.gif?rand=6884)
Στην Ιστοσελίδα της Ένωσης Ασφαλιστών Βορείου Ελλάδος-ΕΑΒΕ γίνεται υποδοχή του επισκέπτη με τα πολλά ποιητικά και πραγματικά «Π» της Θεσσαλονίκης, που ακολουθούν.
Γράφει και αποκαλύπτει ο Μελάς Γιαννιώτης
«Πανδώρα από τη φύση της» λέγει και ορίζει ένα από τα «Π» της Θεσσαλονίκης.
Ποια, όμως, είναι αυτά, τα όχι λίγα και μερικά, αλλά πολλά και από την φύση Παν-δώρα της;
Θα τα δούμε στην συνέχεια από τον πλούτο του περιεχομένου των Τουμπών της και των χρυσοφόρων ποταμών της, ένας από τους οποίους έφερε την ονομασία Ηδωνός, πριν από πέντε χιλιάδες χρόνια, μετέπειτα μετονομάσθηκε από τους Μακεδόνες Εχέδωρος, πριν από τουλάχιστον 2.500 χιλιάδες χρόνια, ονομαζόμενος τώρα ως…Γαλλικός!! Γιατί και ποια «φάβα» κρύβει ο «λάκος» εδώ; Έχει σχέση με την τώρα Πρεσπική Συμφωνία;
Στο δίτομο και μεγάλων διαστάσεων βιβλίο μου (κασετίνα) με τίτλο «Αλειφούσης της Πόλεως» (Θεσσαλονίκη 2007), που είναι προϊόν Ιστορικο-πραγματικής Έρευνας πέντε ετών για την πορεία και εξάπλωση παγκοσμίως του Ελληνο-μακεδονισμού και στην σελίδα 297, α΄ τόμου, αναφέρω τα εξής: «Σε οικτίρω, Συνέλληνα»!
Και εξηγώ εκεί δια πολλών και περί πολλών (910 μεγάλες σελίδες) και εδώ δι’ ολίγων ότι λόγω της επιβληθείσας και συνεχιζόμενης «άγνοιας και αμάθειάς» μας για τον αμύθητο φυσικό πλούτο μας αλλά και την μοναδική στον κόσμο πνευματική δημιουργία μας, με πρώτη εξ αυτών την φωτοδότρα των πάντων πνευματική Ελληνική γλώσσα, οι αιωνίως βάρβαροι ελληνογλωσσικά, αδυνατούντες να προφέρουν ορθά τις λέξεις «σε οικτίρω», τις πρόφεραν παρεφθαρμένα ως «σικτίρ».
Όπως και το ιπποδρόμιο ως «μπουντρούμ», το καλλιδρόμιο ως «καλτερίμ», το κάποτε παγκοσμίως καθιερωμένο «στην Πόλη» (Κωνσταντινούπολη) ως «Ισταμπούλ» και άλλα αμέτρητα παρόμοια σε όλες τις λοιπές και παπαγαλιστικές γλώσσες του κόσμου. Ιδού και οι συνέπειες αυτών:
Σου εξήγησε μήπως, αγαπητέ μου Συνέλληνα, κάποιος δοτός και από τα κοινά αμειβόμενος, ποιες, που και τι ήταν οι («τηλεπικοινωνιακές») «Τούμπες» της Μακεδονίας; Από τις Αιγές και την Πέλλα, με διαχωρισμό τους βορείως και δυτικά της Θεσσαλονίκης και μέχρι την πολύχρυση και πολυπνευματική Αμφίπολη, όπου και η «Τούμπα» (τεχνητός λόφος) Καστά, με τα παγκοσμίου θαυμασμού ελληνομακεδονικά δημιουργήματα (που ξαναθάφτηκαν ταχύτατα και επιβλήθηκε δημόσια φίμωση και λογοκρισία, μέχρι και άρνηση σοβαρότατης Ιδιωτικής προσφοράς για την συνέχιση των ερευνών) και με άλλη νότια γραμμή συνεχών και αλλεπάλληλων Τουμπών μέχρι την Όλυνθο Χαλκιδικής, που βλέπουν, αλλά δεν γνωρίζουν και ούτε κατανοούν τι βλέπουν, εκατομμύρια διερχομένων επισκεπτών, ξένων και Ελλήνων, ετησίως;
