Ας απομακρυνθούμε λίγο από τα… φοβερά διλήμματα και τα… δήθεν πολιτικά γεγονότα των ημερών μας, από το αν δηλαδή θα έχουμε δικομματική ή τρικομματική κυβέρνηση και από το πώς θα αντιδράσει (;;;!!!) καθένας από τους “300” και ας διαβάσουμε ένα πραγματικό κείμενο Μνήμης αλλά κυρίως Προβληματισμού για Αφύπνιση, που λάβαμε από τον Πρόεδρο της Ιντερσαλόνικα κ. Μελά Γιαννιώτη.
Την 22α Ιουνίου έτους -168 στα ιερά χώματα του Ολύμπου και των Πιερίων Πεδίων, έξω από το μεγαλύτερο τότε λιμάνι της Πύδνας και της Βαλκανικής Χερσονήσου (ως Ελληνική ήταν γνωστή) και στη θέση όπου είναι κτισμένη η σημερινή πόλη της Κατερίνης, Έλληνες του Νότου, «λαδωμένοι» και εξαπατημένοι από τους Ρωμαίους, πολέμησαν κατά των Ελλήνων του Βορρά και νίκησαν οι… Ρωμαίοι! Με αργύρια από έξω και προδοσία από μέσα:
Έτσι κατέρρευσε ο ένδοξος Ελληνισμός και υποδουλώθηκε από τότε και μέχρι σήμερα η τρισένδοξη Ελλάδα του Πνεύματος και της Δημιουργίας.
Ο Εθνικός Ποιητής Κωστής Παλαμάς, στα λογοκριμένα και αδίδακτα ποιήματά του (τμήμα της ποιητικής του συλλογής «Η πολιτεία και η μοναξιά -1912») απέδωσε επακριβέστατα την Ημέρα Μνήμης, αυτής, για Αφύπνιση, ως εξής:
«Δεν έχεις, Όλυμπε, θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα,
ραγιάδες έχεις, μάνα γη, σκυφτούς για το χαράτσι,
κούφιοι και οκνοί καταφρονούν τη θεία τραχιά σου γλώσσα,
των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι.
Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι,
Και Μαμμωνάδες βάρβαροι, και χαύνοι λεβαντίνοι.
Λύκοι, κοπάδια, οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι
Κι οι χαροκόποι αδιάντροποι, και πόρνη η Ρωμιοσύνη!»
ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
Γιατί είχε όμως ο Όλυμπος Θεούς και Μούσες η Πιερία; Και γιατί δεν έχουν τώρα; Τι άλλαξε και πώς;
Μήπως «έφυγε και χάθηκε» ο Όλυμπος και τα Πιέρια; Ασφαλώς όχι. Παραμένουν εκεί και όπως ήταν πάντοτε.
Οι άνθρωποι και οι αντιλήψεις τους άλλαξαν. Και αυτό είναι βέβαιο και σίγουρο.
Άλλαξαν όμως οι Έλληνες -και όχι οι ξένοι- αντιλήψεις για το καλό της Πατρίδας και του τόπου τους ή μήπως για το κακό τους και την εξαθλίωσή τους προς πλουτισμό και κοινή αλητεία, άλλων και ξένων;
Και αυτό είναι εύκολο να απαντηθεί από τον καθένα, εκτός βέβαια αυτών που περιγράφει ο Παλαμάς, αφού ο κάθε σημερινός Έλληνας ντρέπεται επειδή είναι… Έλληνας!! Υπάρχει άλλος λαός επί γης που ντρέπεται για τον… εαυτό του;
Πώς όμως έγινε αυτή η απίστευτη μεταλλαγή και γιατί δεν υπάρχει αφύπνιση και δράση ώστε να είναι και πάλι υπερήφανος ο Έλληνας, όπως ήταν τουλάχιστο μέχρι το έτος -168;
Τίποτε και ποτέ δεν διδάχθηκε κανένας μας από το παράδειγμα των Μηλίων έναντι των Αθηναίων που περιγράφει διδακτικότατα ο Θουκυδίδης;
Φταίγουν, μήπως, πάλι οι «κατακτητές Ρωμαίοι»;
Την σωστή απάντηση θα την έχετε αν βρείτε και διαβάσετε την μη διδασκόμενη ιστορία των συνεχών Εμφυλίων Πολέμων μεταξύ Ελλήνων και βρείτε ποιοί και πόσες φορές εκλιπαρούσαν αρχικά τους Πέρσες να τους βοηθήσουν για να κατακτήσουν όλους τους άλλους Έλληνες στην Ελλάδα και μετά τους Ρωμαίους, δια των οποίων, πέτυχαν να… κατακτηθούν αιώνια!
