Η Athens Review of Books είναι μηνιαία εφημερίδα με θέματα που άπτονται της πολιτικής, της οικονομίας και της κοινωνίας και αρθρογράφους εξειδικευμένους επιστήμονες από τους τρεις αυτούς τομείς. Στο τεύχος Μαΐου εντοπίσαμε το παρακάτω άρθρο, με συγκεκριμένες προτάσεις – δράσεις για την εξυγίανση του δημοσιονομικού τομέα. Αξίζει να σημειωθεί ότι η εφημερίδα -η οποία υπογράφει το άρθρο- απευθύνεται όχι στους πολιτικούς μας, αλλά στην… Τρόικα, προφανώς με την αίσθηση ότι εκείνη θα έχει μεγαλύτερη πειθώ στην Κυβέρνηση παρά μία ομάδα Ελλήνων επιστημόνων. Ακολουθεί το άρθρο:
Ως ευρωπαίοι πολίτες στέλνουμε το ακόλουθο μήνυμα στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα που έχουν αναλάβει μέρος της ευθύνης της ανάκαμψης της Ελλάδας από το χείλος της χρεοκοπίας στην οποία ανεύθυνοι πολιτικοί έχουν φέρει τη χώρα τα τελευταία 30 χρόνια: Κάνουμε έκκληση στην Τρόικα να βοηθήσει να αφαιρεθούν σημαντικά εμπόδια στην οικονομική ανάκαμψη και την απονομή κοινωνικής δικαιοσύνης, τα οποία το ελληνικό πολιτικό κατεστημένο συστηματικά αποφεύγει να διευθετήσει. Ζητούμε από την Τρόικα να φέρει στο προσκήνιο τις αμέτρητες περιπτώσεις κοινωνικής αδικίας που διαχέονται στην ελληνική κοινωνία, τις περιπτώσεις των φτωχών που χρηματοδοτούν τους πλούσιους, τις περιπτώσεις των αδικαιολόγητων, ακόμα και ανήθικων κερδοσκοπιών των λίγων εις βάρος των πολλών. Συγκεκριμένα ζητούμε από την Τρόικα να επιμείνει στα ακόλουθα:
1. Κατάργηση όλων των φόρων υπέρ τρίτων (συνήθως σε συνταξιοδοτικά ταμεία συγκεκριμένων επαγγελματικών ομάδων, περιλαμβανομένων δικηγόρων, μηχανικών, δημοσιογράφων και εκδοτών). Στην πολύ σημαντική για τον τουρισμό ακτοπλοΐα φόροι υπέρ του ταμείου των ναυτικών και άλλων ομάδων αντιπροσωπεύουν το 1/3 της τιμής του εισιτηρίου. Υπάρχουν δεκάδες παρόμοιοι φόροι οι οποίοι βρίσκονται υπό μία διαχείριση που καλύπτεται από απόλυτη αδιαφάνεια. Είναι άδικο οι χαμηλόμισθοι να χρηματοδοτούν τις προνομιούχες ομάδες. Η κυβέρνηση ανήγγειλε τον Μάρτιο του 2011 ότι θα κατέγραφε και θα δημοσιοποιούσε όλους αυτούς τους φόρους, έτσι ώστε να καταργήσει τους περισσότερους από αυτούς, αλλά αυτές είναι πολύ γνωστές τακτικές κωλυσιεργίας που χρησιμοποιούν διαδοχικές κυβερνήσεις από τη δεκαετία του 1950.
2. Ο περισσότερο διάσημος από αυτούς είναι το «αγγελιόσημο», ένας φόρος 21,5% σε όλες τις διαφημίσεις στα ΜΜΕ πλέον του ΦΠΑ 23%. Το μη δημοσιοποιούμενο ποσό που συγκεντρώνεται από αυτόν το φόρο, το οποίο αυξάνει το κόστος των διαφημιζόμενων προϊόντων στους καταναλωτές, καταλήγει κατά βάσιν στα Ταμεία των δημοσιογράφων και εκδοτών. Είναι αξιοσημείωτο ότι οι δημοσιογράφοι που επιλέγουν να μην ανήκουν στην Ένωση (και να μη συμμετέχουν στις απεργίες) δεν δικαιούνται υγειονομική κάλυψη υπ’ αυτό το καθεστώς.
