.gif?rand=8534)
Το παράπονο υπάρχει. Δεν μπορώ να κάνω τα στελέχη μου να σκέφτονται σαν Μάνατζερ. Πολύ συνηθισμένο αλλά πίσω του κρύβεται ένα σημαντικό ερώτημα: Τι σημαίνει να σκέφτεται κανείς σαν Μάνατζερ;
Δυστυχώς, δεν έχει δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στο συγκεκριμένο ερώτημα. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε ερωτευτεί τόσο πολύ την ιδέα της «Ηγεσίας» ώστε το «Μάνατζμεντ» έχει υποχωρήσει στο παρασκήνιο.
Κανείς δεν ονειρεύεται πια να γίνει καλός Μάνατζερ – όλοι θέλουν να γίνουν πετυχημένοι Ηγέτες.
Όμως ο διαχωρισμός του Μάνατζμεντ από την Ηγεσία κρύβει παγίδες. Όπως το Μάνατζμεντ χωρίς Ηγεσία ενθαρρύνει ένα πεζό και αδιάφορο στυλ, το οποίο νεκρώνει τη δράση. Αντίστοιχα η Ηγεσία χωρίς το Μάνατζμεντ ενθαρρύνει ένα ανερμάτιστο στυλ, που προάγει την Αλαζονεία. Και όλοι μας γνωρίζουμε την καταστροφική δύναμη της Αλαζονείας. Το πρόβλημα βέβαια είναι ότι το Μάνατζμεντ όπως το ξέρουμε είναι σύνθετο και συχνά αντιφατικό. Οι Μάνατζερ διδάσκονται ότι πρέπει να συνεργάζονται αλλά ταυτόχρονα να είναι και ανταγωνιστικοί.
- Να προχωρούν συνεχώς σε αλλαγές αλλά και να διατηρούν τη σταθερότητα.
- Να εστιάζουν στα αποτελέσματα αλλά και να βοηθούν τους ανθρώπους τους.
Πώς μπορεί κανείς να τα συνταιριάξει όλα αυτά; Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν μπορεί. Για να είναι αποτελεσματικοί οι Μάνατζερ πρέπει να συνθέσουν αυτά τα φαινομενικά αντιφατικά ζητήματα. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να εστιάσουν όχι μόνο σε αυτό που πρέπει να πετύχουν αλλά και στον τρόπο με τον οποίο πρέπει να σκεφτούν. Η σκέψη των Μάνατζερ πρέπει να καλύπτει ένα σύνολο διαφορετικών «κατευθύνσεων».
Γνωρίζουμε ότι δεν μπορούμε να βασιστούμε στις συνηθισμένες δομές ενός MBA το οποίο χωρίζει τον κόσμο του Μάνατζμεντ σε ανεξάρτητες επιχειρηματικές λειτουργίες: Μάρκετινγκ, Οικονομικά, Λογιστική κ.λπ. Υπάρχει ανάγκη μίας νέας δομής, που θα ενθαρρύνει τη σύνθεση και όχι το διαχωρισμό, μία δομή που θα βασίζεται στις πέντε κατευθύνσεις της διευθυντικής σκέψης. Ας δούμε κατ’ αρχάς πώς προέκυψε αυτή η δομή, ενώ στη συνέχεια θα εξετάσουμε κάθε κατεύθυνση της διευθυντικής σκέψης και πώς μπορούν να δεθούν σε ένα ενοποιημένο σύνολο.
Οι Πέντε Κατευθύνσεις της Διευθυντικής Σκέψης
Έχουμε λοιπόν πέντε κατευθύνσεις του Διευθυντικού Τρόπου Σκέψης, πέντε τρόπους με τους οποίους οι Μάνατζερ ερμηνεύουν και αντιμετωπίζουν τον κόσμο που τους περιβάλλει. Κάθε Κατεύθυνση έχει το δικό της βασικό στόχο. Η Στοχαστική Σκέψη κατευθύνεται προς το Εγώ – δεν μπορεί να υπάρξει Κατανόηση χωρίς Αυτογνωσία. Η Συνεργατική Σκέψη κινείται πέρα από το Εγώ, στο Δίκτυο των Σχέσεων του Μάνατζερ. Η Αναλυτική Σκέψη πηγαίνει ακόμη μακρύτερα, στον Οργανισμό. Οι Οργανισμοί στηρίζονται στο Συστηματικό Διαχωρισμό των Δραστηριοτήτων και εκεί δίνει απάντηση η Ανάλυση. Η Πραγματιστική Σκέψη τοποθετεί το Στόχο της πέρα από τα όρια του Οργανισμού, στο ευρύτερο πλαίσιο, στους κόσμους που περιβάλλουν τον Οργανισμό. Τέλος, η Κατεύθυνση της Δράσης στοχεύει στην Ενοποίηση όλων των υπολοίπων μέσα από τη Διαδικασία της Αλλαγής – του Εγώ, των Σχέσεων, του Οργανισμού και του Ευρύτερου Πλαισίου.
Άρα η σκέψη του Μάνατζερ κινείται σε πέντε κατευθύνσεις:
- Διαχείριση του Εγώ: η Στοχαστική Σκέψη
- Διαχείριση του Οργανισμού: η Αναλυτική Σκέψη
- Διαχείριση του Ευρύτερου Πλαισίου: η Πραγματιστική Σκέψη
- Διαχείριση των Σχέσεων: η Συνεργατική Σκέψη
- Διαχείριση της Αλλαγής: η Κατεύθυνση της Δράσης
Αν είστε Μάνατζερ, αυτός είναι ο κόσμος σας!
