Σήμερα περισσότερο από ποτέ προκύπτει η επιτακτική ανάγκη της εξ – ασφάλισης. Είτε πρόκειται για επαγγελματική ασφάλιση είτε για Νοσοκομειακά προγράμματα είτε για ασφάλεια ζωής, οι Έλληνες δεν δείχνουν ακόμη να έχουν εξοικειωθεί με το θεσμό της Ιδιωτικής Ασφάλισης.
Είναι γνωστό ότι η αγορά ιδιωτικής ασφάλισης στην Ελλάδα δεν είναι ακόμα τόσο ανεπτυγμένη όσο στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα ανά κεφαλή ασφάλιστρα για κάλυψη ζωής και άλλες καλύψεις στην Ελλάδα αντιστοιχούν σε λιγότερο από το ένα τέταρτο του μέσου όρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι Έλληνες δεν προστατεύουν συνήθως ούτε και το σπίτι τους ή άλλα κτίρια, παρ όλο που αυτά έχουν μεγάλη συναισθηματική αξία για τους περισσότερους και αποτελούν το μεγαλύτερο ποσοστό της συνολικής περιουσίας τους.
Αυτή η παθητική στάση του κλάδου Zημιών της Ασφαλιστικής Αγοράς θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ευκαιρία για ορισμένες ασφαλιστικές εταιρείες, ώστε ο μέσος όρος των ασφαλίστρων να φθάσει το επίπεδο που απαντάται σε άλλα κράτη-μέλη της Eυρωπαϊκής Ένωσης. Ωστόσο, η διαφορά μεταξύ της Ελλάδας και της υπόλοιπης Ευρώπης δεν φαίνεται να μειώνεται, ή, αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, αυτό γίνεται με πολύ βραδείς ρυθμούς. Kαι λογικά, από την ανωτέρω διαπίστωση προκύπτει το εύλογο ερώτημα «Γιατί οι Έλληνες είναι τόσο επιφυλακτικοί απέναντι στα πλεονεκτήματα της ιδιωτικής ασφάλισης;»
Η μεγάλη διαφορά μεταξύ της νοοτροπίας που επικρατεί στην Ελλάδα και στην υπόλοιπη Ευρώπη εξηγεί εν μέρει το φαινόμενο αυτό. H πλειονότητα των Eλλήνων θεωρούν πολύ πιο σημαντικό να απολαμβάνουν τη ζωή στο παρόν από το να σκέφτονται, πόσο μάλλον να ανησυχούν και να προγραμματίζουν, για το μέλλον. Και στην απίθανη (για αυτούς) περίπτωση που όντως κάτι πάει στραβά, γνωρίζουν ότι μπορούν να βασιστούν στην οικογένειά τους, με την οποία οι δεσμοί είναι στενότεροι απ ό,τι στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Εξάλλου, η πεποίθηση ότι το κράτος φροντίζει αυτούς που έχουν ανάγκη, αν και χάνει όλο και περισσότερο έδαφος, εξακολουθεί να είναι πιο διαδεδομένη στην Ελλάδα απ ό,τι σε άλλες χώρες. Ένας άλλος λόγος για τη μικρή εκτίμηση που τρέφουν οι Έλληνες απέναντι στην ιδιωτική ασφάλιση έχει ίσως να κάνει με τον τρόπο με τον οποίο προωθείται αυτή στην Ελλάδα. Βέβαια, η προώθηση ασφαλιστικών προϊόντων γίνεται παντού με δυναμικό τρόπο, είναι όμως αξιοσημείωτο πως στην Ελλάδα τα προϊόντα πραγματικά «πλασάρονται» στους καταναλωτές χωρίς ουσιαστική ενημέρωση και περαιτέρω επεξηγήσεις. Aποτελεί κοινή διαπίστωση ότι η πλειονότητα των Eλλήνων υπογράφει ασφαλιστήρια συμβόλαια, ενδίδοντας συνήθως στις μακροχρόνιες πιέσεις κάποιου γνωστού τους ασφαλιστή, ενώ τις περισσότερες φορές δεν γνωρίζουν καν τι προϊόν αγοράζουν και αν πραγματικά το χρειάζονται. Αρχίζει έτσι ένας φαύλος κύκλος. Πρώτον, η ασφαλιστική κάλυψη είναι συνήθως ανεπαρκής και δεν παρέχει την προστασία που απαιτείται έναντι σοβαρών κινδύνων. Δεύτερον, όταν ο ασφαλιζόμενος δεν κατανοεί την κάλυψη που του παρέχεται με την αγορά ενός προϊόντος, έχει συχνά μεγάλες προσδοκίες και, τελικά, σε περίπτωση πιθανής αξίωσης αποζημίωσης, απογοητεύεται. Έπειτα από μια τέτοια απογοήτευση, η εκτίμησή του για την ιδιωτική ασφάλιση πέφτει ακόμα πιο χαμηλά και ο καταναλωτής θα δυσκολευτεί πολύ να πεισθεί ξανά.
