.gif?rand=7880)
Στην Ολομέλεια της Βουλής μίλησε ο Υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Πάνος Τσακλόγλου για το νομοσχέδιο με τίτλο «Αναμόρφωση επαγγελματικής ασφάλισης, εξορθολογισμός ασφαλιστικής νομοθεσίας, συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις, σύστημα διορισμού και προσλήψεων των εκπαιδευτικών της Δημόσιας υπηρεσίας απασχόλησης και λοιπές διατάξεις».
Παίρνοντας τον λόγο ο Υφυπουργός Εργασίας τόνισε ότι:
«Το νομοσχέδιο που ψηφίζεται υπηρετεί και συνδυάζει τρεις βασικούς μας στόχους:
Πρώτον, την οικονομική ανάπτυξη με κοινωνικό πρόσημο μέσω δομικών μεταρρυθμίσεων με μακροπρόθεσμο ορίζοντα,
Δεύτερον, την ενιαιοποίηση κανόνων και τον εξορθολογισμό της κοινωνικοασφαλιστικής νομοθεσίας για την άρση υφιστάμενων αδικιών ή αναποτελεσματικοτήτων,
Τρίτον, τη στήριξη των ευάλωτων συμπολιτών μας κατά τον βέλτιστο δυνατό τρόπο χωρίς να παραβιάζουμε τους δημοσιονομικούς περιορισμούς.
Το νομοσχέδιο για την επαγγελματική ασφάλιση είναι χωρισμένο σε τρία μέρη
Το Πρώτο Μέρος αφορά στην μεταρρύθμιση του θεσμικού πλαισίου των Ταμείων Επαγγελματικής Ασφάλισης. Τα Ταμεία Επαγγελματικής Ασφάλισης αποσκοπούν στη συλλογή συμπληρωματικής προς την κοινωνική ασφάλιση, προαιρετικής, συλλογικής, συνταξιοδοτικής αποταμίευσης και αποδίδουν τις αντίστοιχες συνταξιοδοτικές παροχές (σύνταξη ή εφάπαξ). Μαζί, κυρίως, με τα Ομαδικά Ασφαλιστήρια Συνταξιοδοτικά Συμβόλαια αποτελούν το δεύτερο πυλώνα του ασφαλιστικού μας συστήματος. Ο πρώτος είναι η κοινωνική ασφάλιση και ο τρίτος η ατομική ιδιωτική ασφάλιση.
Στόχος του νομοσχεδίου είναι η ενίσχυση του θεσμού ώστε μέσω της αυξημένης συνταξιοδοτικής αποταμίευσης να ενισχυθεί το εισόδημα των μελλοντικών συνταξιούχων ενώ, παράλληλα, τμήμα των αποταμιεύσεων αυτών μπορούν να χρηματοδοτήσουν εγχώριες επενδύσεις, δίνοντας ώθηση στην ανάπτυξη της Ελληνικής οικονομίας. Οι βασικές παρεμβάσεις που φέρνει το παρόν νομοσχέδιο σε αυτό το πεδίο αφορούν:
- Στην απλοποίηση των διαδικασιών σύστασης των Ταμείων Επαγγελματικής Ασφάλισης, καθιερώνοντας τη δημιουργία ενός πρότυπου καταστατικού
- Στη δυνατότητα ίδρυσης πολυεργοδοτικών Ταμείων Επαγγελματικής Ασφάλισης, χωρίς να απαιτείται κλαδική συνάφεια μεταξύ των επιχειρήσεων. Με αυτόν τον τρόπο – και με δεδομένο πως η κυρίαρχη μορφή επιχείρησης στη χώρα μας είναι η μικρομεσαία επιχείρηση – δίνουμε τη δυνατότητα σε πολλές μη ομοειδείς επιχειρήσεις να συμπράξουν για τη δημιουργία ΤΕΑ προς όφελος των εργαζομένων τους, αλλά και αυξάνοντας την ελκυστικότητα απασχόλησης στις συγκεκριμένες επιχειρήσεις.
- Στην ενίσχυση της εμπιστοσύνης των ασφαλισμένων στο θεσμό με τη καθιέρωση σύγχρονων κανόνων χρηστής διακυβέρνησης, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε εμπέδωση κλίματος ασφάλειας αλλά και την επίτευξη καλύτερων αποδόσεων για τους ασφαλισμένους
- Στην ανάθεση της εποπτείας των Ταμείων Επαγγελματικής Ασφάλισης από 1/1/2025 στην Τράπεζα της Ελλάδος, η οποία έχοντας το κύρος, τους πόρους και, κυρίως, την απαραίτητη τεχνογνωσία θα διασφαλίσει την οργανωτική και επιχειρησιακή επάρκεια τους
- Στην ομοιόμορφη φορολογική αντιμετώπιση των ομοειδών προϊόντων της προαιρετικής συλλογικής συνταξιοδοτικής αποταμίευσης (παροχές Ταμείων Επαγγελματικής Ασφάλισης και Ομαδικών Ασφαλιστηρίων Συνταξιοδοτικών Συμβολαίων), με επιβράβευση της μακροχρόνιας συνταξιοδοτικής αποταμίευσης και επιπλέον κίνητρα για παροχή σύνταξης έναντι εφάπαξ παροχής.