Και σκέφθηκες, μήπως, από μόνος σου, αγαπητέ Συνέλληνα, το πολύ απλό και αυταπόδεικτο ότι, αφού η μόλις πρόσφατα και μερικώς εξερευνηθείσα «Τούμπα» Καστά στην Αμφίπολη, απέδειξε ότι περιέχει τους αυτούς και ίδιους αμύθητους θησαυρούς ιδίων έργων τέχνης, με τους ολόχρυσους θησαυρούς και έργα τέχνης των Αιγών, όλες οι άλλες και υπαρκτές μέχρι σήμερα, τι περιείχαν ή περιέχουν;
Περιμένεις, μήπως, από την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ, δια του αυτού και ίδιου όποιου άλλου «Συνδικάτου», να εξερευνήσουν αυτοί τις δικές μας εδώ Τούμπες και να σου αποκαλύψουν αν και πόσα χρυσάφια και, πολυτιμότερα από αυτά, Έργα Τέχνης, βρήκαν; Νομίζεις ότι είναι Ανδρόνικοι και όχι Ελγίνοι; Αλλάζει, μήπως, ο λύκος όταν φοράει προβιά;
Και τώρα πρόσεξε τα επόμενα:
Ανακηρύχθηκαν, μήπως, όπως υποχρεώνει ο νόμος περί προστασίας αρχαιοτήτων και πολιτιστικής κληρονομιάς ως αρχαία μνημεία, όλες οι υπέργειες Τούμπες και καταχωρήθηκαν όλες στο προβλεπόμενο Μητρώο; Έγινε δημοσίως και καλώς γνωστό αυτό με ονομασίες, αριθμήσεις, περιγραφές και τοποθεσίες, ιδιαίτερα προς τους δικαιούχους Δημότες κάθε τοπικής τους Τούμπας-αρχαιότητας;
Αν αυτές οι Τούμπες ήταν διασωσμένες μεταξύ Αθηνών, Θηβών και Σπάρτης, θα τολμούσες να τις «θάψεις»; Δηλώνω υπεύθυνα ότι ως Δημότης και κάτοικος στην περιοχή Αεροδρομίου Θεσσαλονίκης κατά τα τελευταία 40 χρόνια, βλέπω καθημερινά και γνωρίζω τέσσερις (4) αλληλοδιάδοχες Τούμπες-αρχαιότητες, αλλά ποτέ δεν είδα κάποια σχετική γραφή και ούτε άκουσα κάτι σχετικό με εξερεύνησή τους ή έστω ενδιαφέρον, σχέδια αξιοποιήσεως, προστασία και φύλαξή τους. Και αυτοδιδάχθηκα, ερευνητικά και εξ ιδίων μου, ότι μεταξύ αυτών των τεσσάρων Τουμπών, υπήρχαν δύο πανάρχαιες πόλεις με την ονομασία Θέρμη και Ραίκηλος, με την δεύτερη να έχει ιδρυθεί από την Πρώτη Συνομοσπονδία Μακεδόνων και Αθηναίων, πριν από το 500 π.Χ και επί Αμύντα Α΄ και Πεισιστρατιδών.
Το Σκήπτρο της Διχόνοιας, που περιγράφει ο Εθνικός Ποιητής (και απορώ πως και γιατί δεν τον κατάργησες ακόμη ως «Εθνικό»), εσύ λαοπλάνε Δημοκόπε και εσύ Μακεδονοκόπε, το επιβάλλατε μεταξύ αδελφών Ελλήνων και για την δική σας αιώνια «βασιλεία» της υποταγής σας και εξαθλιώσεως της μεγάλης και ισχυρής κάποτε χώρας μας.
Γυρίζω και πάλι στις «Τούμπες» μου, που για σένα είναι μόνον «Κολοτούμπες». Κατ’ επάγγελμα!
