Η αντίληψη του χρόνου είναι μια ιδιαίτερα σχετική έννοια, αλλά συνδέεται άμεσα με κάθε πτυχή της ζωής μας. Ειδικά με την υγεία μας και το πώς αντιμετωπίζουμε τα εμπόδια που μπορεί να προκύπτουν. Αλλά πριν συζητήσουμε το θέμα πιο διεξοδικά, ας ξεκινήσουμε με μια ιστορία.
Πόσο βαρύ είναι ένα ποτήρι νερό;
Μια καθηγήτρια ψυχολογίας, πριν ξεκινήσει τη διάλεξή της πάνω στο αντικείμενο της διαχείρισης του στρες, σήκωσε μέσα στο αμφιθέατρο ένα ποτήρι νερό. Και ενώ όλοι περίμεναν να τους γίνει η τυπική ερώτηση, «εάν βλέπουν το ποτήρι μισοάδειο ή μισογεμάτο», αντ ‘αυτού, με ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της, η καθηγήτρια ρώτησε: «Πόσο βαρύ είναι αυτό το ποτήρι;» Οι φοιτητές φώναξαν διάφορες απαντήσεις, όπως 150 ml, 200 ml, κτλ. Η καθηγήτρια όμως απάντησε ότι κατά την άποψη της το απόλυτο βάρος αυτού του ποτηριού δεν έχει σημασία. «Όλα εξαρτώνται από το πόση ώρα θα το κρατήσω. Αν το κρατήσω για ένα ή δύο λεπτά, είναι αρκετά ελαφρύ.
Αν το κρατήσω για μία ώρα, το βάρος του μπορεί να κάνει το χέρι μου να πονάει λίγο. Αν το κρατήσω για μια ολόκληρη ημέρα, το χέρι μου πιθανότατα θα μουδιάσει από τον πόνο και μπορεί ακόμη και να παραλύσει προσωρινά, αναγκάζοντάς με να ρίξω το ποτήρι στο πάτωμα. Σε κάθε περίπτωση, το βάρος του ποτηριού δεν αλλάζει, αλλά όσο περισσότερο το κρατάω, τόσο πιο βαρύ μου φαίνεται.»
Με αυτό το παράδειγμα, η καθηγήτρια ήθελε να αποδείξει ότι το στρες και οι ανησυχίες της ζωής μοιάζουν πολύ με αυτό το ποτήρι νερό. Εάν σε περιτριγυρίζουν για λίγο τίποτα δεν συμβαίνει και μπορείς να συνεχίσεις τη ζωή σου κανονικά.
Όσο περισσότερο τις έχεις στο μυαλό σου όμως, τόσο θα μεγαλώνει ο πόνος, μέχρι την στιγμή του μεταφορικού μουδιάσματος και της παράλυσης, που επηρεάζει την καθημερινότητα σε μεγάλο βαθμό. Το ίδιο πολλές φορές μπορεί να αντιμετωπίσουμε με ένα πρόβλημα υγείας. Στο μυαλό μας, ένα έκτακτο πρόβλημα υγείας θα συνοδευτεί μεν από στρες και ταλαιπωρία, τόσο για εμάς, όσο και για τα οικεία μας πρόσωπα, αλλά αυτή θα είναι προσωρινή.
Συνήθως, σκεφτόμαστε ότι η ταλαιπωρία είναι αναπόφευκτη, ή ότι μπορούμε να βρούμε βοήθεια από κάπου για να βελτιώσουμε τις συνθήκες. Σκεφτόμαστε ότι θα χρειαστεί αναμονή για τις εξετάσεις ή την εισαγωγή στο νοσοκομείο, ότι το νοσοκομειακό φαγητό δεν είναι καλό, αλλά τουλάχιστον τα έξοδα νοσηλείας σε ένα δημόσιο νοσοκομείο είναι χαμηλά.
Κι αν χρειαστεί να μείνει κάποιος μαζί μας το βράδυ, ίσως ένα συγγενικό πρόσωπο να μπορέσει να μας στηρίξει. Η περιπέτεια της υγείας θα τελειώσει μετά από μια ολιγοήμερη νοσηλεία.