3. Κατάργηση του φόρου (4,24 ευρώ μηνιαίως σε κάθε μετρητή ηλεκτρικού) προς όφελος της κρατικής τηλεόρασης και ραδιοφωνίας ΕΡΤ, ο οποίος συγκεντρώνεται μέσω των λογαριασμών του ηλεκτρικού ρεύματος. Με μερίδιο στην αγορά 4%, η ΕΡΤ λειτουργεί τρία τηλεοπτικά κανάλια. Πρόσθετες στρατιές ανθρώπων απασχολούνται από δημοτικούς ραδιοσταθμούς και από το Κανάλι της Βουλής. Ο κύριος σκοπός όλων αυτών των μίντια είναι να προβάλλουν την εικόνα των πολιτικών πατρώνων τους, ενώ προσφέρουν ελάχιστα όσον αφορά την πληροφόρηση του κοινού. Προτείνουμε τον περιορισμό της ΕΡΤ σε ένα τηλεοπτικό κανάλι και ένα ραδιοφωνικό σταθμό, που να στεγάζονται στο κτίριο της Κατεχάκη και την πώληση του μεγάρου της Αγίας Παρασκευής. Επίσης τον τερματισμό της δημόσιας χρηματοδότησης στο κανάλι της Βουλής και στους δημοτικούς ραδιοσταθμούς.
4. Να τερματιστεί η με πολιτικά κίνητρα στήριξη των ιδιωτικών σταθμών, των οποίων η επιβίωση εξαρτάται με ποικίλους τρόπους από το κράτος: (α) Διά νόμου, πέραν της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως, τόσο οι εισηγμένες όσο και μη εισηγμένες εταιρείες οφείλουν να δημοσιεύουν τα αποτελέσματά τους στις εφημερίδες. Στην εποχή του Ίντερνετ αυτό είναι εντελώς περιττό βάρος για τις επιχειρήσεις. (β) Δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμοί ξοδεύουν τεράστια χρηματικά ποσά για να διαφημιστούν στα ΜΜΕ, περιλαμβανομένων εφημερίδων με σχεδόν μηδενική κυκλοφορία. (γ) Σχεδόν χρεοκοπημένα ΜΜΕ διασώζονται από το κράτος μέσω «ρυθμίσεων» των φορολογικών και ασφαλιστικών υποχρεώσεων, καθώς επίσης και με διαγραφή χρεών.
5. Επιδίωξη της επίπονης αλλά απαραίτητης αναδιάρθρωσης και ιδιωτικοποίησης των δημόσιων επιχειρήσεων που ούτε καν έχει αρχίσει. Σε κάποιες περιπτώσεις η κυβέρνηση έχει υποχωρήσει αντί να πραγματοποιήσει πρόοδο. Πουθενά αυτό δεν είναι περισσότερο ολοφάνερο απ’ ό,τι στη ΔΕΗ. Υπό την απειλή «αίματος και συσκότισης» που εξαπολύει το ισχυρό συνδικάτο των εργαζομένων ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, η κυβέρνηση συνθηκολόγησε στην απαίτηση να θέσει το ηλεκτρικό δίκτυο υπό τον έλεγχο της ΔΕΗ αντί να το κάνει ανεξάρτητο.