Διαβάστε επίσης: Interfax: Διεθνοασφαλιστικές Αποκαλύψεις
Διδάσκονται, μήπως, στα σχολεία και οδηγούνται στην κάθε μία, τουρίστες και επισκέπτες; Υπάρχουν εκπαιδευμένοι και κατάλληλοι ξεναγοί, ενημερωμένα διεθνώς Τουριστικά Γραφεία, Υπηρεσίες, Προβολές, Χάρτες, Βιβλία, Γραφές και Γραφείς, Ιστορικοί και Ειδήμονες, Τοπικοί και Μακεδόνες Πατριώτες και Τοπικιστές «Φίλιπποι», έναντι των πάντα υπαρκτών Αντιμακεδονικών Παρατάξεων του όποιου και κάθε «Δημοσθένη», όλων των εποχών και καταστάσεων;
Για συγκεκριμένες Πηγές Πλούτου της Πανδώρας (χρυσοφυτεμένης και εμπλουτισμένης με «σπαρμένα» παγκοσμίως θαυμαστά Έργα Τέχνης) φύσης της Θεσσαλονίκης και όλης της Μακεδονίας, μιλώ και γράφω εδώ και για το Εθνικό τους Ασφαλιστήριο, η βάση του οποίου είναι οι μόλις «προχθές» ανακαλυφθέντες Θησαυροί στις «Τούμπες» των Αιγών και οι μόλις «χθες» ανακαλυφθέντες όμοιοί τους της Αμφίπολης, έναντι της χιλιάδων ετών άγνοιας της ύπαρξής τους και «κάτω από την μύτη» αναρίθμητων Κατακτητών, Ληστών και Εκποιητών.
Η «Τούμπα» που ανατρέπει κάθε εθνική «Κολοτούμπα»
Θα μείνω και θα επιμείνω σε μία άλλη και της ίδιας όλης σειράς, που είναι η τεχνητή «Τούμπα» της Τούμπας Θεσσαλονίκης, μέσα σε πυκνοκατοικημένη περιοχή και την οποία, το πολύπαθο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, χρησιμοποιεί ως διεθνές κέντρο εκπαίδευσης και πρακτικής Αρχαιολόγων. Η Τούμπα όμως της Θεσσαλονίκης, ως οικισμός και περιοχή, έχει το νεότερο δικό της «Π» από τον Πανελληνίως και Παγκοσμίως Πρωταγωνιστούντα “ΠΑΟΚ” της, (που είναι τα καλώς φιμωμένα αρχικά των λέξεων «Πανθεσσαλονίκειος Αθλητικός Όμιλος Κωνσταντινουπολιτών»). Και δυστυχώς είναι άγνωστα τα άλλα «Π» της, Πρωτίστως, Προηγουμένως και εν συνεχεία Παράλληλα και Πρωταγωνιστικώς Παραγωγικά, που μπορεί να έχει από την Πηγή Πλούτου της “Τούμπας” και της Επιστήμης της, όπως της Πρέπει.
Και βεβαίως να είσαι ένθερμος και αποτελεσματικός Πανθεσσαλονίκειος (λέξη γεμάτη ποίηση και μεγαλοπρέπεια) και Πολύ Περισσότερο Πανελλήνιος, μακάρι και Πανκωνσταντινουπολίτης. Αλλά το να είσαι πολύχρωμος, διερχόμενος και ηττόμενος «Παγκοσμιοπολίτης», υποδυόμενος εδώ τον «Πανθεσσαλονικέα» και τον «Πανέλληνα», είναι απολύτως «πρεσπικό» και άπρεπο!
Βλάπτεις τον τόπο μου και αφαιρείς τον κληρονομικό μου Πλούτο!
Για να μη θεωρηθούν και αυτά «φαντασιώδη και υπερβολικά», από όσους έχουν δικούς τους λόγους να «ενοχλούνται», αναγκαστικά προστρέχω στην σελίδα 325 του ιδίου δίτομου βιβλίου μου (το αποστέλλω δωρεάν σε όποιον συντελεί στην ισχύ του Εθνικού Ασφαλιστηρίου) όπου είναι καταχωρημένη η αποδεικτική αεροφωτογραφία της ανασκαφθείσας και εξερευνηθείσας «Τούμπας» της πόλεως Θεσσαλονίκης, στην ομώνυμη κατοικημένη περιοχή της Τούμπας, που δημοσίευσε στην σελ. 21 και την Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2005 η τότε ημερήσια εφημερίδα «Αγγελιοφόρος», με την ακολουθήσασα ίδια τύχη του κλεισίματος και αυτής, όπως και όλες οι άλλες Ιστορικές εφημερίδες της Θεσσαλονίκης, «ενοχλητικών» τίτλων όπως «Μακεδονία» και «Ελληνικός Βορράς», όλως «τυχαίως και συμπτωματικώς» και προφανώς για να μη διαταράσσεται ο βαθύς ύπνος «που θρέφει τα παιδιά» (και ο ήλιος τα μοσχάρια).
