.gif?rand=6138)
Όλοι θα πρέπει να εμπνέονται από την ιστορία του Nick Woodman, του διευθύνοντος συμβούλου της GoPro, μίας εταιρείας αξίας 2,5 δισ. δολαρίων που κατασκευάζει υψηλής ευκρίνειας κάμερες που μπορούν να φορεθούν.
Του Doug Sundheim
Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 και στις αρχές του 2000, ο Woodman «πέταξε» 4 εκατ. δολάρια σε μία κοινοπραξία που λεγόταν Funbug, μία κακοσχεδιασμένη ιστοσελίδα ψυχαγωγίας και λαχείων. Το 2002, αβέβαιος για το τι θα κάνει μετά, πήγε για σερφ στην Ινδονησία και την Αυστραλία. Ο Woodman ήθελε να πετύχει «ζωντανές» λήψεις από τη σανίδα του αλλά ανακάλυψε ότι ο μοναδικός οικονομικός τρόπος για να το κάνει ήταν να δέσει μία κάμερα μίας χρήσης στον καρπό του με λαστιχάκια.
Διόλου αναπάντεχα, η ιδέα δεν είχε τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Πίσω στις ΗΠΑ και χωρίς να έχει καταφέρει να βρει το κατάλληλο λουράκι για τον καρπό, ο Woodman προσπάθησε να φτιάξει ένα μόνος του. Κατάλαβε γρήγορα ότι το λουράκι θα ήταν καλύτερο ως προϊόν αν συνοδευόταν από μία φωτογραφική μηχανή.
Δυστυχώς, δεν ήξερε το παραμικρό για κάμερες και του πήρε δύο χρόνια να βρει την κατάλληλη και να φτιάξει το πρωτότυπό της – ένα project που χρηματοδότησε πουλώντας κολιέ από φωτογραφική μηχανή του Woodman κυκλοφόρησε το 2004 και αφού άρχισε να την πουλάει σε μαγαζιά για σερφ, έγινε επιτυχία. Η εκδοχή με βίντεο έκανε το ντεμπούτο της το 2007 και σημείωσε ανάλογη επιτυχία. Έως το 2013, η GoPro είχε γίνει η κάμερα με τις περισσότερες πωλήσεις στον κόσμο και ετήσιο τζίρο ύψους 1 δισ. δολαρίων.
Η ιστορία του Woodman μου υπενθυμίζει πόσο σημαντικό είναι να ζούμε τα ερωτήματα που βρίσκονται ακριβώς μπροστά στα μάτια μας – και όχι να σπαταλάμε χρόνο ψάχνοντας τις μεγάλες ιδέες «εκεί έξω». Τα ερωτήματα που μας ενοχλούν είναι οι μεγαλύτερες ευκαιρίες μας. Από τη φύση μας παρακινούμαστε να τα λύσουμε.
Το να βιώνουμε ένα ερώτημα σημαίνει να δεσμευόμαστε μαζί του – να το εξερευνούμε ακόμη και αν δεν είμαστε σίγουροι πού μας πηγαίνει. Το εξερευνούμε γιατί είναι ενδιαφέρον, προκλητικό και συχνά ψυχαγωγικό.
Για να γίνουμε καλύτεροι στο να βιώνουμε σημαντικά ερωτήματα, πρέπει να γίνουμε καλύτεροι στο να τα εντοπίζουμε. Με έμπνευση από την ιστορία του Woodman, αποφάσισα να γυμνάσω το συγκεκριμένο μυ. Στη διάρκεια μίας ημέρας σημείωσα όλα τα ενδιαφέροντα ερωτήματα που μου ήρθαν. Αυτή είναι η λίστα μου:
+ Γιατί είναι τόσο δύσκολη η τοποθέτηση του παιδικού καθίσματος στο αυτοκίνητο;
+ Γιατί υπάρχουν τόσες πολλές συμβουλευτικές εταιρείες που απογοητεύουν τους πελάτες τους;
+ Γιατί ένα τόσο όμορφο κτίριο σε ένα τόσο καλό σημείο έχει εγκαταλειφθεί για τόσο πολύ;
+ Τι πραγματικά συμβαίνει με την τεράστια κενή προκυμαία στην πόλη μου;
+ Ποια είναι η σχέση της ποίησης με τη σπουδαία ηγετική ικανότητα;
+ Πώς γίνεται και κάθε φορά που γράφω ένα σλόγκαν για διαφημιστικούς λόγους, να μοιάζει βαρετό όταν το ξαναβλέπω την επόμενη ημέρα;
+ Γιατί δεν μπορώ να βρω ένα στυλάτο και ζεστό χειμερινό παλτό χωρίς κουκούλα;
+Πώς μπορώ να βρω περισσότερο χρόνο για διάβασμα;
Αυτή η λίστα δεν είναι και η σπουδαιότερη του κόσμου, όμως η άσκηση αποδείχθηκε πολύ πιο χρήσιμη απ’ ότι περίμενα.
Πρώτον, δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσες πολλές ερωτήσεις περνούν από το μυαλό μου κάθε μέρα. Έκανα brainstorming όλη μέρα – και πιθανότατα για όλη μου τη ζωή. Απλώς δεν το είχα παρατηρήσει. Δεύτερον, η διαδικασία άλλαξε το πώς βλέπω τις ερωτήσεις. Η απλή πράξη του ότι τις σημείωσα τις μετέτρεψε από τυχαίες σκέψεις σε εν δυνάμει ευκαιρίες.
Συνήθως πιστεύουμε ότι τα προβλήματα που βλέπουμε είναι τόσο προφανή που κάποιος άλλος άνθρωπος, πιο έξυπνος από μας, ήδη προσπαθεί να βρει λύση. Όμως συχνά δεν είναι έτσι. Υπάρχουν αναρίθμητοι λόγοι που κάνουν φαινομενικά προφανή προβλήματα να παραμένουν άλυτα. Ένας από τους σημαντικότερους είναι ότι οι άνθρωποι που βρίσκονται στην καλύτερη θέση για να τα λύσουν, συνήθως έχουν ιδιοτελές συμφέρον να μην το κάνουν.
Οπότε, πώς επιλέγουμε ποια ερωτήματα θα κυνηγήσουμε; Αυτή είναι η δική μου διαίσθηση: Με το χρόνο, τα ερωτήματά μας θα αποκαλύψουν μοτίβα στη σκέψη μας. Οι περισσότεροι από μας εκ φύσεως αναρωτιούνται ξανά και ξανά για παρόμοια πράγματα. Και αυτά τα μοτίβα είναι χρυσός γιατί μας δείχνουν το βαθύτερό μας κίνητρο – και πιθανότατα την επόμενη μεγάλη μας εξερεύνηση.
*Ο Doug Sundheim είναι σύμβουλος ηγεσίας και στρατηγικής με πάνω από 20 χρόνια εμπειρίας στο να βοηθάει τους ηγέτες να προωθούν την προσωπική και επιχειρηματική ανάπτυξη. Το τελευταίο του βιβλίο είναι το «Taking Smart Risks: How Sharp Leaders Win When Stakes Are High».
