.gif?rand=7593)
Μετά τις ανακοινώσεις του πρωθυπουργού για το δεύτερο lockdown στο οποίο μπαίνει η χώρα, μοιάζει να επαναλαμβάνεται η ιστορία του Μαρτίου.
Κυβερνητικά στελέχη να προχωρούν σε διευκρινίσεις για την εφαρμογή των νέων περιορισμών και υπουργοί να ανακοινώνουν μέτρα στήριξης για επιχειρήσεις και εργαζομένους. Μόνο που σε σύγκριση με την περίοδο του πρώτου lockdown, βλέπουμε μία σημαντική διαφορά.
Τα μέτρα στήριξης για τους αυτοαπασχολούμενους και για τις πολύ μικρές επιχειρήσεις είναι ελάχιστα. Διάφορα επαγγέλματα όπως λογιστές, ασφαλιστές, άνθρωποι που εργάζονται με τιμολόγιο παροχής υπηρεσιών ή έχουν ένα μαγαζί που το δουλεύουν μόνοι τους, θα υποστούν το μεγαλύτερο πλήγμα αφού επί της ουσίας σε μία τόσο κρίσιμη περίοδο μένουν χωρίς στήριξη από την Πολιτεία.
Σε δυσχερή θέση βρίσκονται όμως και πάρα πολλά άλλα επαγγέλματα που μπορεί να μην κλείνουν με κρατική εντολή, όμως με τις απαγορεύσεις στην κυκλοφορία είναι βέβαιο ότι δεν θα έχουν τζίρο. Αναρωτιέμαι λοιπόν, γιατί δεν μπορεί να ισχύσουν και για αυτούς τα μέτρα που θα ισχύσουν για τις επιχειρήσεις που κλείνουν, όπως η χρονική μετάθεση κάποιων υποχρεωτικών πληρωμών;
Πως θα δουλέψει δηλαδή για να καταβάλει φόρους, εισφορές, μισθούς, ενοίκιο ένας ιδιοκτήτης συνεργείου, από την στιγμή που δεν επιτρέπεται η κυκλοφορία των πολιτών; Δεν θα έχει απώλεια τζίρου αυτός ο επαγγελματίας; Και η επιχείρηση που κλείνει όμως, πως θα βρει έσοδα για να πληρώσει το 60% του ενοικίου της; Η κυβέρνηση θα πρέπει να μιλήσει ανοιχτά.
Θέλει ή δεν θέλει να υπάρχουν στην ελεύθερη αγορά αυτοαπασχολούμενοι και μικρές επιχειρήσεις; Αν δεν θέλει ας βγει να το πει, για να μην περιμένουμε άδικα μία στήριξη. Εφόσον όμως δηλώνει μέχρι τώρα ότι θα σταθεί δίπλα σε όλους, οφείλει να το αποδείξει με πράξεις.
Αν δούμε τι γίνεται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως σε Γερμανία και Γαλλία όπου το κράτος έδωσε το μεγαλύτερο ποσοστό του τζίρου που έχασαν οι επιχειρήσεις εξαιτίας του lockdown, θα μας πιάσει θλίψη. Το Επαγγελματικό Επιμελητήριο Αθηνών δεν τάσσεται κατά της εφαρμογής μέτρων προστασίας της δημόσιας υγείας. Θεωρούμε επιβεβλημένο όμως να υπάρξει πρόνοια για ένα σημαντικό κομμάτι της παραγωγικής δραστηριότητας της χώρας.
Για να είμαστε ρεαλιστές, είναι σίγουρο ότι η περιπέτεια του κορωνοϊού θα αργήσει να τελειώσει. Ακόμα και αν βρεθεί το εμβόλιο μέσα στο 2021, το αρνητικό αποτύπωμα της ύφεσης στην αγορά, θα είναι ορατό για χρόνια. Ήδη αυξάνονται οι οφειλές προς το Δημόσιο, τα Ταμεία, δάνεια δεν αποπληρώνονται και είναι και ένας νέος Πτωχευτικός Κώδικας που απειλεί με πτώχευση –ακόμα και απώλεια της πρώτης κατοικίας- όλο και περισσότερους. Ακόμα και μία στοιχειώδης κανονικότητα δεν μπορεί να επανέλθει από τη μία μέρα στην άλλη.
Απαιτούνται πραγματικά μέτρα στήριξης για επιχειρήσεις και εργαζόμενους και όχι «ασπιρίνες». Διαφορετικά περισσότερες από 150.000 μεσαίες, μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις θα οδηγηθούν σε «ξαφνικό θάνατο» και οι εργαζόμενοι τους στην ανεργία. Και όλοι μαζί θα χαρακτηρισθούν ως «παράπλευρες απώλειες», όχι όμως του κορονοϊού αλλά της κυβερνητικής αδιαφορίας.