Λόγω της ελλιπούς πληροφόρησης και εκπαίδευσης από τις ασφαλιστικές εταιρείες, οι περισσότεροι Έλληνες δεν κατανοούν τη βασική λειτουργία της ασφάλισης. Ένα ασφαλιστήριο συμβόλαιο καλύπτει τις οικονομικές συνέπειες ενός αβέβαιου συμβάντος (π.χ. ανικανότητα για εργασία, καταστροφή κατοικίας) με την καταβολή ασφαλίστρου στην ασφαλιστική εταιρεία. Η ασφαλιστική εταιρεία θα υπολογίσει τα ασφάλιστρα με τέτοιο τρόπο, ώστε, στατιστικά, τα ασφάλιστρα που θα λάβει να είναι περισσότερα από το ποσόν που θα καταβάλει στους ασφαλισμένους για να καλύψει τις απώλειές τους. Εξάλλου, η εταιρεία πρέπει να καλύπτει τα έξοδά της και επιπλέον να παρουσιάζει και κέρδος. Αυτό σημαίνει ότι το ποσόν της αποζημίωσης που λαμβάνει κάποιος από την ασφαλιστική του εταιρεία είναι συνήθως μικρότερο από το ποσόν που έχει καταβάλει ως ασφάλιστρα. Αν, όμως, ένα ασφαλιστικό συμβόλαιο είναι τόσο ασύμφορο, γιατί να το αγοράσει κάποιος; Έχουν δίκιο οι Έλληνες που είναι τόσο αρνητικοί απέναντι στην ασφάλιση;
Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζει κάποιος ότι ο πραγματικός σκοπός της ασφάλειας είναι η προστασία έναντι μερικών βασικών χρηματο-οικονομικών κινδύνων, που θα μπορούσαν να αποβούν καταστροφικοί για ένα άτομο ή μία οικογένεια, και όχι η πρόνοια για όλα τα πιθανά απρόοπτα της ζωής. Για μικρές ζημίες, οι οποίες θα ήταν μεν εκνευριστικές αλλά οπωσδήποτε όχι ολέθριες, θα ήταν ίσως οικονομικότερη λύση για κάποιον να καλύψει τον κίνδυνο ο ίδιος από το να αγοράσει μια ασφάλεια. ‘λλες όμως ζημίες, ακόμα κι αν είναι εξαιρετικά απίθανο να συμβούν, είναι απλώς πολύ μεγάλες για να τις καλύψει ένα άτομο διότι μπορούν να το καταστρέψουν εντελώς οικονομικά. Σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν έχει σημασία αν η αναμενόμενη απώλεια είναι μικρότερη ή μεγαλύτερη από τα ασφάλιστρα. Αυτό που έχει πραγματικά σημασία είναι ότι ο ασφαλιζόμενος δεν έχει τη δυνατότητα να καλύψει μια πιθανή απώλεια, αν αυτή συμβεί.
Για τους νέους επαγγελματίες, των οποίων τα βασικά εφόδια είναι η μόρφωση και το εισόδημα από την εργασία τους, το να μη μπορούν να εργαστούν λόγω προβλημάτων υγείας συνιστά σοβαρότατο κίνδυνο και είναι απίθανο να καλυφθεί επαρκώς από το δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα. Για τις νέες οικογένειες, ο θάνατος του προστάτη της οικογένειας αποτελεί τον πιο σοβαρό κίνδυνο, που πρέπει να καλύπτεται από την κατάλληλη ασφάλεια ζωής. Για κάθε οικογένεια με το δικό της σπίτι, το οποίο αποτελεί σημαντικό μέρος της συνολικής περιουσίας της, η απώλεια αυτού του σπιτιού λόγω πυρκαγιάς ή άλλων καταστροφών θα διέλυε τα οικονομικά της θεμέλια. Τέλος, τα ποσά από πιθανές αξιώσεις προσωπικής αστικής ευθύνης μπορεί να είναι τόσο υψηλά, ώστε να απειλήσουν την οικονομική βιωσιμότητα ενός ατόμου, καθώς τα ελληνικά δικαστήρια επιβάλλουν όλο και μεγαλύτερες αποζημιώσεις για ζημίες εις βάρος τρίτων, ακολουθώντας την τάση που επικρατεί στο εξωτερικό.
ΠAPEXONTAΣ TIΣ KATAΛΛHΛEΣ ΣYMBOYΛEΣ
Ένας καλός χρηματοοικονομικός σύμβουλος πρέπει να βοηθήσει τον πελάτη του να καθορίσει ποιοι κίνδυνοι συνιστούν σοβαρή οικονομική απειλή για αυτόν και ποιοι όχι και κατόπιν να τον βοηθήσει να επιλέξει τα προϊόντα εκείνα που θα καλύψουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις ατομικές του ανάγκες.
