση του ενέπνεε την επιχειρηματική επιτυχία.
” Πόσο θα αμειβόταν ο ταυρομάχος…εάν ο ταύρος δεν είχε κέρατα;” ήταν μία ατάκα που την ανέφερε τακτικά την είχε γραμμένη σε κορνίζα στο γραφείο του και τον χαρακτήριζε. Έγραψε μια άριστη, επιχειρηματικά, ιστορία στην ασφαλιστική αγορά και άφησε σπουδαία κληρονομιά.
Εύγε στον Αλέξη!
Πόπη Τσάλα
Η γνωριμία μας ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 1994 δίνοντας συνέντευξη για μία θέση γραμματειακής υποστήριξης στο γραφείο στην Μεσογείων.
Σε αυτά τα 28 χρόνια η εργασιακή μου ζώηζωή ήταν μία καθημερινή πρόκληση. ΑπεναντίΑπέναντι μου είχε μία δυναμική, δίκαιη προσωπικότητα με άφθονο χιούμορ και αυτοσαρκασμό.
Κάθε μέρα είχε να μας πει ένα ανέκδοτο… κάτι ευχάριστο για να κάνουμε ένα διάλειμμα. Πάντα συμβουλευτικός με έμαθε να διαχειρίζομαι ανθρώπους και καταστάσεις με επαγγελματισμό και ψυχραιμία όσο περίπλοκες και αν ήταν…
«προχωράμε» μου έλεγε. Μου έδειχνε πάντα εμπιστοσύνη και μου έδινε την ευκαιρία να παίρνω πρωτοβουλίες. Υπήρχαν φυσικά και στιγμές εντάσεων ςέντασει αλλά πάντα τις ξεπερνούσαμε γρήγορα με χιούμορ.
Ο Αλέξης Μόρντο ήταν για ’μένα δάσκαλος και πατέρας. Άφησε το στίγμα του το οποίο θα με ακολουθεί πάντα στην επαγγελματική μου πορεία.
Τάκης Γεωργιάδης
Τον Αλέξη τον γνώρισα στη δουλειά. Είχε έρθει έναν χρόνο πριν από εμένα στην Alico και γνωριστήκαμε σαν Ασφαλιστές και στη συνέχεια είχαμε κοινή πορεία σαν unit managers και διευθυντές υποκαταστήματος. Η πραγματική μας φιλιά όμως ήρθε μέσω της θάλασσας καθώς και οι δύο είχαμε «ψώνιο» με το ψάρεμα. Πάνω από 30 χρόνια παρέα μέσα στην βάρκα όπου μοιραζόμασταν προσωπικές και επαγγελματικές στιγμές. Εκείνος έβαζε τη βάρκα και εγώ τα εργαλεία και το φαγητό. Ένα χαρακτηριστικό του Αλέξη ήταν η ηγετική του ικανότητα. Ισχυρογνώμων που δεχόταν τις απόψεις των άλλων αν τις υποστήριζαν με επιχειρήματα λέγοντας χαρακτηριστικά «σωστό και αυτό».
Γιάννης Καράμπελας
Τον Αλέξη Μόρντο τον γνώρισα το 2005. Ήμουν στο ξεκίνημα της κατασκευής και προώθησης ιστοσελίδων και με κάλεσε για να του φτιάξω το website. Από την πρώτη στιγμή κατάλαβα το πόσο οξυδερκής και βαθιά μορφωμένος ήταν, αλλά και πρωτοπόρος σε ό,τι έκανε. Με εντυπωσίασε από την αρχή το καυστικό του χιούμορ, η ευθύτητά του, οι γνώσεις του και το πόσο κοσμογυρισμένος ήταν.
Γίναμε φίλοι και για τα επόμενα χρόνια δεν περνούσε μέρα που να μην μιλούσαμε για αρκετές ώρες στο τηλέφωνο. Ήθελε να μαθαίνει κάθε λεπτομέρεια για την τεχνολογία, το internet και το digital marketing, που τότε ήταν στο ξεκίνημα, και εγώ μάθαινα για το χτίσιμο επιχειρήσεων, τις πωλήσεις και το πώς να φτιάξω τη δική μου ομάδα. Σίγουρα εγώ πήρα από αυτόν περισσότερα από ό,τι αυτός από μένα.
