Ι. Στασινόπουλος: Πρέπει να αναγνωριστεί ο συμπληρωματικός ρόλος της Ιδιωτικής Ασφάλισης

Με αφορμή την επικείμενη ψήφιση στηΒουλή του νέου νόμου περί διανομής Ασφαλιστικών Προϊόντων (IDD) που αφορά την Ασφαλιστική Διαμεσολάβηση μιλήσαμε με τον Ιωάννη Στασινόπουλο, Αντιπρόεδο ΠΣΑΣ &  Συντονιστή τομέα Ιδιωτικής Ασφάλισης ΣΥΡΙΖΑ και μέλος της γραμματείας οικονομικής πολιτικής του κόμματος, προκειμένου να μας εκφράσει την προσωπική του άποψη.

Συνέντευξη στον Νίκο Μωράκη 

Διαβάστε Επίσης

Ανακοίνωση της διορισμένης διοίκησης του ΠΣΑΣ

Apr 4, 2024

Προσωρινό ΔΣ στον ΠΣΑΣ με απόφαση πρωτοδικείου

Jan 17, 2024

Αγαπητέ κ. Στασινόπουλε, ας ξεκινήσουμε με τη θέση του κόμματός σας σε σχέση με την ιδιωτική ασφάλιση. Ποια είναι;

Υπάρχει μια λανθασμένη αντίληψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει άποψη για την ιδιωτική ασφάλιση ή ότι έχει μια αρνητική στάση. Γεγονός είναι ότι ως κόμμα δεν μπορούμε και δεν θέλουμε να ξεφύγουμε από τις αξιακές γραμμές μας σχετικά με την κοινωνική ασφάλιση κάτι που όμως δεν μας εμποδίζει να συμπλεύσουμε και να συνεργαστούμε με την ιδιωτική ασφάλιση σε συγκεκριμένους τομείς. Είναι προς το συμφέρον της αγοράς και της κοινωνίας ευρύτερα η ιδιωτική ασφάλιση να εξορθολογιστεί στην Ελλάδα και να πάρει μορφές τέτοιες που να συνάδουν στη συνολική ιδέα της οικονομικής ανάπτυξης στη χώρα.

Ποια σχέση βλέπετε μεταξύ κοινωνικής και ιδιωτικής ασφάλισης;

Η σχέση που μπορεί να έχει η ιδιωτική ασφάλιση στην κοινωνική είναι καθαρά συμπληρωματική. Κάτι που δυστυχώς βλέπουμε να μη συμβαίνει στη χώρα μας καθώς οι  κλάδοι που κυρίως επενδύουν οι Ασφαλιστικές εταιρείες είναι της υγείας της σύνταξης και  αυτοκινήτου. Αυτός είναι ο πυρήνας της αγοράς.  Κάτι που δεν ισχύει στην υπόλοιπη  Ευρώπη. Δεν υπάρχει διασπορά χαρτοφυλακίων. Βλέπουμε, για παράδειγμα, μια προσπάθεια της αγοράς να λειτουργήσει ανταγωνιστικά προς την κρατική περίθαλψη εκμεταλλευόμενη την αντικειμενικά κακή της κατάσταση που σκόπιμα δημιούργησε το προηγούμενο πολιτικό κατεστημένο. Σε ένα τόσο ευαίσθητο θέμα όπως είναι αυτό της υγείας των πολιτών βλέπουμε τις ασφαλιστικές εταιρείες να ποντάρουν και να διαφημίζουν στην κατάρρευση της δημόσιας περίθαλψης! Ταυτόχρονα, αφού αναλώνεται εκεί σαν αγορά δεν βλέπει άλλες αγορές ασφάλισης. Την Ασφάλιση περιβάλλοντος, την ασφάλιση φυσικών καταστροφών. Τώρα εμφανίζεται η ΕΑΕΕ με μια πρόταση για τις φυσικές καταστροφές κάνοντας ένα σοβαρό βήμα. Για να ενισχυθούν οι ασφαλίσεις άλλων κλάδων θα πρέπει να σταματήσει αυτή η εμμονή των ασφαλιστικών εταιρειών για τις βασικές ασφαλίσεις σύνταξης και υγείας. Ένα έντονο ενδιαφέρον που στην ουσία εμποδίζει την ουσιαστική ανάπτυξη της κοινωνικής ασφάλισης! Όχι ότι φταίει η ιδιωτική ασφάλιση για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το δημόσιο σύστημα, αλλά είναι λάθος η λογική “δε με νοιάζει η κοινωνική ασφάλιση γιατί έχω ιδιωτική” που αναπαράγει σα σύνθημα η ασφαλιστική αγορά . Η λογική μας είναι, λοιπόν, να αφήσει η ιδιωτική ασφάλιση την κοινωνική να σταθεί στα πόδια της στο συγκεκριμένο κομμάτι και να αναπτύξει τις εργασίες της σε άλλους κλάδους που τους έχει αλλά δεν τους εκμεταλλεύεται. Να σταματήσει η αγορά να συνωστίζεται στον κλάδο υγείας.

