Δημοσιεύουμε τις θέσεις των Εκπροσώπων των Διαμεσολαβούντων στο επίμαχο θέμα του «Τειρεσία» των Διαμεσολαβούντων και ελπίζουμε η Εποπτική Αρχή της Τράπεζας της Ελλάδος να τις λάβει σοβαρά υπόψη της, δεδομένου ότι ακόμα υπάρχουν στην Ελλάδα μερικές Ασφαλιστικές Εταιρείες οι οποίες δεν θα έπρεπε να λειτουργούν! Επομένως, η ανάρτηση ενός Επαγγελματία Διαμεσολαβούντα στη μαύρη λίστα του «Τειρεσία» ο οποίος λειτουργεί είτε ως αποκλειστικός Ασφαλιστικός Σύμβουλος είτε ως Ανεξάρτητος Πράκτορας, δεν θα πρέπει να επιτρέπεται να γίνεται ούτε εύκολα ούτε γρήγορα. Ζούμε σε μια χώρα η οποία υποτίθεται ότι προτιμά να έχει δέκα Εγκληματίες Ελεύθερους, παρά ένα Αθώο στη Φυλακή. Από την άλλη πλευρά οι επιχειρηματικές δραστηριότητες έχουν το δικαίωμα να αξιολογούν την Πιστοληπτική Ικανότητα μελλοντικών συνεργατών στους οποίους παραχωρούν κάθε είδους Πιστώσεις. Διαφορετικά, θα αδικούταν οι συνεπείς και υπεύθυνοι επαγγελματίες οι οποίοι είναι και οι κολόνες που στηρίζουν τον κλάδο τους. Aκολουθεί η επίσημη ανακοίνωση της ΕΑΔΕ:
Την Τρίτη 15 Μαΐου 2012 η Ένωση Ασφαλιστικών Διαμεσολαβητών Ελλάδος (ΕΑΔΕ) προσήλθε στη συνάντηση με την Εποπτική Αρχή, την ΕΑΕΕ και την Τειρεσίας ΑΕ, για να καταγγείλει το προτεινόμενο σχέδιο Ασφαλιστικού Τειρεσία στο σύνολό του, καθώς η σύλληψη και υλοποίησή του, στερούμενη οιουδήποτε αντικειμενικού κριτηρίου, δεν έχει στόχο την εξυγίανση της αγοράς, αλλά την έκθεση και εξαφάνιση του Διαμεσολαβητή, που μένει απολύτως απροστάτευτος απέναντι σε αδιαφανείς εκβιαστικές και αυθαίρετες διαδικασίες.
Μετά από μακρά ανταλλαγή απόψεων έγινε σαφής η επιμονή της ΔΕΙΑ στη δημιουργία ενός συστήματος ελέγχου, καθώς και η εμμονή της ΕΑΕΕ στην υλοποίηση του προτεινομένου σχεδίου. Κατόπιν αυτής της εξέλιξης η ΕΑΔΕ θα υποβάλλει τις τελικές προτάσεις της κατ΄ άρθρον, προκειμένου να συμβάλλει, όπως ζητήθηκε από την ΔΕΙΑ, στην εξασφάλιση εκείνων των προϋποθέσεων που θα κάνουν το σύστημα δικαιότερο και αντικειμενικό. Ακολουθούν οι αρχικές παρατηρήσεις επί του σχεδίου, όπως είχαν υποβληθεί στην ΤτΕ την 9/5/2012 και αποτέλεσαν τη βάση της συζητήσεως εχθές 15/5/2012.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ – ΕΑΔΕ
1. Ο σχεδιασμός του προταθέντος σχεδίου Κανονισμού αφορά σχέση πιστωτή-δανειστή και δανειολήπτη-οφειλέτη και όχι δύο συνεργατών ως είναι η Ασφαλιστική Εταιρεία και ο Ασφαλιστικός Διαμεσολαβητής. Δεν υπάρχει ίση μεταχείριση των δύο εμπλεκομένων μερών. Θεωρείται ως δεδομένο ότι μόνο η μία πλευρά, των Διαμεσολαβούντων, δύναται να εκδηλώσει παραβατική συμπεριφορά.
2. Η «Τειρεσίας ΑΕ» είναι μία διατραπεζική εταιρεία. Δεδομένου ότι ένας εκ των Διαμεσολαβητών στην προώθηση ασφαλιστικών προϊόντων είναι οι Τράπεζες (Bank Assurance), δεν θα πρέπει αυτός που δημιουργεί και θέτει τους όρους του συστήματος ελέγχου, να είναι και ελεγχόμενος.
3. Στο Προοίμιο γίνεται λόγος για αντικειμενική πληροφόρηση. Πώς κρίνεται και από ποιον τι συνιστά αντικειμενική πληροφόρηση, αφού ο Φορέας, που θα παρέχει την αποκλειστική πληροφόρηση στην «Τειρεσίας ΑΕ», θα είναι αποκλειστικά και μόνο οι ασφαλιστικές επιχειρήσεις.