Όλα τα παραπάνω είναι λογικές σκέψεις και συνήθως σχηματίζουν τον αντίλογο στην πρόταση επένδυσης σε ένα ιδιωτικό πρόγραμμα υγείας. Όμως, όπως και με το παράδειγμα με το ποτήρι, τι συμβαίνει όταν ένα πρόβλημα υγείας χρειαστεί λίγο παραπάνω χρόνο για την αντιμετώπισή του;
Όσοι έχουν έρθει αντιμέτωποι με κάποιο πρόβλημα υγείας που χρειάζεται νοσηλεία ή θεραπείες σε νοσοκομείο, θα γνωρίζουν τις δυσκολίες που υπάρχουν στις δημόσιες δομές υγείας. Ας τις δούμε με περισσότερες λεπτομέρειες.
Εξαιτίας της χρόνιας αποεπένδυσης στο δημόσιο σύστημα υγείας την προηγούμενη δεκαετία, έχουν ενταθεί οι δυσκολίες και οι ελλείψεις των δημόσιων δομών υγείας, κάτι που αυξάνει την ταλαιπωρία των ασθενών, ειδικά αν έχουν να αντιμετωπίσουν εκτενείς νοσηλείες ή μακροχρόνιες θεραπείες.
Αναμονές
Όλοι γνωρίζουμε ότι υπάρχουν αναμονές στις δημόσιες δομές υγείας, τόσο για την διενέργεια διαγνωστικών εξετάσεων, όσο και για την πραγματοποίηση μιας χειρουργικής επέμβασης.
Ακόμη και για κρίσιμες θεραπείες όπως η ακτινοθεραπεία, υπάρχουν μεγάλες λίστες αναμονής για την έναρξη της ακτινοθεραπείας των ογκολογικών ασθενών, κάτι που βάζει σε κίνδυνο τη ζωή τους, όπως είχε καταγγέλλει το 2019 ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών,
Οι αναμονές όμως δεν τελειώνουν με την διάγνωση και την επέμβαση, αλλά συνεχίζονται και με την αποκατάσταση. Παρότι η Ελλάδα κατέχει μία από τις πρώτες θέσεις στην Ευρώπη όσον αφορά τα τροχαία ατυχήματα και τη συχνότητα των εγκεφαλικών επεισοδίων, καλείται να τα καλύψει – ουσιαστικά – ένα και μόνο δημόσιο κέντρο αποκατάστασης.
Διαμονή
Όλοι έχουμε ακούσει κάποια στιγμή κάποιον να λέει ότι το μόνο που προσφέρουν οι ιδιωτικές κλινικές είναι ξενοδοχειακές υπηρεσίες και ότι αυτό είναι ένα μια περιττή πολυτέλεια.
Τι γίνεται όμως εάν χρειαστούμε μια πολυήμερη νοσηλεία ή επαναλαμβανόμενες εισαγωγές στο νοσοκομείο και όλα αυτά την στιγμή που είναι ήδη επιβαρυμένη η ψυχολογία μας από το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζουμε; Δυστυχώς, η οικονομική κρίση της προηγούμενης δεκαετίας και η αναγκαστική μείωση των δαπανών της δημόσιας υγείας, η οποία είναι υπεύθυνη για τις μεγάλες ελλείψεις σε νοσηλευτικό προσωπικό, έχουν επηρεάσει κατά πολύ τις συνθήκες στα δημόσια νοσοκομεία.
Έτσι, έχει ανοίξει αρκετά η ψαλίδα μεταξύ των παρεχόμενων υπηρεσιών φιλοξενίας των δημόσιων και των ιδιωτικών νοσοκομείων, παρά τις πολλές φορές υπεράνθρωπες προσπάθειες του νοσηλευτικού προσωπικού των δημόσιων νοσοκομείων.
Κόστος
Η πρόσβαση σε πρωτοβάθμιες και δευτεροβάθμιες δημόσιες δομές υγείας είναι ελεύθερη και δωρεάν, ακόμη και για ανασφάλιστους συμπολίτες μας, αυτό όμως ισχύει μόνο θεωρητικά, καθώς υπάρχουν αρκετά κρυφά έξοδα που μπορεί να προκύψουν.
Το Εργαστήριο Οργάνωσης και Αξιολόγησης Υπηρεσιών Υγείας του Πανεπιστημίου Αθηνών, με υπεύθυνο τον διευθυντή του Εργαστηρίου κ. Λυκούργο Λιαρόπουλο και κύρια ερευνήτρια την κα Όλγα Σίσκου, πραγματοποίησε την πρώτη πανελλαδική έρευνα για τις ιδιωτικές δαπάνες υγείας, η οποία ανέδειξε τα «φακελάκια» ως σημαντικό μέρος των δαπανών στον τομέα της υγείας.