Θα πρέπει να δεχθούμε ότι ο κόσμος δεν επιλέγει την ιδιωτική ασφάλιση στην υγεία και στη σύνταξη από αίσθημα ασφαλιστικής συνείδησης αλλά από ανάγκη. Από φόβο. Δημιουργείται μια μορφής προπαγάνδα ότι το κράτος έχει παραδώσει τα όπλα και έχει αφήσει απροστάτευτους τους πολίτες του που όμως όσο βάσιμη και αν είναι – που δεν είναι – δεν ενισχύει την ασφαλιστική συνείδηση των πολιτών.

Για την ασφάλιση φυσικών καταστροφών ποια είναι η τοποθέτησή σας;

Για την ασφάλιση κινδύνων από φυσικές καταστροφές υπάρχει συγκεκριμένη πρόταση εντός του ΣΥΡΙΖΑ και του τμήματος οικονομικής πολιτικής του κόμματος. Βρίσκουμε θετικό το βήμα που έγινε από την Ένωση. Την ίδια την πρόταση την αναγνωρίζουμε ως θετική γιατί είναι μια πρώτη κίνηση. Η αποκατάσταση της ιδιωτικής περιουσίας των πολιτών δεν είναι καθαρά ευθύνη της κυβέρνησης. Οφείλει να την προστατέψει και να κάνει και την πρόγνωση αλλά όχι να αποκαταστήσει 100% τις ζημιές. Η τσέπη είναι μικρή. Ειδικά αυτή την περίοδο, και τα κονδύλια από την Ευρωπαϊκή Ένωση λίγα. Το κράτος βάζει χοντρά το χέρι στην τσέπη στον κρατικό προϋπολογισμό για να καλυφθούν οι ζημιές. Βλέπουμε ότι σε αυτό το κομμάτι μπορεί να υπάρξει σύμπλευση. Το κράτος και η κοινωνία δεν μπορούν να ξεφύγουν από την κοινωνική παραμετροποίηση. Εκεί μπορεί να συμβάλει η ιδιωτική ασφάλιση. Να μπει πλαφόν αποζημίωσης από πλευράς κράτους και εν συνεχεία να αναλάβει η ιδιωτική ασφάλιση με κίνητρα αλλά και χρέωση. Υπάρχει ήδη μια αντιπρόταση σε αυτή της Ένωσης η οποία δεν περιλαμβάνει μόνο το σεισμό αλλά όλες τις φυσικές καταστροφές. Μπορούμε να δούμε λοιπόν μια συνέργια στο συγκεκριμένο θέμα αλλά με προδιαγραφές κοινωνικών κριτηρίων, σε αυτό το σημαντικό σημείο η κοινωνία είναι αυτή που αποφασίζει και όχι το κέρδος των ιδιωτών

Ας μιλήσουμε σχετικά με την IDD. Πρόσφατα η ΕΑΕΕ κατέθεσε μια πρόταση στον Υπουργό Οικονομικών με αλλαγές που ζητάει επί του νομοσχεδίου για τη Διανομή Ασφαλιστικών Προϊόντων. Ποια είναι η γνώμη σας;

