Ωχριά η «Λιμνούλα» του Βατοπεδίου!
Μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση του
Μελά Γιαννιώτη

Στις 20 Ιανουαρίου 1833 και με την αγγλική φρεγάτα «Μαδαγασκάρη» αποβιβάζεται στο Ναύπλιο, συνοδεία 4.000 Βαυαρών στρατιωτών-φαλαγγιτών και δεκάδων αυλικών της Επιτροπής Αντιβασιλείας, ο «Ελέω Θεού» δεκαεφτάχρονος βασιλόπαις των νοτίων νεοελλήνων Όθων.

Πρώτες πράξεις της τριμελούς αρχικά Αντιβασιλείας, που αποτελούνταν από τον αρχιραδιουργό και αγγλόφιλο Βαυαρό Άρμανσμπεργκ Γιόζεφ, το γαλλόφιλο Νομομαθή και αυτονομιστή της εκκλησίας Βαυαρό Μάουρερ Λούντβιχ και το στρατιωτικό Βαυαρό Έιντεκ Καρλ, ήταν η καταστροφή και βαυαροποίηση των μέχρι τότε υποδομών του ρωσόφιλου Καποδίστρια, η διάλυση του μικροστρατού, ο παραγκωνισμός των αγωνιστών του 1821, η αποκοπή της εκκλησίας από το Πατριαρχείο, διά του Αρχιμανδρίτη Θ. Φαρμακίδη και η δυτικοποίησή της «προτεσταντικώς», η σφράγιση διά λεηλατήσεως και πωλήσεως κειμηλίων, ακόμη και του αρχαιοελληνισμού, στο εξωτερικό 412 Μοναστηριών, η σύναψη 42 δανείων, τα οποία ακόμη τα οφείλουμε και, τέλος, η πλήρης βαυαροποίηση με το «έτσι θέλω» των εξαθλιωμένων και εξαγριωμένων Νοτιοελλήνων.

Διαβάστε Επίσης

Groupama Ασφαλιστική: Ανακοινώνει την εξαγορά της Group Μέριμνα από την Be.Brokers

Dec 27, 2024

To id σας εύχεται ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Dec 24, 2024

Προς καθησύχαση και ηρεμία των τους δόθηκε το σύνηθες «χάπι» επιβολής σε φτωχούς και αμαθείς της «πίστεως και ελεημοσύνης Θεού», διά του εκάστοτε επί γης «εκπροσώπου» και εκφραστού αυτού, που στην περίπτωση ήταν ο «ελέω Θεού» έφηβος Όθων, μνημονευόμενος ιερώς στις εκκλησίες πρώτα αυτός και μετά η Ιερά Σύνοδος. Το πάντα ισχυρό και αλάνθαστο αυτό δόλωμα, που εδώ διδάχθηκε «για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την ελευθερία» και ουδενός άλλου χριστέμπορου και ελλαδέμπορου, έγινε καλώς αποδεκτό από ανύποπτους και απελπισμένους, ώστε να είναι απερίσπαστοι οι Αντιβασιλείς και αυλικοί να πράττουν τα «αγαθοεργά» τους υπέρ εαυτών και αλλήλων, με κάποιες «βιτρίνες» και προς το θεαθήναι, διά των εισαχθέντων χιλιάδων Φαλαγγιτών τους άξεστων και βάρβαρων στρατιωτών, στους οποίους προσέθεσαν ακόμη περισσότερους τυχοδιώκτες και γυρολόγους της εμπιστοσύνης τους, «δικούς» μας, εξαποστέλλοντες στο πυρ το εξώτερον τους αγωνιστές της ελευθερίας, τον Κολοκοτρώνη και τον Πλαπούτα σε δίκη για καταδίκη και θάνατο ως «προδότες», ενώ τους χωρίς εστίες και δυνατότητα επιβιώσεως καταφυγόντες στη Νότια Ελλάδα Μακεδόνες Αγωνιστές του Έθνους τους εξαπέστειλαν εξαθλιωμένους στα έλη και στο βούρκο της Αταλάντης και τότε βορείων συνόρων της… «Ελλάδος»!

