Το Delphi Economic Forum κατέκλυσε τους ιστότοπους και τα social media με δημοσιότητα περί την Οικονομία, χωρίς οικονομία φωτογραφιών μπροστά στα συνεδριακά banners. Εύλογο, καθώς οικονομικό είναι το forum.
του Γιάννη Ρούντου*
Πολλά τραπέζια τοποθετήσεων είχαν, πράγματι, να προσθέσουν προβληματισμό ανάγνωσης επί των θεμάτων. Μοιραία, στον πληθωρισμό της παρέλασης υπήρξαν και κοινοτοπίες στην πεπατημένη και την επανάληψη και ακόμη, κάποιες παρουσίες έφεραν “αλήθειες του de La Palisse” (λαπαλισάδες) – ταυτολογίες περί του προφανούς και παπαγαλισμούς συμβατικής χρηματοοικονομικής λογιστικής για τη “Βιωσιμότητα και Ανθεκτικότητα”.
Ας διερωτηθούμε, τι τελικά μένει μετά από τόσα πάνελ, κάθε χρονιά. Ποιά είναι η επιδραστικότητα και συμβολή των διαπιστώσεων -που περισσεύουν- και των λιγότερων απόψεων που διατυπώνονται για κρίσιμες, επιτακτικά απαιτούμενες ΑΛΛΑΓΕΣ και ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ: τι σημαίνει το μεγάλο forum για τα περαιτέρω και πέρα από την Οικονομία.
Τι αποκομίζουμε, διαφυλάττουμε και αξιοποιούμε επί τα βελτίω, μετά από τον τόσο θόρυβο και την πληθωρική δημοσιότητα πάνω σε μηνύματα επί μηνυμάτων στο συνεδριακό παλίμψηστο; Διότι, παρ’ όλα αυτά, τα πράγματα στον κόσμο μας πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο…
Στο επίπεδο της επιχειρηματικής κοινότητας, σε αυτή την καθιερωμένη ετήσια συνάντηση μεγάλων διαστάσεων όχι μόνον οικονομικο-επιχειρηματικής αλλά και ηθο-κοσμικής αναφοράς, συμβαίνει για αρκετά πρόσωπα και εταιρείες να αρκούνται στην ικανοποίηση δεδηλωμένης παρουσίας (“να δούμε και να μας δουν στην περαντζάδα”), με δεδομένο το λογιστικό κόστος.
Δεν μπορώ να γνωρίζω για όσους/ες βρέθηκαν στους Δελφούς αυτές τις ημέρες, τον βαθμό του ενδιαφέροντός των για την ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΦΕΡΕΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΜΑΓΝΗΤΙΚΟΣ ΤΟΠΟΣ.
Μια τέτοια ουσιαστική ΑΝΤΙΣΤΙΞΗ αξίζει να αναδειχθεί κατ’ ελάχιστο με φωτογραφίες υπαινικτικές του πολιτιστικού φορτίου των Δελφών. Η πανοραμική θέα διαρκείας, νιώθω πως τροφοδοτεί τη διόραση για τη μεγάλη εικόνα που συχνά μας διαφεύγει…
Ποια είναι τα κεφάλαια που τοποθετούν στον Πολιτισμό οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα σήμερα και με ποια ένταση επίδρασης που να διαμορφώνει καθοριστικά την επιχειρηματική κουλτούρα τους; Το DNA των εταιρειών διαμορφώνεται στην ιδιοσυστασία των ανθρώπων της και αυτό δεν κατευθύνεται με συνταγογραφήσεις για το “ανθρακικό αποτύπωμα” στο πλαίσιο μιας εξ ορισμού επαγγελματικής (άλλωστε) υποχρέωσης και ευθύνης.
Τι εκφράζουν τα τρία γράμματα του αρκτικόλεξου ESG ως φιλοδοξία πέρα από το “ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και την εμπιστοσύνη των επενδυτών”, την “εξασφάλιση χρηματοδότησης” ως επόμενο επίπεδο στη μονοδιάστατη προσέγγιση της υποχρεωτικής συμμόρφωσης και των καθοδηγήσεων από παρόχους συμβουλευτικής υποστήριξης; Ο μόνος δρόμος για να ξεπεράσουμε τα αρνητικά σύνδρομα ενός εξαναγκασμού που επιφυλάσσει η Υποχρεωτικότητα, είναι ο δρόμος της κατανόησης της Βιωσιμότητας μέσα από τον Πολιτισμό.
Κάθε επένδυση στον Πολιτισμό καλλιεργεί βαθύτερες προσδοκίες Βιωσιμότητας, καθώς ανοίγει τον ορίζοντα πολύ πιο πέρα σπό την οικονομία. Μπροστά από τις εκθέσεις, οφείλουμε να βάζουμε την εταιρική κουλτούρα – τα πολιτιστικά γνωρίσματα του οργανισμού που αντικρίζονται σε κάθε μονάδα των (τόσο ρευστών) ανθρωπίνων πόρων του. Η σμίλευση της Ηθικής Ευθύνης δημιουργεί το μορφωτικό υπόστρωμα για στερεά και μακροχρόνια αποτελέσματα, αλλάζοντας πρωτίστως τον άνθρωπο. Αυτό, στο οποίο υστερεί η επιχειρηματική κοινότητα, το χρειάζεται ο κόσμος μας για να γίνει καλύτερος, πριν οποιοδήποτε κέρδος από βαμμένα “πράσινα ομόλογα” αμφιβόλων επενδύσεων και πρόσκαιρων επιχειρηματικών στοχεύσεων και σκοπιμοτήτων.
Όσα δεν λέγονται στους Δελφούς για τον (υποτιμημένο) ρόλο του Πολιτισμού στον αξιακό κόσμο μας θα θιγούν, ευελπιστώ, προσεχώς κατά την ετήσια Συνάντηση των Εταιρικών Μελών της Κίνησης Πολιτών “ΔΙΑΖΩΜΑ” (diazoma.gr). Εκεί, θα έχω την πρόκληση να συντονίσω ένα τραπέζι συνομιλητών για τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΩΣ ΔΡΟΜΟ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΕΙΦΟΡΙΑ.
Ειδικότερα, με το “ΔΙΑΖΩΜΑ” όχημα προσέγγισης της Βιωσιμότητας και των κριτηρίων ESG μέσω των ιδεών και των πράξεων της πολιτιστικής και πολιτισμικής λογικής, για τον τρόπο με τον οποίο τα ηθολογικά φαινόμενα των επενδύσεων στον Πολιτισμό μπορούν να παράγουν οικονομικό πλούτο για την κοινωνία.
(*) Ο Γιάννης Ρούντος διετέλεσε στέλεχος επί 40ετία στην επιχειρηματική κοινότητα σε θέσεις διευθυντικής ευθύνης, με αξιοσημείωτο δημιουργικό έργο στην Επικοινωνία και διοικητικό έργο στους τομείς για τις Εταιρικές Υποθέσεις & Σχέσεις, τη Δημόσια Εικόνα και την Εταιρική Ευθύνη & Βιώσιμη Ανάπτυξη στην ασφαλιστική αγορά (1994-2021 στην Interamerican). Μετά την ολοκλήρωση της επαγγελματικής διαδρομής του, δραστηριοποιείται σε θέματα για τον Πολιτισμό και τη Βιωσιμότητα ως σύμβουλος και πρεσβευτής καλών ιδεών και πράξεων.
