.gif?rand=8486)
Η αγορά αλλάζει δραματικά. Πόσες φορές έχει γραφτεί και ειπωθεί; Πόσες φορές ακούσαμε (και πιθανώς εκφωνήσαμε) πύρινους λόγους για την ανάγκη εκσυγχρονισμού της ελληνικής ασφαλιστικής αγοράς, την ανάγκη αυστηρότερης εποπτείας, την ανάγκη θέσπισης και τήρησης κανόνων υγιούς ανταγωνισμού, την ανάγκη ίσης μεταχείρισης μεταξύ των διαμεσολαβητών, την ανάγκη δημιουργίας νέων “τίμιων” προϊόντων, την ανάγκη απάλειψης των ψιλών γραμμάτων και τόσα άλλα. Ότι και να γράψουμε έχει ειπωθεί επανειλημμένως από φορείς και φυσικά πρόσωπα, τόσο των εταιρειών όσο και των διαμεσολαβητών! Γιατί αυτοί, εταιρείες και διαμεσολαβητές αποτελούν την αγορά, που στηρίζεται και απευθύνεται στον έλληνα καταναλωτή.
Και ήρθε η Εποπτική Αρχή να βάλει τάξη, με την έκδοση σειράς πράξεων, με πιο πρόσφατες και πιο σημαντικές μέχρι τώρα την 30 και την 31 που ισχύουν από 1ης Ιανουαρίου 2014. Και το ερώτημα που τίθεται είναι απλό: εταιρείες και διαμεσολαβητές θα χορέψουν το tango, ακολουθώντας τα ίδια βήματα και δημιουργώντας τις ίδιες φιγούρες ή από τα πρώτα βήματα θα βρεθεί καθένας σε διαφορετική μεριά της αίθουσας χορού;
Είναι λογικό και αυτονόητο ότι Εταιρείες και Διαμεσολαβητές έχουν διαφορετικά συμφέροντα σε πολλούς τομείς, αλλά είναι εξίσου αληθές, ότι στον καταναλωτή φθάνουν από κοινού, ανεξάρτητα από επιμέρους πολιτικές εταιρειών που προσεγγίζουν απευθείας τους καταναλωτές ή αποφάσεις διαμεσολαβητών που στρέφονται σε εταιρείες ΕΠΥ.
Τι μέλλει γενέσθαι λοιπόν; Πως θα ερμηνευθούν οι διατάξεις των πράξεων 30 και 31; Θα υπερισχύσει η κοινή λογική ή θα χαθούμε στη μετάφραση; Θα αποτελέσουν ευκαιρία και καταλύτη σύγκλισης απόψεων και εύρυθμης πλέον λειτουργίας της αγοράς ή θα αναδειχθούν σε πεδίο μάχης όπου όποιοι αισθάνονται δυνατοί θα επιτίθενται ή θα καταλαμβάνουν ζωτικό χώρο του “αντιπάλου”;
Αφορμή για τις σκέψεις αυτές ήταν δύο γεγονότα. Το πρώτο, η εγκύκλιος της Ένωσης Επαγγελματιών Ασφαλιστών Ελλάδος (ΕΕΑΕ) της 17Ης Μαρτίου 2014, που έφθασε στα χέρια μας, η οποία ενημερώνει και επισημαίνει στα μέλη της να δείχνουν ιδιαίτερη προσοχή σε «παρατράγουδα» που παρατηρήθηκαν, είτε σε συμβάσεις συνεργασίας που άρχισαν να αποστέλλουν αυτές τις μέρες οι εταιρείες προς τους Ασφαλιστικούς Διαμεσολαβητές (σύμφωνα με τις προβλέψεις των πράξεων 30 και 31), είτε στους ενσωματωμένους(;) Κανονισμούς Πωλήσεων. Αν αληθεύουν (και για να εκδίδει εγκύκλιο θα αληθεύουν) τα αναφερόμενα στην εγκύκλιο της ΕΕΑΕ, τότε πράγματι υπάρχει μεγάλο πρόβλημα και θα ενταθούν οι αποκλίσεις.