6. Πρέπει να επιβάλλεται από τον νόμο στα εργατικά συνδικάτα να δημοσιεύουν ισολογισμούς και οικονομικές καταστάσεις και να υπόκεινται σε ανεξάρτητους λογιστικούς ελέγχους. Μία πρόσφατη έρευνα αποκάλυψε ότι η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ έλαβε χρηματικές ενισχύσεις, «δάνεια» (ουδέποτε επιστρεφόμενα), από τη ΔΕΗ που ξεπέρασαν τα 30 εκατομμύρια ευρώ την τελευταία δεκαετία. Οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας που έδωσαν το πράσινο φως σ’ αυτές τις ενισχύσεις παραβιάζουν τον νόμο 1264/1982 που απαγορεύει τις ενισχύσεις από τους εργοδότες στα εργατικά συνδικάτα. Η έρευνα αποκάλυψε ότι τα χρήματα χρησιμοποιούνταν για ταξίδια πολυτελείας και έξοδα που ωφελούσαν τους εργατοπατέρες και όχι τους εργαζόμενους της ΔΕΗ, και σίγουρα όχι τους καταναλωτές του ηλεκτρικού ρεύματος.
7. Ο εθνικός σιδηρόδρομος (ΟΣΕ) πρέπει να κλείσει. Αφού καταργηθούν ζημιογόνα δρομολόγια και αυξηθούν τα εισιτήρια, θα πρέπει να ξανανοίξει με το ένα τρίτο του προσωπικού, υπό νέες εργατικές συμβάσεις που θα παρέχουν αισθητά χαμηλότερους μισθούς και επιδόματα. Η μετάταξη των απολυμένων υπαλλήλων των σιδηροδρόμων σε άλλους τομείς της Διοίκησης σίγουρα δεν θα εκπληρώσει τον στόχο της «υψηλότερης παραγωγικότητας στον δημόσιο τομέα» που προτείνεται από το μεσοπρόθεσμο σχέδιο δημοσιονομικής προσαρμογής της κυβέρνησης, το οποίο ανακοινώθηκε στις 15 Απριλίου.
8. Ολοκλήρωση της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης. Είναι απαράδεκτο να επιδοτούνται τα δημόσια και ιδιωτικά συνταξιοδοτικά ταμεία από μεταβιβάσεις υπέρογκων ποσών από τους φορολογούμενους (συμπεριλαμβανομένων και των χαμηλόμισθων εργαζομένων). Ποιο κοινωνικό συμβόλαιο θα επέτρεπε να επιδοτεί η κυβέρνηση συντάξεις της ΔΕΗ με 700 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο όταν οι πολύ χαμηλότερες συντάξεις του ιδιωτικού τομέα (ΙΚΑ) περικόπτονται;
9. Τα επαγγέλματα θα πρέπει να είναι πραγματικά ανοικτά στον ανταγωνισμό. Είναι απαράδεκτο λ.χ. τα φαρμακεία να έχουν εξασφαλισμένο από τον νόμο ποσοστό κέρδους 35% και η μίνιμουμ θεσμοθετημένη από τον νόμο αμοιβή για δικηγόρους, μηχανικούς, συμβολαιογράφους κ.ά. να διατηρείται από την πίσω πόρτα της ελάχιστης φορολογήσιμης αμοιβής.
10. Είναι απαράδεκτο οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα να αντιμετωπίζονται σαν πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Περίπου 250.000 άνθρωποι απολύθηκαν πέρυσι από τον ιδιωτικό τομέα, σε σύγκριση με μηδενικές απολύσεις μονίμων υπαλλήλων από τον δημόσιο τομέα. Γιατί αυτή η διαφορά; Διότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα εξασφάλιζε τη διατήρηση της εξουσίας με το να επεκτείνει συνεχώς τον δημόσιο τομέα. Επομένως, είναι κατανοητή η απροθυμία του να τον μειώσει. Αλλά ως εδώ! Ως πότε οι Έλληνες φορολογούμενοι θα πληρώνουν τα σπασμένα γι’ αυτό τον υπερδιογκωμένο και δυσλειτουργικό δημόσιο τομέα, ο οποίος εμποδίζει την ιδιωτική οικονομική δραστηριότητα και την προσφορά δημόσιων αγαθών;
The Athens Review of Books
