.gif?rand=8309)
του Μελά Γιαννιώτη*,
Επανέρχεται στην επικαιρότητα το εξαιρετικά ενδιαφέρον θέμα της ασφαλίσεως αυτοκινήτων με ξένες πινακίδες κυκλοφορίας, εξαιτίας αγνοίας των σοβαρών κινδύνων που μπορεί να αντιμετωπίσει ο ασφαλιζόμενος και τα εμπλεκόμενα εθνικά Γραφεία Διεθνούς Ασφαλίσεως.
Να δούμε πρώτα το νομικό μέρος, όπως το διατυπώνει το ελληνικό Γραφείο Διεθνούς Ασφαλίσεως (Γ.Δ.Α.) και στην συνέχεια τις πιθανές συνέπειες.
Η έκδοση διεθνούς πιστοποιητικού ασφαλίσεως αυτοκινήτου (Πράσινη Κάρτα) είναι απολύτως απαγορευμένη στις ασφαλιστικές επιχειρήσεις όταν η πινακίδα κυκλοφορίας ανήκει (έχει εκδοθεί) σε άλλο κράτος και στο οποίο η ασφαλιστική επιχείρηση δεν διαθέτει επίσημη και νόμιμη εγκατάσταση ή δεν λειτουργεί Γραφείο Διεθνούς Ασφάλισης (Άρθρο 73 του Εσωτερικού Κανονισμού, L. 192/23/03 EU).
Κατά την προσαρμοσμένη στο Κοινοτικό Δίκαιο ελληνική νομοθεσία (άρθρο 2α, Ν.Δ. 400/70) ορίζεται ως κράτος-μέλος το κράτος που καταχώρησε στα μητρώα του και εξέδωσε τις πινακίδες κυκλοφορίας κάθε είδους οχήματος.
Κατά παρέκκλιση των παραπάνω απαγορευτικών διατάξεων και σχετικά με την εγκατάσταση ασφαλιστικής επιχειρήσεως σε άλλο κράτος είναι δυνατή και επιτρεπτή η ασφάλιση οχήματος με ξένες πινακίδες κυκλοφορίας μόνον εφόσον η ασφαλίζουσα επιχείρηση λειτουργεί στο κράτος που εξέδωσε τις πινακίδες κυκλοφορίας με «καθεστώς ελεύθερης παροχής υπηρεσιών» (ΕΠΥ).
Αυτό το «καθεστώς» απαιτεί προηγουμένως να ενημερωθεί το κράτος-μέλος καταγωγής της ασφαλιστικής επιχειρήσεως για την πρόθεση ασκήσεως εργασιών ασφαλίσεως οχημάτων σε άλλο ή άλλα συγκεκριμένα κράτη, με υποβολή πληρεξουσίου διορισμού ειδικού αντιπροσώπου της στο ξένο ή ξένα κράτη και ο οποίος θα διαθέτει επαρκείς εξουσίες να αντιπροσωπεύει την ξένη ασφαλιστική επιχείρηση στην χώρα του έναντι των προσώπων που ζημιώθηκαν ή έχουν απαιτήσεις, όπως και έναντι των τοπικών αρχών.
Ο ειδικός αντιπρόσωπος δεν έχει δικαίωμα να ασκεί ασφαλιστικές δραστηριότητες για λογαριασμό της επιχειρήσεως που τον διόρισε. Δηλαδή δεν αποκτά την ιδιότητα του Ασφαλιστή εκ του πληρεξουσίου διορισμού του.
Υποχρεούται επίσης η ασφαλιστική επιχείρηση, που επιθυμεί να εργασθεί με καθεστώς ΕΠΥ, να εγγραφεί ως μέλος του Γραφείου Διεθνούς Ασφαλίσεως και του ειδικού Οργανισμού Αποζημιώσεων (Επικουρικό Κεφάλαιο στην Ελλάδα) της χώρας ή χωρών όπου θα επεκτείνει τις δραστηριότητες της ασφαλίσεως οχημάτων, πέραν των αντιστοίχων της χώρας καταγωγής της.
Τα παραπάνω προκύπτουν από τις διατάξεις του προσαρμοσμένου άρθρου 42β, παρ. Β1, Ν.Δ. 400/70 της εθνικής μας νομοθεσίας και, όπως αναφέρει το Γ.Δ.Α. Ελλάδος, τα ίδια προφανώς θα περιλαμβάνονται και στις νομοθεσίες των άλλων χωρών μελών της Ε.Ε. και του Ε.Ο.Χ.
Να δούμε τώρα τις πιθανές συνέπειες για τον ασφαλιζόμενο, αλλά και για το κάθε εμπλεκόμενο εθνικό Γραφείο Διεθνούς Ασφαλίσεως αν κάποιος κάτοχος οχήματος το ασφαλίσει σε ασφαλιστική εταιρία άλλης χώρας από αυτή που έχει καταχωρημένες τις πινακίδες κυκλοφορίας και η οποία δεν έχει εγκατάσταση, ούτε εργάζεται με καθεστώς ΕΠΥ στην χώρα αυτή.
