.gif?rand=3990)
Για να δικαιούται ο εργαζόμενος – παθών σε εργατικό ατύχημα, χρηματική αποζημίωση λόγω ηθικής βλάβης, αρκεί να συνετέλεσε στην επέλευση του ατυχήματος παράληψη- πταίσμα και ευθύνη του εργοδότη, δηλαδή να είναι αυτός υπαίτιος του ατυχήματος. Τέτοιο πταίσμα θεμελιώνεται και από τη μη τήρηση διατάξεων νόμων, διαταγμάτων ή κανονισμών για τους όρους υγιεινής και ασφάλειας των εργαζομένων.
Για τον προσδιορισμό του ύψους της “εύλογης” αποζημίωσης, το δικαστήριο πρέπει να λαμβάνει υπόψη, εκτός από τα λοιπά προσδιοριστικά στοιχεία (συνθήκες ατυχήματος, έκταση της προκληθείσης σωματικής βλάβης και συνέπειες αυτής, οικονομική κατάσταση των μερών κ.λπ.) και το τυχόν συντρέχον πταίσμα του παθόντος, το οποίο συνεκτιμάται με τα ως άνω στοιχεία γι’ αυτό και δεν επιτρέπεται, μετά τον τελικό καθορισμό του ποσού της χρηματικής ικανοποιήσεως, να μειωθεί εκ νέου τούτο ανάλογα με το ποσοστό της συνυπαιτιότητας.
Σε αντίθεση με τα παραπάνω ο εργαζόμενος δικαιούται να εγείρει την αγωγή του κοινού αστικού δικαίου και να ζητήσει πλήρη αποζημίωση για περιουσιακή ζημία μόνο όταν το ατύχημα μπορεί να αποδοθεί σε δόλο του εργοδότη
Άρειος Πάγος 703/2013
Πηγή: www.eea.gr
Διαβάστε την απόφαση:
[gview file=”https://www.insurancedaily.gr/upload/2013/10/ergatiko-atyxhma.pdf” height=”400px” width=”600px” save=”1″]
Normal
0
Διεερωτώμαι ποιά η σκοπιμότητα του παραπάνω κειμένου. Είναι απλά μια ενημέρωση για να γνωρίζουμε τις αναχρονιστικές πρακτικές που ακολουθούνται στη χώρα μας στην περίπτωση εργατικών ατυχημάτων ή για να υπάρξει προβληματισμός και αντίδραση για τη σύγχρονη αντιμετώπισή του σύμφωνα με τη διεθνή πρακτική; Πιστεύοντας πως είναι το δεύτερο παραπέμπω σε σχετικό άρθρο μου στην ηλεκτρονική διεύθυνση: https://goo.gl/vmN43T
Με την ευκαιρία κρίνω σκόπιμο να επισημάνω πως αποτελεί σοβαρό έλλειμμα εκσυγχρονισμού το γεγονός πως η ΓΕΣΕΕ και οι Συνδικαλιστικοί Φορείς αγνοούν τη συγκεκριμένη παράμετρο. Το ίδιο και για τους διάφορους Εργοδότες που αγνοούν ή «προσπερνάνε» μια τέτοια χαμηλού κόστους Ασφάλιση που δεν έχει μόνο χαρακτήρα κοινωνικής πρόνοιας αλλά αποτελεί και «εργαλείο» χρηματοοικονομικής προστασίας τους στην περίπτωση εργατικών ατυχημάτων που εκ του νόμου αντικειμενικά τους βαραίνουν,
Για το ίδιο θέμα, σοβαρή αδράνεια μπορεί να καταλογιστεί και στην Ένωση Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος για την έλλειψη πρωτοβουλιών ώστε να αναδειχθεί η αναγκαιότητα και να προσφερθεί η απαραίτητη λύση από το θεσμό της Ιδιωτικής Ασφάλισης και στη χώρα μας όπως γίνεται σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.