Το δημοσίευμα φέρει τίτλο «Κέντρο μεταλλουργίας η Τούμπα» (εννοεί την κατοικημένη περιοχή Τούμπα της Θεσσαλονίκης) με δύο άλλες μικρές φωτογραφίες ευρημάτων, από την ανασκαφθείσα χωμάτινη μεγάλη «Τούμπα» της αεροφωτογραφίας, μία εκ των οποίων δείχνει έναν διπλό χάλκινο πέλεκυ εποχής της 2ης χιλιετίας π.Χ. (περί το 1.200 π.Χ.) και η άλλη -προσοχή εδώ- δείχνει «λίθινο χωνευτήρι για την τήξη χρυσού, εποχής του 1.200 π.Χ.»!!
Ώστε, λοιπόν, παννύχιοι και πανήμεροι φροντιστές του «ύπνου και του ήλιου» μας, υπήρχαν «πολύχρυσοι Ριχάρδοι», πριν από 3.218 χρόνια, τουλάχιστον, εδώ στην «Τούμπα» της Τούμπας της Θεσσαλονίκης, που αποδεδειγμένα είχαν και έλιωναν χρυσό; Πόσο «Μεγάλο Μυστικό» είναι αυτό και γιατί;
Θα ήταν πολυχρήσιμες για τον τόπο και τους πολίτες οι Επιστημονικές έρευνες και οι πρακτικές εκπαιδεύσεις Επιστημόνων, αν μας εξηγούσαν και ποια ήταν τα έργα και τα δημιουργήματα εκ της χρυσομεταλλουργίας της «Τούμπας» αυτής, ποιοι τα είχαν και τι απέγιναν, με τα επόμενα ερωτήματα, που μας ενδιαφέρουν όλους και άμεσα μάλιστα:
Ποιες ποσότητες χρυσού έλιωναν και επεξεργάζονταν εδώ και πού, πώς τις εύρισκαν στην γύρω-τριγύρω φύση, που ασφαλώς τις παρείχε αφειδώς και γιατί τώρα «στέρεψε» η ίδια φύση, που από την φύση της είναι ανανεώσιμη;
Ως προς την ύπαρξη κοιτασμάτων χρυσού και άλλων πολύτιμων μετάλλων στην όλη ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας και επί σειρά χιλιάδων ετών, δεν χρειαζόμαστε επιστημονικές αποδείξεις, επειδή η Ιστορία και η πραγματικότητα βοούν και κράζουν, ενώ στις «Σκουριές» Χαλκιδικής γίνονται συνεχείς «μάχες» κατοίκων και «εισβολέων» Μεταλλωρύχων χρυσού, που είναι βέβαιο ότι θα τις δούμε να γενικεύονται σε όλη την Μακεδονία, την Βόρεια Ελλάδα και τις γύρω Βαλκανικές χώρες, μόλις οι ίδιοι και πάντα «αόρατοι» (γνωστοί είναι μόνον οι «χρισμένοι» ως «λεμονόκουπές» τους) κατοχυρώσουν διεθνώς το όνομα «χώρας» και «κράτους Μακεδονία», για την παροχή φθηνότερης και ευκολότερης «άδειας» εκσκαφών και γεωτρήσεων, όπως ακριβώς βλέπουμε στην προς τούτο μισή ανεξαρτητοποιημένη (ιδίως από την Ελλάδα) ελληνική Κύπρο και στα εκεί θαλάσσια «οικόπεδά» της, με την εδώ Ελλάδα και την απέναντι Τουρκία του πολυκοστοβόρου ψηφοθηρικού «θορύβου» της, να είναι έξω από την «μοιρασιά του μονοφαγά», απολαμβάνουσες αμφότερες, τον μόνιμα νηστίσιμο, «χαλβά»!
