Σώστε την ουσία της Επανεκπαίδευσης …και τα προσχήματα

Αν κάτι δεν το καταλαβαίνουμε, είμαστε έτοιμοι να ακούσουμε το σκεπτικό και να το καταλάβουμε. Αν πάλι δεν υπάρχει σκεπτικό, τότε είμαστε ελεύθεροι να σκεφθούμε εμείς ό,τι θέλουμε. Με ποια κριτήρια; Μα, με ένα και μοναδικό κριτήριο, αυτό της λογικής!

Διαβάστε Επίσης

Η Απόφαση της ΤτΕ περί Εξέτασης Αιτιάσεων από Διαμεσολαβητές

Feb 2, 2015 - Updated on Feb 4, 2015

Πολιτική, Πολιτικοί και Ασφαλιστική Αγορά

Jan 23, 2015 - Updated on Jan 26, 2015

Όταν κάτι δεν έχει αρχίσει να εφαρμόζεται, δεν είναι κακό να το διορθώσεις. Κακό είναι να επιμένεις στο λάθος, αν βέβαια πρόκειται για λάθος ή να επιμένεις στον τύπο και να χάνεις την ουσία. Όταν μάλιστα, ουδείς σου επέβαλε το συγκεκριμένο τύπο!

Γιατί όλα αυτά; Μα γιατί η Πράξη 45/22-11-2014 της ΤτΕ με τίτλο «Επανεκπαίδευση και επαναπιστοποίηση γνώσεων των (αντ)ασφαλιστικών Διαμεσολαβητών» που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ (Τεύχος Δεύτερο) 3350/12-12-2014 προβλέπει ένα καλό (την επανεκπαίδευση) και πολλά περίεργα (ή έστω μη κατανοητά), που θα αναλύσουμε στη συνέχεια.

Καταρχήν, το θέμα της δοκιμασίας. Αναφέρει η παράγραφος 3 του άρθρου 5 της ανωτέρω Πράξης: «Στους συμμετέχοντες οι οποίοι εκπλήρωσαν επιτυχώς τη δοκιμασία (τεστ) κατανόησης χορηγούνται βεβαιώσεις περαίωσης του σεμιναρίου, οι οποίες θα περιλαμβάνουν…».

Συνεπώς, όποιος δεν εκπληρώσει «επιτυχώς» τη δοκιμασία, δεν θα λαμβάνει βεβαίωση. Και η συνέχεια; Σύμφωνα με το άρθρο 2 της Πράξης: «Οι χορηγούμενες κατά τις διατάξεις του άρθρου 5 παρ. 3 της παρούσας βεβαιώσεις, … αποτελούν το κατ’ άρθρο 4 παρ. 1Αε του π.δ. 190/2006 απαραίτητο δικαιολογητικό για την εγγραφή και για τη διατήρηση της εγγραφής του (αντ)ασφαλιστικού διαμεσολαβητή στο Μητρώο…».

Άρα, δεν ανανεώνεται η άδειά του και διαγράφεται από τα Μητρώα του Επιμελητηρίου! Για τις ανάγκες του άρθρου και για την κατανόηση του «παράλογου» και των κινδύνων που δημιουργούνται, θα χωρίσουμε τους διαμεσολαβητές σε δύο μεγάλες κατηγορίες:

α) τους ανεξάρτητους και

β) τους αποκλειστικής συνεργασίας και τους συνδεδεμένους.

Για τους δεύτερους, τους αποκλειστικής συνεργασίας και τους συνδεδεμένους, σύμφωνα με το άρθρο 4 παρ. 1: «Οι εταιρείες, οι οποίες συνεργάζονται είτε με (αντ)ασφαλιστικούς διαμεσολαβητές βάσει συμβάσεων αποκλειστικής συνεργασίας είτε με … συνδεδεμένους ασφαλιστικούς διαμεσολαβητές, αναλαμβάνουν οι ίδιες να διεξάγουν τα σεμινάρια των εν λόγω συνεργατών τους υποχρεωτικά για τον τομέα της περίπτωσης (α) και προαιρετικά για τους τομείς των περιπτώσεων (β) και (γ) της παραγράφου 1 του άρθρου 5 της παρούσας και να χορηγούν τη βεβαίωση περαίωσης της παραγράφου 3 του ιδίου άρθρου» και σύμφωνα με την παρ.3 του ίδιου άρθρου: «Οι εταιρείες δύνανται να προβαίνουν σε συνέργειες για την εκπλήρωση των υποχρεώσεων της παρ. 1 του παρόντος άρθρου ή να αναθέτουν το έργο σε εκπαιδευτικούς φορείς, τα σεμινάρια των οποίων έχουν υποβληθεί στη διαδικασία του άρθρου 6 της παρούσας».

