.gif?rand=8549)
Η κλιματική αλλαγή και η πανδημία του κορωνοϊού, δεν είναι απλά σενάρια, είναι δύο υπαρκτοί κίνδυνοι για την παγκόσμια κοινότητα που σε διαφορετικό βαθμό ήδη βιώνουμε τις επιπτώσεις τους.
Οι εθνικές οικονομίες πλήττονται, οι επιχειρήσεις μάχονται για να επιβιώσουν και οι κοινωνίες “ασθενούν” με τις πιο ευαίσθητες ομάδες να σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος των συνεπειών και να βρίσκονται μετέωρες στην πανδημική κρίση.
Δεδομένων των συνθηκών η ασφαλιστική αγορά κρούει των κώδωνα του κινδύνου ότι πρέπει να υπάρξει ταυτόχρονα και πολυεπίπεδα στρατηγική αντιμετώπισης και των δύο, καθώς δεν υπάρχει η πολυτέλεια του χρόνου και της επιλογής να αντιμετωπίσουμε πρώτα την πανδημία και σε δεύτερη φάση το περιβαλλοντικό ζήτημα.
Αυτό ήταν και το κεντρικό μήνυμα της συζήτησης της ΕΑΕΕ “Is Tackling Both Covid-19 Recovery & Climate Change Possible?”, την οποία συντόνισε ο ο κ. Ερρίκος Μοάτσος, Πρόεδρος της Επιτροπής Περιουσίας, Αντασφαλίσεων, Μεταφορών & Σκαφών και συμμετείχαν οι κ.κ. Thilo Herrmannsdörfer, Market Head P&C GCMT, Maura Feddersen, Behavioural Research Consultant, Swiss Re και Andreas Voßberg, Senior Underwriter, Central, Eastern and Southern Europe, Munich Re.
Κλειδί στην μετάβαση μας στην επόμενη μέρα είναι η προσαρμαστικότητα στις νέες συνθήκες και η υιοθέτηση “πράσινης” κουλτούρας στην καθημερινότητά μας, στην εργασία και το επιχειρείν.
Ταυτόχρονα για τη διαχείριση των επιπτώσεων της υπάρχουσας αλλά και μελλοντικά μίας νέας πανδημίας θα πρέπει να υπάρξει πολιτική σύμπραξης με το δημόσιο, λόγω του μεγέθους και της ιδιαιτερότητας του κινδύνου.
Όπως εξήγησε η κα Maura Feddersen, “πρέπει να επιλέξουμε πιο συνειδητά τον τρόπο ζωής μας και να διατηρήσουμε συμπεριφορές που υιοθετήσαμε στην καραντίνα. Παγκοσμίως το 71% συμφωνεί ότι οι κλιματικές αλλαγές είναι εξίσου σημαντικός κίνδυνος με τον κορωνοϊό.
Για να φτάσουμε στο στόχο του 2050 σχετικά με τη μείωση των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα χρειάζονται ριζικές αλλαγές. Στο Ηνωμένο Βασίλειο η παράταση της καραντίνας οδήγησε το 64% των πολιτών να δουλεύει από το σπίτι, το 56% να επικοινωνεί με συναδέλφους με videoκλήση και η χρήση δημοσίων και ιδιωτικών μεταφορών να έχει μειωθεί κατά 48% και 60% αντίστοιχα.
Από την πλευρά του ο Th. Herrmannsdorger αναφερόμενος στην πανδημία του covid-19 είπε ότι “το δημόσιο πρέπει να αναλάβει μεγαλύτερο μέρος στην αποκατάσταση των ζημιών. Οι πανδημίες είναι ιδιαίτερα δαπανηρές και πλήττονται όλοι παράλληλα. Δεν ασφαλίζεται με τα κλασικά μέσα μια πανδημία καθως δεν μπορεί να επωμιστεί μονη της η αγορά αυτό το βάρος. Ο κλάδος είναι έτοιμος να συζητήσει και υπάρχουν εναλλακτικές που βασίζονται σε ιδιώτες είτε σε εθνικά προγράμματα. Παρόμοια πολιτική έχει ακολουθηθεί και σε τρομοκρατικές ενέργειες.
Ο A.s Vossberg ανέφερε ότι “θα μπορούσε η πανδημία να γίνει ευκαιρία για να προσαρμόσουμε την οικονομία μας στην προστασία του περιβάλλοντος. Η επανεκκίνηση της οικονομίας θα πρέπει να προσαρμοστεί στην προστασία του κλίματος. Σύμφωνα με μελέτες το 1/3 των εργαζομένων θέλει να εργάζεται από το σπίτι, και στις ΗΠΑ και την Αυστραλία το ποσοστό αυτό φτάνει το 50%. Αυτό που απασχολεί είναι η διαχείριση του χρόνου. Ο κορωνοϊός μας έμαθε ότι μπορούμε να αλλάξουμε συνήθειες και αυτό πρέπει να κάνουμε και σε σχέση με το περιβάλλον”.