Στο άρθρο 4 παράγραφος 3 η πρόταση της ΕΑΕΕ αναφέρεται στην απόδοση προμηθειών στους Ασφαλιστικούς Διαμεσολαβητές. Συγκεκριμένα στις προμήθειες που δικαιούται ένας διαμεσολαβητής για 3 χρόνια αφότου διακόψει συνεργασία με μια Ασφαλιστική εταιρεία. Σε περίπτωση λοιπόν που εις βάρος του διαμεσολαβητή υπάρχει καταδικαστική απόφαση οριστική στο σχέδιο νόμου αναφέρεται ότι η εταιρεία μπορεί να αρνηθεί να καταβάλει αυτές τις προμήθειες. Η Ένωση ζητάει να αλλάξει αυτό. Να μπορεί δηλαδή μια ασφαλιστική εταιρεία να αρνηθεί να καταβάλει τις προμήθειες με την υποβολή μιας απλής μήνυσης. Το πρώτο πρόβλημα που προκύπτει είναι συνταγματικό. Δεν γίνεται να υπάρχουν εις βάρος ενός διαμεσολαβητή συνέπειες, αν δεν υπάρχει πρώτα καταδικαστική απόφαση. Το δεύτερο είναι ότι μια ασφαλιστική εταιρεία θα εξακολουθήσει να επιβιώνει αν πληρώσει τον διαμεσολαβούντα 3 χρόνια προμήθειες. Ο διαμεσολαβούντας αν δεν πάρει τα χρήματά του μπορεί και να μην επιβιώσει. Είναι σημαντικό να πάρει τα χρήματά του. Αναγκάζει λοιπόν το διαμεσολαβητή να προβεί σε πράξεις που δεν έχουν ηθικό χαρακτήρα όπως να μεταφέρει τα συμβόλαια σε άλλη εταιρεία κάτι που στην τελική δεν ωφελεί και τον ίδιο τον ασφαλισμένο. Αναρωτιέμαι λοιπόν ποια είναι η σκοπιμότητα της Ένωσης. Μήπως θέλει να κρατάει στο χέρι τους διαμεσολαβητές; Με μια μήνυση να μπορεί να δημιουργεί σπουδαίους λόγους για να καταγγείλει συμβάσεις; Μια απόφαση που ζητάει να επεκτείνεται και στην περίπτωση παραβίασης αποκλειστικής συνεργασίας κυρίως για τα agency δίκτυα.  Δεν υπάρχει ούτε σαν υπόνοια αυτό στο πνεύμα της Ευρωπαϊκής οδηγίας.

Επίσης σε περίπτωση θανάτου και ανικανότητας, όπου ο Ασφαλιστής δικαιούται να λαμβάνει 4 χρόνων προμήθειες ο ίδιος ή οι δικαιούχοι του, η Οδηγία θα πρέπει να καθορίζει και το ποιος Ασφαλιστικός Διαμεσολαβητής θα συνεχίζει το χαρτοφυλάκιο. Γιατί αυτό θα δημιουργήσει μια αγαστή συνεργασία για το μετά. Δεν θα γίνει κανιβαλισμός ούτε ορφάνεμα. Θα το αναλάβει ένας άλλος διαμεσολαβητής για εκείνη την τετραετία που θα το εξυπηρετεί με τον προοπτική να το αναλάβει μετά εξ ολοκλήρου.

Τι άλλο εντοπίσατε μέσα στην πρόταση της Ένωσης που θέλετε να σχολιάσετε;

Πάμε στο θέμα των εκπτώσεων. Δεν επιτρέπεται από το νόμο η προσφορά εκπτώσεων και ειδικών ευεργετημάτων που έχουν ως στόχο τη σύναψη ασφαλιστηρίου συμβολαίου. Κάτι δηλαδή που είναι ενάντια του ελεύθερου ανταγωνισμού. Εμείς δεχόμαστε αυτό που λέει η Ένωση – δηλαδή να μπορούν να κάνουν εκπτώσεις σε συγκεκριμένες πληθυσμιακές ομάδες ή σε είδος κινδύνων αλλά όχι σε επιλεγμένους διαμεσολαβητές και όχι καπέλα για διακρίσεις φύλου και φυλής. Για παράδειγμα, όχι άλλη εμπορική πολιτική για έναν αλλοδαπό απ’ ότι σε έναν Έλληνα. Ο αλλοδαπός αυτός μπορεί να είναι πολίτης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να είναι παντρεμένες και να ζει 20 χρόνια στην Ελλάδα και να έχει και 2 παιδιά. Αυτόν λοιπόν πολλές εταιρείες τον αντιμετωπίζουν διαφορετικά έναντι σε έναν Έλληνα. Γιατί;

