.gif?rand=146)
[vc_row][vc_column][vc_column_text]
Με αφορμή την άκρως επιτυχημένη πρόσφατη εκδήλωση της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος (ΕΑΕΕ) με θέμα: «Ασφάλιση Νομικής Προστασίας Νέες Προκλήσεις, Νέοι Θεσμοί», θα σταθώ στη δήλωση της κας Νάντιας Σταυρογιάννη, σύμφωνα με την οποία: «Στόχος μας είναι να υπάρχει τουλάχιστον ένα ασφαλιστήριο συμβόλαιο Νομικής Προστασίας σε κάθε οικογένεια και σε κάθε επιχείρηση που δραστηριοποιείται στη χώρα μας».
Πόσο διαφορετική θα ήταν πράγματι η απόδοση της δικαιοσύνης στη χώρα μας, αν όλοι, κάθε οικογένεια, κάθε επιχείρηση, κάθε δραστηριότητα διέθετε ένα ασφαλιστήριο Νομικής Προστασίας! Θα αποδιδόταν γρηγορότερα η δικαιοσύνη; Όχι βέβαια. Ίσως να υπήρχε και μεγαλύτερος φόρτος εργασιών και μεγαλύτερη καθυστέρηση. Θα μπορούσε όμως κάθε θιγόμενος να προσφύγει στη δικαιοσύνη, το τελευταίο αποκούμπι για την αποκατάστασή του, τη δικαίωσή του ή την διεκδίκηση των δικαιωμάτων του.
Γιατί, κακά τα ψέμματα, η δικαιοσύνη είναι… ακριβή. Είναι έξω από τις δυνατότητες του μέσου πολίτη και μάλιστα υπό τις τρέχουσες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες. Και αυτοί που… αδικούν, τις περισσότερες φορές το ξέρουν. Τόσο απλά. Το πότε θα χρειαστούμε νομικές συμβουλές ή νομική υποστήριξη ενώπιον ενός δικαστηρίου, δεν μπορούμε να το προβλέψουμε. Είναι τόσο πολύπλοκη πλέον η καθημερινή μας ζωή, που οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να βρεθούμε κατηγορούμενοι για κάποια πράξη ή παράλειψή μας, αλλά και αντίθετα να πρέπει να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας έναντι των άλλων. Πολλές φορές μάλιστα δεν ευθυνόμαστε εμείς οι ίδιοι για την εμπλοκή μας σε κάποιο γεγονός, ούτε έχουμε προκαλέσει οποιαδήποτε αντιδικία. Υποχρεωνόμαστε όμως να αντιμετωπίσουμε πράξεις και αποφάσεις άλλων, που θίγουν την προσωπική, οικογενειακή ή επαγγελματική μας υπόσταση ή αναγκαζόμαστε να κινηθούμε νομικά. Δυστυχώς όμως, πολλές φορές, ενώ γνωρίζουμε ότι έχουμε δίκιο και ότι πρέπει να το διεκδικήσουμε, δεν ξεκινάμε οποιαδήποτε διαδικασία γιατί γνωρίζουμε ότι είναι ή μπορεί να γίνει τόσο μακροχρόνια, με απρόβλεπτα έξοδα και επιπτώσεις, που πιθανότατα ανατρέπουν τον προσωπικό και οικογενειακό μας προγραμματισμό.
Είναι εφικτός ο στόχος (ή η ευχή) της κας Σταυρογιάννη; Όλα είναι δυνατά, αλλά και η ασφάλιση Νομικής Προστασίας εντάσσεται στην γενικότερη έλλειψη ενημέρωσης του καταναλωτικού κοινού, των Πολιτών, για το αγαθό της ασφάλισης. Η επαφή του σύγχρονου έλληνα με την ασφαλιστική αγορά, όχι σήμερα αλλά τις τελευταίες δεκαετίες, έχει εμπεδώσει ένα αρνητικό κλίμα που αμφισβητεί και τα αυτονόητα. Ακόμα και την στιγμή που σωστά και ορθά αποζημιώνεται, την θεωρεί… εξαίρεση, ότι ήταν τυχερός! Ο έλληνας καταναλωτής συμπεριφέρεται σαν να «αρνείται να ενημερωθεί» για τις ασφαλίσεις, τις απορρίπτει πριν ακούσει. Για τον λόγο αυτό είναι τεράστιο το φορτίο, τόσο των Εταιρειών, όσο (και ίσως κυρίως) των Ασφαλιστικών Διαμεσολαβητών, να αλλάξουν το κλίμα. Από την άλλη, η Πολιτεία, δεν βοηθά, συμπεριφέρεται ως Τιμωρός ή… Μπαμπούλας. Τελικά, αν ένα αντικείμενο όπως Η ΑΣΦΑΛΙΣΗ, από το οποίο ωφελημένοι είναι όλοι, Πολιτεία-Εταιρείες-Διαμεσολαβητές-Καταναλωτές, δεν έχει καταστεί εφικτό να επικοινωνηθεί σωστά και πειστικά προς την κοινωνία, τότε υπάρχει βαθύτερο πρόβλημα, που πρέπει να αναδειχθεί και να επιλυθεί.
Σε κάθε περίπτωση, εκδηλώσεις σαν την πρόσφατη, είναι πολλαπλά χρήσιμες, απλώς δεν αρκούν. Πρέπει να συνδυάζονται και με συντονισμέμες, μακροχρόνιες και καλά μελετημένες πρόσθετες ενέργειες ενημέρωσης των εν δυνάμει Πελατών, ως ατόμως και ως φορέων.
Ένα συμβόλαιο Νομικής Προστασίας δεν αποδίδει δικαιοσύνη. Δίνει όμως τη δυνατότητα σε έναν Πολίτη να εκπροσωπηθεί, είτε στο δικαστήριο είτε στις διαπραγματεύσεις, με ίσους όρους, απέναντι σε ισχυρούς αντιπάλους-αντιδίκους. Και αυτό είναι ίσως το σημαντικότερο, η αίσθηση της δικαιοσύνης, ακόμα και μόνο ως προς την διεκδίκησή της.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
