Το Νόμισμα και η Αξία του

Δημοσιεύουμε ένα επίκαιρο άρθρο του Μελά Γιαννιώτη που αναφέρεται στην ιστορία του Νομίσματος. Αξίζει να το διαβάσετε όλο: Πριν ανακαλυφθούν και καθιερωθούν τα Νομίσματα, οι συναλλαγές γινόταν σε είδος. Η μορφή αυτή διατηρήθηκε μέχρι των ημερών μας και γίνεται εκεί όπου υπάρχει έλλειψη μετρητού ή όταν δεν έχει αξία και δεν είναι επιθυμητό κάποιο μέσο συναλλαγής. Ο Αριστοτέλης (Ηθικά Νικομάχεια) ονόμασε Μέθοδο την λήψη και δόση των συναλλαγών και όρισε τον κανόνα των εννοιών του πρέπει μεταξύ αυτών. «Δει άρα ενί τινί τα πάντα μετρείσθαι», γράφει. Δηλαδή, πρέπει με κάποιο μέτρο όλα να μετριούνται.

Αυτό το μέτρο για την δόση και λήψη στις συναλλαγές ονομάσθηκε Νόμισμα (από το ρήμα νομίζω), δηλαδή υπόθεση και συμφωνία ότι έχει μία συγκεκριμένη αξία όχι από την φύση ή το όνομά του, αλλά από τον νόμο και την ηθική. «Δια τούτο», λέγει, «τούνομα έχει νόμισμα, ότι ου φύσει αλλά νόμω εστί». Η ασφάλιση αυτοκινήτων π.χ. είναι παρόμοιο Νόμισμα επειδή επιβάλλεται από τον νόμο.

Διαβάστε Επίσης

Ιντερσαλόνικα: 1.400 συνεργάτες σε 8 πόλεις συμμετείχαν στις ημερίδες της

Jun 27, 2023 - Updated on Jun 29, 2023

Κ. Γιαννιώτης: Είμαστε ο μεγαλύτερος ελληνικός ασφαλιστικός όμιλος

May 29, 2023 - Updated on May 30, 2023

Η λέξη και η έννοια, όμως, του νόμου, όπως μετά τον Σόλωνα επικράτησαν (πριν ήταν και λέγονταν θεσμοί, όπως αυτοί του Δράκοντα, μέχρι και τον αδίδακτο γενάρχη των Δωριέων Αιγίμιο, γιο του Δώρου, γιου του Δευκαλίωνα), δεν απέδιδε πλέον την αξία του μέτρου μετρήσεως των αξιών, επειδή και ο νόμος είχε γίνει νόμισμα, χωρίς σταθερή αξία, αφού από την δύναμη επιβολής του νόμου συνάγονταν και η ηθική και η δικαιοσύνη του. Γνωστά αυτά και σήμερα.

Ένας από τους πραγματικούς επτά σοφούς του κόσμου, που εύλογα αποκρύβεται και δεν διδάσκεται, ήταν ο Σκύθης Ανάχαρσις της περιοχής των Γαλατοφάγων και Αμαζόνων, που άκουσε για τους νόμους του Σόλωνα και τον επισκέφθηκε στην τότε Αθήνα.

Όταν είδε και μελέτησε τους νόμους του, ειδικά εκείνον περί «σεισάχθειας» (απόσειση-αποβολή άχθους ή βάρους, κάτι σαν το σημερινό «κούρεμα», δηλαδή κλοπή και μπαταχτσηλίκι δια… «νόμου»), είπε: «οι νόμοι σας μοιάζουν με ιστό αράχνης. Πιάνουν μύγες και κουνούπια αλλά ξεσκίζονται από θηρία».

Αν διαβάσετε τον «Οικονομικό» και τους «Πόρους» του Ξενοφώντα, με τις περιγραφές εφευρέσεων και τεχνασμάτων κλοπής των πολλών από τους λίγους και ισχυρούς, δια του όποιου και κάθε νομίσματος, σίγουρα θα βεβαιωθείτε ότι οι μετέπειτα και μέχρι σήμερα εφαρμογές είναι απλώς κακοαντιγραφές και παραλλαγές αρχαίων κόλπων και ταχυδακτυλουργιών. Μία από αυτές είναι η επόμενη, σε πολλές εκδόσεις και παραλλαγές της.