Υπάρχει επίσης μια πρόταση από την Ένωση να διευκρινιστεί στο κείμενο το ασυμβίβαστο να είναι κάποιος διαμεσολαβητής πάσης φύσεως και διευθυντής ή υπάλληλος ασφαλιστικής εταιρείας. Η Ένωση ζητάει στη συγκεκριμένη πρόταση να υπάρχει ασυμβίβαστο μόνο για τους εκτελεστικούς διευθυντές και εκπροσώπους των εταιρειών με όλους τους άλλους – υπάλληλοι και μη εκτελεστικοί διευθυντές να μπορούν να λειτουργούν και ως διαμεσολαβητές. Εμείς δεν συμφωνούμε με αυτή την πρόταση της Ένωσης καθώς η IDD λέει ότι κανένα διοικητικό στέλεχος ή υπάλληλος ασφαλιστικής εταιρείας δεν μπορεί να ασκεί ασφαλιστική διαμεσολάβηση.

Επόμενη παρατήρηση που έχουμε να κάνουμε στην πρόταση της Ένωσης είναι στο άρθρο 19 παράγραφος 1. Εκεί ζητάει τα μέλη της διοίκησης που είναι υπεύθυνα για δραστηριότητες διανομής να μπορούν να θεωρούνται ότι έχουν επάρκεια γνώσεων. Τι θα γίνει όμως με τους ασφαλιστές που έχουν 20 χρόνια εμπειρία στο χώρο; Αυτοί δεν έχουν επάρκεια γνώσεων; Το σωστό είναι να μην υπάρχει τέτοια διάκριση για επάρκεια γνώσης αλλά αυτή να απονέμεται από επίσημο αναγνωρισμένο φορέα

Κάτι που μας κίνησε την περιέργεια είναι στο άρθρο 27 παράγραφος 3 όπου εκεί η Ένωση ζητάει να μην υπάρχει μηχανογραφική επιβάρυνση των πληροφοριακών συστημάτων των ασφαλιστικών εταιρειών σε ό,τι αφορά την απόδοση των στοιχείων της αίτησης ασφάλισης, ταυτόχρονα και στο συμβόλαιο. Αν ισχύσει αυτό τότε ο ασφαλισμένος μετά τη λήψη της ασφάλισης δεν θα έχει ένα επίσημο έγγραφο στα χέρια του που να πιστοποιεί ποιο είναι το πρόσωπο που τον ασφάλισε. Μήπως αυτή η κίνηση εξυπηρετεί τις τράπεζες και την πρακτική τους άλλος να ενημερώνει τον πελάτη και άλλος να υπογράφει το συμβόλαιο; Μήπως είναι μια προσπάθεια απενεχοποιήσης αυτών των πρακτικών;

Σχετικά με τη σχέση Ασφαλιστικών Εταιρειών και Ασφαλιστικών Πρακτόρων τι έχετε εντοπίσει;