Τότε, (κατοχύρωση δηλαδή) θα είναι και πολύ αργά για όποια και κάθε κροκοδείλια δάκρυα, αυτός ο χώρος που σήμερα προβάλλεται διεθνώς ως πλασματουργική «Μακεδονία», συμπεριλαμβανομένης βέβαια και της Ελληνικής, αφού πρόθυμα την «αποποιούνται» και την «θάβουν» οι κάθε είδους «παζαρτζήδες» και έκαστος κατά τον «λογαριασμό» του χωρίς να ερωτά και τον δικαιούχο «ξενοδόχο» του, θα έχει έκταση πολλαπλασίως μεγαλύτερη, τής από το έτος 1913 «σμικρυσμένης» και «διασκορπισμένης» στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα (Ελλάδα, Αλβανία, Σερβία, Βουλγαρία). Θα είναι όπως ήταν η όλη μεγάλη αρχαία Μακεδονία, που κατέλαβαν και κατατεμάχισαν οι «ευγενείς» Ρωμαίοι και την διατήρησαν ως «εξαφανισμένη» οι ακόμη «ευγενέστεροι» Οθωμανοί, με τελική κατάληξη το επί αιώνες άλυτο «Ανατολικό-Μακεδονικό» ζήτημα. Νεότερη και καλώς ΝΑΤΟϊκή εξέλιξη αυτού είναι το κατασκεύασμα που βυθίζεται στα βαθειά νερά των Πρεσπών, από τον «ναυμάχο» Ρώσο Μόσχοβο, που τους περιμένει όλους στην «γωνιά» του ΟΗΕ, αδιαφόρως βουλών και επιβολών, Σκοπιανών και Ντοπιανών.
Ο Ίων Δραγούμης, τελευταίος Εθνοδιαφωτιστής και Εμπνευστής του Μακεδονικού Αγώνα για την απελευθέρωση της υπόδουλης Μακεδονίας και την προστασία της ζωής, γλώσσας, ιθαγένειας, περιουσίας και τιμής των πανάρχαιων γηγενών Ελλήνων της, αδελφός της συζύγου του Πρωτομάρτυρα του Μακεδονικού Αγώνα Ήρωα Παύλου Μελά και καθοδηγητής του, δήλωνε, δίδασκε, και εμψύχωνε, από χωριό σε χωριό και από τόπο σε τόπο, τους ξεκομμένους και ξεχασμένους από την ανίκανη και άσπλαχνη «Μητέρα Πατρίδα», τρομοκρατημένους και δύστυχους Έλληνες Μακεδόνες, τα εξής:
«Η Μακεδονία είναι η πλουσιότερη και ομορφότερη περιοχή του κόσμου»!
Τι ιδιαίτερο για τον πλούτο γνώριζε τότε (αρχές του 1900) ο Ίων Δραγούμης και το διέδιδε προφορικά ο ίδιος και όλως ποιητικά δια των πνευματικών βιβλίων του;
Δίδασκε και αποκάλυπτε, λοιπόν, όσα ήθελαν να αποκρύψουν οι χρυσοθήρες και οι δοτοί τους!
Δείτε τα επιβεβαιωμένα και αποδεδειγμένα στην πράξη και στην πραγματικότητα:
Κατά την ελληνική μυθολογία ο Κύκνος, γιος του θεού Άρη, κρατούσε τα πολλά χρυσάφια, εδώ και γύρω από την σημερινή Θεσσαλονίκη, όπου συγκρούσθηκε και φονεύθηκε από τον Ηρακλή και τον οποίο (Ηρακλή) οι Μακεδόνες λάτρευαν ως πρώτιστο θεό και πρόγονό τους, άρα και δικαιούχοι των θησαυρών. Σχετική παράσταση της «μάχης» με τον φέροντα κεραυνούς Δία ανάμεσά τους ως Διαιτητής και Ενδιάμεσος (λέγε με τώρα Αμερικανό δοτό), είναι αποτυπωμένη σε μελανόμορφο αγγείο του 6ου π.Χ αιώνα, φωτογραφία του οποίου (αγγείου) καταχώρησα στην σελ. 18 άλλου νεότερου (2014) βιβλίου μου, αφού την αγόρασα με ελληνικό συνάλλαγμα από «ευαγές» Μουσείο Ελγίνων του Λονδίνου, όπου και το δικό μας αγγείο και άρα «έξω από την Ελλάδα η Μακεδονία» για μη διεκδικηθεί και αυτό, μαζί με άπειρα άλλα. Κατανοητό όμως και το «γιατί» δεν τόλμησαν ακόμη οι εμπνευστές αγαλμάτων στον χώρο των Σκορπιανών να αγαλματοποιήσουν τον Πρόγονο των Μακεδόνων Ηρακλή, όπως ο ίδιος Μέγας Αλέξανδρος και όλοι οι Μακεδόνες υπερήφανα δήλωναν.