Η Λατινική Νομισματική Ένωση και τα «Νομίσματά» της

Αν ο σημερινός Έλληνας, που συνεχώς εξαπατάται, εξαθλιώνεται και ευτελίζεται διεθνώς, γνώριζε και είχε διδαχθεί τα διεθνή παιχνίδια χρυσού και αργύρου, όπως και τα αντίστοιχα των «λογιστικών ισοτιμιών» και «ενώσεων» ή «διεθνών οργανισμών» και κάθε είδους παρακλαδιού τους, όχι μόνον μέλος δι΄ εισφορών του δεν θα δεχόταν να γίνει, αλλά και αν του τύχαινε ή ήταν υποχρεωμένος να κάνει απλή χειραψία με τους εκάστοτε εκπροσώπους αυτών, θα έπρεπε μετά «να μετρά τα δάχτυλά του»!

Ας δούμε τα γεγονότα:

Οι δύο νεότεροι και αιώνιοι μονομάχοι της Ευρώπης, Άγγλοι και Γάλλοι, σφάζονται μεταξύ τους και με τους δορυφόρους «εταίρους» τους για την επικυριαρχία και αρπαγή λαών και αγαθών του κόσμου.

Οι Αγγλοσάξονες καθιερώνουν ως το «ενί τινί πάντα μετρείσθαι» του Αριστοτέλη τον χρυσό και

προλαβαίνουν τους Γάλλους. Ακολουθούν αυτοί με δικό τους μέτρο το διμεταλλικό «numeraite» χρυσού και αργύρου. Και τα δύο άντεξαν μέχρι τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (1914), όπου όμως νικήθηκε η πάντα

ανόητη Γερμανία, έχασαν πολλά όλοι και κέρδισε η… Αμερική!

Στην δεκαετία του 1850-1860, που είχε προηγηθεί, ανακαλύφθηκαν μεγάλες ποσότητες χρυσού, οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα να μειωθεί η τιμή του χρυσού και να αυξηθεί του αργύρου, τόσο που πολλοί πονηροί μάζευαν νομίσματα ασημένια, τα έλιωναν και τα ακριβοπουλούσαν ως μέταλλο αργύρου. Αναστατώθηκαν τότε οι συναλλαγές και έγιναν τεράστιες κλοπές περιουσιών και αγαθών.

Τότε ακριβώς εμφανίσθηκαν οι ουδόλως «κουτόφραγκοι» Γάλλοι, ως πρώτο «Διεθνές Νομισματικό Ταμείο» (ΔΝΤ) και η Τράπεζα της Γαλλίας, που είχε μεγάλο απόθεμα σε άργυρο, ρύθμιζε όπως ήθελε τις άλλες Κεντρικές Τράπεζες χωρών, οι οποίες προσέφευγαν στην ίδια και προς «σωτηρία» τους, όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα με άλλους πρωταγωνιστές και τα ίδια θύματα, με πρώτη την μόνιμα «παθούσα και ουδέποτε μαθούσα» Ελλάδα των αιώνιων ξεπουλητών της, καθόλου ανίκανων και ανόητων, όπως εμφανίζονται μόνιμα.

Έτσι και με το γνωστό γαλλικό καβάλημα της φουσκωτής καλάμου, υπογράφεται στο Παρίσι την 23-12-1865 ίδρυση της Λατινικής Νομισματικής Ένωσης (ΛΝΕ) από Γαλλία, Βέλγιο, Ιταλία και Ελβετία. Έξω η πάντα πονηρή Αγγλία, όπως και σήμερα!

Έξω οι «άπιστοι» Προτεστάντες, μέσα οι «πιστοί» Καθολικοί του Πάπα και των κάθε είδους δοτών οφιτσίων τους.

Όμως, τι δουλειά είχε η «ψωροκώσταινα» και δήθεν «αλεπού» να μπει στο λατινικό παζάρι;

Όσοι πιστεύουν ότι το «τούβλο», δια του περίφημου και αναθεματισμένου «ανήκομεν εις την Δύσιν», ήταν εφεύρημα αυτού που μας το έφερε κατακέφαλα, κάνουν μέγα λάθος. Άλλοι και πριν από έναν αιώνα είχαν βάλει «ρόδες και τροχούς» στην Ελλάδα της Μεσογείου της (μέσον γης) και κάποτε κέντρου του γνωστού κόσμου και την «πήγαν» νομισματικώς στην Δύση και στο ανοιχτό στόμα του πάντα εκεί αχόρταγου λύκου.

