.gif?rand=2526)
Δείτε το βίντεο που ακολουθεί στο τέλος του κειμένου! Αφιερωμένο σε όλους τους συνάδελφους και ιδίως στα στελέχη της αγοράς που δεν έχουν πείσει τους συνεργάτες τους ότι πραγματικά ενδιαφέρονται για την καριέρα τους και την σταδιοδρομία τους. Ένα από τα πρώτα μηνύματα που διδάσκουν οι Σχολές Διευθυντών Καταστημάτων της Morax και της Limra εδώ και 30 χρόνια είναι το εξής: Αν δεν αγαπάς τους ανθρώπους, αν δεν σου αρέσει να δίνεις αλλά μόνο να παίρνεις και το δείχνεις κάθε μέρα στους ανθρώπους σου, τότε, δεν… κάνεις για Μάνατζερ. Κάτσε στην προσωπική σου παραγωγή!
Η ιστορία των ασφαλειών στη χώρα μας ανέδειξε δύο μόνο στελέχη που για δύο περίπου δεκαετίες έπεισαν αρκετό κόσμο ότι ενδιαφέρονται πραγματικά για την καριέρα τους και για τη σταδιοδρομία τους. Πολλοί Ασφαλιστές τους είχαν θεοποιήσει! Έπιναν νερό στο όνομά τους! Τα γεγονότα, όμως, τους αποκάλυψαν. Ήταν και οι δύο απίστευτα ατομικιστές, χρησιμοποίησαν στο έπακρο τους ανθρώπους τους, και στη συνέχεια τους πέταξαν σαν λεμονόκουπες στα σκουπίδια. Χρησιμοποίησαν το ταλέντο της ευφράδειας και της γοητείας με τα οποία τους όπλισε ο Θεός ή η φύση για να παρασύρουν εκατοντάδες χιλιάδες νέους και νέες να τους ακολουθήσουν και στη συνέχεια τους… άδειασαν όλους μαζί στην τύχη τους! Τους «πρόδωσαν»!
Και να ήταν μόνον αυτό. Η ιστορία απέδειξε ότι ήταν και οι δύο μεγαλοαπατεώνες!
Κατάκλεψαν τις οικονομίες από εκατομμύρια Έλληνες πολίτες με τη συγκάλυψη της διεφθαρμένης πολιτείας και μοίραζαν τα κλοπιμαία μεταξύ τους!
Να ήταν τουλάχιστον μόνον εκμεταλλευτές των ανθρώπων τους, η ιστορία κάπως θα τους δικαίωνε γιατί προκειμένου να κλέβουν τον κόσμο, τους πλήρωναν γενναιόδωρα!
Ο «Άνθρωπος» δεν φταίει αν του βάλεις το φαγητό ή το χρήμα κάτω από τη μύτη του! Ο Θεός τον έκανε να μη μπορεί να αντισταθεί στην ορμή της πείνας και της απόκτησης πλούτου.
Φταίει αποκλειστικά ο αρχηγός του που τον κατεύθυνε και τον παρότρυνε να φάει το κλεμμένο φαγητό και να κλέψει το ξένο χρήμα.
Ο ένας, λόγω της συγκυρίας της εποχής μπήκε στη φυλακή.
Ο άλλος και αρκετοί άλλοι… μικρότερης… εμβέλειας είναι ακόμα έξω!
Έτσι για την Ιστορία!
Δηλαδή, αν κατάλαβα καλά, μόνο οι μάνατζερ αγαπούν τους ανθρώπους ενώ οι ασφάλιστές απλώς νοιάζονται μόνο για την τσέπη τους… Πολύ ωραία… Για να μην κοροϊδευόμαστε αγαπητοί συνάδελφοι: τη δουλειά που διαλέξαμε την κάνουμε για να κερδίσουμε πρωτίστως χρήματα. Όσο για τους μάνατζερ, αυτοί ενδιαφέρονται απλώς για την προσωπική τους ανέλιξη βασιζόμενοι στην εργασία των άλλων. Τη λέξη αγάπη μπορούμε απλώς να την αφήσουμε για κάποιους ελάχιστους ανθρώπους οι οποίοι δικαιούνται σήμερα να τη χρησιμοποιούν.