Επειδή πολλά έχουν ακουστεί τόσο εντός όσο και εκτός Βουλής σχετικά με τη φορολόγηση των προϊόντων των Ταμείων Επαγγελματικής Ασφάλισης, θα μου επιτρέψετε να σταθώ λίγο περισσότερο σε αυτό το σημείο. Σήμερα, στη χώρα μας ισχύει η σχεδόν παγκόσμια πρωτοτυπία ότι είναι αφορολόγητες τόσο οι εισφορές των Ταμείων Επαγγελματικής Ασφάλισης όσο και τα εφάπαξ που, σχεδόν όλα, απονέμουν παραδόξως, η σύνταξη την οποία συνήθως ενισχύει παγκοσμίως η επαγγελματική ασφάλιση, φορολογείται σαν κανονικό εισόδημα, στον οριακό φορολογικό συντελεστή.
Σαν αποτέλεσμα ο θεσμός μπορεί άνετα να λειτουργήσει σαν όχημα νόμιμης φοροαποφυγής. Και οι κερδισμένοι δεν βρίσκονται στο κάτω μέρος της μισθολογικής κατανομής – κάθε άλλο μάλιστα – παραβιάζοντας την συνταγματική επιταγή για τον επιμερισμό των φορολογικών βαρών ανάλογα με τις δυνατότητες των φορολογουμένων. Ποιος είναι ο χαμένος αυτής της ιστορίας; Φυσικά, ο Έλληνας φορολογούμενος.
Κάθε φοροαπαλλαγή ενέχει διακριτή μεταχείριση τμήματος του πληθυσμού και έχει δημοσιονομικό κόστος. Κάθε φορολογικό προνόμιο που παρέχουμε σε μία κοινωνική ή οικονομική ομάδα επιβαρύνει τους υπόλοιπους φορολογούμενους. Για να δικαιολογηθεί πρέπει να δημιουργεί σημαντικές θετικές εξωτερικότητες για την οικονομία και την κοινωνία. Επομένως, για την τεκμηρίωσή της θα πρέπει πάντοτε να εξετάζουμε προσεκτικά τα κόστη και τα οφέλη που προκύπτουν από κάθε συγκεκριμένη φοροαπαλλαγή.
Στις περισσότερες χώρες του κόσμου όπου το προϊόν της επαγγελματικής ασφάλισης είναι κυρίως σύνταξη η οποία φορολογείται σαν κανονικό εισόδημα και απλώς επιτρέπει στον εργαζόμενο να μεταφέρει εισόδημα από μία περίοδο της ζωής του όπου το εισόδημα και ο οριακός φορολογικός συντελεστής του είναι υψηλός – δηλαδή την περίοδο του εργασιακού του βίου – σε μία περίοδο όπου το εισόδημά του και ο οριακός φορολογικός συντελεστής του είναι χαμηλότερος – δηλαδή την περίοδο του συνταξιοδοτικού του βίου.
Το παρόν νομοσχέδιο προτείνει αυτοτελή και ενιαία φορολόγηση των συνταξιοδοτικών προϊόντων του δεύτερου πυλώνα, σημαντικά χαμηλότερη από ότι ισχύει στις περισσότερες χώρες. Κάθε άλλο παρά «υπερφορολόγηση» ή «βαρύτατη φορολόγηση», όπως αναφέρθηκε στη συζήτηση στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων.
Θα αναρωτηθεί κανείς, γιατί να επιβαρύνουμε τον φορολογούμενο με το σχετικό κόστος; Η απάντηση βρίσκεται στο ότι με αυτό τον τρόπο επιδοτούμε την αποταμίευση, η οποία στη χώρα μας βρίσκεται σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα. Ας μη γελιόμαστε, αν θέλουμε να πετύχουμε ικανοποιητικούς ρυθμούς οικονομικής μεγέθυνσης – κάτι που θα ωφελήσει του σύνολο του πληθυσμού – απαιτείται αύξηση του όγκου των επενδύσεων και, ειδικά, των επιχειρηματικών επενδύσεων. Και η χρηματοδότηση των επενδύσεων απαιτεί αποταμιεύσεις οι οποίες, όπως είπα, βρίσκονται σε πολύ χαμηλό επίπεδο – ειδικά οι αποταμιεύσεις των νοικοκυριών.
Οι ίδιοι κανόνες φορολόγησης θα ισχύσουν και για τα αλληλοβοηθητικά ταμεία, τα οποία παρέχουν εφάπαξ παροχές με εισφορές εργαζομένων χωρίς εργοδοτική εισφορά. Τα επτά εκ μετατροπής αλληλοβοηθητικά ταμεία είναι νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου, εκτός του πεδίου άσκησης της κοινωνικής πολιτικής, κατά συνέπεια, διασαφηνίζεται με σαφή τρόπο ότι η συμμετοχή σε αυτά δεν μπορεί να είναι υποχρεωτική.
Η αλλαγή των φορολογικών κανόνων ξεκινά με την ψήφιση του νομοσχεδίου – για την ακρίβεια, από 1.1.2024.»