Με ελληνικό νόμο (πού είσαι Σκύθη Ανάχαρση να δεις την επιβεβαίωσή σου) «περί Νομισματικού Συστήματος» (πού είσαι Λατίνε αδίστακτε Μακιαβέλι να δεις πως καταπάτησες στην Ελλάδα το θεϊκό πρέπει του Αριστοτέλη) του Απριλίου 1867 (θυμηθείτε και τον Απρίλιο του 1967) η Ελλάδα των μεγάλων νάνων της υπογράφει την αυτοκτονία της και αποδέχεται να γίνει μέλος της ΛΝΕ!!

Αποδέχεται την εφεύρεση του λατινικού (γαλλικού) διμεταλλισμού, πράξη που ισούται με την σημερινή αυτοκτονία της αποδοχής αγγλικού δικαίου αντί του ελληνικού στην Ελλάδα, με καθορισμό και ταύτιση της τότε χρυσής δραχμής μας, ως ισότιμης του γαλλικού φράγκου! Αυτό ήταν το ζητούμενο της λεηλασίας μας και όχι βέβαια η είσοδος της δύστυχης και άτυχης Ελλάδας στο Συνδικάτο των Λατίνων, που δεν έγινε ποτέ στην ουσία και στην πράξη. Συνέβησαν ακριβώς τα αντίθετα όσων είχαν διακηρυχθεί, όπως ακριβώς με την νεότερη ΕΟΚ και την τωρινή ΕΕ και ΟΝΕ ή Ευρωζώνη ή «Μερκοζί» και παρόμοια… «φρούτα».

Δείτε τι μας αποκρύβουν οι παπαγάλοι και τελάληδες: Ακούσατε μήπως και γνωρίζετε τι ήταν το «δίστηλο» στις εμπορικές συναλλαγές;

Και μπορείτε να διανοηθείτε αν και ποια σχέση και θέση θα μπορούσε να έχει αυτό ως κίβδηλο Νόμισμα αργύρου των αποικιών της Νότιας Αμερικής (λατινικής δήθεν) στην Ελλάδα, από την εποχή του μειρακίου εκείνου Γερμανού Όθωνά τους, που μας «φύτεψαν», κατανοητώς βέβαια «ελαίω Θεού», ως… βασιλιά μας; Μήπως ακούτε δια νοήσεως τα κόκκαλα, που τρίζουν και μας ελεεινολογούν, των ένδοξων αρχαίων βασιλέων μας Ελλήνων;

Ήταν, λοιπόν, το «δίστηλο» αυτό, το πλέον εύκολο για παραχάραξή του και ανυπολόγιστη ληστεία μας συνεπώς.

Έτσι και εξαιτίας της μόνιμης σπανιότητας ελληνικού Νομίσματος στους Έλληνες και με ελληνικό… νόμο(!) επιτρεπόταν η κυκλοφορία ξένων Νομισμάτων στην Ελλάδα «για την διευκόλυνση των συναλλαγών» είπαν και όχι βέβαια της μεγάλης ληστείας μας. Αυτά τα ξένα «Νομίσματα» στην Ελλάδα ήταν «πέτσινα», κάλπικα, πλαστά, φθαρμένα, ελλιποβαρή και ό,τι άλλο μπορεί να φαντασθεί ο κάθε λωποδύτης της Δύσης, αλλά ύψιστα… «πολιτισμένος»! Τα προωθούσαν σε αφελείς και ανύποπτους Έλληνες, που τους θαύμαζαν και έκαναν κωλοτούμπες, όπως κάνουμε και τώρα, σε οτιδήποτε ξένο και δυτικό, αρπάζοντας τις τότε πολύτιμες ασημένιες δραχμές μας. Τώρα και πολύ αργά διαπιστώνουμε «αγουροξυπνημένοι», ότι το ίδιο διέπραξαν και με το λατινικό τους Ευρώ, έναντι της προς τούτο ευτελισμένης και μακαρίτισσας δραχμής! Τίποτε δεν άλλαξε και παραμένουμε πάντα εξαπατημένοι από αμέτρητους «σωτήρες» και «προστάτες» μας, για να είμαστε εύκολα θύματα του κάθε λωποδύτη, παραδόπιστου και φραγκοφονιά λανσαρισμένου όμως ως ύψιστα… «πολιτισμένου»! Και όσο αυτοί μας εξαθλιώνουν και μας ευτελίζουν διεθνώς, άλλο τόσο εμείς συνεχίζουμε τις κωλοτούμπες, μην τυχόν μας θεωρήσουν… απολίτιστους! Η μωρία αυτή, δεν οφείλεται σε απλή ανοησία αλλά σε σύνθετη πονηρία, αφού ο πολιτισμός είναι αρχαιόθεν γέννημα – θρέμμα ελληνικός.

