.gif?rand=4907)
Ο Θεμιστοκλής του Νεοκλέους ο Φρεάριος (527π.χ. – 459 π.χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας πολιτικός και στρατηγός.
Υπήρξε αρχηγός της δημοκρατικής παράταξης στην Κλασική Αθήνα.
Έμεινε γνωστός ως θεμελιωτής της ναυτικής δύναμης της Αθήνας και ως ο κυριότερος συντελεστής της αποφασιστικής νίκης των Ελλήνων εναντίον των Περσών στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας στις 22 Σεπτεμβρίου του 480 π.χ. που σηματοδότησε την αρχή του τέλους της περσικής παρουσίας στη Μεσόγειο και αποτελεί καμπή στους περσικούς πολέμους και μία από τις σπουδαιότερες ναυτικές συγκρούσεις στην ιστορία.
Οι Αθηναίοι όπως συνηθίζονταν πριν από κάθε κρίσιμη απόφαση και πριν τη ναυμαχία της Σαλαμίνας έστελναν θεωρούς στους Δελφούς για να ζητήσουν χρησμό.
Ο χρησμός που τους έδωσε η Πυθία Αριστονίκη ήταν ιδιαίτερα αποθαρρυντικός.
Οι Αθηναίοι επέμεναν και ζήτησαν και δεύτερο χρησμό, ελπίζοντας σε μία πιο αισιόδοξη απάντηση που έλαβαν τελικά και που μεταξύ άλλων ανέφερε:
«O ΖΕΥΣ θα δώσει ένα ξύλινο τείχος που θα μείνει απόρθητο, αυτό το τείχος θα σώσει εσένα και τα παιδιά σου.»
Ο Θεμιστοκλής υποστήριξε ότι τα σωτήρια τείχη θα ήταν ο στόλος και ότι έπρεπε να ναυμαχήσουν στα στενά της Σαλαμίνας και να στριμώξουν εκεί τους Πέρσες.
Τότε ο Ευριβιάδης, ναύαρχος των Σπαρτιατών, σήκωσε το ραβδί του να κτυπήσει τον Θεμιστοκλή.
Ο Θεμιστοκλης όμως σαν ψύχραιμος που ήταν, αντί να οργιστεί είπε την ξακουστή φράση που λέγεται ακόμα και σήμερα: «Πάταξον μεν, άκουσον δε» και ήταν ο Ευρυβιάδης που έδωσε με την σάλπιγγα το σήμα για την επίθεση.
Ο Θουκιδίδης είχε πει ότι οι Αθηναίοι συνήθιζαν να βαριούνται να τους ευεργετεί για πολύ καιρό ο ίδιος άνθρωπος και ως εκ τούτου δεν είναι απορίας άξιο το ότι ο Θεμιστοκλής βρέθηκε εξόριστος στο Άργος, από εκεί στην Κέρκυρα, στη Μακεδονία και τέλος κατέληξε στην αυλή του Αρταξέρξη που τον δέχτηκε με περισσή ευγένεια λέγοντας «Μακάρι οι Έλληνες να διώχνουν πάντα έτσι τους καλύτερους ανθρώπους τους».
Και για να επικαιροποιήσουμε τη συγκεκριμένη φράση, σας γνωρίζουμε ότι σύμφωνα με άρθρο της Καθημερινής στις 30/11/2014, 150.000 Έλληνες “εγκέφαλοι“ αυτοεξορίσθηκαν τα τελευταία χρόνια, γιατροί, δικηγόροι, κ.λ.π.
Μήπως αυτό δε γίνεται και σήμερα;
Αυτά για να μην ξεχνάμε την ιστορία μας.
Σήμερα 2.500 χρόνια μετά, η μικρή Ελλάδα των περίπου 10 εκατ. κατοίκων είναι η πρώτη χώρα στον κόσμο στη ναυτιλία με πάνω από 5.000 πλοία χωρητικότητας 350.000.000 (DWT) και αυτό χάρη στην ευφυΐα και τη διορατικότητα των Ελλήνων Εφοπλιστών -όλων σχεδόν αυτοδημιούργητων ανθρώπων- που έχουν στην κατοχή τους το 20% του παγκόσμιου στόλου και το 50% της Ευρωπαϊκής Ένωσης-.
Ο ναυτιλιακός κλάδος θα συνεισφέρει φέτος περίπου 15 δις. Ευρώ στη χώρα, ποσό που αντιστοιχεί στο 8% του Ελληνικού Α.Ε.Π.