Πάντα και μόνιμα, ξένους άρπαγες και κλέφτες, φέρναμε! Δεν αρκούσαν οι… δικοί μας;
Μόνον τους Μακεδόνες δεν θα βρείτε να προσκυνούν και να εκλιπαρούν τους ξένους για να κατακτήσουν τους άλλους Έλληνες. Αντίθετα θα τους βρείτε να πολεμούν και τους Πέρσες και τους Ρωμαίους και κάθε άλλου είδους «Ιουδαίους» και «Φαρισαίους»!
Για την πραγματική αφύπνιση και δράση όμως διαβάστε τον Εμφύλιο Πόλεμο στις «Κυνός Κεφαλές» (Μαυροβούνι Φαρσάλων) κατά το έτος -364 μεταξύ (διδασκόμενων) Θηβαίων του Επαμεινώνδα και των (αδίδακτων – «αγνώστων») Φερραίων του Αλεξάνδρου.
Σημειώστε τοποθεσίες, στρατηγικές, στρατούς, αριθμούς, εκλείψεις Ηλίου κ.λπ. μέχρι και την ονομασία του Ενιπέα ποταμού και βρείτε πως και γιατί τιμωρήθηκαν οι Θηβαίοι από τους Μακεδόνες, ενώ οι Αθηναίοι και οι Σπαρτιάτες όχι (εκτός της «Αντιμακεδονικής παράταξης του ρίψασπι Δημοσθένη).
Μετά δείτε πώς και γιατί νικήθηκε η Αιτωλική Συμπολιτεία και σύμμαχος των Ρωμαίων το -206 από τους Μακεδόνες και πώς επαναλήφθηκε το ίδιο «σενάριο» στις ίδιες «Κυνός Κεφαλές» από το τότε «ΝΑΤΟ» των Αθηναίων, Αιτωλών, Ροδίων, μέχρι και Περγάμου, διοικούμενων στην Ελλάδα από τον Ρωμαίο Στρατηγό Φλαμινίνο, μετά των πολεμικών ελεφάντων τους, κατά του τότε «αντιΝΑΤΟ» του βασιλιά Φιλίππου Ε΄ της Μακεδονίας και συμμάχου των ιστορικών Καρχηδόνιων το έτος -197, με τα τότε «Μνημόνια» που επέβαλαν στον Φίλιππο Ε΄ και τις τότε… Τροϊκές τους!
Μετά δείτε το ίδιο ακριβώς «σενάριο» να μεταφέρεται, αυτούσιο και αντιγραφικώς, από την τοποθεσία «Κυνός Κεφαλές» στον Όλυμπο και την Πιερία (αδίδακτα και έντρομα αποκρυβόμενα αρχαία Λείβηθρα, γενέτειρα του Ορφέα και την Πίμπλεια, σημερινό Λιτόχωρο, τόπος κατασπαράξεώς του από τις μυθικές Μαινάδες) με την κατά διαταγή και υπόδειξη στους ρωμαιογλύφτες «ιστορικούς» περιγραφή της «Μάχης της Πύδνας», όπου επαναλαμβάνουν το ίδιο «ΝΑΤΟ» με τις ίδιες «λεπτομέρειες», ακόμη και «έκλειψη… Σελήνης», μέχρι και την ίδια ονομασία ποταμού, «στρατηγισμών» και «ηρωισμών» εκ των «Κυνοκεφαλών», με «αντιΝΑΤΟ» αυτήν την φορά του βασιλιά των Μακεδόνων Περσέα, γιο του Φιλίππου Ε΄ κατά το έτος -168.