Από της «στροφής» μας προς την ληστρική εφεύρεση της ΛΝΕ (1867), μεσολαβούν «τυχαίως» συνεχή πολεμικά γεγονότα στην αγωνιζόμενη, δύστυχη και μικρή, χώρα για την απελευθέρωση τής άλλης και ευρύτερης Ελλάδας, από τα οποία έγιναν πάμπλουτοι διεθνείς γυρολόγοι και έμποροι όπλων, εμφανίζονται οι πρώτες τότε πτωχεύσεις (είδατε… «σύμπτωση»;), έρχονται οι τότε τρόϊκες και μας καταβαραθρώνουν μέχρι τον Άδη (τα ζούμε και τα βλέπουμε τώρα), οπότε και με την αυγή του εικοστού αιώνα από μόνοι τους οι Έλληνες και κόντρα στις υποτελείς «επίσημες Αρχές», πάλι με την βοήθεια και συνδρομή Ευεργετών, Δωρητών και κυρίως Πατριωτών Αγωνιστών, αρχίζει ο Μακεδονικός Αγώνας και ακολουθεί ο Θρίαμβος των Ελλήνων στους Βαλκανικούς Πολέμους, ενώ ήδη ξανασφάζονται και για νιοστή φορά οι «πολιτισμένοι» και μόνιμα αχόρταγοι της Ευρώπης.

Δείτε δύο λεπτομέρειες με πολλά και χρήσιμα Διδάγματα:

Το έτος 1909 γίνεται το Κίνημα των τότε Συνταγματαρχών στην Αθήνα (Γουδί) και η τότε καθαρά ελληνική Κυβέρνηση ψηφίζει, μεταξύ άλλων, τον πρώτο νόμο για τις Ιδιωτικές Ασφαλίσεις στην Ελλάδα και ο οποίος όριζε ότι γίνονται μόνον από ελληνικές ασφαλιστικές επιχειρήσεις!

Τότε και τους ξένους εισβολείς, τους είχε «γραμμένους» και παραγεγραμμένους αυτός ο μοναδικά ελληνοπρεπής νόμος-νόμισμα και διδαχή Αριστοτέλους.

Φέρει αρίθμηση με ελληνικά γράμματα (ΓΥΣΓ) και ημερομηνία 22 Δεκεμβρίου 1909. Μπόρεσε και επέζησε στην Ελλάδα των ξένων άρπαγων και κατακτητών μόνον δυόμιση… μήνες!

Και πρέπει να υπήρξαν και άλλοι πολλοί παρόμοιοι και αληθινά ελληνικοί Νόμοι ελληνικού ήθους και δικαιοσύνης για την σταθερή Αξία του ελληνικού Νομίσματος, διότι το επόμενο έτος 1910 και μετά από 43 ολόκληρα χρόνια ευτελισμού και εμπαιγμών, η Ελλάδα των Αγώνων και Κινημάτων γίνεται πλήρες μέλος της ήδη τότε ψυχοραγούσης και ξεδοντιασμένης Λατινικής Νομισματικής Ένωσης.

Αν και όταν ο Δυτικός και Λατίνος γίνεται «γαλαντόμος» και προσκαλεί στο «τραπέζι» του τον Γραικό και Ορθόδοξο Χριστιανό, σίγουρα τα πολλά παντεσπάνια και πολλές χασούρες του επιδιώκει να εισπράξει. Αυτό επιβεβαιώθηκε και αποκαλύφθηκε μετά από μόλις 4 χρόνια με την έκρηξη, που κρυφόκαιγε από μακρού, του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος έβαλε ταφόπετρα στην μακαρίας μνήμης Λατινική Νομισματική Ένωση. Δεν αποκλείεται αυτήν να είχε στόχο και αυτή να ήταν η αιτία.

