«Στον αιώνα που πέρασε εκατοντάδες συνάδελφοί μου πρόσφεραν υπηρεσίες στους κλάδους τους μέσω των Διοικητικών Συμβουλίων των Σωματίων, διέθεσαν αγάπη, ζήλο, ανιδιοτέλεια, χρόνο και κέφι για ό,τι καλύτερο μπορούσαν, όχι μόνο για να αποκτήσουν και να διατηρηθούν δικαιώματα, όχι μόνο για να νομιμοποιήσουν αυτά, αλλά και να συμμετέχουν σε όλες τις Επιτροπές του Υπουργείου στο οποίο υπάγονταν και να δίνουν μάχες για την κατάκτηση καλύτερης, δικαιότερης μεταχείρισης και συμπεριφοράς.
Είναι ανάγκη να εκφράσουμε ευχαριστίες σε αυτούς τους συναδέλφους που φρόντιζαν για όλους και να τους τιμούμε. Να τιμούμε επίσης τη μνήμη των αποθανόντων, αφού επί έναν περίπου αιώνα έκαναν αγώνες επιβίωσης του κλάδου μας. Ίσως να μην ήταν οι καλύτεροι και οι καταλληλότεροι, αλλά ήταν αυτοί που μπήκαν στον επαγγελματικό συνδικαλιστικό αγώνα και σήκωσαν το βάρος της ευθύνης για τον κλάδο που ανήκαν. Οι άριστοι – καλύτεροι, ατυχώς, δε διέθεταν χρόνο για τετριμμένα θέματα και είχαν και έχουν ως στόχο την προσωπική τους επαγγελματική διάκριση και το χρήμα – μόνο δυσμενή σχόλια εξέφραζαν πολλάκις και ήταν επιλογή τους.
Η κύρια ίσως αιτία των προβλημάτων που αντιμετώπιζε ο κλάδος μας ήταν η έλλειψη νομοθεσίας που να διασφαλίζει την εύρυθμη λειτουργία της ασφαλιστικής αγοράς και την προστασία του θεσμού από “αλεξιπτωτιστές”, οι οποίοι μόνο κακό μπορούν να δημιουργήσουν και αρνητική εικόνα στους καταναλωτές για το θεσμό της ιδιωτικής ασφάλισης. Σήμερα όμως υπάρχει και θα βελτιώνεται συνεχώς.
Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει σημαντικά βήματα και προσπάθειες για την εξυγίανση και τη βελτίωση του θεσμού με την καθιέρωση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης και των εξετάσεων των διαμεσολαβούντων, καθώς και τη δημιουργία νέου νομοθετικού πλαισίου με την εφαρμογή της Οδηγίας 2002/92/ΕΚ με το Π.Δ. 190/2006. Μόνο έτσι μπορεί να κατοχυρωθεί η φερεγγυότητα του επαγγέλματος και να αποκτήσουν οι ασφαλιστικοί διαμεσολαβητές την καταξίωση που τους ανήκει.
Ο νέος αιώνας, η τεχνολογία, ο ξέφρενος ανταγωνισμός, που είναι εξοντωτικός, η Οδηγία 2002/92/ΕΚ, που καθόρισε και καθιέρωσε νέες βαθμίδες διαμεσολαβούντων και έχει ως αντικειμενικό στόχο την προστασία του καταναλωτή, άλλαξαν τον τρόπο λειτουργίας μας. Ο εκσυγχρονισμός των επιχειρήσεων, η νέα Εποπτική Αρχή, η καθιέρωση του ασφαλιστηρίου συμβολαίου επαγγελματικής αστικής ευθύνης, η έντονη παρουσία των τραπεζών στη διανομή ασφαλιστικών προϊόντων και το έντονο ανταγωνιστικό “παρών” των αντιπροσωπειών αυτοκινήτων στην αγορά άλλαξαν τους παραδοσιακούς τρόπους λειτουργίας μας. Είναι ανάγκη πλέον μέσω της διά βίου εκπαίδευσης και άριστης γνώσης όλων των κλάδων ασφάλισης να επιδιώξουμε την επιβίωση των επιχειρήσεών μας.
Η διατήρηση των κεκτημένων απαιτεί εγρήγορση και όχι εφησυχασμό. Οι ασφαλιστικοί διαμεσολαβητές πρέπει να μην έχουν στόχο μόνο τη διατήρηση του χαρτοφυλακίου τους ή την ανάπτυξή του με μοναδικό κριτήριο το χαμηλό ασφάλιστρο. Τα τελευταία χρόνια διδαχτήκαμε, με το κλείσιμο ασφαλιστικών εταιρειών, ότι το χαμηλό ασφάλιστρο και το εύκολο κέρδος, όχι μόνο δεν προσφέρουν τίποτα στην πραγματική ανάπτυξη του επαγγέλματός μας, αλλά κλονίζουν την εμπιστοσύνη του καταναλωτή.
