.gif?rand=2410)
Πόσο στα σοβαρά έχουμε πάρει την κλιματική κρίση; Σύμφωνα με την έρευνα “Climate Endgame: Exploring catastrophic climate change scenario” του Massachusetts Institute of Technology στο Cambridge, μέχρι τώρα οι επιστήμονες δεν έχουν μελετήσει σοβαρά την πιθανότητα εξάλειψης του ανθρώπινου είδους και τις σημαντικές επιπτώσεις που απορρέουν από την ανθρωπογενή καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος.
της Βίκυς Γερασίμου
Ακόμα και η πιθανότητα να υπάρξει περαιτέρω αύξηση θερμοκρασίας, αν δεν υπάρξουν συντονισμένες πολιτικές από τα κράτη, είναι “επικίνδυνα ανεξερεύνητη” αναφέρουν οι συγγραφείς οι οποίοι εξηγούν ότι οι εκτιμήσεις των επιπτώσεων για την αύξηση της θερμοκρασίας κατά 3 βαθμούς Κελσίου υποαναλύονται σε σύγκριση με την πιθανότητά που έχουν να συμβούν.
Αν υποθέσουμε ότι γίνεται πραγματικότητα αυτό το σενάριο μέχρι το 2070 περίπου 2 δισεκατομμύρια άνθρωποι που ζουν σε ορισμένες από τις πιο εύθραυστες πολιτικά περιοχές του κόσμου θα ζούνε σε ετήσιες μέσες θερμοκρασίες 29 °C.
«Οι μέσες ετήσιες θερμοκρασίες 29 °C επηρεάζουν αυτήν τη στιγμή περίπου 30 εκατομμύρια ανθρώπους στη Σαχάρα και τις ακτές του Κόλπου», δήλωσε ένας εκ των συγγραφέων, ο Chi Xu από το Πανεπιστήμιο Nanjing. “Μέχρι το 2070, αυτές οι θερμοκρασίες και οι κοινωνικές και πολιτικές συνέπειες θα επηρεάσουν άμεσα δύο πυρηνικούς αντιδραστήρες και επτά εργαστήρια μέγιστου περιορισμού που φιλοξενούν τα πιο επικίνδυνα παθογόνα. Υπάρχει σοβαρή πιθανότητα για καταστροφικές επιπτώσεις”.
Η κλιματική κρίση φέρνει επίσης άλλη μία κρίση την επισιτιστική με ότι αυτό συνεπάγεται σε επίπεδο πολιτικής και οικονομικής σταθερότητας.
Τα χειρότερα σενάρια
“Ο κόσμος πρέπει να προετοιμάζεται για την πιθανότητα ενός κλιματικού φινάλε” αναφέρουν οι μελετητές με επικεφαλής τον δρ Λιουκ Κεμπ του Κέντρου για την Μελέτη του Υπαρξιακού Κινδύνου του Κέιμπριτζ και προτείνουν στη δημοσίευση στο περιοδικό Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS) της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ, να υπάρξει μία ερευνητική ατζέντα για τα χειρότερα σενάρια.
Που πρέπει να βασιστεί; Σε τέσσερις κεντρικούς άξονες: α) την κατανόηση της δυναμικής και των επιπτώσεων της ακραίας κλιματικής αλλαγής μακροπρόθεσμα, β) τις επιπτώσεις από το κλίμα στη μαζική νοσηρότητα και θνησιμότητα, γ) τις επιπτώσεις στην κοινωνική ευθραυστότητα: ευπάθειες, ντόμινο κινδύνου και αντιδράσεις κινδύνου και δ) σε «ολοκληρωμένες εκτιμήσεις καταστροφών».
H επιλογή της συλλογικής δράσης ή της συλλογικής αυτοκτονίας
“Έχουμε επιλογή. Συλλογική δράση ή συλλογική αυτοκτονία. Είναι στα χέρια μας”. Αυτό ήταν το μήνυμα του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών Αντόνιο Γκουτέρες στους ηγέτες 40 χωρών, στο πλαίσιο της συζήτησης που έγινε τον Ιούλιο στο Βερολίνο για το Κλίμα.
Ο Γκουτέρες κάλεσε τους παγκόσμιους ηγέτες να συνεργαστούν για να μειώσουν τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα από την καύση ορυκτών καυσίμων και ζήτησε από τα ανεπτυγμένα έθνη προχωρήσουν σε χρηματοδότηση ανάλογων ενεργειών σε χώρες με χαμηλότερα εισοδήματα. «Η μισή ανθρωπότητα βρίσκεται στην επικίνδυνη ζώνη, από πλημμύρες, ξηρασίες, ακραίες καταιγίδες και δασικές πυρκαγιές. Κανένα έθνος δεν έχει ανοσία. Ωστόσο, συνεχίζουμε να τροφοδοτούμε τον εθισμό μας στα ορυκτά καύσιμα».
H επισιτιστική κρίση
Οι πλησιέστερες προσπάθειες για άμεση μελέτη ή διεξοδική αντιμετώπιση του τρόπου με τον οποίο η κλιματική αλλαγή θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανθρώπινη εξαφάνιση ή παγκόσμια καταστροφή προέκυψαν μέσω δημοφιλών επιστημονικών βιβλίων όπως το The Uninhabitable Earth και το Our Final Warning αναφέρουν οι μελετητές του Cambridge.
Το τελευταίο, αποτελεί μια ανασκόπηση των επιπτώσεων του κλίματος σε διαφορετικούς βαθμούς και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι μια παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας κατά 6 °C “θέτει σε κίνδυνο ακόμη και την επιβίωση του ανθρώπου ως είδους” .
Γνωρίζουμε ότι οι κίνδυνοι για την υγεία επιδεινώνονται με την αύξηση της θερμοκρασίας. Για παράδειγμα, υπάρχει ήδη μια αυξανόμενη πιθανότητα η ξηρασία να φέρει σοκ στην τιμή των τροφίμων. Για τις τέσσερις κορυφαίες περιοχές παραγωγής αραβοσίτου (που αντιπροσωπεύουν το 87% της παραγωγής αραβοσίτου), η πιθανότητα απωλειών παραγωγής μεγαλύτερη από 10% εκτινάσσεται από 7% ετησίως υπό αύξηση θερμοκρασίας 2 °C σε 86% αν η αύξηση θερμοκρασίας φτάσει στους 4 °C. Η IPCC σημειώνει, στην Έκτη Έκθεσή της Αξιολόγησης, ότι το 50 έως 75% του παγκόσμιου πληθυσμού θα μπορούσε να εκτεθεί σε απειλητικές για τη ζωή κλιματικές συνθήκες μέχρι το τέλος του αιώνα λόγω της υπερβολικής ζέστης και υγρασίας.
Πηγή: Περιοδικό Ασφαλιστικό Marketing, Σεπτέμβριος 2022
