.gif?rand=8556)
Την απόγοήτευσή τους για τον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση επιλέγει να ρυθμίσει το ζήτημα των αποζημιώσεων σε επιχειρήσεις μετά από φυσικές καταστροφές, δηλώνουν τα μέλη της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος (ΕΑΕΕ) σε επιστολή προς τον υπουργό Οικονομικών, Χρήστο Σταϊκούρα, καλώντας την πολιτεία να επανεξετάσει τη συμβολή του ιδιωτικού τομέα μέσα από ένα ολιστικό πλαίσιο κάλυψης για τους επιχειρηματίες και τους πολίτες.
Η ΕΑΕΕ στην τοποθέτησή της καθιστά σαφές ότι δεν υφίστανται κίνητρα στο εν λόγω νομοσχέδιο για την ιδιωτική ασφάλιση, αντίθετα «φέρνει σε δυσμενέστερη θέση τον ευσυνείδητο ασφαλισμένο ο οποίος εν τέλει θα λάβει μικρότερη επιχορήγηση από αυτή που θα λάμβανε αν δεν ασφαλιζόταν».
Κάνοντας αναφορά σε ημιτελείς λύσεις που αποκλείουν την ιδιωτική ασφάλιση και επιβαρύνουν υπέρμετρα το δημόσιο, οι ασφαλιστικές ζητούν από την πολιτεία να προσανατολίσει διαφορετικά την πολιτική της για τις καταστροφές και να μελετήσει την πρόταση της ΕΑΕΕ για καθιέρωση υποχρεωτικής ασφάλισης κατοικιών για τον κίνδυνο του σεισμού.
Ειδικότερα η Ένωση αναφέρει ότι «το σχέδιο νόμου δεν επιλύει το σημαντικό ζήτημα της εξεύρεσης πόρων για την κάλυψη των ζημιών και αυτό συνιστά σε μεγάλο βαθμό τον χαρακτηρισμό της πρότασης ως ανεπαρκούς» και οδηγεί στην υιοθέτηση «αναχρονιστικής προσέγγισης με την προσπάθεια δημιουργίας ενός Οργανισμού Ασφάλισης Φυσικών Καταστροφών». Μάλιστα επισημαίνει ότι θα υπάρξουν περιπτώσεις μεγάλων ζημιών σε βιομηχανικές και αγροτικές μονάδες όπου το κόστος αποκατάστασης που θα επωμιστεί η πολιτεία θα είναι πολύ μεγάλο.
Παρατηρήσεις για το σ/ν:
- Με δεδομένο ότι οι αποζημιώσεις ανέρχονται συνήθως σε υψηλά ποσά – που η Πολιτεία είναι αβέβαιο και πολύ δύσκολο να εξασφαλίσει – το σχέδιο Νόμου αναφέρεται σε «επιχορηγήσεις» χωρίς να ξεκαθαρίζεται το πλαίσιο της αποζημίωσης.
- Παράλληλα, στο Ταμείο Κρατικής Αρωγής που ιδρύεται για την αυτοτέλεια διαχείρισης των πόρων, είναι αμφίβολο εάν θα εξευρίσκονται κάθε φορά οι περιγραφόμενοι πόροι για τη χρηματοδότησή του.
- Το ύψος της επιχορήγησης δεν προσδιορίζεται σαφώς, ούτε ο τρόπος υπολογισμού του, ενώ οι όροι χορήγησης θα έπρεπε να προκαθορίζονται και να είναι δεσμευτικοί. Το ίδιο ερώτημα τίθεται και για τις «αγροτικές εκμεταλλεύσεις» (εδώ νοούνται και οι ιχθυοκαλλιέργειες και οι εν γένει ιχθυογεννητικές μονάδες;) που αναφέρονται στο άρθρο 2 μεταξύ των επιχειρήσεων που δικαιούνται επιχορήγησης. Πέραν της επικάλυψης που δημιουργείται με τις αποζημιώσεις του ΕΛΓΑ, ουδέν αναφέρεται σχετικά με τον τρόπο υπολογισμού της επιχορήγησης, ούτε εάν θα δίδεται επιπλέον της αποζημίωσης του ΕΛΓΑ ή όχι. Από όλα τα ανωτέρω, αντιλαμβανόμαστε ότι ως επιχορήγηση νοείται ποσό που θα καλύπτει μέρος και όχι το σύνολο της ζημιάς, εξαρτώμενο άμεσα από τη ρευστότητα του Ταμείου στη δεδομένη χρονική συγκυρία. Το συμπέρασμα αυτό επιτείνεται από τη χρήση της λέξης «δύναται» στο άρθρο