Για να αντιμετωπίσουμε αυτόν τον ξέφρενο ανταγωνισμό που δημιουργήθηκε από τις ασφαλιστικές εταιρείες στην προσπάθεια ανάπτυξης των εργασιών τους, μέσω των εναλλακτικών δικτύων, αγνοώντας ή παραμερίζοντας μεθοδικά τα παραδοσιακά δίκτυα, είναι ανάγκη να συσπειρωθούμε όλοι μαζί ανεξαρτήτως βαθμίδας, νοοτροπίας, μεγέθους, κουλτούρας, γνώσεων, φυσικού ή νομικού προσώπου και να δημιουργήσουμε μια ομοσπονδία με πρότυπο την Ένωση Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος, της οποίας η πορεία τα τελευταία 50 χρόνια αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση, δεδομένου ότι υπήρχαν κάποτε τρεις ενώσεις, έγιναν δύο και, τελικά, υπάρχει μία παντοδύναμη Ένωση Ασφαλιστικών Εταιρειών, της οποίας το έργο είναι ανυπολόγιστα αξιόλογο.
Για να γίνει αυτό και προκειμένου να προστατεύσουμε τον ιδρώτα και το αίμα ετών και τα λεγόμενα “πορτοφόλια πελατολόγιά μας”, από τα οποία με λεόντιες συμβάσεις θερίζουν διάφορα δίκτυα, πρέπει να βάλουμε βαθιά το χέρι στην τσέπη και να προσφέρουμε ανάλογες με τα κέρδη μας οικονομικές ενισχύσεις-συνδρομές για την πληρωμή στελεχών της ομοσπονδίας, στόχος και σκοπός της οποίας θα είναι, όχι μόνο ο εκσυγχρονισμός των συμβάσεων συνεργασίας αλλά και η προστασία των επιχειρήσεών μας με κάθε τρόπο και μέσο σε Ελληνικό και Πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Η ομοσπονδία αυτή θα πρέπει να έχει 11 ή 15 μέλη Διοικητικό Συμβούλιο, ούτως ώστε να εκπροσωπούνται όλες οι βαθμίδες τουλάχιστον από 2-3 μέλη η καθεμία, και το προεδρείο να είναι ετήσιας θητείας, όπως το BIPAR. Δηλαδή, να καθιερωθεί κατ’ έτος και να προεδρεύει ένας από κάθε κλάδο, έχοντας αντιπροέδρους και γενικούς γραμματείς από τους άλλους κλάδους, προκειμένου να υπάρχει αξιόπιστη και αξιόλογη εκπροσώπηση (κυλιόμενη προεδρεία).
Είναι απαραίτητο πέραν των πρωτοβάθμιων σωματίων να υπάρξουν και μεικτές επιτροπές έρευνας και μελέτης των θεμάτων μας για κάθε κλάδο ασφάλισης κατά το πρότυπο του BIPAR ή της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών. Στους διαμεσολαβούντες ανήκει η αγορά, αυτό το έδειξε και η έρευνα που έκανε η ΕΑΕΕ, ας το προσέξουμε.
Πρέπει να επιστρατευθούν και οι λεγόμενοι “μεγάλοι” συνάδελφοί μας, προκειμένου να έχει η ομοσπονδία τη σοβαρότητα και το κύρος που απαιτούνται. Δεν επιτρέπεται να αδιαφορούν, διότι θα έρθει ο καιρός που χωρίς “μικρούς”, σε κύκλο εργασιών, συναδέλφους, δε θα υπάρχουν και οι ίδιοι, θα τους εξαφανίσει το τραπεζικό κατεστημένο.
Ο εφησυχασμός που υπάρχει επιφανειακά είναι θάνατος. Είναι καιρός λοιπόν να αγκαλιάσουμε τις καταναλωτικές οργανώσεις και να πορευτούμε παράλληλα, όχι επιζήμια του θεσμού της ιδιωτικής ασφάλισης, αλλά επ’ ωφελεία και ανάπτυξη αυτού, αφού μέχρι σήμερα οι καταναλωτές έχουν επιφυλάξεις για τη λειτουργία και τη φερεγγυότητα των ασφαλιστικών εταιρειών.