Τι είχε απομείνει λοιπόν στην και πάλι απαξιωμένη, υποταγμένη και κατεστραμμένη «ελεύθερη και ανεξάρτητη» μικροελλάδα του Νότου μετά τη λαίλαπα της εισβολής της «ελέω Θεού» Αγγλο-Γαλλο-Γερμανικής Αντιβασιλείας και των Φαλαγγιτών της, ενώ ο νεανίας τότε Όθων έπαιζε ακόμη… βόλους;

Κι όμως είχε απομείνει εθνική γη και μάλιστα εκείνη η ένδοξη και τετιμημένη γη των αρχαιοελλήνων, η οποία δε φορτώνεται και ούτε μεταφέρεται αλλού, αλλά πωλείται και εμπορεύεται, ιδιαίτερα τα κτηματικά «φιλέτα» αυτής!

Και εδώ η λιμνούλα της Βιστωνίδας και οι ανταλλαγές αυτής με χρυσοφόρα «φιλέτα» κρατικής γης στη Μακεδονία και αλλού πραγματικά ωχριούν και είναι πταίσμα ανεπαίσθητο έναντι όσων πρωτοδιδάχθηκαν και διαπράχθηκαν στην «Αγγλο-Γαλλο-Γερμανική και ολίγον Ρωσική» τότε δύστυχη και εκποιημένη Ελλάδα, που ήταν το τμήμα της Στερεάς και της Πελοποννήσου μετά μικρού αριθμού νήσων.

Από τα επόμενα αποκαλυπτικά στοιχεία θα αντιληφθούμε τους λόγους για τους οποίους πολλοί κόπτονται γοερώς για το δέντρο και ξεχνάνε το δάσος.

Με το υπ΄ αρ. 1 Διάταγμα της 1ης Ιανουαρίου του έτους 1838 του «Βασιλείου της Ελλάδος» καταληστεύονται οι καλύτερες εθνικές και δημόσιες περιουσίες, κοινώς «φιλέτα», δι΄ επιλογής των μάλιστα, στην τότε απελευθερωμένη Νότια Ελλάδα και όσα δεν είχαν ήδη διαρπαχθεί.

Το «εμπνευσμένο» αυτό Διάταγμα, που ονομάζεται «νόμος», φέρει τον απολύτως κατανοητό και ωμό τίτλο «Περί παραχωρήσεως εθνικών γαιών εις τους Φαλαγγίτες»!

Εισαγωγικώς λέγει τα εξής: «Όθων, ελέω Θεού, βασιλεύς της Ελλάδος. Θέλοντες να δώσωμεν ασφαλή και διαρκή ύπαρξιν εις τους ήδη εις την Φάλαγγα καταταχθέντες και εις το εξής καταταχθησομένους αξιωματικούς και εις τας οικογενείας των, διά παραχωρήσεως εθνικών γαιών ή άλλων ακινήτων φθαρτών κτημάτων εις εντελή ιδιοκτησία των, (…) απεφασίσαμεν και διατάττομεν ως έπεται».

Άρθρα 1-5: Κάθε ήδη καταταγμένος Φαλαγγίτης, που λαμβάνει μισθό από το εθνικό ταμείο (των δανείων), παραιτείται αυτού και λαμβάνει ως πλήρη ιδιοκτησία του εθνική γη και ως εξής: Αυτός που αμείβεται με 140 δρχ. μηνιαίως παίρνει γη ή κτήμα αξίας 8.400 δρχ., δηλαδή αξίας πέντε ετήσιων μισθών, με παραλαβή γραμματίου πιστώσεως για την «αγορά» οποιουδήποτε διαθέσιμου και πωλητέου εθνικού κτήματος με δημοπρασία(!). Αν το ακίνητο-φιλέτο κοστίζει παραπάνω, τότε θα πληρώνει ο ενδιαφερόμενος το επιπλέον σε ρευστό και αμέσως! Δηλαδή και χάριζαν εθνική γη και εισέπρατταν ρευστό χρήμα. Ιδιοφυέστατος ο αρχιραδιουργός «Πρώτος Αντιβασιλεύς» και «Πρώτος Πρωθυπουργός» των Νοτιοελλαδιτών Άρμανσμπεργκ, προφανώς λόγω αγγλοφιλίας και γερμανονοοτροπίας του.