Συνδυάζεται υποχρεωτικά και αυτονόητα αυτός ο μύθος με τον προηγούμενό του, περί βασιλιά Μίδα και με τα ολόχρυσα παλάτια του στις πλαγιές του όρους Βέρμιον, που διαχωρίζει την Κάτω από την Άνω Μακεδονία χιλιάδων ετών Ιστορίας. Και με δεδομένο ότι η αλάνθαστη Μυθολογία μας αποδίδει στον θεό Διόνυσο τον πρώτο (Ζαγρέας), με έδρα του όχι αυτή του Δία στον Όλυμπο, αλλά άλλη χωριστή στις κορυφές του Αίμου και με συχνές διελεύσεις του από τα παλάτια και κτήματα του Μίδα, όπου καλλιεργούνταν και τα ευωδιαστότερα στον κόσμο εξηντάφυλλα τριαντάφυλλα, κατά τον Ηρόδοτο, καταλήγουμε στην πασίγνωστη και περίφημη ικανοποίηση της «τρελής» επιθυμίας του βασιλιά Μίδα: «ό,τι πιάνει, να γίνεται χρυσός»!
Εδώ, στις πλαγιές και στους κάμπους τού Βερμίου, αναφέρονται όλα αυτά τα μυθικά (χρυσάφια και εξηντάφυλλα τριαντάφυλλα), με όσα και ό,τι υπονοούν, για όποιον ξέρει και μπορεί να κατανοεί τις έννοιες των μύθων και όχι οπουδήποτε αλλού, ακριβώς επειδή εδώ είναι η πλουσιότερη και η ομορφότερη περιοχή του κόσμου, «κάρφος στα γκαβά» κάθε ξένου λιγούρη και μακρόχειρα.
Αυτά λέγουν και αυτά υπονοούν, λοιπόν, οι Μύθοι για την εδώ Μακεδονία, που είναι, δια της ζωντανής πραγματικότητας, επιβεβαιωμένοι.
Γνωρίζετε, μήπως, άλλο Μύθο και οπουδήποτε αλλού, που να είναι τόσο προσεγγιστικά επιβεβαιωμένος από την αδιάψευστη και αιώνια φύση του τόπου και τους σκεπτόμενους ανθρώπους του ίδιου τόπου;
Ποια όμως σχέση μπορεί να έχει με τους Μύθους αυτούς, το χωνευτήρι χρυσού που ανακαλύφθηκε στην «Τούμπα» της Τούμπας Θεσσαλονίκης, υπαρκτό πριν από πολλές χιλιετίες και στην εποχή των ίδιων Μύθων, που αποδεδειγμένα δεν είναι Μύθοι, αλλά ζωντανή πραγματικότητα; Ποιος «ειδικός και αρμόδιος» εκ του Κορβανά, θα τα σκεφθεί όλα αυτά και θα μας τα εξηγήσει αναλυτικά; Και γιατί να το πράξει, αν του επιτραπεί άνωθεν, όταν βλέπει και γνωρίζει ότι οτιδήποτε αφορά το όνομα και τον τόπο της Μακεδονίας, είναι «πουλημένο και εκχωρημένο» στους διεθνείς χρυσοθήρες και γυρολόγους της ευκαιρίας;
Λέγω, λοιπόν, αντ’ αυτών, ως αθεράπευτος Μακεδών, ότι ο χρυσός που έλιωναν και επεξεργάζονταν εδώ στην Τούμπα της «Τούμπας» ήταν…Γαλλικός!