Πιο συγκεκριμένα, αν και παράνομα, τα «φακελάκια» αποτελούν έως και το 13,5% της συνολικής δαπάνης στον τομέα της υγείας, με τέσσερις στους δέκα ασθενείς που νοσηλεύονται σε δημόσια νοσοκομεία να δίνουν κάτι παραπάνω για να εξασφαλίσουν καλύτερη φροντίδα από τους γιατρούς.
Επιπλέον, η έρευνα παρουσίασε και έναν άτυπο τιμοκατάλογο για τα κόστη διαφόρων επεμβάσεων: για παράδειγμα, μια γυναικολογική επέμβαση μπορεί να κοστίσει 500 ευρώ, ενώ μια ΩΡΛ επέμβαση μπορεί να φτάσει και τα 2.000 ευρώ.
Πέρα όμως από αυτά τα κρυφά κόστη, υπάρχουν και φανερά έξοδα, όπως η πρόσληψη μιας αποκλειστικής νοσοκόμας για να προσέχει τον ασθενή (το κόστος της οποίας προσαυξάνεται για εργασία τις βραδινές ώρες, τις Κυριακές και τις αργίες), η ενοικίαση τηλεόρασης, η κατανάλωση δεδομένων κινητής τηλεφωνίας για πρόσβαση στο internet, φαγητό από το κυλικείο, και πολλά άλλα.
Για να μην μιλήσουμε και για το ψυχικό κόστος και την κούραση των συγγενών, που σε πολλές περιπτώσεις πρέπει να είναι παρόντες για να στηρίζουν τον ασθενή.
Η ιδιωτική ασφάλιση ως εναλλακτική στην ταλαιπωρία
Τα προβλήματα υγείας είναι μια πραγματικότητα που πολλοί από εμάς θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε κάποια στιγμή στη ζωή μας, είτε για εμάς είτε για τα οικεία μας πρόσωπα. Δεν χρειάζεται όμως να υποβάλλεις τον εαυτό σου στη δοκιμασία του ποτηριού και να υποστείς ταλαιπωρία όταν υπάρχουν εναλλακτικές.
Ένα ιδιωτικό πρόγραμμα ασφάλισης υγείας προσφέρει πολλά προνόμια και καλύψεις που ανταποκρίνονται στις δικές σου προσωπικές ανάγκες. Μπορείς να επισκεφτείς σήμερα το υπολογιστικό εργαλείο υγείας της Eurolife FFH, μια εύχρηστη πλατφόρμα γρήγορης τιμολόγησης των νοσοκομειακών προγραμμάτων Premium Economy που στόχο έχει να σε βοηθήσει να υπολογίσεις το κόστος ενός ασφαλιστηρίου συμβολαίου υγείας, ώστε να διαχειρίζεσαι με μεγαλύτερη σιγουριά ένα πιθανό ατομικό ή οικογενειακό ρίσκο. Μέσα από απλά βήματα, η πλατφόρμα τιμολόγησης σου επιτρέπει να διαμορφώσεις το δικό του εξατομικευμένο πρόγραμμα, που θα ανταποκρίνεται στον οικονομικό σου προγραμματισμό. Ταυτόχρονα, σου δίνει τη δυνατότητα να ενημερωθείς για τις διαφορετικές παροχές, να δεις αναλυτικά τις καλύψεις που μπορείς να έχεις, να υπολογίσει το κόστος και να έρθεις σε επικοινωνία με εξειδικευμένο συνεργάτη της Eurolife FFH, ο οποίος θα σε βοηθήσει να κάνεις την τελική σου επιλογή
Το να έχεις φροντίσει την αποτελεσματική αντιμετώπιση των προβλημάτων υγείας πριν αυτά συμβούν είναι μια δράση που θα συμβάλλει σημαντικά στη μείωση του στρες και της ανησυχίας απέναντι στην αβεβαιότητα του μέλλοντος. Έτσι θα μπορείς να ζεις τη ζωή σου γνωρίζοντας ότι μπορείς να αντιμετωπίσεις τα απρόοπτα χωρίς αχρείαστη ταλαιπωρία και άγχος.
