Με αφορμή τη σημερινή επέτειο 10 χρόνων από τη απώλεια του Φίλιππου Μωράκη, θυμήθηκα το ενδιαφέρον του για την Εταιρική Υπευθυνότητα και πως πάντα την «ταίριαζε» με τη δραστηριότητα της Ιδιωτικής Ασφάλισης, εντοπίζοντας πολλά κοινά σημεία στη φιλοσοφία τους.
του Νίκου Μωράκη
Το 2011, βρισκόμουν στο τρίτο έτος των σπουδών μου πάνω στη Διοίκηση Επιχειρήσεων & το Marketing στο Bristol Business School του University West of England (UWE). Μια περίοδος γεμάτη γνώσεις, υγιείς προβληματισμούς και case studies πάνω στις επιχειρήσεις, το management και το marketing. Μια πολύ δημιουργική περίοδος της ζωής μου που μου έδωσε την έμπνευση, τις γνώσεις και το γενικότερο υπόβαθρο της μελλοντικής μου επαγγελματικής σταδιοδρομίας. Εκείνο το έτος ήταν και η χρονιά της πτυχιακής μου που έπρεπε να επιλέξω και να αναπτύξω ένα θέμα της επιλογής μου. Έχοντας ως πρότυπο τον πατέρα μου, τον συμβουλευτικά για να με βοηθήσει στην επιλογή της θεματικής. Η πρόταση του ήταν μια και μοναδική. «Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη». Να προσεγγίσω το θέμα της βιωσιμότητας στις επιχειρήσεις και να δημιουργήσω «υποθέσεις» γύρω από συγκεκριμένα θέματα στα οποία στη συνέχεια έπρεπε κάνοντας έρευνα και συλλογή δεδομένων να παρουσιάσω λύσεις μέσω συγκεκριμένων μεθοδολογιών. Η πτυχιακή μου είχε θέμα «ΕΚΕ: Ο πραγματικός της σκοπός & η εταιρική υποκρισία» και ήταν βασισμένη στη βιβλιογραφία των Michael Porter, Mark Kramer & Archie B. Carroll.
Σήμερα, 12 χρόνια μετά σκέφτομαι πόσο τυχερός ήμουν που από τόσο μικρή ηλικία ευαισθητοποιήθηκα για τα θέματα που άπτονται της βιωσιμότητας στις επιχειρήσεις. Πόσο σημαντικό είναι οι εταιρείες να αναπτύσσουν εργασίες μέσα σε ένα περιβάλλον το οποίο επίσης ευημερεί και ανθίζει. Που όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη επωφελούνται από την εκάστοτε δραστηριότητα. Είχα επίσης τη τύχη να δω αυτή την προσπάθεια να μεγαλώνει, και να ωριμάζει σε βάθος δεκαετίας. Να αρχίζει να απασχολεί ολοένα και περισσότερο τον κόσμο (με τον έναν ή τον άλλο τρόπο) τις επιχειρήσεις και την κοινωνία. Μια εμπειρία που με έμαθε να «διαβάζω» τις προθέσεις των εταιρειών και να αναγνωρίζω ποιες το χρησιμοποιούν σαν επικοινωνιακό «τρικ» και ποιες όντως δημιουργούν εταιρική κουλτούρα και επενδύουν «χρόνο και χρήμα». Ειδικά σήμερα που η ανάγκη για βιώσιμες και υγιής πρακτικές και δράσεις είναι πιο σημαντική από ποτέ.
Όταν ο Φ.Μ έφυγε από τη ζωή στις 10 Σεπτεμβρίου 2013 και κληθήκαμε να αναλάβουμε την εταιρεία του, το CSR ήταν φυσικό και επόμενο να ανήκει στα εκδοτικά έργα που αποφασίσαμε ότι θα συνεχίζαμε. Γιατί πέρα από την ιδιωτική ασφάλιση, ήταν και παραμένει ένα αντικείμενο τόσο οικείο. Ένα θέμα για το οποίο ο ΦΜ μας μίλαγε με πάθος λέγοντάς μας ότι «Η Ασφάλιση είναι η Πολυτιμότερη Τεκμηριωμένη Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη στον Κόσμο!». Πως κανένας άλλος Επιχειρηματικός Κλάδος δεν μπορεί να συγκριθεί με την Κοινωνική Προσφορά του Κλάδου της Ασφάλισης των τριών πιο Πολύτιμων Περιουσιακών Στοιχείων του Έλληνα Πολίτη: της Ζωής του, της Υγείας του και της Περιουσίας του! Απόψεις που σήμερα, δέκα χρόνια μετά κερδίζουν έδαφος και γίνονται ευρύτερα αποδεκτές.
Βιωσιμότητα στον επιχειρηματικό κόσμο σε ελεύθερη μετάφραση, σημαίνει να μοιράζεσαι μέρος της επιτυχία σου με το περιβάλλον μέσα στο οποίο δραστηριοποιείσαι. Να βοηθάς αυτούς που σε εμπιστεύονται δημιουργώντας πραγματικές σχέσεις αμοιβαίου σεβασμού και ανοιχτών καναλιών επικοινωνίας. Μια «σχέση» πολύ κοντά και «κοινή» με αυτή που αναπτύσσουν λήπτης της ασφάλισης, ασφαλιστικός διαμεσολαβητής και ασφαλιστική εταιρεία επιστρέφοντας την εμπιστοσύνη του κόσμου (στην ιδιωτική ασφάλιση) μέσω αποζημιώσεων και καλύψεων των έκτακτων αναγκών τους λόγω απρόβλεπτων, τυχαίων γεγονότων. Το 2021 η Ελληνική Ασφαλιστική Αγορά απέδωσε σε μορφή αποζημιώσεων (2.17 δις ευρώ) περίπου τη μισή της συνολική παραγωγή (4.77 δις ευρώ). Κάτι που συμβαίνει κάθε χρόνο καθώς έτσι λειτουργεί ο κλάδος. Οι Ασφαλισμένοι εμπιστεύονται το σύστημα και αυτό το ανταποδίδει όταν υπάρξει ανάγκη.