Η δεύτερη και εξίσου σημαντική «λεπτομέρεια»:

Πέντε χρόνια μετά την ίδρυση κατά το έτος 1865 της «αλησμόνητης» και πολλών ομοίων της «εκγόνων» ΛΝΕ, ξεσπάει μεγάλος και φοβερός πόλεμος μεταξύ των προγόνων των «πολλάκις τώρα» ημερησίως και εβδομαδιαίως «εναγκαλιζομένων και ασπαζομένων αλλήλοις», αποκαλούμενων διεθνώς και ως «Μερκοζί», επίμονα και σταθερά προβαλλομένων διεθνώς και τηλεοπτικώς ως «Μεγάλων Νάνων» της οικονομικο-πολιτικής Ευρώπης, μετά των λοιπών απλών… οδοντόκρεμων.

Εκείνη η πονηρά Αλβιόνα της Εσπερίας και κάποτε θαλασσοκράτειρα, πρέπει να απολαμβάνει ιδιαίτερα το θέαμα των φανερών Γαλλο-Γερμανικών εναγκαλισμών και αθέατων μαχαιρωμάτων τους στην «ζώνη του Ευρώ», όπου και πάλι δεν συμμετέχει, οπότε και πάλι καταρρέουν -καθόλου τυχαία αλλά μοιραία- οι Γαλλο-Γερμανοί Λατίνοι, όπου και «ανήκομεν»!

Τότε λοιπόν και μετά την ίδρυση της ΛΝΕ δεν ξέσπασε Αγγλο-Γαλλικός πόλεμος εξαιτίας των Νομισμάτων και επιβολής της Γαλλίας, αλλά δείτε «σύμπτωση»: Έγινε Γαλλο-Πρωσικός πόλεμος (1870- 1871). Δεν υπήρχε Γερμανία, αλλά διάφοροι και ασύνδετοι γερμανικοί λαοί σε τμήματα εδαφών που συνέθεταν την «άνω-κάτω, πέρα-δώθε» Πρωσία, δηλαδή και εννοιολογικά «προς ή πρόσω-Ρωσία», μετά της οποίας, επίσης, σφάζονταν ανηλεώς, όπως και μετά της μεγάλης Γαλλίας.

Το αποτέλεσμα του καλώς μεθοδευμένου διετούς πολέμου αυτού, ήταν η μεν Γαλλία να νικηθεί και να καταστραφεί οικονομικά όχι μόνον από τις τεράστιες πολεμικές αποζημιώσεις, που υποχρεώθηκε να πληρώσει στους νικητές της, αλλά και από το τέλος της κυριαρχίας του αργύρου, με επαναφορά της κυριαρχίας του χρυσού (λέγε με Αλβιόνα), η δε Πρωσία φούσκωσε και έλαμψε τόσο πολύ, που αναγκαστικά ξεφούσκωσε, έσβησε και χάθηκε οριστικώς, λόγω φουσκώματος της Γερμανίας, την οποία προσπάθησε ως αυτόχειρας να την αναδείξει ως Αυτοκρατορία και ανατριχιαστικό Ράϊχ. Αυτά τα πολυσημαντικά και καταλυτικά τα αποκρύπτουν δια «γαργάρας» τους οι, νυχθημερόν κοπτόμενοι δημοσιονομικώς για την Ελλάδα μας και για τον παρά και το Νόμισμα εκδιδόμενοι, τέως Πρώσοι και τώρα διογκωμένη «φούσκα» Υπερεθνικισμού τους.

Η Νεότερη Λατινική Νομισματική Ένωση και το Ευρώ της

Μετά τον Πρώτο και Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου και με «καρμπόν» όλοι ζημιώνονται και σταθερά χάνει η Γερμανία και κερδίζει η… Αμερική, ξαναθυμήθηκε τα παλαιά και ένδοξα μεγαλεία της η Γαλλία και άρχισε ξανά «από τα ίδια μία».