Οι εθνοελλαδικώς προικοδοτούμενοι δε θα μπορούσαν να πωλήσουν τα δωρεάν φιλέτα γης στα 3 πρώτα χρόνια χωρίς βασιλική διαταγή (εδώ η βασιλική διαταγή έχει αξία), αλλά μπορούσαν να τα υποθηκεύσουν για να πάρουν δάνεια και να αγοράσουν άλλη εθνική γη. Μαθητούδι ο όποιος Εφραίμ έναντι των προ 170 ετών… καθηγητών.

Άρθρα 6-12: Όσοι -αντί μισθών- πάρουν κτήματα θα πάρουν και τον ετήσιο μισθό τους σε 24 δόσεις (εδώ το μέγα κόλπο) και με αυτόν μπορούν να ξαναγοράσουν εθνικά κτήματα και να μη φορολογούνται για 3 έτη! Έδιδαν και φορολογικά κίνητρα για την αρπαγή κτημάτων του τότε και εκεί Ελληνικού Δημοσίου!

Το ακόμη μεγαλύτερο «κόλπο» καταληστεύσεως της εθνικής περιουσίας, γης και κτημάτων, αναφέρεται στο άρθρο 8, το οποίο λέγει ότι «όσοι μετά την δημοσίευσιν του παρόντος νόμου καταταχθώσι παρ΄ Ημών (δηλαδή από το βασιλιά) εις την Φάλαγγα», και αντιλαμβάνεσθε ποιοι θα ήταν αυτοί, θα πάρουν όσα πήραν οι ήδη καταταγμένοι, ώστε να μείνουν μόνο βράχοι στο καταλεηλατημένο τότε «Ελληνικό Κράτος»! Τα άλλα τμήματα της σημερινής Ελλάδος, που απελευθερώθηκαν αργότερα, βρήκαν μία όχι μόνο καταχρεωμένη, αλλά κυρίως κατακλεμμένη Νότια Ελλάδα, με πλούσιους τους ιδιοκτήτες αυτής. Αυτός και ο λόγος των πλούσιων και από «τζάκι» εκεί κάτω και των χωρίς «τζάκι» φτωχών εδώ πάνω, «ίσων» όμως Ελλήνων.

Στο άρθρο 10 αναφέρεται ότι όσοι «Φαλαγγίτες» έλαβαν παρόμοιες δημόσιες εκτάσεις γης με το από 18 Μαρτίου 1830 διάταγμα θα εκπέσει η αξία των και θα λάβουν τη διαφορά. Δίκαιες και τίμιες μοιρασιές του «κράτους», δηλαδή.

Τέλος, και με το άρθρο 12 διευκρινίζεται ότι «όσοι Φαλαγγίτες απολαύσουν τας ωφελείας του παρόντος νόμου δεν έχουν κανένα δικαίωμα εις τους ορισμούς του από 20 Μαΐου 1934 βασιλικού διατάγματος περί παραχωρήσεως γης εις τους μη εν ενεργεία αξιωματικούς, στρατιώτας και ναύτας».

Συνεπώς, από το έτος 1830 και μέχρι το έτος 1838 η «απελευθερωθείσα» εδαφικώς εκεί Νότια Ελλάδα καταληστεύθηκε και διαμοιράσθηκε ως λάφυρο στους… Φαλαγγίτες. Με δόξες και τιμές, έκτοτε!

Τώρα μπορείτε να αντιληφθείτε ποιοι και πώς άρπαξαν την Νότια μισή  Ελλάδα και γιατί εκείνη την εποχή είχε κατακλυσθεί η περιοχή αυτή από «ευγενείς» δυτικούς και… κουτόφραγκους, που ακόμη μας απομυζούν ως παντός είδους και μορφής «τσιφλικάδες» Ελλάδος.

