(από την Ημερησία, 1-11-2010)
Η πτώχευση της Ελλάδας είναι θέμα χρόνου εκτιμά ο Νουριέλ Ρουμπινί. Σε συνέντευξή του στο οικονομικό περιοδικό «Capital» ο διεθνούς φήμης οικονομολόγος-αναλυτής σημειώνει ότι στην περίπτωση της Ελλάδας «τα δεδομένα μιλούν μια πολύ καθαρή γλώσσα».
Ακόμη και αν οι Έλληνες υλοποιήσουν το δρακόντειο πρόγραμμα περικοπών, «πράγμα για το οποίο πολύ αμφιβάλλω», λέει, το βάρος του χρέους σύμφωνα με την πρόγνωση του ΔΝΤ θα παραμείνει αισθητά πάνω από 100% του ΑΕΠ. Το παραμικρό εξωτερικό σοκ αρκεί για να καταστεί «ανεξέλεγκτο» το πρόβλημα του ελληνικού χρέους. «Για αυτό, το ερώτημα που τίθεται για μένα δεν είναι εάν θα πτωχεύσει η Ελλάδα, αλλά μόνο πότε», τονίζει ο κ. Ρουμπινί. Εκτιμά δε ότι ο ευρωπαϊκός μηχανισμός διάσωσης εκείνο που ενδεχομένως κάνει είναι «να καθυστερεί την κατάρρευση των ελληνικών ομολόγων – στην καλύτερη περίπτωση μέχρι το χρονικό σημείο που οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης θα είναι σε καλύτερη κατάσταση», αναφέρει ο ίδιος.
Στη συνέντευξη στο Capital ο Ν. Ρουμπινί προειδοποιεί για τους κινδύνους που συνεχίζουν να υπάρχουν για την παγκόσμια οικονομία. Για τη γερμανική οικονομία παραδέχεται «επέστρεψε στον δρόμο της ανάπτυξης», αλλά σημειώνει ότι «βρίσκεται πολύ μακράν του επιπέδου προ κρίσης» και πρόκειται για «στατιστικό εφέ», καθώς και το 2009 το επίπεδο ανάπτυξης ήταν χαμηλό. Τα προγράμματα περικοπών που εφαρμόζουν η Γερμανία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες το τρέχον έτος θα είναι «τροχοπέδη» για την ανάκαμψη.
“Η πτώχευση της Ελλάδας είναι θέμα χρόνου εκτιμά ο Νουριέλ Ρουμπινί, σε συνέντευξή του στο οικονομικό περιοδικό «Capital» ο διεθνούς φήμης οικονομολόγος-αναλυτής “.
Και αναρωτιέμαι εγώ ο άσχετος.
Μήπως αυτός ο διεθνούς φήμης οικον/γος είναι ταυτόχρονα και μεγαλοεπενδυτής που επένδυσε στην πτώχευση της Ελλάδας?
Εφόσον κατ’ αυτόν “τα δεδομένα μιλούν μια πολύ καθαρή γλώσσα” , χαζός δε θα ήταν να μην είχε επενδύσει στην πτώχευση μας?
Το μόνο που τον νοιάζει τώρα είναι το πότε!!
Οσο αργούμε να πτωχεύσουμε, τόσο καθυστερεί αυτός να κεφαλαιοποιήσει τα κέρδη του.
(Απλή ερμηνεία ενός άσχετου αλλά και καχύποπτου)