Το έτος 1951 ιδρύει μαζί με την «μισή» Γερμανία, Ιταλία, Βέλγιο, Ολλανδία και Λουξεμβούργο και «ολίγον» Ελβετία, όχι νέα Λατινική Ένωση, αλλά προθάλαμο αυτής, υπό το όνομα «Ευρωπαϊκή Κοινοπραξία Άνθρακα και Χάλυβα» (ΕΚΑΧ). Και πάλι έξω η Αγγλία με τους δορυφόρους της.

Έξι μόλις χρόνια αργότερα (1957) και επειδή φαίνεται ότι δεν «πουλούσε το μαγαζί», πάλι η Γαλλία, η μισή Γερμανία, η Ιταλία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο και η Ολλανδία, φανερά τώρα έξω η Ελβετία, αλλά όχι και κρυφά, ιδρύουν την επίσης αείμνηστη Ευρωπαϊκή Κοινότητα (ΕΟΚ), που οι ίδιες την «έπνιξαν» για την «ΕΕ» και την «Ευρωζώνη» τους.

Και πάλι αντέδρασε δυναμικά η «εχθρική» Αγγλία και η οποία το έτος 1959 ιδρύει μαζί με την Αυστρία, Δανία, Νορβηγία, Πορτογαλία και Σουηδία την «Ευρωπαϊκή Ζώνη Ελεύθερων Συναλλαγών» (ΕΖΕΣ).

Όμως ούτε και αυτό το «μαγαζί» πούλησε! Ο Υπερατλαντικός «θείος» και «μεγάλος αδελφός» ρύθμιζε τις αγορές κατά την παροιμία που λέει ότι «ο Εβραίος αν πτωχεύσει, ψάχνει τα τεφτέρια του». Έτσι και η ιδίας αντιλήψεως πτωχευμένη από τους συνεχείς εσωτερικούς πολέμους της Ευρώπη των μεγαλοσχημάτων της, ψάχνει τα «ρέστα» της και διαπιστώνει -σωτηρίως- ότι της έλλειπε η Ελλάδα, η Κύπρος και η… Μάλτα! Αργότερα «θυμήθηκε» και τις «πλούσιες» τέως Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες. Εδώ και Νοτίως-Ανατολικώς ξαναϋποστηλώνεται η Δύση κατά το μόνιμα άλυτο «Ανατολικό ζήτημα», που νομίζουμε ότι εξέλειπε!

Και αφού με μακρόχρονα ανατολίτικα παζάρια τα «βρήκαν» μεταξύ τους και οι αρχικοί 6 έγιναν 12 και μετά 15 και τέλος 27, με την πονηρή Αγγλία μέσα στα προνόμια αλλά έξω από το λατινικό ευρώ, τώρα ξανασφάζονται και θέλουν να γίνουν -λέγουν- σκέτη Λατινική Ένωση, όπως και ενεργούν, δια πολύ σφιχτών γαλλο-γερμανικών εναγκαλισμών, μέχρι αλληλοπνιγμού τους. Δεν λέγουν ότι η ίδια πάντα Αλβιόνα, του «θείου Σάμ» τώρα και των «Αγίων οικογενειών-πεφωτισμένων», τούς πριόνισε από μέσα και τους θρυμμάτισε, οδηγώντας τους σε τρίτη ΛΝΕ και με δεδομένα και γνωστά όσα -και ίδια- φουσκοειδή θα ακολουθήσουν, πριν ακόμη αρχίσουν.

Φαίνεται ότι και αυτοί «όλοι μαζί τα (ξανα) φάγανε». Εμείς όμως τι κάνουμε και σε ποιο «στρατόπεδο» βρισκόμαστε, αφού χαμπάρι και ιδέα δεν έχουμε πότε και ποιοι τα (ξανα) φάγανε και μάλιστα «όλοι μαζί»;

Οι αποδεδειγμένα ξύπνιοι αρχαίοι Έλληνες είχαν ως οδηγό τους την σωφροσύνη (λογική), που για την συγκεκριμένη περίπτωση δίδει δύο δυνατότητες «στρατοπέδου». Η πρώτη είναι να «κρατάς τα όπλα» σε δικό σου στρατόπεδο και αν δεν μπορείς, τότε να πηγαίνεις σε αυτόν που κρατά τα ισχυρά όπλα και στο στρατόπεδό του, κάνοντας τον να σε θέλει «γλυκοκοιτάζοντας» τον εχθρό του.