Τι έλαβαν όμως οι μη Φαλαγγίτες και μη αυλικώς καταταγμένοι σε ταμεία αγωνιστές του 1821 και τα θύματα των οικογενειών τους;

Μια απάντηση μας δίδει το από 19 Οκτωβρίου 1840 βασιλικό διάταγμα και το οποίο αφορά τους εξωπεταχθέντες των κοινών, κρατικονομών και διανομών μεταξύ τους, Μακεδόνες Αγωνιστές, που είχαν καταφύγει στη Νότια Ελλάδα και συνέχισαν εκεί τους κοινούς για την ελευθερία αγώνες του έθνους, λιμοκτονούντες από το έτος 1828 που «σίγησαν τα όπλα», εκεί βέβαια και για τις «νομές και διανομές» που ακολούθησαν, στριμωγμένοι στην περιοχή της Σκάλας Αταλάντης και αναμένοντες την απελευθέρωση και της δικής τους πατρίδος Μακεδονίας.

Με το υπ΄ αρ. 8281/19-10-1840 βασιλικό διάταγμα αυτό, ίσης αξίας και ισχύος του όπως και τα λοιπά περί νομής και διανομής της εκεί απελευθερωθείσης Νοτίου Ελλάδος, ορίσθηκαν τα εξής:

α) Αναγνωρίζεται το από τους απόμαχους και μη Φαλαγγίτες Μακεδόνες «συσταθέν εις Σκάλα Αταλάντης χωρίον ως Αποικία και διά τούτο έκαστος των αποκατασταθεισών 43 οικογενειών (οι μη αποκατασταθείσες οικογένειες των Μακεδόνων ήταν πολλές άλλες εκατοντάδες) θέλει λάβει δωρεάν 1.300 βασιλικούς πήχεις διά οικόπεδον και κήπον». Στους βάλτους και στα έλη της Αταλάντης βέβαια. Όχι αλλού και επί εθνικών φιλέτων γης, που άρπαξαν οι προηγηθέντες… Έλληνες!

β) «Αι προικοδοτήσεις των οικογενειών τούτων θέλουν γίνει κατά τους όρους του από 26 Μαΐου/7 Ιουνίου 1835 νόμου».

Δηλαδή, άλλου «νόμου» και όχι των προαναφερθέντων διανομής «φιλέτων» της τότε και εκεί Ελλάδος. Κατά περίπτωση και σκοπό οι… νόμοι.

Τι σημαίνει όμως αναγνώριση Αποικίας Μακεδόνων στη Σκάλα Αταλάντης της εκεί και τότε Ελλάδος; Να το κατανοήσουμε καλώς: Σημαίνει ανέκκλητη αναγνώριση Μακεδονικής γης στη Στερεά Ελλάδα, από την επίσημη Ελλάδα και υπό βαθιά μεσάνυχτα των Μακεδόνων της, όχι όμως και άλλων άρπαγων και ξένων, που ουδείς τους φιμώνει και ουδείς τους υποχρεώνει να… κοιμούνται!

Ποια ήταν αυτή η έκταση, οι κοινόχρηστοι χώροι, εκτός ιδιοκτησιών «οικοπέδων και κήπων» και ποια η τύχη της; Πόσο ισχυρότερα μπορεί να είναι τα όποια «χρυσόβουλα», έναντι νόμου του ελληνικού κράτους και παραχωρητηρίου του για τους εθνικούς αγώνες της ελευθερίας;

Και το πλέον καυτό ερώτημα: Ποια τα δικαιώματα των Μακεδόνων και της Μακεδονίας επ΄ αυτής της Αποικίας και ποιες οι διεθνείς συνέπειες για την Ελλάδα, αν και όταν αυτή δεχθεί και αναγνωρίσει όνομα κράτους, έστω και γεωγραφικώς ή διά επιθέτων, π.χ., «Νέα, Βόρεια κ.λπ.» Μακεδονία, εκτός Ελλάδος;

Μήπως δε γνωρίζουν οι επικινδύνως, μέχρι και υπόπτως, χειριζόμενοι το όνομα Μακεδονία ότι οι όπισθεν των Σκοπιανών Νεοφαλαγγίτες θα προσφύγουν ακαριαίως στην όποια στημένη Χάγη και ταχύτατα θα μας επιβάλλουν Διαβατήρια στο ύψος της Αταλάντης; Ποιος μπορεί να αμφιβάλλει επ΄ αυτού;