Στο επίπεδο απασχόλησης ανθρώπινου δυναμικού, ο Ελληνικός ναυτιλιακός κλάδος υπολογίζεται ότι απασχολεί περισσότερα από 200.000 με 250.000 άτομα, ενώ οι άμεσα επωφελούμενοι ξεπερνούν τις 500.000.
Και εδώ πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι σοβαρό – οι Έλληνες πλοιοκτήτες κερδίζουν τον επιούσιο εκτός Ελλάδος στις διεθνείς αγορές και φέρνουν μέρος των χρημάτων που κερδίζουν στο εξωτερικό στην Ελλάδα συνισφέροντας τεράστια στην Ελληνική Οικονομία.
Ο Νόμος 89/1967 έφερε τους εφοπλιστές από τη Ν. Υόρκη, Λονδίνο, Μόντε Κάρλο, κ.λ.π. στην Ελλάδα, δίνοντάς τους το πλεονέκτημα να φέρνουν συνάλλαγμα που να καλύπτει και έξοδά τους (μισθοδοσίες, γενικά έξοδα, κ.λ.π.).
Ο νόμος αυτός με μικρές διαφοροποιήσεις ισχύει ακόμα και σήμερα.
Ναυπηγική Βιομηχανία
Έχουμε τη χήνα που κάνει τα χρυσά αυγά και δε μπορούμε να τα φάμε.
Μας τα τρώνε άλλοι και σε λίγο θα φάμε και τη χήνα.
Σύμφωνα με στέλεχος μεγάλου ναυπηγείου στην Ελλάδα, ναυπηγεία έχουμε σε Ελευσίνα, Σκαραμαγκά, Νεώριο, κ.λ.π.
«Η διεθνής εκδηλούμενη οικονομική κρίση αλλά και η οικονομική κρίση που έπληξε τη χώρα μας, είχε σαν αποτέλεσμα από τις αρχές του 2010 να μειωθεί σημαντικά η δραστηριότητα στο ναυπηγοεπισκευαστικό κλάδο που φθάνει στο 80% σε σχέση με τον κύκλο εργασιών της προηγούμενης τριετίας.
Τόσο στις παραδοσιακά ναυπηγικές χώρες, όσο και στις ανερχόμενες ναυπηγικές δυνάμεις, οι κρατικές αρχές είτε άμεσα, είτε έμμεσα με τη μορφή δανείων και εγγυήσεων, είτε επίσης έμμεσα με την επίσπευση προγραμματισμένων παραγγελιών από κυβερνητικούς φορείς (συμπεριλαμβανομένου του Πολεμικού Ναυτικού των χωρών αυτών) και από κρατικές ναυτιλιακές εταιρείες, υποστηρίζουν τη ναυπηγική βιομηχανία τους».
Με αυτό τον τρόπο, υπογραμμίζει, αναγνωρίζουν «το σημαντικό ρόλο που αυτή έχει ως υποδομή για μία χώρα και ως εξαγωγική βιομηχανία, αλλά και ως βιομηχανία που απασχολεί χιλιάδες ειδικευμένου προσωπικού.
Ο Πρωθυπουργός της Κίνας ανακοίνωσε ότι δημιούργησε ταμείο 5 δις. δολαρίων για τη δανειοδότηση Ελλήνων εφοπλιστών προκειμένου να ναυπηγήσουν πλοία στην Κίνα.
Πρόκειται αναμφίβολα για τη μεγαλύτερη κυβερνητική παρέμβαση σε μία παγκόσμια αγορά που μόνο θεωρητικά λειτουργεί υπό τους όρους ίσου ανταγωνισμού.
Παρομοίως σε πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δίδονται νομικά κρατικές εγγυήσεις υπέρ των ναυπηγικών μονάδων, ενώ κρατικές και ημικρατικές τράπεζες αναλαμβάνουν την χρηματοδότηση πλοιοκτητών, προκειμένου να ναυπηγήσουν τα πλοία τους σε τοπικά ναυπηγεία.
Αντιθέτως στην Ελλάδα κανένα παρόμοιο μέτρο δεν έχει ληφθεί, επιβαρύνοντας έτσι ουσιωδώς την ανταγωνιστική θέση της Ελληνικής ναυπηγικής βιομηχανίας και επομένως και των Ελληνικών ναυπηγικών στόλων έναντι του ξένου ανταγωνισμού, τόσο από χώρες χαμηλού όσο και από χώρες υψηλού εργατικού κόστους, ενώ οι χρημοτοδοτήσεις από τα Ελληνικά Τραπεζικά Ιδρύματα δίνονται για νέες κατασκευές σε ξένα ναυπηγεία.
