.gif?rand=6605)
Τους λόγους για τους οποίους είναι σχεδόν αδύνατο η Ελλάδα να προχωρήσει στην έκδοση ενός βιώσιμου νομίσματος εξηγεί σε έκθεσή της η Goldman Sachs, τονίζοντας παράλληλα ότι ενδεχόμενη χρεοκοπία δεν θα οδηγούσε σε διαγραφή χρέους.
Σύμφωνα με τον επενδυτικό οίκο, λόγω του μεγάλου εξωτερικού χρέους, ένα νέο νόμισμα θα λειτουργούσε απλά ως μέσο εσωτερικών πληρωμών, και μάλιστα όχι όλων.
Η Goldman Sachs θεωρεί ότι το κόστος ενδεχόμενης κατάρρευσης των διαπραγματεύσεων μεταξύ της Ελλάδας και των διεθνών πιστωτών είναι μεγάλο και για τις δύο πλευρές (όπως πρωτίστως για την Ελλάδα) και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο εκτιμά ότι ενδέχεται να υπάρξει συμφωνία για τη συνέχιση της χρηματοδότησης. Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει ότι η πιθανότητα ατυχήματος έχει εξαλειφθεί.
Ένα από τα πρώτα και πιο σημαντικά ζητήματα που πρέπει να καταλάβουμε, σύμφωνα με την Goldman, είναι η δομή του ελληνικού χρέους, καθώς όλες οι συμφωνίες διάσωσης αποτελούν διεθνείς συνθήκες με άλλες κυβερνήσεις. Αυτό σημαίνει ότι στην περίπτωση που η Ελλάδα δεν μπορεί να αποπληρώσει το χρέος της, αυτό δεν διαγράφεται αυτομάτως, ειδικότερα από τη στιγμή που τα ομόλογα λήγουν σε 15-30 χρόνια. Επίσης, δεν μπορούν να αλλάξουν υποκείμενο νόμισμα.
Αν προχωρούσε σε Grexit, η Ελλάδα θα απομονωνόταν από τις διεθνείς αγορές και όχι μόνο ως δημόσιο καθώς οι συνέπειες θα άγγιζαν και τον ιδιωτικό τομέα με αποτέλεσμα την κατάρρευση του ελληνικού εμπορίου.
Στην περίπτωση που η Ελλάδα τύπωνε νέο νόμισμα αδυνατώντας να πληρώσει τις υποχρεώσεις της, αυτό το νέο νόμισμα θα είχε περιορισμένη μετατρεψιμότητα σε ευρώ εκτός της Ελλάδας, καθιστώντας το ένα μέσο εγχώριων συναλλαγών. Όμως ακόμη κι έτσι, θα ήταν πολύ δύσκολο οι Έλληνες να θέλουν να έχουν στην κατοχή τους δραχμές.
«Ενώ οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι συνταξιούχοι και οι προμηθευτές του δημοσίου θα πληρώνονταν σε δραχμές, δεν θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν το νόμισμα για να αγοράσουν εισαγώγιμα προϊόντα. Επίσης, τα εξαγώγιμα προϊόντα θα γίνονταν πολύ ακριβά για να αγοραστούν με δραχμές. Έτσι, ακόμη και όσιοι παρέχουν υπηρεσίες (ταξί, κομμωτήρια κλπ) θα αποφεύγουν να δέχονται δραχμές, με αποτέλεσμα η οικονομία να συνεχίσει να κινείται με ευρώ, χωρίς όμως να υπάρχει μία φυσική πηγή ρευστότητας στο εν λόγω νόμισμα. Επομένως, καταλήγει η GS, η δραχμή θα αποτελούσε ένα μη βιώσιμο μέσο «φορολόγησης».
