“Πάλι καπνίζεις;»
“Γιατί ενοχλώ;”
“Βεβαίως και ενοχλείς. Κυρίως όμως, κάνεις κακό στον εαυτό σου.”
“…και καλό στους άλλους, καπνίζουν δεν καπνίζουν.”
“Τι είναι αυτά που λες, τρελάθηκες; Δεν έχεις ακούσει για το παθητικό κάπνισμα;
Δεν έχεις ακούσει ότι ο καπνός από το τσιγάρο βλάπτει όσους τον αναπνέουν, κι ας μην καπνίζουν; Τι καλό κάνεις στους άλλους;”
“Κι εσύ δεν έχεις ακούσει ότι προστέθηκε φόρος 5 λεπτά στο κάθε πακέτο τσιγάρα, ώστε να μην πληρώνουμε είσοδο στα νοσοκομεία 25 ευρώ ο καθένας; ”
“Δηλαδή;”
“Τι δηλαδή; Η κυβέρνηση αποφάσισε ότι για να νοσηλευθεί κάποιος σε δημόσιο νοσοκομείο πρέπει να πληρώσει εισιτήριο 25 ευρώ και…”
“Όσοι θα ήταν ανασφάλιστοι υποθέτω…”
“Όχι βέβαια, όλοι. Κι εσύ που πληρώνεις τις εισφορές σου στο ΙΚΑ, στον ΟΑΕΕ ή όπου αλλού είσαι ασφαλισμένος και οι ανασφάλιστοι.”
“Τότε γιατί να πληρώνω εισφορές; Κορόιδο είμαι;”
“Άλλο θέμα αυτό. Άκου όμως τη συνέχεια… ”
“Ακούω, αλλά να ξέρεις ότι το κάπνισμα βλάπτει.”
“Λοιπόν, άκου. Μετά την κατακραυγή που ξεσηκώθηκε, έκαναν… γαργάρα το 25ευρο και βρήκαν «ισοδύναμο» μέτρο. Πέντε λεπτά σε κάθε πακέτο τσιγάρα.”
“Ένας φόρος ακόμα δηλαδή.”
“Ναι, αλλά ένας φόρος που πληρώνουν μόνο οι καπνιστές. Για όλους που θέλουν να νοσηλευθούν.”
“Θα το καταλάβαινα, αν τα 5 λεπτά πήγαιναν για τα πνευμονολογικά ή τέλος πάντων για παθήσεις που προκαλούνται από το τσιγάρο. Μου λες δηλαδή ότι και αν έσπαγα σε ατύχημα τη λεκάνη μου, θα πλήρωνα 25 ευρώ για να εισαχθώ στο δημόσιο νοσοκομείο, αλλά τώρα θα μου τα πληρώσεις εσύ και όλοι οι καπνιστές!”
“Ακριβώς.”
“Έ τότε κάπνιζε. Μακριά μου βέβαια, αλλά κάπνιζε.”
“Κατάλαβες τώρα; Ίσα που ήθελα να το κόψω το ρημάδι, με έπιασε το αλτρουιστικό. Πως λέμε ότι πρέπει να αφήσουμε το «εγώ» και να σκεφτόμαστε το «εμείς»; Κάτι τέτοιο.”
“Ευεργέτη μου. Συγχαρητήρια.”
“Αυτό όμως που δεν έχω καταλάβει είναι αν τα 5 αυτά λεπτά θα πηγαίνουν και στα ιδιωτικά νοσοκομεία ή μόνο στα δημόσια.”
“Μόνο στα δημόσια. Έχεις ακούσει κάποιον φόρο να πηγαίνει σε ιδιώτες;”
“Ναι, τα διόδια.”
“Γελάσαμε πάλι!”
“Γιατί; Εγώ καπνίζω, εγώ πληρώνω, εγώ επιλέγω που θα νοσηλευθώ. Γιατί μόνο στα δημόσια νοσοκομεία;”
“Για να πας σε ιδιωτικό νοσοκομείο δύο τρόποι υπάρχουν. Ή έχεις πολλά λεφτά ή έχεις νοσοκομειακό πρόγραμμα ασφαλιστικής εταιρείας. Δεν υπάρχει άλλη περίπτωση.”
“Λεφτά δεν έχουμε, άρα νοσοκομειακό πρόγραμμα. Να βρούμε να κάνουμε.”
“Κι εκεί όμως, θα σε ρωτήσουν αν καπνίζεις!”
“Γιατί;”
“Για να αξιολογήσουν την επικινδυνότητα να αρρωστήσεις. Αφού το κάπνισμα βλάπτει την υγεία, λογικό είναι.”
“Δηλαδή οι ασφαλιστικές εταιρείες θα προτιμούσαν οι πελάτες τους να μην καπνίζουν;”
“Βεβαίως.”
“Άρα είναι ενάντια στην κυβέρνηση, που θέλει πρόσθετα έσοδα από το κάπνισμα. Το ξέρει αυτό η κυβέρνηση;”
“Εξυπνάδες!”
“Λοιπόν, τι χρειάζεται για να κάνω ένα πρόγραμμα υγείας σε ασφαλιστική εταιρεία;”
“Πρώτα-πρώτα, να καταλάβεις την πραγματική σου ανάγκη. Από ποιους κινδύνους θα ήθελες να προστατευθείς, να καλύπτεσαι.”
“Από τα πάντα.”
“Κι εγώ θα ήθελα να κερδίσω το τζόκερ. Σοβαρά τώρα, πρέπει να σκεφθείς τις πραγματικές σου ανάγκες, τους πραγματικούς κινδύνους από τους οποίους απειλείσαι, τις οικονομικές σου δυνατότητες, να συνδυάσεις το Ταμείο κοινωνικής ασφάλισης που έχεις….”
“Σιγά-σιγά, μπερδεύτηκα. Μια ασφάλεια θέλω για να μπορώ να νοσηλευθώ άμεσα και με αξιοπρέπεια σε ένα ιδιωτικό νοσοκομείο. Γίνεται; Όλα τα άλλα…”
“Γίνεται και παραγίνεται. Θα τηλεφωνήσεις σε ένα πιστοποιημένο επαγγελματία ασφαλιστικό διαμεσολαβητή και θα σου τα εξηγήσει όλα.”
“Δεν μπορώ να τα βρω, να τα διαβάσω όλα μόνος μου; Φοβάμαι μην μου φορτωθεί στη συνέχεια. Θέλω να ρωτήσω και αλλού.”
“Δεν θα σου φορτωθεί. Στο κάτω-κάτω τη δουλειά του κάνει. Εσύ επιλέγεις.”
“Εντάξει. Ξέρεις κάποιον ή να ψάξω στο internet;”
“Ξέρω, θα σου στείλω. Αλλά κι΄ εσύ, κόψε λίγο το κάπνισμα. Καλό θα σου κάνει. Όσο για την κυβέρνηση, αυτή θα τα βρει τα χρήματα, από τους καπνιστές, από τους μη καπνιστές, από τους νέους, τους γέρους, τους εργαζόμενους, τους άνεργους. Δόξα στο Θεό, ιδέες κατεβάζουν κάθε μέρα. Άντε γειά.”
“Γειαααα. Περιμένω”