Ιδού τώρα και η πλέον εκρηκτική αποκάλυψη και αλήθεια:

Η Αποικία των Μακεδόνων και κατά τα ανέκκλητα βασιλικά διατάγματα κληροδοτήσεων και παραχωρήσεων γης περιελάμβανε εκτάσεις της Σκάλας Αταλάντης, που οι Μακεδόνες ονόμασαν Κάτω Πέλλα, προς τιμήν της αρχαίας Πρωτεύουσάς των και των μεγάλων βασιλέων της Αρχελάου, Φιλίππου και Μ. Αλεξάνδρου, την προφανώς συνεχόμενη Άνω Πέλλα, που είναι η δυτική σημερινή Αταλάντη, τον όρμο (παραλία) της Σκάλας και το Ταλαντονήσι, που ευρίσκεται στον ίδιο όρμο. Κάποιοι γνωρίζουν ότι η Μακεδονία έχει προικοδοτηθεί ανεκκλήτως από την Ελλάδα με Γη, Θάλασσα

και Νήσο, εκτός σημερινών συνόρων της και στην καρδιά του εθνικού κορμού της σημερινής Ελλάδος. Άλλοι όμως και εσωτερικώς έχουν σοβαρότατους λόγους να το αποκρύβουν επιμελώς.

Πλέον αυτών: Οι τότε και στη Ν. Πέλλα Μακεδόνες είχαν συστήσει Επιτροπή διαχειρίσεως των κοινών τους, ένας εκ των διακεκριμένων Προέδρων της οποίας υπήρξε ο Δικαστής Αναστάσιος Πολυζωΐδης από το ιστορικό Μελένικο της ακόμη υπόδουλης Μακεδονίας και ο οποίος, ως Πρόεδρος Δικαστηρίου, μαζί με τον επίσης έντιμο Δικαστή Τερτσέτη, αρνήθηκε να καταδικάσει σε θάνατο τον Κολοκοτρώνη, παρά τη βία για διατεταγμένη καταδίκη σε θάνατο υπό των Φαλαγγιτών.

Η αναγνώριση της Αποικίας, οι υποδομές, εκκλησίες, σχολεία, βιβλία, υποτροφίες κ.λπ. έγιναν από φροντίδα και ενέργειες δωρητών και ευεργετών Μακεδόνων, κυρίως της Βιέννης και του Μονάχου, με μέγα Πρωτεργάτη και Ευεργέτη τον εκ Βλάστης Δυτικής Μακεδονίας καταγόμενο Βαρόνο Κων. Βέλλιο, που είχε προσωπικές σχέσεις με τον Όθωνα και τον επισκέφθηκε διά πολλών δωρεών στην Αθήνα, όπως επισκέφθηκε και βοήθησε την Αποικία των συμπατριωτών του Μακεδόνων στη Νέα Πέλλα Αταλάντης.

Το Δημοτικό Νοσοκομείο Αθηνών (η τότε «Ελπίς» και ήδη Πνευματικό Κέντρο Αθηνών), η Αρχαιολογική Υπηρεσία, η Εθνική Βιβλιοθήκη, τα εθνικά Κληροδοτήματα, η Ελλάδα και το Έθνος, οφείλουν πολλά στον ίδιο και στις υπέρ αυτών ευεργεσίες του.

Οι κλίνες και τα δωμάτια περιθάλψεως ενδεών και ασθενών Μακεδόνων, όπως και όσων άλλων οικογενειών αγωνιστών έχυσαν το αίμα τους για την απελευθέρωση της Ελλάδος, που όρισε εγγράφως και ανεκκλήτως ο ευεργέτης, όπως οι 2.000 τόμοι σπάνιων βιβλίων που δώρισε ο αυτός ευεργέτης στην Εθνική Βιβλιοθήκη, για να αποδοθούν στους Μακεδόνες όταν απελευθερωθεί η πατρίδα τους, υφαρπάσθηκαν και αποστερούνται ασεβώς και παρανόμως από τους δικαιούχους Μακεδόνες και τη μία και μόνη στον κόσμο Μακεδονία. Και αυτά τα γνωρίζουν οι όπισθεν των Σκοπιανών άρπαγες.