Οι σημερινές νέες προκλήσεις είναι η ευκαιρία ανάπτυξης του επαγγέλματός μας. Οι απαιτήσεις της καθημερινότητας, το σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης και η ολοένα αυξανόμενη ζήτηση κάλυψης νέων κινδύνων πρέπει να αποτελούν τα κίνητρα για μια νέα προοπτική για την ιδιωτική ασφάλιση. Σε μια τόσο δύσκολη εποχή είναι η ευκαιρία, προσφέροντας τις καλύτερες υπηρεσίες που μπορούμε, να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη του καταναλωτή παρέχοντάς του και την κάλυψη των συμφερόντων του με το ασφαλιστήριο συμβόλαιο επαγγελματικής αστικής ευθύνης (λαθών και παραλήψεων).
Είναι ανάγκη να επιδιώξουμε, όχι μόνο τον εκσυγχρονισμό και την εξυγίανση των ασφαλιστικών επιχειρήσεων, αλλά και τον εκσυγχρονισμό και την εξυγίανση του κλάδου των διαμεσολαβούντων.
Είναι ανάγκη να επιδιώξουμε συνεργασίες μεταξύ μας και ανάπτυξη όλων των άλλων κλάδων ασφάλισης πέραν του κλάδου των αυτοκινήτων. Έχουμε, ευτυχώς, και μάλιστα ανιδιοτελώς, τη στήριξη του ασφαλιστικού Τύπου, τον οποίο οι συνάδελφοί μας ποτέ δεν αγκάλιασαν, δεν έγιναν οι χιλιάδες συνάδελφοί μας συνδρομητές του, για να στηρίξουμε έτσι και εμείς αυτά τα εργαλεία πληροφόρησης και αναβάθμισης των θέσεών μας. Όλοι περιμένουμε να μας δώσουν τεύχη οι εταιρείες μας, οι οποίες ατυχώς για τους διαμεσολαβούντες είναι και οι αιμοδότες τους, παρά το γεγονός ότι όλοι οι εκδότες τους μας δίδουν τη δυνατότητα προβολής των θέσεών μας, χωρίς οικονομικές επιβαρύνσεις, και δεν επωφελούμαστε από αυτό επαρκώς.
Στην προσπάθειά μας αυτή θα πρέπει, εφόσον μια μεγάλη ομάδα σωματίων το αποφασίσει, να επιδιώξουμε να εισπράττουμε τη συνδρομή με τη σύμφωνη γνώμη των συναδέλφων μας μέσω των εταιρειών, με ένα ελάχιστο ποσοστό μηνιαίως από τις προμήθειες ενός εκάστου, ποσοστό που θα είναι για τον καθένα ασήμαντο, π.χ., 0,2%ο.
Μια πολύ σοβαρή πηγή εσόδων είναι τα επιμελητήρια, στα οποία καταβάλουμε συνδρομές. Θα πρέπει ανταποδοτικά να μας επιστρέφουν ένα μικρό ποσοστό εκ των συνδρομών μας αυτών, πέραν των μελετών που χρηματοδοτούνται από αυτά. Πρέπει να σας πληροφορήσω ότι θα μπορούσε μια τέτοια ομοσπονδία να επιδιώξει τον πόρο από αυτά τα επιμελητήρια και με υπουργική απόφαση, όπως κατανέμεται στη ΓΣΕΒΕΕ και στην ΕΣΕΕ.
Εγώ ως αντιπρόεδρος του μεγαλύτερου Επαγγελματικού Επιμελητηρίου της Ελλάδας, του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών, πέραν των ευχαριστιών που απευθύνω προς τους συναδέλφους που αγκάλιασαν την υπερκομματική ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ και την ανέδειξαν δεύτερη δύναμη στις τελευταίες εκλογές, θέλω να επισημάνω ότι αρκετοί ακόμη συνάδελφοι εκλεγμένοι κοσμούν το Δ.Σ. του ΕΕΑ. Όλοι μαζί έχουμε μια φωνή για τα προβλήματά μας και τις επιδιώξεις μας. Έτσι, σας υπόσχομαι ότι θα καταβάλλω και θα καταβάλλουμε όλοι μαζί κάθε προσπάθεια για να υλοποιηθεί αυτός ο στόχος, ενώ παράλληλα θα επιδιώξουμε με μια τόσο καλή ομοσπονδιακή εκπροσώπηση την ίδρυση ενός ασφαλιστικού επιμελητηρίου, αφού αυτό είναι δυνατόν να ιδρυθεί με απόφαση του Υπουργού Ανάπτυξης. Το Επαγγελματικό Επιμελητήριο Αθηνών έχει έρθει ως αρωγός τα τελευταία 10 χρόνια, που είχα την τιμή να είμαι αντιπρόεδρός του, σε όλα τα σωματεία, με οικονομικές ενισχύσεις, χορηγίες, γνωμοδοτήσεις και μελέτες και με την υποστήριξη όλων των συναδέλφων του Δ.Σ. Το ίδιο θα συνεχίσει να κάνει και στο μέλλον.