Ο Καπετάνιος Παναγιώτης Τσάκος είπε σε πρόσφατη ομιλία του «Εύχομαι να ξαναζωντανέψει η Ακτή Μιαούλη και όλες οι ακτές, το Πέραμα, το Σχιστό, η Σαλαμίνα, ο Σκαραμαγκάς, η Ελευσίνα και ακόμα πιο πέρα.
Στα 30 μου ναυπηγούσαμε βαπόρια στην Ελλάδα.
Ας ξανακάνουμε όραμά μας να μας αξιώσει ο θεός σύντομα να βαφτίζουμε και να υψώνουμε τη σημαία μας σε πλοία που να χτίζονται από Έλληνες σε Ελληνικά ναυπηγεία.
Η πραγματοποίηση του ονείρου αυτού είναι χρέος μας Εθνικό και επαφίεται στη συναίνεση και τον πατριωτισμό μας.
Το οφείλουμε και πιστεύω απόλυτα πως το μπορούμε».
Εδώ προτείνω να αντιγράψουμε τους Ιταλούς της Fincantieri που με δημόσια εγγραφή μαμούθ αποκρατικοποίησε πρόσφατα την ιστορική γιάρδα, πουλώντας ποσοστό της τάξης του 50% με στόχο έσοδα ύψους 600 εκατ. ευρώ.
Κι όμως τα μεγάλα Ελληνικά ναυπηγεία του Σκαραμαγκά που ιδρύθηκαν το 1958 από το Σταύρο Νιάρχο και της Ελευσίνας του Ανδρεάδη που άνοιξαν μία δεκαετία αργότερα, αποτέλεσαν σύμφωνα με τους παλαιότερους πρότυπο για τη Fincantieri που ξεκινούσε και εκείνη την ίδια εποχή και συγκεκριμένα το 1959.
Πέντε δεκαετίες αργότερα οι Ελληνικές μονάδες παλεύουν με οικονομικά, διοικητικά, νομικά, εργασιακά και πολιτικά προβλήματα, έχοντας απαξιωθεί σε σχέση με το ένδοξο παρελθόν τους όταν μαζί με άλλα έκτιζαν και τα ξακουστά SD14 bulkcarriers.
Εδώ θα μου πείτε ότι οι Ιταλοί κτίζουν Ferrari και εμείς ούτε ποδήλατα, αλλά όμως στη ναυτιλία που κατέχουν μόνο το 1% του παγκόσμιου στόλου δε θα μπορούσαν να μας ανταγωνιστούν.
Ελληνική Ναυτασφαλιστική Αγορά
Η Ελληνική Ναυτασφαλιστική Αγορά είναι σχεδόν ανύπαρκτη, παρόλο που στη χώρα μας υπάρχουν διεθνείς ασφαλιστικές εταιρείες όπως η ΑΧΑ, η Allianz, η Generali, η Gerling, η Ergo, κ.λ.π., που στη χώρα τους και σε άλλες πολλές χώρες όπου έχουν υποκαταστήματα όπως η Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία, Λονδίνο, κ.λ.π. ασφαλίζουν πλοία, στην Ελλάδα ΚΑΜΙΑ από τις παραπάνω εταιρίες δεν ασφαλίζει πλοία.
Αυτό συμβαίνει σε μία χώρα που είναι πρώτη στην παγκόσμια ναυτιλία.
Εάν αυτές οι διεθνείς εταιρείες ασφάλιζαν πλοία στην Ελλάδα, θα υπήρχε 100% capacity και ένα μεγάλο μέρος των ασφαλίστρων θα έμεναν στην Ελλάδα προσφέροντας δουλειά σε πολλούς Έλληνες.
Το γιατί δεν συμβαίνει αυτό δεν το ξέρω, ας το βρούνε οι αρμόδιοι υπουργοί, οικονομολόγοι, κ.λ.π.
Στο σημείο αυτό θα μπορούσαμε ξανά να ανατρέξουμε στο παρελθόν μας μνημονεύοντας τις παθογένειες της φυλής μας, ενθυμούμενοι τον εξορισμό του Θεμιστοκλή, του Βενιζέλου, τη δολοφονία του Σωκράτη, του Καποδίστρια, την φυλάκιση του Κολοκοτρώνη, κ.λ.π.
Τους Έλληνες εφοπλιστές δεν θα μπορέσουμε να εξορίσουμε;
Σύμφωνα με το πρόσφατο συνέδριο της Ι.U.Μ.Ι. (International Union of Marine Insurance) που έλαβε χώρα στο Hong Kong 21 – 24 Σεπτεμβρίου 2014, η παγκόσμια παραγωγή ασφαλίστρων στις θαλάσσιες ασφαλίσεις για το οικονομικό έτος 31/12/2013 ανέρχεται στα 34.178 δις. δολάρια.