Κυριολεκτικώς κυριολεκτώ εδώ και αποδεικνύω το βάθος και το μέγεθος της ασύλληπτης μέχρι τώρα «Εγκληματικής Οργάνωσης». Αυτής, που με πρόθυμους δράστες και κοινούς απατεώνες, διέπραξε το έγκλημα της Απάτης «κατ’ επάγγελμα και συνήθεια» και «με σκοπό να βλάψει την περιουσία άλλων» (εδώ των Μακεδόνων δικαιούχων) ονομάζοντας απατηλώς τον χρυσοφόρο ποταμό Εχέδωρό τους ως…Γαλλικό!
«Βερσαλλικοί και του γαλλικού φράγκου», θα ήταν, οπότε στο όνομα Μακεδονία θα «σκοντάψουμε» τώρα;
Αποδεδειγμένα, συνεπώς, το όλο θέμα αφελληνισμού και εκποιήσεως οτιδήποτε του Μακεδονικού έχει μέγα βάθος και πλάτος, μεθοδικώς, που μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο «υιοθετήθηκε» Πλανηταρχικώς.
«Δεν έχει πλέον ψήγματα χρυσού ο ποταμός αυτός», θα απαντήσει ο κάθε πρόθυμος αρνητής και υπηρέτης ξένων συμφερόντων, για να του απαντήσουμε εμπράκτως και με τα γαλανόλευκα «γιλέκα μας», που για το Εθνικό μας Ασφαλιστήριο θα φορέσουμε, με αποτυπωμένο το ολόχρυσο Δεκαεξάκτινο Έμβλημά μας, όλοι και ομοθυμαδόν:
«Και αφού δεν έχει, τότε ποιο και τι κόψιμο είχες να του αλλάξεις το όνομα και από δηλούντα ότι έχει ως Εχέδωρος, να τον κάνεις παραπλανητικά ως…Γαλλικό και όχι…Μακεδονικό»;
«Ξέχασες και σου διέφυγαν» όμως οι πηγές του, από το χρυσοφόρο όρος Δύσωρον, με τα εκεί αποκρυβόμενα χρυσο-ορυχεία του!
«Στέρεψαν», μήπως και αυτά, όπως τα πολύ γνωστά άλλα στην όλη Μακεδονία και ειδικά στην Χαλκιδική, στο Παγγαίο, στην ευρύτατη «Σκαπτή Ύλη» μέχρι τον Έβρο, αλλά και στην απέναντι πανέμορφη νήσο Θάσο των «ξένων» πετρελαίων; Γνωρίζεις, πως και γιατί, δεν στήθηκε ακόμη νέο χρυσωρυχείο, σε ευρεία περιοχή πριν την Αλεξανδρούπολη;
Ματαιοπονείς, λοιπόν. Η Παν-δώρα φύση της όλης Μακεδονίας και της Θεσσαλονίκης της, με τις 27 πραγματοποιηθείσες γεωτρήσεις περί τον Θερμαϊκό της και μετατροπή τού ευρυρέοντα Αξιού της σε πλωτό, θα δικαιώσουν, πολύ σύντομα και απόλυτα, τον δολοφονημένο στην Αθήνα Ίωνα Δραγούμη, φλογερότατο Μακεδόνα και Εθνεγέρτη.
Η όλη Μακεδονία θα αναδειχθεί και πάλι ως «η πλουσιότερη και ομορφότερη περιοχή του κόσμου» με Πρωτεύουσά της την Θεσσαλονίκη. Αυτό είναι βέβαιο και το ορίζουν η φύση και τα αναρίθμητα «Π» της!
Το αβέβαιο είναι αν και ποια σχέση θα έχει η υπόλοιπη Ελλάδα ως «αθηναϊκό Κράτος» των αιωνίως «Δημοσθενικών» και «Αντιμακεδονικών παρατάξεών» της. Αυτών που ποτέ δεν θέλουν να βρουν μία γωνία για να στήσουν το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που «χρύσωσε» κυριολεκτικά και τίμησε, περισσότερο και από την γενέτειρά του Πέλλα, την Αθήνα των κάποτε ένδοξων πολιτών Δημοκρατών και όχι ευκαιριακών Επήλυδών της.