Πώς, λοιπόν, είναι δυνατόν να είμαστε «φίλοι και σύμμαχοι με τους Αγγλο-Αμερικανούς», αλλά να «ανήκομεν» στους μόνιμα πτωχευμένους Λατίνους της Ευρωζώνης και των Μερκοζί; Τι είδους «πονηριά» είναι αυτή, ώστε να αμαρτάνουμε με το απαγορευμένο «δυσίν κυρίοις υπηρετείν»; Αυτό ούτε και ο «μπουνταλάς» Ανατολίτης δεν το διαπράττει, παρά το γεγονός ότι είναι καθηγητής στα… τσαλίμια του!

Η αλήθεια και πραγματικότητα είναι ότι η Ελλάδα αυτοπροδόθηκε και αυτοκτόνησε διπλά αυτή την φορά, με τις συνέπειες που ζούμε καθημερινά. Τα ίδια όμως, ίσως και χειρότερα, έπαθαν όλες οι χώρες του Ευρώ, όχι όμως και αυτές που προνοητικά -λόγω γνώσης της ΛΝΕ- κράτησαν τα εθνικά Νομίσματά τους. Αυτά μόνον «γκαβοί, στραβοί και πληρωμένοι» δεν τα βλέπουν. Και ποιος αρμόδιος δεν γνωρίζει ότι η πλέον υπερχρεωμένη χώρα στην Ευρώπη και εξαρτημένη από τους Νικητές της του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και τώρα τον ένα και «μπάρμπα» της, είναι η Γερμανία με ακόλουθό της την φανφαροειδή Γαλλία; Ποιος δεν γνωρίζει και δεν κατανοεί ότι από εσωτερική τους ανάγκη και αξίας δραχμής, όπως έκαναν το Ευρώ τους, «φωνάζουν και τσιρίζουν»;

Υπάρχει, μήπως, έστω και ένας Έλληνας, που πληρώνει σήμερα φθηνότερα σε ευρώ από όσα πλήρωνε, πριν δέκα χρόνια, σε δραχμές το ίδιο πράγμα; Με μία δραχμή, αγόραζες πριν δέκα χρόνια δύο κιλά πατάτες και τώρα με ένα ευρώ αγοράζεις ένα κιλό. Αυτή είναι η αξία του ευρώ στην καθημερινή μας ζωή! Ένα κιλό πατάτες, που πριν δέκα χρόνια κόστιζε μισή δραχμή. Ποιος και πότε, καθημερινός βιοπαλαιστής, διδάχθηκε και γνωρίζει πώς και γιατί όλα τα Νομίσματα υποτιμήθηκαν μέχρι εξευτελισμού τους, έναντι ενός ίδιου και σταθερού αγαθού, όπως π.χ. είναι οι πατάτες;

Πότε και πως θα συνειδητοποιήσει ο συνεχώς εξαπατούμενος πολίτης και καταναλωτής ότι ένα κιλό πατάτες παραμένει σταθερό πάντοτε και μόνον το Νόμισμα αυξάνεται και δήθεν «ακριβαίνει», ενώ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή υποτιμάται και χάνει την αξία του; Και ποιος και πώς θα μας γεμίσει το φουσκωμένο αέρα μυαλό μας, ότι τα αγαθά (υλικά) έχουν αξία και ποτέ τα «χαρτιά»;

Εδώ, λοιπόν, παίζονται τεράστια οικονομικά παιχνίδια, με δήθεν διεθνώς «σκληρό» το δύστυχο ευρώ (μη εμπορικό) και ακριβότερο από το Δολάριο ΗΠΑ ή την λίρα Αγγλίας και άλλα Νομίσματα! Αν πάρετε ως μέτρο μετρήσεως της αξίας των Νομισμάτων ένα κιλό πατάτες, θα τους κάνετε όλους «τσακωτούς» και θα είσαστε αλάνθαστοι Οικονομολόγοι και Νομισματομετρητές!

