Στο μέτρο των απογευματινών χειρουργείων μέσα από τη σύμπραξη της πολιτείας με τον κλάδο της ιδιωτικής ασφάλισης αναφέρεται ο κ. Γ. Νικολόπουλος, Διευθυντής Αποζημιώσεων Ζωής & Υγείας στην Εθνική Ασφαλιστική. Όπως εξηγεί “υπό προϋποθέσεις, τα απογευματινά χειρουργεία θα μπορούσαν να αποτελέσουν πεδίο επιτυχημένης σύμπραξης του Δημόσιου με τον Ιδιωτικό Τομέα (ΣΔΙΤ), με τις ασφαλιστικές εταιρίες να καταβάλλουν απευθείας τα έξοδα για λογαριασμό των ασφαλισμένων τους”.
(Περιοδικό Ασφαλιστικό Marketing Απριλίου 2024 )
Ποια είναι η άποψη σας για το μέτρο των απογευματινών χειρουργείων και υπό ποιες προϋποθέσεις εκτιμάτε ότι θα μπορούσε η ασφαλιστική αγορά να συμμετέχει;
Η θεσμοθέτηση της λειτουργίας των απογευματινών χειρουργείων αποτελεί μία σημαντική μεταρρυθμιστική τομή στον χώρο της υγείας.
Όπως συμβαίνει σε κάθε μεταρρυθμιστική δράση, προκειμένου αυτή να αποδειχθεί ότι παράγει αξία και εν τέλει να χαρακτηριστεί επιτυχημένη, θα πρέπει αφενός να βασίζεται σε δοκιμασμένες και επιτυχημένες πρακτικές, αφετέρου να επιφέρει εντός ενός συγκεκριμένου χρονικού ορίζοντα απτά και μετρήσιμα αποτελέσματα, από τα οποία θα προκύπτει το όφελος έναντι της προηγούμενης κατάστασης. Η παραγόμενη θετική αξία θα αποτελέσει αναπόφευκτα το πιο πειστικό κίνητρο, ώστε να ξεπεραστούν οριστικά οι αρχικές αντιδράσεις και τελικά η κοινωνία να υιοθετήσει την μεταρρύθμιση.
Με δεδομένο ότι ο θεσμός των απογευματινών χειρουργείων εφαρμόζεται ήδη με επιτυχία στα περισσότερα ευρωπαϊκά συστήματα υγείας, γιατί όχι και στη χώρα μας;
Σύμφωνα με στοιχεία του Υπουργείου Υγείας, τα περιστατικά που βρίσκονται σε λίστα αναμονής ξεπερνούν τα 100.000, με τον χρόνο αναμονής να κυμαίνεται από 4 έως 12 μήνες (ενώ σε αρκετές περιπτώσεις υπερβαίνουν και τους 12 μήνες). Είναι αδιαμφισβήτητη, λοιπόν, η ανάγκη βελτίωσης της υφιστάμενης κατάστασης, αξιοποιώντας κάθε διαθέσιμο μέσο. Τα απογευματινά χειρουργεία θα μπορούσαν να αποτελέσουν τον μοχλό μετασχηματισμού του Δημόσιου Συστήματος Υγείας και να συνδράμουν στην συμπληρωματική χρηματοδότησή του μέσω ιδιωτικών κεφαλαίων.
Όσον αφορά στην ασφαλιστική αγορά, πρέπει να θεωρείται δεδομένη η στήριξη του θεσμού των απογευματινών χειρουργείων, καθώς προσφέρει πρόσθετες επιλογές στους ασφαλισμένους. Μάλιστα, υπό προϋποθέσεις, τα απογευματινά χειρουργεία θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα ακόμα πεδίο επιτυχημένης σύμπραξης του Δημόσιου με τον Ιδιωτικό Τομέα (ΣΔΙΤ), με τις ασφαλιστικές εταιρίες να καταβάλλουν απευθείας τα έξοδα για λογαριασμό των ασφαλισμένων τους, χρηματοδοτώντας έτσι την αναβάθμιση των δημόσιων υποδομών υγείας, προς όφελος του κοινωνικού συνόλου.
Επίσης, η μεταρρύθμιση αυτή είναι μία θαυμάσια ευκαιρία για τον ασφαλιστικό κλάδο να απευθυνθεί σε μεγάλο μέρος του ανασφάλιστου -σήμερα- πληθυσμού, σχεδιάζοντας νέα ασφαλιστικά προγράμματα, τα οποία θα είναι προσανατολισμένα να καλύπτουν την συγκεκριμένη ανάγκη και βέβαια θα είναι τιμολογημένα με αρκετά πιο χαμηλό ασφάλιστρο, συγκριτικά με ένα προϊόν που παρέχει κάλυψη, χωρίς περιορισμό στην επιλογή νοσοκομείου και με σαφώς υψηλότερα όρια ως προς τα καλυπτόμενα έξοδα.