Δυστυχώς, πολλά νοικοκυριά έχουν διάφορα ασφαλιστήρια συμβόλαια και ξοδεύουν σημαντικά και συχνά περιττά ποσά σε ασφάλιστρα, χωρίς όμως να καλύπτονται επαρκώς έναντι των πραγματικά σοβαρών κινδύνων. Τι θεωρείται πραγματικά σοβαρό και τι όχι, διαφέρει πολύ από άτομο σε άτομο. Αυτό που έχει πραγματικά σημασία είναι το μέγεθος της πιθανής ζημίας σε σχέση με τη συνολική περιουσία ενός ατόμου και όχι η πιθανότητα να επέλθει αυτή η ζημία. Αν η πιθανή απώλεια είναι σχετικά μικρή, είναι καλύτερο να την καλύψει κάποιος μόνος του. Aν, όμως, αυτή αντιστοιχεί σε σημαντικό μέρος της περιουσίας του, τότε η ασφάλεια είναι απολύτως απαραίτητη.
Ένας πελάτης θα έχει την καλύτερη συμβουλή στο θέμα της ασφάλισης, αν ο σύμβουλός του αναλύσει πρώτα πολύ προσεκτικά τις ανάγκες του με τη μέθοδο του Financial Planning και στη συνέχεια επιλέξει το προϊόν που ταιριάζει καλύτερα στις ατομικές του ανάγκες. Αν ο σύμβουλος έχει τη δυνατότητα επιλογής προϊόντων από πολλές διαφορετικές ασφαλιστικές εταιρείες και όχι μόνον από μία, τότε είναι πολύ πιο πιθανό να οδηγηθεί ο πελάτης στην επιλογή της λύσης που ταιριάζει απόλυτα στις ανάγκες του και, προπαντός, σε λογική τιμή. Αυτή η δυνατότητα επιλογής της βέλτιστης ασφάλειας, επένδυσης ή χρηματο-οικονομικού προϊόντος από πολλές διαφορετικές εταιρείες αποτελεί ένα από τα βασικά πλεονεκτήματα ενός Ανεξάρτητου Χρηματοοικονομικού Συμβούλου.
Αυτός ο εναλλακτικός τύπος παροχής χρηματο-οικονομικών υπηρεσιών, άλλωστε, είναι πλέον καθιερωμένος στις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές χώρες και στις ΗΠΑ, αποτελεί όμως νέο θεσμό για την ελληνική αγορά, στην οποία εισήχθη πρόσφατα από την εταιρεία ASK.
Όταν γίνει πλήρως κατανοητός ο σκοπός της ασφαλιστικής προστασίας, αυτή αποτελεί ένα εξαιρετικά χρήσιμο όργανο μείωσης των οικονομικών κινδύνων της ζωής, στο βαθμό που δεν θα συνιστά πλέον απειλή για την οικονομική ύπαρξη ενός ατόμου ή μιας οικογένειας. Αυτό ακριβώς εκφράζουν τόσο παραστατικά και τα λόγια του Ουίνστον Τσόρτσιλ: «Θα έγραφα τις λέξεις “κάντε ασφάλεια” πάνω στην πόρτα κάθε καλύβας, διότι είμαι πεπεισμένος ότι με απίστευτα μικρές θυσίες μπορούν να προστατευθούν ολόκληρες οικογένειες και περιουσίες από καταστροφές, οι οποίες θα μπορούσαν, διαφορετικά, να τις συντρίψουν για πάντα».
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΑΣ!
ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΛΕΙΨΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΥ ΣΑΣ, ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΚΑΤΑΤΟΠΙΣΤΙΚΗ,
Η ΜΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ‘ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ”!
ΤΟ ΠΛΗΓΜΑ ΜΕΓΑΛΟ , Η ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΚΑΙ Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΚΑΝΔΑΛΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ!
ΠΟΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ;
ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΘΕΙ ΚΑΙ ΤΙ Σ ΑΥΤΗΝ;
ΠΑΡΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΑΝΑΔΙΑΜΟΡΦΩΣΤΕ ΤΟ.
ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΚΑΝΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ ΠΑΡΑ ΠΟΤΕ, ΝΑ ΑΝΘΟΥΣΑΝ ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑΙΑ ΖΩΗΣ, ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ κλπ
200 ΧΙΛ ΚΟΣΜΟΥ ΕΧΟΥΝ ΧΑΣΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ, ΑΠΟ ΕΥΘΥΝΕΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΩΝ,ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΩΝ.
ΚΑΜΙΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ, ΚΑΜΙΑ ΚΡΑΤΙΚΗ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ.
ΤΙ ΨΑΧΝΕΤΕ;