Η μεγαλύτερη προσφορά όμως του εθνικού ευεργέτου Βαρόνου Κων. Βέλλιου είναι ένα από τα μεγαλύτερα εθνικά κληροδοτήματα, αν όχι και το μεγαλύτερο σήμερα, για σπουδές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό νέων Μακεδόνων, που το διαχειρίζεται το Υπουργείο Οικονομικών, διά μετοχών στις υπό κρατικό έλεγχο Τράπεζες Εθνική και Ελλάδος.

Όταν επισκέφθηκε την Αποικία των απόμαχων και αναξιοπαθούντων Μακεδόνων αγωνιστών στη Ν. Πέλλα Αταλάντης, εξοργίσθηκε τόσο πολύ από την αίσχιστη μεταχείρισή των, ώστε αναγκάσθηκε να τροποποιήσει τη Διαθήκη του κληροδοτήματος σπουδών, όπου πρόσθεσε ότι θα δικαιούνται της ευεργεσίας του και νέοι Μακεδόνες εκ της Αποικίας των στην Αταλάντη. Πολλές εκατοντάδες διακεκριμένων Επιστημόνων και Πολιτικών της χώρας μας σπούδασαν και πολλοί σπουδάζουν με αυτό το κληροδότημα, ως «θετοί υιοί Βαρόνου Κ. Βέλλιου και υπόχρεοι σε υπηρεσία της Μακεδονίας και Ελλάδος», όπως η Διαθήκη του. Και αυτά τα γνωρίζουν και τα επωφθαλμιούν οι αυτοί Νεοφαλαγγίτες άρπαγες. Μόνο οι χειριζόμενοι το όνομα Μακεδονία, με τα «άνω-κάτω, πέρα-δώθε» κόλπα τους, προσποιούνται ότι δεν τα γνωρίζουν. Και ούτε θα τα «μάθουν» ποτέ, ως μη συμφέροντα στους ίδιους και πολλούς άλλους.

Σήμερα και με ασύλληπτες μεθοδεύσεις, έναντι των οποίων οι αποκαλούμενες ως «βατοπεδινές» μοιάζουν με απλά πταισματάκια αδαών «μαθητουδίων», εξαφανίσθηκαν τα πάντα, ακόμη και το όνομα Δήμου ή Κοινότητος Ν. Πέλλας και με όσα σημαίνει και υποδηλοί το όνομα αυτό, έναντι της Ιστορίας.

Κράτησαν όμως το δικαίωμα λήψεως υποτροφιών σπουδών όλοι οι Αταλαντινοί και μη ως… Μακεδόνες! Και συνεχίζουν ως… Μακεδόνες! Έλα Νίμιτς με τους συνομιλητές σου να δεις! Φέρε και τον «τέως» κ. Βους, μαζί με όλους τους «Φαλαγγίτες» και «αναγνωρισίες»!

Για σχετικές λεπτομέρειες και πρόσθετα στοιχεία επί των παραπάνω αποκαλύψεων βλέπε σελ. 814-839 του δίτομου έργου μου με τίτλο «Αλειφούσης της Πόλεως».

Μετά από όλα τα παραπάνω εύλογα θα πρέπει να διερωτηθούμε:

Στους Μακεδονομάχους και μη Φαλαγγίτες Απελευθερωτές της άλλης νεότερης Ελλάδος ποια κτήματα και περιουσίες δόθηκαν;

Και πώς μπορούμε να είμαστε ίσοι πολίτες, όταν άλλοι πρόλαβαν και άρπαξαν τα φιλέτα της μισής Ελλάδος; Επ΄ αυτών και άλλων παρομοίων ποιος και πότε θα κράξει και θα ενδιαφερθεί;

Ποια αξία λοιπόν μπορεί να έχει το όποιο λιμνο-βατοπέδιο μπροστά στο γιγαντιαίο κτηματο-ελληνοπέδιο;