Οι ειλικρινείς οικονομικοί και χρηματιστηριακοί αναλυτές αυτά ακριβώς εξηγούν, αλλά δεν κατανοούνται, επειδή ξεχνούν τις… πατάτες. Αντίθετα οι Κινέζοι «τάπωσαν» τους δυτικούς «παιχνιδιάρηδες» και έγιναν «παράλληλοι» των ισοτιμιών τους και με το δικό τους Νόμισμα, που είναι πάντα εμπορικό και κερδοφόρο.

Αυτά θα τα κατανοήσουμε καλά αν σκεφθούμε ότι οι οικονομίες των ισχυρών της Ευρωζώνης-Νεολατινικής Νομισματικής Ένωσης, δεν μπορούν να έχουν μεγαλύτερης αξίας μέτρο μετρήσεώς της οικονομίας τους (Ευρώ) από το μέτρο μετρήσεως της αντίστοιχης των ΗΠΑ (Δολάριο) ή άλλων χωρών.

Ένα κιλό πατάτες δεν «αυγατίζουν», ούτε μειώνονται και ούτε είναι καλύτερες ή χειρότερες, ανάλογα με το Νόμισμα που θα τις αγοράσεις, όπως μας εξαπατούν οι κάθε είδους επιτήδιοι.

Η αξία του Νομίσματος αυξομειώνεται με τα άπειρα τεχνάσματα «ισοτιμιών» μεταξύ τους και όπου επικρατεί ή επιβάλλεται το «δίκαιο» και ο «νόμος» του ισχυρότερου. Το αγαθό του κατανοητού παραδείγματος παραμένει πάντα ίδιο για όποιον το παράγει και το κατέχει. Το Νόμισμα αλλάζει συνεχώς και χάνει μόνιμα αυτός που το έχει, όχι όμως και αυτός που το τυπώνει και το εμπορεύεται συνεχώς.

Αυτά είναι πολύ καλά γνωστά σε όσους έχασαν περιουσίες από τα λεγόμενα «κατοχικά» χρήματα, που δεν έζησαν και δεν γνώρισαν οι νεότερες γενεές. Το «σύστημα», όμως, ποτέ δεν αλλάζει.

Το άγνωστο και κρυφό για πολλούς μυστικό εδώ είναι ότι σχέση Ευρώ και Δολαρίου των δυτικών δεν την ορίζει ο όποιος Πολιτικός Ηγέτης στην Ευρώπη και Αμερική, αλλά άλλοι σκόπιμα «περιπεπλεγμένοι» μηχανισμοί, μέχρι αόρατοι, που καταλήγουν σε Λέσχες και Στοές «Πεφωτισμένων» και «Αγίων Οικογενειών». Δηλαδή και πολύ απλά: «Θέλημα θεού η πόλη και ο ντουνιάς ολόκληρος να… τουρκέψουν», αν και όταν οι «θεϊκώς πεφωτισμένοι» το διατάξουν!

Αυτά τα «θεϊκά» τεχνάσματα τα ζήσαμε και τα γνωρίζουμε πολύ καλά! Αλίμονό μας, λοιπόν, αν υποδουλωθούμε άλλα 500 χρόνια για να ακούσουμε νέο «Θούρειο του Ρήγα» για να κατανοήσουμε ποιο καΙ τι είναι το Νόμισμα και ποια η Αξία του, με την οποία μας εξαθλιώνουν και μας υποδουλώνουν, αντί δαπανηρών πολέμων και σφαγών μας.

Οι πρωτόγονοι λαοί, όπου ήδη μας οδηγούν, έδιναν Βόδι και έπαιρναν Πρόβατα! Αυτά ήταν τα… Νομίσματά τους! Συνεπώς: «τούτο ποίει και εσύ ομοίως»! Και χωρίς Προστιθέμενη Αξία της Αρπαχτής.

Μέχρι επαναφοράς της βιαζόμενης διδαχής Πρωταγόρα (καταγόμενου από τα ισοπεδωμένα και μη αναστηλωμένα Άβδηρα της Θράκης) και αιτία όλων των μετέπειτα δεινών: «Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος».

Ποιος όμως βαθύτατα βάρβαρος και απάνθρωπος «πολιτισμένος» θα το δεχθεί και θα το επιβάλλει στην ανθρωπότητα και όχι ζούγκλα του;

Θεσσαλονίκη, Δεκέμβριος 2011