Θα Ανταποκριθεί η Αγορά στην Ανάγκη του Έλληνα Καταναλωτή για Ασφαλίσεις Υγείας;

Σύμφωνα με την πρόσφατα δημοσιευθείσα πανελλαδική έρευνα, που πραγματοποιήθηκε από την «Κάπα Research» σε δείγμα 1.258 ανθρώπων και επεξεργάστηκε επιστημονικά ομάδα ερευνητών υπό τον καθηγητή Οικονομικών της Υγείας Γιάννη Κυριόπουλο, τα ευρήματά της οποίας παρουσίασε ο κ. Κυριόπουλος στο ετήσιο συνέδριο του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου «Health World», καταγράφεται μεγάλη αύξηση, άνω του 50% στους έλληνες που αναζητούν την υγειονομική τους κάλυψη μέσω ιδιωτικής ασφάλισης.

Συγκεκριμένα, το συνολικό ποσοστό των συμμετεχόντων στην έρευνα οι οποίοι δήλωσαν ότι καλύπτονται από ασφαλιστική εταιρεία ως προς τη νοσοκομειακή και φαρμακευτική περίθαλψη ανέρχεται στο 38,7%. Από αυτούς, το 21,8% έχουν μερική κάλυψη με κάποιες παροχές και το 16,9% έχει πλήρη κάλυψη. Τα ποσοστά αυτά είναι σημαντικά αυξημένα έναντι του 2012, όταν το συνολικό ποσοστό όσων είχαν ιδιωτικό ασφαλιστικό πρόγραμμα Υγείας ήταν 23,8% (συνεπώς μεταβολή μεταξύ 2014 και 2012 +62,61%), με το 8,9% (μεταβολή +144,94%) να δηλώνουν τότε ότι είχαν ορισμένες παροχές και «τσεκ απ» και το 14,9% (μεταβολή + 13,42%) το πλήρες πακέτο.

Διαβάστε Επίσης

Βία αντί για έρωτα βιώνει 1 στα 4  κορίτσια στις εφηβικές  τους σχέσεις, διεθνώς

Jul 29, 2024

Ε. Τ. Γενική Συνέλευση του Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητήριου

Jun 28, 2024

Τα στοιχεία αυτά επιβεβαιώνονται από την συνεχή αυξητική τάση των ασφαλίσεων Υγείας που καταγράφονται τα δύο τελευταία χρόνια στην ασφαλιστική αγορά. Ενδεικτικά, το 2013 καταγράφηκε αύξηση στον κλάδο “Ασθένειες” +12,3% και στον κλάδο “Υγείας” +22,3%, ενώ το α’ εξάμηνο του 2014 οι αντίστοιχες αυξήσεις ήταν στον κλάδο “Ασθένειες” +41,7% και στον κλάδο “Υγείας” +27,0%. Βέβαια, το ποσοστό συμμετοχής των κλάδων αυτών στη συνολική παραγωγή ασφαλίστρων εξακολουθεί να παραμένει πολύ χαμηλό (1,3% του κλάδου “Ασθένειες” στη συνολική παραγωγή κατά ζημιών και 5,4% του κλάδου “Υγείας” στη συνολική παραγωγή ζωής), αλλά όλα τα στοιχεία συνηγορούν στην συνεχή αναβάθμισή του. Θα παρατηρούσαμε επίσης ότι η μεγάλη αύξηση αφορά σε επιμέρους καλύψεις και όχι σε πλήρη κάλυψη, αλλά και πάλι είναι σημαντικά τα ποσοστά.

Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι η ασφαλιστική αγορά δεν κέρδισε τους καταναλωτές, οι καταναλωτές στράφηκαν στην ιδωτική ασφάλιση λόγω της κατάρρευσης της δημόσιας υγείας και γενικότερα του κοινωνικού κράτους. Και τα νέα μοντέλα δημόσια υγείας δείχνουν επίσης (ευτυχώς; δυστυχώς;) να μην είναι βιώσιμα, η δυσαρέσκεια (έως αγανάκτηση) του κόσμου μεγαλώνει και οι ανείσπρακτες ασφαλιστικές εισφορές βουλιάζουν τα Ταμεία. Εγγύηση ΜΗΔΕΝ.

Τα συνεχώς αυξανόμενα (ως μέγεθος ή ως ποσοστό) ποσά που καλούνται να καταβάλουν οι ασφαλισμένοι ξεπερνούν πλέον τα ετήσια ασφάλιστρα ενός Ιδιωτικού Προγράμματος Υγείας και η ψυχολογία γέρνει υπέρ της ιδιωτικής ασφάλισης: “Τόσα πληρώνω, ξέρω τι καλύψεις έχω, δεν περιμένω, προστατεύω την υγεία μου και την αξιοπρέπειά μου. Με την δημόσια υγεία δεν είναι τίποτα σίγουρο. Τα αλλάζουν όποτε και όπως θέλουν. Με κοροϊδεύουν”.