Και αφού «νίκησαν και συνέτριψαν και εξαφάνισαν», την 22αν Ιουνίου -168, καταληστεύοντας ως κοινοί πλιατσικολόγοι την Μακεδονία και τους Μακεδόνες (ασυναγώνιστοι στο «επάγγελμα» αυτό, όπως ακριβώς και σήμερα), μετά «κάνουν γαργάρα» την δεύτερη Μάχη πάλι στην Πύδνα κατά το έτος -148 των ιδίων «Νικητών και Θριαμβευτών» κατά του Ανδρίσκου των Μακεδόνων, ενώ ακόμη «σφάζονται» μεταξύ τους αν ο Ανδρίσκος αυτός ήταν ή όχι γιος του Περσέα!
Αυτό και το… πρόβλημά τους!
Αδιαφόρως των εντολών και γραφών, κοινών «μολυβοσμπρωχτών» και ρωμαιογλυφικών τους εμμεσμάτων, γεγονός είναι ότι χρειάσθηκαν πάνω από μισό αιώνα ή τουλάχιστον τέσσερις (4) αδίδακτους «Μακεδονικούς Πολέμους» για να κατακτήσουν οι Ρωμαίοι τους Έλληνες δια των Ελλήνων! Είναι δεδομένο ότι μόνον ο Έλληνας μπορεί να νικήσει και να καταστρέψει τον εαυτό του, όπως και επί σειρά δύο χιλιετιών το διαπράττει, για να επιβληθεί και να κυβερνήσει όλους τους άλλους Έλληνες, ως σκυφτός ραγιάς, κούφιος και οκνός, δημοκόπος και λογοκόπος, «των Ευρωπαίων περίγελο και των αρχαίων παλιάτσος»!!
Όποιος αμφιβάλλει και έχει αντίθετη γνώμη ας διαβάσει τα περί «Κυνός Κεφαλές» και «Πύδνα»
λογοκοπήματα «των χαύνων λεβαντίνων» για να βρει την Αφύπνισή του, διά της πραγματικής Ελλάδας των αναλλοίωτων Ελλήνων, στα ποιήματα του Αφυπνιστή και Εθνεργέτη Κ. Παλαμά, που αυτά είναι και αποδίδουν την έννοια της 22ας Ιουνίου -168.
Αν η 22α Ιουνίου γίνει και τώρα ημέρα Μνήμης και Αφύπνισης είναι βέβαιο ότι θα έχει και πάλι ο Όλυμπος Πατρώο θεό και τα Πιέρια Πεδία τις κλεμμένες και φυγαδευθείσες Μούσες τους!
«Διαλέχτε, διαλέχτε», ως διαλαλούν οι Μικροπωλητές της αγοράς.
Μνημόνια ή Μνήμες; Εξαθλίωση και υποδούλωση ή Αξιοπρέπεια και Τιμή; Ελλάδα ή Αγελάδα;
Γιατί λοιπόν μένουμε στο δεύτερο, ως «Μαμμωνάδες βάρβαροι και χαύνοι λεβαντίνοι»; Μήπως ο καθένας από μας ονειρεύεται ότι θα κυβερνήσει όλους τους άλλους Έλληνες ως ραγιάς και ταπεινός υπηρέτης του κάθε ξένου Άρπαγα;
Αυτή ήταν -και παραμένει στις Μνήμες- η μία και μόνη Ελλάδα της Μακεδονίας!
Οι ξένοι την γνωρίζουν. Όχι όμως και οι εσωτερικοί «χαύνοι και λεβαντίνοι»!