Το δεύτερο γεγονός έφθασε στα αυτιά μου από φίλο Πράκτορα, ο οποίος, ως όφειλε (και με την ιδιότητα του Εντολοδόχου Είσπραξης) δήλωσε στην ασφαλιστική εταιρεία με την οποία συνεργάζεται τις Υπεξουσιοδοτήσεις που προβλέπει το άρθρο 9, παρ. 3 της Πράξη 31 της ΤτΕ. Υπενθυμίζω τι ακριβώς λέει το άρθρο:
“Απαγορεύεται η υπεξουσιοδότηση στην είσπραξη ασφαλίστρων από τον Εντολοδόχο Είσπραξης σε συνεργάτη του, χωρίς τη γραπτή συναίνεση της εταιρείας.”
Η γραπτή απάντηση της εταιρείας ήταν λακωνική: “Δεν συναινώ.”
Δεν πίστευε στα μάτια του ο φίλος Πράκτορας. Νόμιζε ότι του κάνανε πλάκα! Πήρε τηλέφωνο αμέσως και τότε αναζήτησε τα… χάπια του. “Η πολιτική της εταιρείας είναι να μην συναινέσουμε, ώστε να μην θεωρηθούμε υπεύθυνη, αν τυχόν χαθούν χρήματα.”
Ίσως να ακούγεται λογικό σε κάποιους, αν και Εντολοδόχος Είσπραξης εκ μέρους της εταιρείας εξακολουθεί να είναι ο Πράκτορας (και μόνον αυτός) και η εταιρεία δεν αποκτά οποιαδήποτε συμβατική σχέση με τον Υπεξουσιοδοτούμενο.
Ίσως πάλι, να ακούγεται λογικό σε κάποιους, αν ο Υπεξουσιοδοτούμενος Συνεργάτης έχει άσχημο παρελθόν και κακό όνομα στην αγορά (π.χ. ένα άλλος Πράκτορας ή Ασφαλιστικός Σύμβουλος που χρωστάει).
Αν όμως Υπεξουσιοδοτούμενοι ήταν τα ΕΛΤΑ και μια γνωστή εταιρεία courier, που εισπράττει για πολλούς διαμεσολαβητές στην αγορά, ακούγεται λογικό;
Αν αυτό δεν είναι καταχρηστική άσκηση του δικαιώματος που δίνει το πιο πάνω άρθρο της πράξης 31 στην εταιρεία, τότε τι είναι; Είναι καλύτερο να εκδώσει όποια εταιρεία θέλει δημόσια ανακοίνωση, ότι αναλαμβάνει η ίδια τις εισπράξεις και δεν θα ορίσει ούτε Εντολοδόχους, ούτε θα δεχθεί οποιαδήποτε υπεξουσιοδότηση. Είναι πιο ξεκάθαρο και πιο τίμιο και κάθε διαμεσολαβητής ας πάρει τις αποφάσεις του αν συνεργάζεται μαζί της ή όχι.
Αλλά το να μη συναινεί σε γνωστή εταιρεία courier και στα ΕΛΤΑ, είναι παράλογο. Αλήθεια, σε αυτά τα γεγονότα, τώρα που είναι νωρίς ακόμα, θα πάρει θέση η Εποπτική Αρχή ή εδώ υπερισχύει ότι αποτελούν διαφορές μεταξύ των δύο συμβαλλομένων και ας τα βρουν μεταξύ τους ή ας προσφύγουν στη δικαιοσύνη; Σε κάθε νόμο (και κατ΄ αναλογία στις πράξεις αυτές) υπάρχει και η “βούληση του νομοθέτη”.
Είναι στη βούληση της ΤτΕ η μη Υπεξουσιοδότηση των εταιρειών courier και των… ΕΛΤΑ;