Ο ασφαλιστικός πράκτορας διανέμει προϊόντα μιας ή περισσοτέρων ασφαλιστικών επιχειρήσεων βάσει έγγραφης σύμβασης εντολής και αμείβεται αποκλειστικά από τις ασφαλιστικές εταιρείες. Αυτό λέει η IDD. Τι σημαίνει αυτό; Ότι αποκλείονται τα δέντρα. Αυτό θα δημιουργήσει μεγάλη αναστάτωση. Από τη μια αποκαθιστά και κάνει πιο έγκυρη τη σχέση με την ασφαλιστική εταιρεία και την κατευθείαν σχέση – που το θέλουμε – αλλά εδώ θα ανοίξει μια μεγάλη συζήτηση – διαδικασία στην αγορά πώς αυτό θα αναδομηθεί. Δημιουργείται ένα ζήτημα με πάρα πολλούς συναδέλφους που είτε δεν έχουν καλές σχέσεις με κάποιες εταιρείες ή έχουν μαύρο Τειρεσία και δεν μπορούν να κάνουν συμβάσεις  και εξυπηρετούνται από τα μεγάλα γραφεία. Αυτό δημιουργεί προβλήματα στους μικρούς σε μέγεθος ασφαλιστές ή εκείνους που έχουν οικονομικά προβλήματα. Αυτό μπορεί να θεωρήθηκε τρόπος να καταπολεμηθούν οι μαύροι κωδικοί που όμως είναι λανθασμένη προσέγγιση. Αυτό δημιουργεί μια προοπτική να δημιουργηθούν νομικά πρόσωπα συντονιστών στα μεσιτικά γραφεία για να μπορέσουν από εκεί να ελέγχουν τους ασφαλιστές οι οποίοι όμως θα πρέπει να έχουν απευθείας σύμβαση με τις ασφαλιστικές εταιρείες. Οι συντονιστές επιβιώνουν ως πραγματικότητα της αγοράς που υπάρχει μόνο στην Ελληνική Ασφαλιστική Αγορά.

Κλείνοντας, είναι κάτι άλλο που θέλετε να τονίσετε;

Το τελευταίο κομμάτι για το οποίο θέλω να μιλήσουμε και είναι από τα πιο ουσιαστικά καθώς ο νόμος εξακολουθεί να δίνει την εκπαίδευση και την πιστοποίηση στο σύνολό της στον επόπτη. Να πούμε ότι η ΤτΕ έχει εποπτικό ρόλο. Σε κάθε περίπτωση δεν είναι εκπαιδευτής και δεν έχει σχέση με το γνωστικό αντικείμενο. Εμείς ζητάμε – προτείνουμε και αυτό είναι μια πολιτική προσέγγιση – η εκπαίδευση να είναι υποχρέωση του Υπουργείου Οικονομικών ή όποιου υπουργείου είναι αρμόδιο με τέτοιου είδους θέματα για την εκπαίδευση των ασφαλιστών. Εμείς πιστεύουμε ότι όλη η ιστορία έχει ξεκινήσει λάθος. Με μια ερμηνεία της προηγούμενης οδηγίας η οποία μίλαγε για διαρκή επανεκπαίδευση των ασφαλιστικών Διαμεσολαβητών η οποία μεταφράστηκε με κακά αγγλικά ως επαναπιστοποίηση. Έγιναν συζητήσεις περί αυτού αλλά πέρασε το δικό τους. Αναγκαστικά όλοι πρέπει να περάσουν εξετάσεις και ας είναι 20 χρόνια στο επάγγελμα. Η δική μας λογική είναι ότι ο Ασφαλιστικός Διαμεσολαβητής μπαίνει μέσα στα σπίτια μεταφέρει μηνύματα ουσιώδη όχι μόνο της αγοράς αλλά ολόκληρης της κοινωνίας, μαθαίνει επίσης και δίνει ένα feedback του τι συμβαίνει στο κάθε νοικοκυριό και εμείς θέλουμε αυτός ο άνθρωπος να σταθεί ψηλά γνωστικά. Κάτι που τώρα δεν γίνεται. Ούτε σε επίπεδο πιστοποίησης ούτε σε επίπεδο επαναπιστοποίησης. Ο άνθρωπος αυτός δεν βοηθιέται. Κάτι που για να αλλάξει κατά τη γνώμη μου πρέπει να είναι στην αρμοδιότητα του Υπουργείου Οικονομικών με συνδρομή του Υπουργείου Παιδείας. Κάτι που πρέπει να μπει στην Οδηγία και κάτι που και στην Οδηγία δεν μιλάει ότι είναι υποχρέωση του επόπτη αλλά αρμοδιότητα (άρθρο 19) κρατικής αρχής.