Με άλλα λόγια μια εταιρεία υποχρεούται η ίδια να επανεκπαιδεύσει τους αποκλειστικούς ή συνδεδεμένους συνεργάτες της (ή να αναθέσει σε πιστοποιημένους φορείς) ως προς τον τομέα της περίπτωσης (α), που αναφέρεται στα προϊόντα που προωθεί ο εκπαιδευόμενος στην αγορά κ.λπ. και προαιρετικώς να τους επανεκπαιδεύσει στις περιπτώσεις των τομέων (β), που αναφέρεται στα θεσμικά θέματα της ασφαλιστικής αγοράς κ.λπ. και (γ), που αναφέρεται στην ανάπτυξη ατομικών δεξιοτήτων κ.λπ.

Ποιος έλεγχος υφίσταται στη διαδικασία της δοκιμασίας;  

Πόσο αδιάβλητη προβλέπεται να είναι η διαδικασία στα τεστ για τη χορήγηση της βεβαίωσης;  

Μιλάμε για διαμεσολαβητές που συνεργάζονται αποκλειστικά με μια εταιρεία και δεν έχουν πρόσβαση σε άλλο σημείο επανεκπαίδευσης. Όλα μπορεί να εξελιχθούν κανονικά αλλά υπάρχουν και δύο (αντίθετες) περιπτώσεις για… καχύποπτους. Η πρώτη, να παρέχει μια εταιρεία βεβαιώσεις προς όλους τηρώντας το τεστ δοκιμασίας ως προς τον τύπο αλλά όχι ως προς την ουσία της δοκιμασίας. Με τον τρόπο αυτόν, όλοι οι αποκλειστικοί και συνδεδεμένοι συνεργάτες της θα εξακολουθήσουν να παράγουν γι’ αυτήν. Η δεύτερη περίπτωση, να μην παράσχει η εταιρεία βεβαίωση επιτυχίας σε συγκεκριμένους συνεργάτες της, γιατί απλούστατα δεν επιθυμεί να συνεχίσει να τους έχει για συνεργάτες. Οι διαμεσολαβητές αυτοί δεν θα ανανεώσουν την εγγραφή τους στο Επιμελητήριο και σύμφωνα με τη σύμβαση συνεργασίας τους με την εταιρεία θα καταγγελθούν οι συμβάσεις και οι παραγωγές…

Υπάρχει σοβαρή εταιρεία που θα προχωρήσει στην πρώτη ή τη δεύτερη περίπτωση; Όχι βέβαια, αλλά γιατί να μην έχει διασφαλιστεί η αξιοπιστία των τεστ δοκιμασίας; Γιατί να μην έχει προβλεφθεί η μυστικότητα ή ο έλεγχος της διαδικασίας; Πού θα βρει το δίκιο του ένας διαμεσολαβητής που θα υποστηρίζει, δικαίως ή αδίκως, ότι έπεσε θύμα εσκεμμένης απόρριψής του ή πώς θα προστατεύσει μια εταιρεία το κύρος της αν κάποιοι ασφαλιστικοί διαμεσολαβητές επικαλεστούν δημόσια ή μέσω συνδικαλιστικών τους φορέων κάποιες τέτοιες υποτιθέμενες ενέργειες;

Η άποψή μας είναι ότι δεν θα πρέπει να επιτρέπεται σε μια εταιρεία να εκπαιδεύει και να παρέχει βεβαιώσεις επιτυχίας στους αποκλειστικώς συνεργαζόμενους με αυτή ή τους συνδεδεμένους με αυτήν.  

Για τους πρώτους, τους ανεξάρτητους, τα ερωτήματα είναι διαφορετικά. Σύμφωνα με το άρθρο 4 παρ. 2: «Οι εταιρείες δύνανται να παρέχουν την αντίστοιχη (επαν)εκπαίδευση και στους (αντ)ασφαλιστικούς διαμεσολαβητές με τους οποίους διατηρούν ανεξάρτητη συνεργασία».

Ένας ανεξάρτητος διαμεσολαβητής, σε ποιας εταιρείας τα προϊόντα (τομέας α) θα επανεκπαιδευτεί; Σε όποιας το σεμινάριο παρακολουθήσει! Και αυτό αρκεί στην Εποπτική Αρχή; Αν πάλι αποτανθεί σε πιστοποιημένο εκπαιδευτικό φορέα, τότε (σωστά) δεν θα περιορισθεί στα προϊόντα μιας ή δύο εταιρειών, αλλά στα προϊόντα της αγοράς. Όσο για τους τομείς (β) και (γ) είναι γνωστό ότι από εταιρεία σε εταιρεία υπάρχει διαφορετική προσέγγιση για την έννοια του Πελάτη, των καταναλωτικών αναγκών (αφού όλες οι εταιρείες δεν ασκούν όλους τους κλάδους), των κανόνων δεοντολογίας (εταιρείες που αναπτύσσουν ή όχι direct πωλήσεις) κ.λπ.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο Ασφαλιστικό Marketing Φεβρουαρίου που κυκλοφορεί