του Στ. Μάνου
Η αναδιάρθρωση του Ελληνικού χρέους έχει γίνει το θέμα παγκόσμιας συζήτησης. Το αποτέλεσμα είναι η απώλεια και του τελευταίου ίχνους εμπιστοσύνης για οτιδήποτε Ελληνικό. Η απόδοση των διετών ομολόγων που ξεπέρασε το στρατοσφαιρικό 18% απεικονίζει τα πραγματικά συναισθήματα των αγορών για την Ελλάδα. Η παγκόσμια κοινότητα προεξοφλεί ότι η Ελληνική κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να εξυπηρετήσει το χρέος της.βΟι εγχώριες σοφές κεφαλές, βαθυστόχαστες αναγνώστριες των δημοσκοπήσεων και μοιρολάτρισσες, περιορίζονται σε συστάσεις προς την κ. Μέρκελ και το ΔΝΤ για το πώς πρέπει να μας αντιμετωπίσουν. Τι τους συμφέρει (έχοντας πλήρη επίγνωση του τι συμφέρει εμάς, συμβουλεύουμε και τους άλλους!). Εκτιμούν οι σοφές κεφαλές ότι η αναδιάρθρωση συγκεντρώνει τις προτιμήσεις του απληροφόρητου Ελληνικού λαού, ότι είναι μια ανώδυνη λύση. Αντί του επαχθούς μνημονίου, η «έξυπνη» αναδιάρθρωση, το «κούρεμα» του χρέους και η επάνοδος στην «γνώριμη ομαλότητα» της «αρπαχτής» και του εύκολου πλουτισμού. Δυστυχώς δεν θα γίνει έτσι. Το κούρεμα του χρέους θα σημάνει 15-20 χρόνια δυστυχίας.
Το πρόβλημα του δημόσιου χρέους είναι ότι σήμερα, ένα χρόνο μετά το μνημόνιο, εξακολουθούμε να δημιουργούμε νέα χρέη. Τουλάχιστον 20 δις ευρώ πρόσθετο χρέος το 2011! Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή το κράτος ξοδεύει 20 δις ευρώ περισσότερα από όσα εισπράττει. Μια κοινωνία που θέλει να σωθεί, μια πολιτική τάξη άξια της αποστολής της, ένα μόνο θέμα συζήτησης έπρεπε να έχει: πως και ποιες κρατικές δαπάνες θα περιορίσει ώστε αυτές να μην υπερβαίνουν τις εισπράξεις. Όπως ακριβώς θα κάνατε εσείς στην οικογένειά σας.
Ο περιορισμός του ελλείμματος θα μπορούσε να διευκολυνθεί αν η κρατική μηχανή λειτουργούσε και συνέβαλλε στον περιορισμό της φοροδιαφυγής. Αλλά αυτό το «αν» είναι εξαιρετικά αβέβαιο. Σίγουρη είναι μόνο η περικοπή των δαπανών. Οι δαπάνες που μπορούν να περικοπούν είναι πολλές. Εκτιμώ ότι ξεπερνούν τα 25 δις ευρώ ετησίως. Μέσα στο 2011, στους υπόλοιπους 8 μήνες, θα μπορούσαν να περικοπούν 10 δις, η χρονιά να τελειώσει με πρωτογενές πλεόνασμα και να ανατραπούν οι αρνητικές προσδοκίες. Για το θέμα έγραψα εκτενέστερα στην ΕΣΤΙΑ. Θεωρώ ότι είναι απολύτως εφικτό (και βέβαια εξαιρετικά επιθυμητό) να αποφύγουμε την αναδιάρθρωση. Ναι αλλά, προσθέτουν μοιρολατρικά οι εγχώριες σοφές κεφαλές, η κυβέρνηση δεν θέλει ή δεν μπορεί. Αν πράγματι είναι έτσι, τότε πρέπει να αλλάξουμε κυβέρνηση.
* ο Στέφανος Μάνος είναι πρόεδρος της ΔΡΑΣΗΣ
πηγή: https://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=6462
Ένας ο τους λίγους σκεπτόμενους Έλληνες πολιτικούς γι’ αυτό και δεν μπορεί να ευδοκιμήσει στην Ελληνική πολιτική σκηνή.