Η ελληνική ασφαλιστική αγορά – ακούστε ακούστε -, γράφει μόνο 53.011 εκατομμύρια δολάρια.
Σημειώνεται, ότι όταν αναφερόμαστε στο marine insurance δεν περιλαμβάνουμε τα
P + I clubs που ασφαλίζουν την αστική ευθύνη του πλοίου.
Αναφερόμαστε στην ασφάλιση Hull & Machinery, Cargo, Marine Liability, etc.
Μπορεί να σκεφθεί κανείς το τι θα συμβεί στην Ελλάδα εάν οι εταιρείες που ανέφερα παραπάνω και άλλες Ελληνικές που σίγουρα θα ακολουθήσουν έγραφαν Ναυτασφάλιση στην Ελλάδα αντί για τα αυτοκίνητα και τα σπίτια που ασφαλίζουν σήμερα.
Θα υπήρχε έξαρση των δραστηριοτήτων στις Τράπεζες, σημαντική μείωση της ανεργίας και γενικότερα θα υπήρχε έντονη δραστηριοποίηση σε αρκετούς τομείς της οικονομίας που στηρίζονται από τη ναυτιλία.
Επίσης, έχει μεγάλη σημασία εδώ να πούμε ότι η μέση ηλικία του Ελληνικού στόλου είναι 9,9 έτη, ενώ του παγκόσμιου 12,7 έτη. Μιλάμε δηλαδή για φιλέτο.
Οι Έλληνες εφοπλιστές επενδύουν ναυτιλιακό κεφάλαιο στον τομέα των ακινήτων, της ενέργειας, κατασκευές, τουρισμό, τεχνολογία, τραπεζικά, μεταφορές, κ.λ.π.
Παράλληλα όμως οι Έλληνες εφοπλιστές στηρίζουν τον πολιτισμό, την εκπαίδευση, την υγεία και την κοινωνική πρόνοια μέσω των ατομικών τους φιλανθρωπιών, μέσω της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών, καθώς και μέσω των κοινωφελών τους ιδρυμάτων.
Ενδεικτικά παραδείγματα ιδρυμάτων Ελλήνων Εφοπλιστών είναι τα ιδρύματα Ευγενίδου, Μαριάννας Βαρδινογιάννη – Ελπίδα, Λασκαρίδη, Λεμού, Λάτση, Πατέρα, Τσάκου, Ωνάση, Μαρτίνου, της οικογένειας του Καπετάνιου Νίκολα Φράγκου, αλλά και πολλά άλλα που δεν γνωρίζω.
Συγγνώμη εάν ξέχασα κάποια.
Μεταφέρετε σε εμάς τις έδρες σας
Σε πρόσφατο έγκυρο δημοσίευμα της Εύης Κατσώλη στο Deal (28/11/2014 Παρασκευή), η Κα Κατσώλη γράφει ότι «εκστρατεία για την προσέλκυση των Ελλήνων “Θαλασσοκρατόρων“ έχουν ξεκινήσει διεθνή ναυτιλιακά κέντρα».
Γη και ύδωρ είναι έτοιμα να προσφέρουν στις Ελληνικές εταιρείες προκειμένου να μεταφέρουν την έδρα τους εκεί ή ακόμα και να προσελκύσουν στα νηολόγιά τους όσο το δυνατό περισσότερα πλοία.
Οι χώρες αυτές είναι το Λονδίνο, το Ντουμπάι, το Hong Kong, το Μόντε Κάρλο, κ.λ.π.
Και επειδή η Κυρία Κατσώλη που τη διαβάζω τακτικά είναι έγκυρη δημοσιογράφος, αυτά δεν είναι λόγια του αέρα καθώς έχω και προσωπική πληροφόρηση για το θέμα.
Με το αλαλούμ που γίνεται στο πολιτικό επίπεδο, με απειλές περί φορολογίας, με δηλώσεις ότι οι εφοπλιστές πίνουν το αίμα του λαού και δεν πληρώνουν φόρους, κ.λ.π. κ.λ.π., αυτοί οι Κύριοι θα φύγουν, αν και μερικοί ισχυρίζονται όπως ο συμπαθέστατος κ. Τόλιος ότι οι εφοπλιστές δεν μπορούν να φύγουν γιατί εάν πάνε σε άλλες χώρες θα έχουν υψηλότερο διαχειριστικό κόστος, εγώ ένα μόνο μπορώ να πω:
Κύριοι τα βαπόρια έχουν προπέλες.