Σε περίπτωση προκλήσεως ζημίας από το συγκεκριμένο όχημα και μη καταβολής αποζημιώσεων από την ασφαλίζουσα εταιρία μπορεί να κληθεί το εθνικό Γραφείο Διεθνούς Ασφαλίσεως της χώρας όπου ανήκουν οι πινακίδες κυκλοφορίας (και όχι το εθνικό Γραφείο της ασφαλίζουσας εταιρίας) να πληρώσει τις προξενηθείσες ζημίες, οπότε, εφόσον πληρώσει και αν δεν επανεισπράξει τα καταβληθέντα, θα στραφεί κατά του ασφαλισμένου για την επανείσπραξη όσων κατέβαλε, πλέον τόκων και εξόδων.
Αν λάβουμε υπόψη μας ότι σε πολλές χώρες τα ασφαλιζόμενα ποσά είναι απεριόριστα, όπως και τα ποσά των Πρασίνων Καρτών Διεθνούς Ασφαλίσεως, τότε ο καθένας μας μπορεί να αντιληφθεί σε πόσους σοβαρούς κινδύνους είναι δυνατό να εκτεθεί με την τυχόν ασφάλιση του οχήματός του σε ξένες ασφαλιστικές επιχειρήσεις που δεν πληρούν όλες τις παραπάνω προϋποθέσεις και τις οποίες δεν είναι εύκολο να διαπιστώσει ο ίδιος ή ακόμη και ο μη καλώς ενημερωμένος Ασφαλιστής του.
Τέλος και μετά από τις πρωτοφανείς διεθνείς εξελίξεις εκ της γενικευμένης παγκόσμιας οικονομικής κρίσεως, που ήδη βλέπουμε και βιώνουμε καθημερινά, θα πρέπει να ενεργούμε απολύτως εθνικώς και να επιλέγουμε ελληνικώς, κατά το παλαιό, σίγουρο και σταθερό δίδαγμα «παπούτσι από τον τόπο σου».
*Ο Μελάς Γιαννιώτης είναι Πρόεδρος του Ομίλου «ΙΝΤΕΡΣΑΛΟΝΙΚΑ» & της «Ένωσης Ασφαλιστών Βορείου Ελλάδος».
Εκτιμώ ότι βαθμιαία θα οδηγηθούμε στην πλήρη ενοποίηση της ασφαλιστικής αγοράς (ιδε fifth directive , EU Regulation 44/2001 ) κατά τρόπο που ασφαλιστήριο που εκδίδεται σε οποιαδήποτε χώρα – μέλος να έχει πλήρη ισχύ και σε οποιαδήποτε άλλη χώρα – μέλος και τα προβλήματα στα οποία αναφέρεστε στο άρθρο σας όπως και άλλα που υφίστανται θα επιλυθούν οριστικά.
Τυγχάνει να θαυμάζω τη δυνατότητα επικοινωνίας που προσφέρει το Διαδίκτυο μολονότι πολλές φορές σε παρασύρει σε καταχρήσεις…
Η αλήθεια είναι ότι το παράδειγμα του κυρίου Μελά Γιαννιώτη είναι θεωρητικό καθότι μόνον ένας απατεώνας θα μπορούσε να διαθέσει στην Ελληνική αγορά ασφαλιστήριο συμβόλαιο αυτοκινήτου αλλοδαπής εταιρείας χωρίς εγκατάσταση ή τήρηση της διαδικασίας ΕΠΥ.
Θα ήθελα όμως με την ευκαιρία να απευθύνω στον κύριο Μελά Γιαννιώτη το ακόλουθο πρακτικό ερώτημα:
Αν υπό το σημερινό καθεστώς, ένα Ελληνικό αυτοκίνητο ασφαλισμένο στην INTERSALONICA, κυκλοφορήσει με πράσινη κάρτα στη Γερμανία και προκαλέσει πολύνεκρο ατύχημα, για το οποίο το Γερμανικό Γραφείο Διεθνούς Ασφάλισης απαιτήσει αποζημίωση ύψους 2.000.000 ευρώ από το αντίστοιχο Ελληνικό ΓΔΑ, το υπερβάλλον ποσό (του Ελληνικού κατωτάτου ορίου) που είναι 1.500.000 ευρώ θα το πληρώσει ποιος?
1. Το Ελληνικό Γραφείο Διεθνούς Ασφάλισης ?
2. Η INTERSALONICA ?
3. Ο ίδιος ο ασφαλισμένος ?
Εφερα το αμαξι μου απο το Μιαμι για τουρισμο και πλιρωνω 180 Ευρο το μηνα, δεν υπαρχει πιο φτινη ασφσλεια?
Ειμαι Αμερικανος, το αυτοκινητο Μερσεντες 420 ΣΕΛ μοντελο 1991.