.gif?rand=968)
ΑΛΛΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ
Στην ασφαλιστική ορολογία, κίνδυνος ονομάζεται το ασφαλιζόμενο αντικείμενο είτε αυτό είναι σπίτι, ξενοδοχείο, εργοστάσιο, κατασκευή ενός τεχνικού έργου κ.λπ.
Αντασφαλιστική εταιρεία είναι εκείνη η ασφαλιστική εταιρεία στην οποία η πρωτασφαλίστρια εταιρεία ασφαλίζει κάποιο ποσοστό ενός κινδύνου. Το ποσοστό που κρατά η ίδια η πρωτασφαλίστρια λέγεται ιδία κράτηση.
Η αντασφάλιση γίνεται ώστε η πρωτασφαλίστρια να κατανέμει τον κίνδυνο και παράλληλα να έχει την δυνατότητα να πληρώσει αποζημίωση στην περίπτωση ζημίας η οποία ζημία θα είναι μεγαλύτερη από το ενεργητικό της.
Έτσι, εάν μια ασφαλιστική εταιρεία έχει ενεργητικό π.χ. 2 δισ. ευρώ, μπορεί να εκδώσει συμβόλαιο ασφάλισης για κάλυψη πολύ μεγαλύτερων κεφαλαίων χωρίς να κινδυνεύει να πτωχεύσει στην περίπτωση ζημιών.
Ο έλεγχος κατά πόσο μια ασφαλιστική μπορεί να αντεπεξέλθει σε πιθανές απαιτήσεις αποζημίωσης γίνεται από το αρμόδιο υπουργείο και την εποπτική αρχή, σύμφωνα με το Solvency II.
Ενώ ο ίδιος νόμος, δημιουργεί και το θεσμικό πλαίσιο που διέπει τις ασφαλιστικές εταιρείες για την επιλογή τοποθέτησής τους σε μακροπρόθεσμες επενδύσεις, όπως είναι οι επενδύσεις σε έργα υποδομής, κίνηση που στην δεδομένη περίπτωση είναι καθοριστική για την επένδυση των αποθεματικών των ασφαλιστικών επιχειρήσεων.
Ζημία είναι ένα τυχαίο, βίαιο και μη προβλέψιμο γεγονός το οποίο θα έχει σαν συνέπεια την καταστροφή περιουσιακών στοιχείων ή την πρόκληση σωματικών βλαβών. Η ζημία μπορεί να είναι θετική δηλ. να ζημιώσει απτά αντικείμενα ή αποθετική δηλ. εξαιτίας της θετικής ζημίας να ζημιώσει η εισροή κεφαλαίων όπως για παράδειγμα σε μια περίπτωση φωτιάς όπου καταστρέφεται π.χ. ο παραγωγικός εξοπλισμός μιας εταιρείας με αποτέλεσμα την αδυναμία παραγωγής, δηλαδή πωλήσεων, με συνέπεια την μείωση των εσόδων ή, για σωματικές βλάβες, την αδυναμία εργασίας άρα τον μηδενισμό εισροής εσόδων για τον παθόντα και την οικογένειά του.
Η σχέση ασφαλιστικής εταιρείας και ασφαλισμένου οριοθετείται από το συμβόλαιο ασφάλισης το οποίο είναι ένα νομικό κείμενο.
Η αντίληψη ορισμένων ότι οι ασφαλιστικές εταιρείες δεν πληρώνουν πηγάζει από τους μη ενημερωμένους ασφαλισμένους οι οποίοι δεν γνωρίζουν επακριβώς για ποιους κινδύνους ασφαλίζονται. Δηλαδή δεν γνωρίζουν τους ειδικούς όρους ασφάλισης και τους εξαιρούμενους κινδύνους.
Τα ασφαλιστήρια συμβόλαια αποτελούνται: Από ένα γενικό κείμενο όπου καθορίζονται οι ασφαλιζόμενοι κίνδυνοι από ένα ενσωματωμένο κείμενο εξαιρέσεων όπου αναγράφονται οι κίνδυνοι που εξαιρούνται και δεν καλύπτονται.
Για να περιληφθούν οι κίνδυνοι αυτοί στο περίγραμμα ασφάλισης εκδίδεται πρόσθετη πράξη με ειδικούς όρους με την οποία εξαιρείται η εξαίρεση κάλυψης. Για παράδειγμα στο βασικό ασφαλιστήριο τεχνικών έργων δεν καλύπτεται ζημία που θα προέλθει από δονήσεις κρουστικών ή άλλων εργαλείων. Με την πρόσθετη πράξη ασφάλισης δονήσεων και με επιπλέον καταβολή ασφαλίστρου η ζημία καλύπτεται.
Πολύ ωραία και ενδιαφέροντα νέα με καλές προοπτικές και για τον ασφαλιστικό κλάδο.
Ωστόσο, θα πρέπει να είμαστε κάπως επιφυλακτικοί λαμβάνοντας υπόψη πως παρόμοιες αισιόδοξες ανακοινώσεις γίνονται στο πλαίσιο διαπραγματεύσεων με τους Δανειστές και ενόψει σκληρών μέτρων για φορολογία, ασφαλιστικό, συντάξεις κλπ.