Είναι ανάγκη να επισημάνω στις προτάσεις μου αυτές ότι στην ομοσπονδία δε θα πρέπει να εγγράφονται σωματεία εταιρειών που δημιουργήθηκαν από συναδέλφους αποκλειστικά και μόνο για να διευθετούν διαδικαστικά θέματά τους. Όλοι αυτοί οι εκλεκτοί συνάδελφοι όλων των βαθμίδων θα πρέπει να πλαισιώσουν τα επαγγελματικά σωματεία που θα είναι μέλη της ομοσπονδίας. Θα μπορούσαν δε να λειτουργούν ως επιτροπές σε επίπεδο εταιρειών τους. Αυτά, αγαπητοί συνάδελφοι, δεν είναι επαγγελματικά σωματεία, ποτέ δε θα έρθουν σε αντιπαράθεση και σύγκρουση με τις διοικήσεις τους, οι οποίες τους χαϊδεύουν τα αφτιά ποικιλοτρόπως. Επίσης, θα είναι απαράδεκτο να κομματικοποιούνται οι διοικήσεις των σωματείων-μελών της ομοσπονδίας. Τον κομματικό μανδύα πρέπει να τον αφήσουμε έξω από την επαγγελματική στέγη στην οποία συνυπάρχουν όλοι αυτοί οι συνάδελφοι που περιμένουν να επιλυθούν τα θέματά τους.
Όλα τα κομματικά επιτελεία έχουν έναν και τον αυτό στόχο: την εξάρτησή μας από αυτά.
Οι ημερίδες, τα συνέδρια, οι εκπροσωπήσεις σε πανευρωπαϊκές οργανώσεις είναι ένας τεράστιος στόχος, με δαπάνες αλλά και οφέλη. Το άνοιγμα των αγορών δίνει τεράστιες δυνατότητες σε σύγχρονες εταιρείες διαμεσολάβησης.
Είναι περίεργο πως είναι δυνατόν να αποδέχεται ο κλάδος μας, ο κλάδος όλων των διαμεσολαβούντων, το παράδοξο φαινόμενο του Δικαιώματος Συμβολαίου, του οποίου ο μέσος όρος είναι περίπου 30% και από την είσπραξη του οποίου (καθαρού κέρδους) δεν παίρνουμε ούτε εισπρακτικό δικαίωμα. Έφτασε να παίρνουμε προμήθεια στο 55%-60% του εισπραττόμενου ασφαλίστρου, όταν το λειτουργικό κόστος των γραφείων μας με την εξομοίωση του μισθολογίου των υπαλλήλων μας στο επίπεδο της συλλογικής σύμβασης των υπαλλήλων των ασφαλιστικών επιχειρήσεων μας δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα επιβίωσης.
Είναι ανάγκη, τέλος, να δημιουργηθεί μια διημερίδα με συμμετοχή των Δ.Σ. όλων των σωματείων όλων των βαθμίδων άμεσα, για να βάλουν τις βάσεις δημιουργίας της ομοσπονδίας διαμεσολαβούντων, όπως προβλέπει η οδηγία. Όχι ομοσπονδία κάθε βαθμίδας, αλλά ομοσπονδία για όλους. Αν υπήρχαν Ομοσπονδίες σε όλες τις βαθμίδες διαμεσολαβούντων ή αν δημιουργηθούν, πράγμα το οποίο θα απαιτήσει πολύ χρόνο, θα μπορούσε να γίνει Συνομοσπονδία, πάντοτε με στόχο την καλύτερη εκπροσώπηση του συνόλου των διαμεσολαβούντων συναδέλφων μας.
Είναι σε όλους μας γνωστό ότι βρισκόμαστε όλοι στο ίδιο καράβι, το οποίο επιδιώκουν -αν δεν επιδιώκουμε μόνοι μας, με την αδιαφορία μας και τον ωχαδερφισμό μας- να βυθίσουν.
Ξεκινήστε το άμεσα. Εγώ με τις όσες δυνατότητες έχω θα είμαι παντού και πάντοτε κοντά σας, χωρίς καμία φιλοδοξία συμμετοχής σε οποιαδήποτε θέση».
Γιάννης Δρούλιας
Πράκτορας
Α΄ Αντιπρόεδρος Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών
και Επίτιμος Πρόεδρος Ένωσης Επαγγελματιών Ασφαλιστών Ελλάδος
 (300 x 250 px).gif?rand=9779)