Βέβαια, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, τόσο “οριζόντια”, αφού στην ιδιωτική ασφάλιση υπάρχει το underwriting, η ασφαλισιμότητα, η ηλικία κ.λπ., αλλά η ψυχολογία δημιουργεί τάση. Δύο αγκάθια όμως παραμένουν: η περιρρέουσα ακόμα “κακή φήμη” της ασφαλιστικής αγοράς (ανακλήσεις αδειών κ.λπ.) και η έλλειψη ρευστότητας των καταναλωτών. Για το δεύτερο, είναι θέμα πειθούς και ορθολογικής προσέγγισης διαχείρισης μιας υπαρκτής ανάγκης. Για το πρώτο όμως, μόνη αρμόδια είναι η ίδια η ασφαλιστική αγορά. Αναδεικνύεται η τεράστια ευκαιρία και ταυτόχρονα η τεράστια ευθύνη, που καλείται να επωμισθεί. Και όταν λέμε ασφαλιστική αγορά, εννοούμε το σύνολό της, ασφαλιστικές επιχειρήσεις, διαμεσολάβηση, εποπτική αρχή. Δυστυχώς (λόγω κρίσης και συγκυριών;) ως προς τις ασφαλιστικές επιχειρήσεις έχει δοθεί περισσότερο βάρος στα απαραίτητα βέβαια ποσοτικά χαρακτηριστικά (ύψος κεφαλαίων και αποθεμάτων, stress test, δείκτες) και πολύ λιγότερο στα ποιοτικά χαρακτηριστικά ασφαλιστικών προγραμμάτων, εξυπηρέτησης κ.λπ.

Ως προς τη διαμεσολάβηση δε, έχει δοθεί περισσότερο βάρος στη τήρηση τυπικών διαδικασιών (που εμμέσως μπορεί να εξασφαλίζουν μακροχρόνια και ποιότητα) και πολύ λιγότερο στη γνώση των ασφαλιστικών προγραμμάτων και την εξυπηρέτηση του Πελάτη. Για παράδειγμα, ποιός θα διαφωνούσε αν όλοι οι διαμεσολαβητές ήταν υποχρεωμένοι να παρακολουθήσουν δωρεάν σεμινάρια «ασφαλίσεων υγείας» εντός του 2015, αφού η έκρηξη της παραγωγής έρχεται; Ή θα αφήσουμε να προωθούνται τυποποιημένα πακέτα τα οποία δεν γνωρίζουν σε βάθος (καλύψεις, εξαιρέσεις, αναμονές, προϋποθέσεις, απαλλαγές, συνδυαστικές καλύψεις, τρόπος αποζημίωσης, διαδικλασίες κ.λπ.) ούτε οι ίδιοι οι διαμεσολαβητές;

Συνήθως υπάρχει ο αντίλογος της εξειδίκευσης. Το agency εξειδικεύεται στα προγράμματα ζωής και υγείας, οι Πράκτορες στους γενικούς κλάδους, άρα υπάρχει η ανάλογη γνώση, η εκπαίδευση κ.λπ. Σήμερα, όλα αυτά δεν ισχύουν. Σήμερα, έχουν αναδιανεμηθεί οι ρόλοι και έχουν καταργηθεί οι κόκκινες γραμμές. Σήμερα, αναπτύσσονται νέα κανάλια πρόσκτησης εργασιών, direct πωλήσεις, τραπεζικά δίκτυα, προγράμματα απευθείας από το εξωτερικό. Σήμερα, διαφημίζονται και προβάλλονται οι κάρτες υγείας που ουδεμία σχέση έχουν με ασφαλιστκά προϊόντα, αλλά δίνουν(;) διέξοδο στο επίπεδο της πρωτοβάθμιας περίθαλψης.

Σήμερα, χτίζεται μια καινούργια ασφαλιστική αγορά. Σε έναν τομέα που πραγματικά αναδιαμορφώνεται, στην Υγεία. Θα χτιστεί σωστά σε όφελος όλων των εμπλεκομένων πλευρών και του ασφαλισμένου πελάτη ή ο καθένας θα προσπαθήσει να χτίσει το δικό του κάστρο; Κι αν κάποιο από τα κάστρα δεν χτιστεί σωστά και πέσει, πόσα χρόνια θα γυρίσουμε πίσω; Γι’ αυτόν τον κίνδυνο, ασφάλιση δεν υπάρχει!