Πέρα από το επαγγελματικό κομμάτι όμως, ήταν απολαυστικό να μιλάς μαζί του, καθώς οι ιστορίες που είχε να σου διηγηθεί ήταν διδακτικές γενικότερα για τη ζωή. Από το πώς η μητέρα του επέζησε του Άουσβιτς, την πολιτική στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και την ελληνική και παγκόσμια ιστορία. Του άρεσε να απολαμβάνει τη ζωή και είχε ζήσει τη ζωή του στο έπακρο. Σε κάθε μου ταξίδι ήξερε να μου πει πού να φάω, πού να βγάλω φωτογραφίες και πού να ψωνίσω. Από το Λονδίνο και το Μόναχο, έως το Ζέρματ και το Τολέδο, όπου του άρεσε να πηγαίνει με την οικογένειά του.
Έδινε μεγάλη σημασία στη μόρφωση, την σκληρή δουλειά και την επιτυχία και γι’ αυτό τα τελευταία χρόνια εξέπεμπε μεγάλη περηφάνια για το γιο του Billy που ακολουθεί με μεγάλη επιτυχία τα βήματά του.
Αισθάνομαι πολύ τυχερός που τον γνώρισα. Υπήρξε φίλος, δάσκαλος, μέντορας που διαμόρφωσε μεγάλο μέρος της ζωής μου. Εύχομαι όλοι να μπορούσαν να έχουν έναν τέτοιο άνθρωπο στη ζωή τους!
Άλκης Ηλιάδης
Πέρασαν 67 Χρονιά. Χειμώνας του 1955. Είμασταν 8 χρονών και μας υποδέχθηκε στην λέσχη των Λυκόπουλων ο νεαρός τότε εικοσάχρονος Αρχηγός της Ομάδας «ΡΑΝ» ο χαμογελαστός Φαίδων Δεβλέτογλου. Και εκείνος και εμείς από αστικές οικογένειες της Νέας Σμύρνης. Και εμείς διψούσαμε για δράση μέσα στην οικογένεια του προσκοπισμού που ήταν τότε ευχάριστη και διδακτική διέξοδος για τα παιδιά.
Όμως ποιοι εμείς; Μα ο Αλέξης Μόρντο και ο Άλκης Ηλιάδης και πολλά άλλα πιτσιρίκια. Μια φωνή πάντα ξεχώριζε, του Αλέξη, πάντα πρώτος, πρόθυμος «Έσω Έτοιμος» όπως λένε στους προσκόπους, πάντα ευχάριστος, και πειραχτήρι.
Ναι από τότε γνωριζόμαστε. Ο παλαιότερος φίλος μου. Και εάν η ζωή μας έβρισκε σε διαφορετικούς τόπους, πάλι ξαναβρισκόμασταν και κάναμε παρέα μέχρι πρόσφατα. Στο Γυμνάσιο και το Λύκειο, μαζί, στην Εστία Νέας Σμύρνης. Καλοί μαθητές και σκανδαλιάρηδες. Όλοι μαζί στις πλάκες, αλλά αρχηγός σ’ αυτά ο σπιρτόζος Αλέξης. Καλό και ευγενικό παιδί ο Αλέξης. Εκείνη η γλυκομίλητη Αλίκη η μαμά του, και ο πράος και πατρικός Έλιο, ο μπαμπάς του, που μας φιλοξενούσαν σαν να ήμασταν παιδιά τους. Μαζί στην πενταήμερη της 8ης στη Ρόδο. Έγραψε ιστορία ο Αλέξης.
Όμως, αυτό το σχολείο σημάδεψε κυριολεκτικά τη ζωή του Αλέξη. Αιτία το «Χριστινάκι», ή όπως την έλεγε το «Καναρινάκι». Αυτό το ξανθό καμαρωτό ομορφοκόριτσο, στις μικρές τάξεις, του έκλεψε την καρδιά για μια ζωή. Πήγε – ήρθε ο Αλέξης στο εξωτερικό, σπουδές – δουλειά αλλά το στεφανώθηκε το χρυσό κορίτσι, με μεγάλη θυσία… Αποτέλεσμα ο Billy, ένα θαυμάσιο παιδί, που τιμά τις ρίζες του σαν νέος επιστήμονας.
Σαν ώριμος άνθρωπος, από όσο ξεκάθαρα αντιλήφθηκαν, ήταν ένας εξαίρετος και μεθοδικός επαγγελματίας, με ιδιαίτερες ικανότητες, ως ψυχαναλυτικές. Γι’ αυτό και του εμπιστεύθηκα την ασφάλεια ζωής όλης της οικογένειάς μου. Ναι σ΄ αυτόν κυρίως και λιγότερο στην εταιρεία που εκπροσωπούσε.
Τώρα μας λείπει η πληθωρική παρουσία του, και στέλνουμε την αγάπη μας και συμπαράστασή μας στην Χριστίνα και τον Billy.
