Στον καταιγισμό των αποκαλύψεων που γίνονται τελευταία σχετικά με τα αδικαιολόγητα όσο και υπέρογκα προνόμια και εισοδήματα που απολαμβάνουν διάφοροι ιδιωτικοί και δημόσιοι φορείς αναδημοσιεύουμε και τα παρακάτω στοιχεία που αφορούν τον Γιάννη Παναγόπουλο, πρόεδρο της ΓΣΕΕ:
Φωτογραφιζόμενος άλλοτε με πένα Mont Blanc και άλλοτε με κομπολόι στις δημόσιες εμφανίσεις του, ο κ. Παναγόπουλος δέχεται βέλη, ακόμη και εξ οικείων, από το εσωτερικό του συνδικαλιστικού κινήματος, ως «προκλητική περίπτωση που δημιουργεί εντυπώσεις».
Η πρόκληση, σύμφωνα με συναδέλφους του, είναι σαφώς οικονομική: η συμμετοχή του σε πλείστα όσα διοικητικά συμβούλια φορέων και οργανισμών – με τη συνδικαλιστική του ιδιότητα, κυρίως με αυτήν του προέδρου της ΓΣΕΕ – εκτοξεύει το ετήσιο εισόδημά του σε ποσό που υπολογίζεται άνω των 150.000 ευρώ.
Με 30ετή θητεία στον συνδικαλισμό ο κ. Παναγόπουλος αναδείχθηκε πρώτη φορά στη διοίκηση της Γενικής Συνομοσπονδίας το 1998 και στο αξίωμα του προέδρου το 2006.
Συμμετέχει στο ΔΣ της Εθνικής Τράπεζας με την απλή συνδικαλιστική του ιδιότητα, ως αιρετός – εξελέγη και πάλι, πριν από οκτώ μήνες- εκπρόσωπος των εργαζομένων (με απόφαση άλλωστε της γενικής συνέλευσης της τράπεζας δεν υπάρχει εκπρόσωπος της ΓΣΕΕ στο ΔΣ). Η αμοιβή του ανέρχεται σε 80.000 ευρώ το χρόνο.
Ως πρόεδρος της ΓΣΕΕ λαμβάνει μέρος σε ένα από τα πιο ακριβά διοικητικά συμβούλια, αυτό της ΔΕΗ, αμειβόμενος περίπου με 26.000 ευρώ τον χρόνο. Είναι Α’ αντιπρόεδρος στον ΟΑΕΔ, με ποσό που υπολογίζεται σε 40.000 ευρώ, ενώ παράλληλα διατηρεί την ιδιότητα του μέλους στην Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή της Ευρώπης, με έδρα στις Βρυξέλλες και αμοιβή για κάθε συνεδρίαση περίπου 300 ευρώ την ημέρα, πέραν των αεροπορικών εισιτηρίων.
Φύλαξέ με Θεέ μου από τους φίλους μου γιατί τους εχθρού μου τους ξέρω. ( Λαϊκή σοφία) Αυτοί είναι οι συμβιβασμένοι, αυτοί είναι το σύστημα. Γι αυτό δεν πάμε ποτέ μπροστά. Αηδία και αποστροφή!!!. Αι σιχτίρ όλοι τους.
Παιδιά τα ξέρουμε εδώ και τόσα χρόνια και δεν κάναμε τίποτε (πέρα από κάτι λεκτικούς αφορισμούς) γιατί κουτσά-στραβά βγάζαμε μεροκάματο (ΕΝΤΙΜΑ) και ζούσαμε σαν άνθρωποι.
Τώρα που το χρήμα δεν κυκλοφορεί και οι εργασίες μας θα μειωθούν να δω αν θα συνεχίσουμε να ανεχόμαστε αυτου του είδους τις συμπεριφορές και λειτουργίες…….
Πολύ φοβάμαι ότι θα φτάσουμε σε σημεία απίστευτα.
Πέρα από τα γιαούρτια και τα μπουγέλα κάποιοι θα περάσουν στο νόμο του …..Λιντς……και αυτό με προβληματίζει πολύ γιατί από το έργο τώρα μόλις αρχίζει η τραγωδία και οι περισσότεροι νομίζουν ότι θα δουν κωμωδία.