.gif?rand=5834)
Υπάρχει μια έντονη κινητικότητα, η οποία θα αυξάνεται όσο πλησιάζουμε προς το τέλος του έτους, σχετικά με την εφαρμογή του περίφημου επταημέρου. Μια εφαρμογή η οποία όχι μόνο δεν έχει διευκρινισθεί μέχρι σήμερα, αλλά αντίθετα η κάθε ασφαλιστική εταιρεία την παρακάμπτει ως «νομική υποχρέωση» και την υλοποιεί ως εσωτερική της διαδικασία. Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά.
Πρώτον, η πράξη 31/30-9-2013 της Τράπεζας της Ελλάδος αναφέρει απλώς στο άρθρο 9, παρ. 2 ότι: “Εντολοδόχοι Είσπραξης Ασφαλίστρων αποδίδουν το Ασφάλιστρο στην Εταιρεία σύμφωνα με το άρθρο 33 παρ. 2 ν.δ. 400/1970”. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Συνεπώς η Εποπτική Αρχή, ως Πόντιος Πιλάτος στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν λαμβάνει θέση, ούτε υπέρ των εταιρειών που χρειάζονται ρευστό, ούτε υπέρ των Διαμεσολαβητών που έχουν (δικαιολογημένα και μη ληξιπρόθεσμα) ανοίγματα προς τις εταιρείες, αλλά παραπέμπει και τους δύο στον προ 43 ετών νόμο, που ουδέποτε εφαρμόστηκε!
Τι ακριβώς, όμως, λέει ο νόμος 400/70, άρθρο 33, παρ. 2γ: “Παν νομικόν ή φυσικόν πρόσωπον, αναλαμβάνον την διά λογαριασμόν ασφαλιστικής επιχείρησης είσπραξιν των ασφαλίστρων, υποχρεούται εις: (α) …. (β)… (γ) κατάθεσιν τοις μετρητοίς παρά τη επιχειρήσει ή παρά τινι τραπέζη επ’ ονόματι της επιχείρησης των υπ’ αυτού εισπραττομένων ασφαλίστρων το αργότερον εις το τέλος εκάστης εβδομάδος.”
Ούτε για επταήμερο λέει, ούτε για… ταχυπληρωμές και «τυπώνω-πληρώνω» μιλάει (που βέβαια δεν υπήρχαν τότε) ούτε για τίποτα σχετικό. Τι κάνει λοιπόν σήμερα η αγορά; Στηρίζεται απλώς στο άρθρο που διαβάσατε πιο πάνω και σύμφωνα με το οποίο πρέπει να αποδίδονται «άμεσα» τα εισπραττόμενα ασφάλιστρα και η κάθε εταιρεία εκπονεί την εισπρακτική της πολιτική. Για παράδειγμα:
– Μεγάλες και πολυεθνικές εταιρείες καλούν τους Συνεργάτες τους να ενταχθούν οικιοθελώς σε σύστημα «τυπώνω-πληρώνω» που συνοδεύεται και από πρόσθετες προϋποθέσεις ανά συνεργάτη, (όπως ανώτατο ποσό ασφαλίστρων που θα βρίσκεται στον αέρα, πορεία της παραγωγής του κ.λπ.). Για την ένταξη μάλιστα στο νέο σύστημα οι εταιρείες αυτές δίνουν και σημαντικό κίνητρο, σε αντικατάσταση του εισπρακτικού. Επιπλέον, η ένταξη στο σύστημα μπορεί να γίνει για το σύνολο της παραγωγής του Συνεργάτη ή μόνο για τμήμα της (π.χ. μόνο νέα συμβόλαια ή/και ανανεώσεις κ.λπ.). Καμία όμως αναφορά δεν γίνεται περί κατάργησης των όσων προβλέπονται στη μέχρι σήμερα σύμβαση (άνοιγμα 1-2 μηνών) αν κάποιος δεν ενταχθεί ή για το μέρος της παραγωγής του που δεν θα ενταχθεί! Προς το παρόν (και βρισκόμαστε ήδη στις 3 Δεκεμβρίου), δεν αλλάζει τίποτα.
– Από την άλλη, η Εθνική Ασφαλιστική με απόφασή της μετατρέπει από 1ης Ιανουαρίου 2014 όλα τα συμβόλαια κλάδου ζωής σε Ταχυπληρωμή και προτρέπει όλους τους συνεργάτες της να εντάξουν και τους υπόλοιπους κλάδους σε Ταχυπληρωμή, δίνοντας μάλιστα και bonus, λέγοντας ότι: «ούτως ή άλλως, στις αρχές του 2014 θα γίνει, κάντε το τώρα οικιοθελώς για να μη χάσετε και το bonus». Με τον τρόπο αυτό «λύνει» έμμεσα το θέμα του εναρμονισμού της με την Πράξη της ΤτΕ. Και το λύνει, όχι καλώντας τους συνεργάτες να καταβάλουν εντός επταημέρου τα ασφάλιστρα, αλλά αναλαμβάνοντας η ίδια την είσπραξη.
– Υπάρχουν βέβαια και άλλες εταιρείες που δεν έχουν προβεί σε οποιαδήποτε ενέργεια, μέχρι σήμερα. Σε ερωτήματα συνεργατών τους απαντάνε ότι αφενός δεν είναι μηχανογραφικά έτοιμες ακόμα, αλλά το κυριότερο ότι δεν θα κάνουν οποιαδήποτε κίνηση αν δεν δουν πρώτα τις κινήσεις του ανταγωνισμού!
Φυσικά, περί προείσπραξης ούτε λόγος να γίνεται… από οποιαδήποτε εταιρεία!
Και το ερώτημα ενός αφελούς παρατηρητή παραμένει: Αν δεν πρόκειται να εφαρμοσθεί ένας νόμος, γιατί ψηφίζεται; Αν η αγορά μπορεί να αυτορυθμίζεται, γιατί έρχεται η Εποπτική αρχή και θέτει κανόνες και προϋποθέσεις που δεν θα τηρηθούν; Όταν εταιρείες και διαμεσολαβητές έχουν επανειλημμένα υποστηρίξει την ελευθερία των μεταξύ τους συναλλαγών και το δικαίωμα του επιχειρείν, εντός ενός γενικού κανονιστικού πλαισίου της αγοράς, γιατί πρέπει η Εποπτική Αρχή να φθάνει στο σημείο να καθορίζει π.χ. τον τρόπο και το χρόνο της είσπραξης ή το χρώμα του ενημερωτικού εντύπου που πρέπει να παραδίδεται προς τον πελάτη;
Εκτός αν λάβουμε την απάντηση ότι «ψηφίστηκε για να υπάρχει και θα εφαρμοστεί σιγά-σιγά»! Όπως ο νόμος του 1970 που ακόμα δεν έχει εφαρμοστεί ως προς “το τέλος εκάστης εβδομάδος”. Αθάνατη Ελλάδα.