Πώς ελέγχεται η αλήθεια των ισχυρισμών, της παρεχόμενης πληροφόρησης; Η καλή πίστη δεν μπορεί να θεωρείται a priori δεδομένη των Ασφαλιστικών Εταιρειών. Δεν είναι δυνατόν η άποψη, η πληροφόρηση που παρέχει η Ασφαλιστική Εταιρεία να θεωρείται θέσφατο. Θα πρέπει να γίνει ανάλογη εφαρμογή της αρχής της προηγούμενης ακρόασης. Θα πρέπει να ζητείται εγγράφως και να καταγράφεται και η άποψη του Διαμεσολαβούντος. Δεν υπάρχει πρόβλεψη και διασφάλιση ότι θα γίνεται ή ότι θα λαμβάνεται υπόψιν.
4. Δεν υπάρχει πρόβλεψη για την περίπτωση που Διαμεσολαβητής, θα συνεργάζεται με Διαμεσολαβητή. Στην περίπτωση αυτή ο Διαμεσολαβητής επέχει θέση Φορέα.
5. Κωδ. 01. Η καθυστέρηση θα πρέπει να είναι τεκμηριωμένη. Θα πρέπει να απαιτείται από την «Τειρεσίας ΑΕ» προηγούμενη έγγραφη όχληση του Διαμεσολαβούντος, ώστε να έχει τη δυνατότητα ο Διαμεσολαβητής να αμφισβητήσει την οφειλή, το ύψος της ή τον χρόνο καθυστέρησης, και να λαμβάνεται υπ’ όψιν και η τυχόν έγγραφη αμφισβήτηση-απάντησή του.
6. Κωδ. 02. Ποιος θα κρίνει το γεγονός της είσπραξης ή όχι των ασφαλίστρων και άρα την οφειλή τους; Συχνά υπάρχει διάσταση απόψεων. Οι Εταιρείες θεωρούν εισπραχθέντα ασφάλιστρα που στην πραγματικότητα δεν έχουν εισπραχθεί.
7. Κωδ. 01-11. Αφορούν τέλεση ποινικών αδικημάτων, για τα οποία ισχύει το τεκμήριο της αθωότητας μέχρι την τελεσιδικία της υπόθεσης με δικαστικές αποφάσεις. Είναι αδιανόητο να γίνεται καταχώριση με βάση την υποτιθέμενη «καλοπροαίρετη» άποψη μίας ιδιωτικής ασφαλιστικής εταιρείας. Η παρακράτηση και μη απόδοση ασφαλίστρων, και κυρίως η αλλοίωση ποσών συναλλαγών, η έκδοση μη εγκεκριμένων ασφαλιστηρίων ή άλλων εντύπων, η εκ προθέσεως εσφαλμένη συμπλήρωση πρότασης ασφάλισης, η εμπλοκή σε απατηλές αιτήσεις ασφαλιστικών αποζημιώσεων, η μη εγκεκριμένη από τον ασφαλιζόμενο τροποποίηση ή μεταφορά ασφαλιστηρίου, φωτογραφίζει και αναφέρεται σε συμπεριφορά που άπτεται και του κοινού ακόμη ποινικού δικαίου. Ποιος θα αποφασίσει και πώς αποδεικνύεται αν υπάρχει π.χ. πλαστογραφία, και δη μετά χρήσεως, απάτη, υπεξαίρεση κ.ά., συχνά κακουργηματικού χαρακτήρα. Η ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία, που ενίοτε βρίσκεται σε διένεξη με τους Διαμεσολαβούντες για λόγους άλλους όπως εμπορικούς κ.λπ. Θα πρέπει να απαιτείται η έκδοση δικαστικής -τελεσίδικης αν όχι αμετάκλητης- απόφασης, προτού γίνει η καταχώριση. Ως έσχατη λύση θα πρέπει τουλάχιστον να έχει ασκηθεί μήνυση-έγκληση από την Ασφαλιστική Εταιρεία.
8. Ουσιαστικά μετακυλύεται ο κίνδυνος της καθυστέρησης της απονομής δικαιοσύνης από τις εταιρείες στους Διαμεσολαβούντες. Αντί να περιμένουν οι Εταιρείες την έκδοση δικαστικής απόφασης, θα καταχωρείται ο Διαμεσολαβητής, με τον κίνδυνο, αν η καταχώριση είναι αβάσιμη, να πρέπει να προσφύγει αυτός στη δικαιοσύνη και αφού αποδείξει το δίκαιό του μετά από 10 χρόνια, να αιτείται αποζημίωσης από την εκάστοτε εν αδίκω Εταιρεία και την «Τειρεσίας ΑΕ». Μέχρι τότε όμως θα έχει καταστραφεί οικονομικά, προσωπικά και όχι μόνον.
Η υποτιθέμενη δικλείδα ασφαλείας της προσφυγής –«κατόπιν εορτής»- στη Δικαιοσύνη και στην Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων είναι ανεπαρκής. Θα πρέπει να προστατεύεται η προσωπικότητα κάθε Διαμεσολαβητή από την πιθανή κακή χρήση του κανονισμού, προληπτικά, πριν την καταχώριση, και όχι μετά. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί ένα σύστημα ελέγχου με το οποίο ιδιώτες ελέγχουν ιδιώτες, να λειτουργεί έχοντας a priori, ως αναμφισβήτητα δεδομένα την καλή πίστη του ελεγκτή ως μοναδική προϋπόθεση της καταχώρισης. Τα ανωτέρω συχνά μπορεί να μην υπάρχουν και άρα υπάρχει σφόδρα πιθανολογούμενος κίνδυνος εκ προθέσεως κακής εφαρμογής του συστήματος ελέγχου, με άμεσα θύματα τους Διαμεσολαβούντες.