Αντ’ αυτών και κατά το αυτό σχέδιο, στήνουν «δάσος» πλαστογραφημένων αγαλμάτων του Μεγάλου Αλεξάνδρου οι «Μακεντόνσκι» Σκοπιανοί, υπό αβαντάρισμα, αν όχι και «τσοντάρισμα», των υποκεκλιμένων στον έξω «Εφέντη» τους, αξιολύπητοι «Γκρηκ και Γιουνάν» της δύστυχης και μεταλλαγμένης Αθήνας των Ελλήνων.
Για την πλήρη απόδειξη και αυτών, παρακαλώ κάθε «παντογνώστη» και «μεταδότη γνώσεων» (όπως π.χ κατασκευής πολυχρήσιμων «μολότωφ» και «κουκουλοφόρων») να μελετήσει προσεκτικά το σχεδιάγραμμα χάρτη που δημοσίευσε στην σελίδα 84 και στην αγγλική γλώσσα του βιβλίου με τίτλο «Το Μακεδονικό Κράτος», έκδοση 1989-Ν.Υόρκη, ΗΠΑ, ο διεθνούς φήμης Αγγλο-Αμερικανός Καθηγητής Πανεπιστημίου του Bristol και του Cambridge, Ν.Χάμμοντ. Κυκλοφορεί μεταφρασμένο στην ελληνική γλώσσα από τις εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα 1999.
Στο, αδύνατο να «πνιγεί» παγκοσμίως (πλην της Ελλάδος των μωρών και νηπίων υποτελών), σχεδιάγραμμα αυτό, παρουσιάζεται η όλη αρχαία μία Μακεδονία και ιδίως της εποχής του Φιλίππου Β΄ με –προσέξτε- ούτε ένα, ούτε δύο, αλλά δώδεκα ορυχεία χρυσού και αργύρου!!
Τα περιγράφω, κατά τόπο και περιοχή, ένα προς ένα και από Δύση προς Ανατολή για την επερχόμενη Αφύπνιση των υπό αδράνεια γαλανόλευκων «γιλέκων», αφού για τα «φράγκα» εφευρέθηκαν τα «γιλέκα»:
1. Περιοχή αρχαίας Λυχνίτιδας (Οχρίδα) όπου έλαμψε ο Ελληνισμός.
2. Περιοχή αρχαίας Πελαγίας (βορειοδυτικά) και μεταξύ αρχαίας Δαρδανίας και Παιονίας.
3-4.Δύο αλλεπάλληλα στην βόρεια Παιονία, σημερινή περιοχή Κράτοβο.
5. Πηγών Εχέδωρου ποταμού, περί την αρχαία Τέρπυλλο (όρια Κιλκίς-Σερρών-Σκόπια).
6. Βορειο-Ανατολικότερα στην αρχαία Παρωραία, σημερινό…Αχλαδοχώρι (!) Σερρών.
7. Νοτιότερα στην περιοχή Νιγρίτας Σερρών.
8. Στα γνωστά «Μαδεμοχώρια» Χαλκιδικής. Πολλά, υπαρκτά και ανεξάντλητα.
9. Παγγαίον της γνωστής Ιστορίας και του «αγνώστου» ουρανίου του και λοιπών «μετάλλων» του.
10-11-12. «Σκαπτή Ύλη» τρία, βορείως και ανατολικότερα της Καβάλας.
Σύνολο: «Χίλια δέκα τρία», μαζί με αυτά της Δυτ.Μακεδονίας και της Ηπείρου, πλέον της άλλης Ελλάδας!
Συνεπώς: Γαλανόλευκα «γιλέκα», για το Εθνικό Ασφαλιστήριό μας! Ο «Γαλλικός» ποταμός και οι «Τούμπες» της μίας Μακεδονίας, δείχνουν τον δρόμο άμεσης ανατροπής της κάθε «Κολοτούμπας» των «Γκρηκ και των Γιουνάν».
Εδώ και τώρα! Πριν εισβάλλουν οι Βάρβαροι μέσα στον Παρθενώνα!
