Κάθε πτυχή της υπόθεσης του Ομίλου Ασπίς Πρόνοια ενδιαφέρει χιλιάδες ανθρώπους και αποτελεί ένα κομμάτι από το παζλ του μεγαλύτερου ίσως οικονομικο-κοινωνικο-πολιτικού σκανδάλου των τελευταίων δεκαετιών στην Ελλάδα. Συνεπώς, μετά την αθωωτική για τον κ. Παύλο Ψωμιάδη απόφαση του Α’ Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Αθηνών της 31ης Οκτωβρίου 2013, αναζητήσαμε τον κ. Θεόδωρο Αναγνωστόπουλο για να πληροφορηθούμε το τι ακριβώς συνέβη.
Ο κ. Αναγνωστόπουλος ανταποκρίθηκε στις ερωτήσεις μας και μας έστειλε την εξής επιστολή:
“Με την υπ’ αριθμ. 15401/5-3-2013 απόφαση του Β’ Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών ο Παύλος Ψωμιάδης κηρύχθηκε ένοχος για το αδίκημα της απόπειρας εκβίασης κατ’ εξακολούθηση με απειλή βλάβης του επαγγέλματος του μηνυτή Θεόδωρου Αναγνωστόπουλου και καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 10 μηνών. Στις 31-10-2013 το Α’ Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων Αθηνών, αντίθετα με τα όσα είχαν αποφασιστεί πρωτοδίκως: Αφενός κήρυξε απαράδεκτη την ποινική δίωξη του κατηγορουμένου για το μείζον εκ των εξακολουθητικών αδικημάτων για τα οποία είχε καταδικαστεί πρωτοδίκως, δηλ. για την απόπειρα εκβίασης κατά του Θεόδωρου Αναγνωστόπουλου που κατηγορείτο ότι είχε διαπράξει στη Σουηδία στις 22.3.2007, απαιτώντας από αυτόν να μειώσει τα αποθέματα της Ασπίς Πρόνοια ΑΕΓΑ κατά 44 εκατομμύρια ευρώ περίπου, με το σκεπτικό ότι, παρότι πρόκειται για αυτεπαγγέλτως διωκόμενο αδίκημα, απαιτείτο η υποβολή έγκλησης εκ μέρους του παθόντος εντός τριμήνου, διότι το αδίκημα τελέστηκε στη Σουηδία. Αφετέρου κήρυξε αθώο τον κατηγορούμενο για την επιμέρους πράξη της απόπειρας εκβίασης, που κατηγορείτο ότι τέλεσε στα τέλη του 2005 και αφορούσε σε στοιχεία του ισολογισμού της Ασπίς Πρόνοια ΑΕΓΑ εκείνου του έτους. Σημειώνεται ότι η παραπάνω απόφαση του Εφετείου είναι αντίθετη όχι μόνον με τις παραδοχές της πρωτόδικης απόφασης, αλλά και με την πρόταση του Εισαγγελέως του Δικαστηρίου, ο οποίος πρότεινε τόσο την απόρριψη της ένστασης του κατηγορουμένου περί απαραδέκτου της ποινικής δίωξης, όσο, εν συνεχεία, και την καταδίκη του για την πράξη του 2005, την οποία μόνον εκδίκασε κατ’ ουσίαν το δικαστήριο.”