Ως Εθνική Ασφαλιστική, ήδη επανεξετάζουμε -με στόχο να ενισχύσουμε- τα κίνητρα που προβλέπονται από τα ασφαλιστήριά μας, προκειμένου οι ασφαλισμένοι μας να επιλέξουν κάποιο Δημόσιο νοσοκομείο για την επέμβασή τους. Επίσης, είναι αυτονόητο ότι δεν πρόκειται να μείνουμε αμέτοχοι στην κάλυψη της νέας ανάγκης που φαίνεται να δημιουργείται και θα διεκδικήσουμε το μερίδιο αγοράς που μας αναλογεί.
Είναι προσιτά τα προγράμματα υγείας για το μέσο καταναλωτή; Πώς μπορεί να συγκρατηθεί η αύξηση των ασφαλίστρων;
Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα δεν είναι απλή. Θεωρείται ακριβό ένα πρόγραμμα υγείας με ετήσιο κόστος 500€; Θεωρώ πως όχι. Τι γίνεται, όμως, όταν το ίδιο πρόγραμμα, μετά την πάροδο αρκετών ετών, κοστίζει πολλαπλάσια λόγω των αναπροσαρμογών που έχουν εφαρμοστεί; Έχει τη δυνατότητα ο μέσος καταναλωτής να καταβάλλει δύο και πλέον μισθούς για την ιδιωτική του ασφάλιση υγείας;
Για να απαντήσουμε στο ερώτημα «πως μπορεί να συγκρατηθεί η αύξηση των ασφαλίστρων» θα πρέπει να εξετάσουμε τους παράγοντες που διαμορφώνουν το ασφάλιστρο.
Πέραν της ηλικίας, ένας σημαντικός παράγοντας είναι το μέσο κόστος νοσηλείας και κατ’ επέκταση το μέσο κόστος ζημιάς. Σύμφωνα με σχετική μελέτη του ΙΟΒΕ (https://iobe.gr/docs/research/RES_05_A_27112023_REP.pdf) ο ενιαίος δείκτης υγείας (ΕΔΥ) αυξήθηκε την διετία 2020 – 2022 κατά 20,5%.
Οι ασφαλιστικές εταιρίες είναι οι πρώτες που επιθυμούν να διατηρηθεί σε λογικά επίπεδα το κόστος των προϊόντων τους, ώστε να συνεχίσουν να απευθύνονται στο ευρύ κοινό και να μην καταλήξει η ασφάλιση υγείας να είναι ένα προϊόν πολυτελείας. Όμως, ως επιχειρήσεις δεν μπορούν να καταγράφουν ζημιές.
Είναι πολύ σημαντικό ότι, με τον ίδιο Νόμο που θεσμοθετούνται τα απογευματινά χειρουργεία, εισάγεται και στην χώρα μας η κατηγοριοποίηση επεμβάσεων βάσει του συστήματος DRG. Η καθολική εφαρμογή των DRGs (σε Δημόσιο και ιδιωτικό τομέα) αναμένεται να συμβάλει ουσιαστικά στην άρση της όποιας υποκειμενικότητας, ως προς την τιμολόγηση των ιατρικών υπηρεσιών. Έτσι θα μπορεί κανείς να αναμένει τον πολυπόθητο εξορθολογισμό της δαπάνης νοσηλείας. Όταν αυτό μεταφραστεί σε χαμηλότερο δείκτη υγείας (ΕΔΥ), θα είναι σε θέση και οι ασφαλιστικές εταιρίες να ακολουθήσουν αντίστοιχα χαμηλότερες αναπροσαρμογές ασφαλίστρων, προς όφελος της κοινωνίας.
Συμπερασματικά, η συγκράτηση του κόστους των ασφαλιστικών προγραμμάτων υγείας είναι μία εξαιρετικά δύσκολη άσκηση, η λύση της οποίας δεν μπορεί να προέλθει μόνο από ενέργειες των ασφαλιστικών εταιριών, αλλά από την υιοθέτηση μίας κουλτούρας διαφάνειας, σύμπραξης και αμοιβαίας κατανόησης από όλα τα εμπλεκόμενα μέρη.
